ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ,Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ!

Ο Αξιωματικός για τον στρατιώτη είναι ο Θεός στο πεδίο της μάχης.
Εκείνος με τις αποφάσεις του θα τον οδηγήσει είτε στη Νίκη είτε στην καταστροφή.
Είναι υψίστης σημασίας ο στρατιώτης να θαυμάζει τον Αξιωματικό του και να τον εμπιστεύεται μέχρι θανάτου.
Το επόμενο απόσπασμα από το βιβλίο του Ιερομονάχου Αντωνίου Γεωργαντά "Έτσι ελευθερωσαμεν την Μακεδονία μας",
αφιερώνεται σε δύο Αξιωματικούς που είχα κατά την θητεία μου στις Καταδρομές, Δ.Γ. και Β.Ψ.
"Στας Σέρρας"
Μετά την παρέλασιν θα παρουσιαζόσαντε στο Βασιλέα, έτσι γράφτηκα κι εγώ είς την αναφορά της Πυροβολαρχίας. Η παρέλαση είχε μεγάλη επιτυχία καί ευχαριστήθη ο Βασιλεύς, εγώ είχα ιππεύσει την Τσίκα μου που έλαμπε με τα κεντηστά χαλινά και περιδέραια και τα μεταλλικά τα τούρκικα. Ή πυροβολαρχία του κ. Κανέλλου ήταν τελευταία και εγώ ήμουν τελευταίος του 4ου στοιχείου. Έπηρούνισα την Τσίκα που έκανε ανόρθωση και εχόρευε, την είδε ο Βασιλεύς με τούς υπασπιστάς του και αξιωματικούς και εγελούσαν.

Στους στρατώνες πού γυρίσαμε έγινε προσκλητήριον για να πάρει αναφορά ό κ. λοχαγός και άρχισε να ερωτά τους στρατιώτες τι παράπονο έχουν που θέλουν να βγούνε αναφορά στον Βασιλέα. Ηρθε και σε μένα και μου λέγει:
- Γιατί Γεωργαντά βγαίνεις παραπονούμενος στόν Βασιλέα; τι παράπονο έχεις;
Και του απαντώ:
- Δεν μπορώ κ. λογαγέ να σας το πω και έφυγε.

Τελείωσε τό προσκλητήριον καί ετοιμαζόμεθα για την αναφορά του Βασιλέως, μου φωνάζει ό επιλοχίας στό γραφείο του κ. λοχαγού καί μου λέει:
— Δεν μου λες βρέ Γεωργαντά, διατί θα βγεις στην αναφορά, τί παράπονο έχεις, δεν μου τό λες; από ποιόν έχεις παράπονο;
— Κύριε επιλοχία, δεν έχω παράπονο από κανέναν, ούτε από τον κ. λοχαγόν, υπολοχαγούς, ανθυπολοχαγούς, επιλοχίας, λοχίας, δεκανείς καί στρατιώτας. Είμαι με όλους αγαπημένος, θα βγω στην αναφορά δι' αυτόν τόν λόγον. Διότι δεν έπροβιβάσθη ο λοχαγός μου, ενώ έφερε καλά αποτελέσματα είς τόν βουλγαρικόν πόλεμον καί την πρώτη ημέρα πού άρχισε ό πόλεμος καί την δεύτερη στό Κιλκίς καί σε άλλες μάχες, άλλοι πού δεν είχαν κάμει τας επιτυχίας του κ. Κανέλλου έπροβιβάσθησαν, δι' αυτό βγαίνω στην αναφορά.

Αμέσως ό κ. επιλοχίας έτρεξε καί ηύρε τόν κ. λοχαγόν καί τόν έφερε μέσα στό γραφείο πού ήμουν κι' εγώ καί του είπε ό επιλοχίας γιατί βγαίνω στην αναφορά. Καθώς τό άκουσε ό κ. λοχαγός, έσυγκινήθη καί με έπιασε από τό χέρι καί μου λέει:
— Σε ευχαριστώ παιδί μου, καλέ μου δεκανέα, δεν θέλω να βγεις στην αναφορά καί ας μη προβιβάσθηκα, δεν θέλω να βγεις στην αναφορά, διότι θα πούνε ότι σε έβγαλα εγώ, δεν θέλω να βγεις, σε ευχαριστώ πολύ.
Καί έτσι δεν βγήκα στην αναφορά, αλλά άστραπιαίως διεδόθη αυτό σε όλους τούς αξιωματικούς, υπαξιωματικούς καί στρατιώτας της πυροβολαρχίας καί ήρθαν όλοι καί με συνεχάρηκαν, καθώς καί ό υπολοχαγός κ. Λεβίδης Δημήτριος ήρθε καί μου είπε:
— Εύγε σου Γεωργαντά, πού αγαπάς τόν λοχαγόν σου καί τούς αξιωματικούς.

Την επομένη ημέρα έμαθεύθη καί στις άλλες πυροβολαρχίες, όπου με είδε ό κ. Κοναβουράκος αξιωματικός στην πυροβολαρχία του κ. Κατσανάκου καί με ερώτησε:
— Εσύ είσαι ό δεκανέας πού ήθελες να βγεις παραπονούμενος στόν Βασιλέα, πού δεν προβιβάσθη ό λοχαγός σου;
— Μάλιστα κ. υπολοχαγέ.
— Εύγε σου δεκανέα, έχεις τα συγχαρητήρια μου.

Καί πολλοί άλλοι αξιωματικοί καί υπαξιωματικοί με συνεχάρηκαν.