Ανακοίνωση απάντηση στην συκοφαντική και επικίνδυνη δημοσιογραφία της "Καθημερινής".

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ – ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»

Με οργή αλλά και απόλυτη νηφαλιότητα παρακολουθούμε τη συστηματική απόπειρα ποινικοποίησης του νόμιμου Εθνικού Κοινωνικού λόγου και της πολιτικής μας ύπαρξης από τμήματα του συστημικού Τύπου, όπως η εφημερίδα Καθημερινή. Το πρόσφατο δημοσίευμα με τίτλο «Οι έξι βίαιες ομάδες της ακροδεξιάς» (21/05/2025), όπου αναφέρεται το όνομα του Ιερού Λόχου ανάμεσα σε σχήματα που συνδέονται με «βία» και «εγκληματικότητα», συνιστά βάναυση διαστρέβλωση της αλήθειας, προσβολή του πολιτικού μας χαρακτήρα και στοχευμένη προσπάθεια σπίλωσης.

Δηλώνουμε ρητώς και κατηγορηματικώς: Ο Ιερός Λόχος – Εθνικό Πολιτικό Κίνημα είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα, με καταστατικό, δημόσια δράση, και προσήλωση στο Σύνταγμα και τους νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καμία πράξη βίας, καμία καταδίκη, καμία ποινική δίωξη δεν συνδέει το Κίνημά μας με την παρανομία. Η Καθημερινή, είτε από άγνοια είτε εκτελώντας εντολές σκοτεινών κύκλων, παραβιάζει βάναυσα την αρχή της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και ενδέχεται να υπέχει ευθύνη για συκοφαντική δυσφήμιση και διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Καθιστούμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση: Ούτε εκφοβιζόμαστε, ούτε σιωπούμε. Θα προστατεύσουμε τη φωνή των χιλιάδων Ελλήνων που εκφράζονται μέσω του Κινήματός μας, με κάθε νόμιμο και θεσμικά κατοχυρωμένο τρόπο. Η εποχή της μονόπλευρης προπαγάνδας και της δαιμονοποίησης κάθε τι εθνικού έχει παρέλθει.

Σε περίπτωση μη άμεσης δημόσιας επανόρθωσης και αφαίρεσης της αναφοράς στο Κίνημά μας, επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας, συμπεριλαμβανομένης της προσφυγής στη Δικαιοσύνη για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης και προστασίας του πολιτικού μας κύρους.

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες – και οι Έλληνες έχουν δικαίωμα στη φωνή τους.

Ιερός Λόχος – Εθνικό Πολιτικό Κίνημα

22 Μαΐου 2025

Η 19η Μαΐου δεν είναι μια ακόμη ημερομηνία στο ημερολόγιο...

 

19 Μαΐου – Μνήμη και Φλόγα: Η κραυγή ττων Ελλήνων του Πόντου δεν σίγησε ποτέ.

Η 19η Μαΐου δεν είναι μια ακόμη ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι μία ματωμένη επέτειος, ένα πένθος χαραγμένο στη μνήμη του Ελληνισμού, μια κραυγή που ακόμη αντηχεί από τις ακτές του Εύξεινου Πόντου. Είναι η ημέρα που θυμόμαστε — και δεν συγχωρούμε — τη γενοκτονία των Ποντίων. Πάνω από 353.000 ψυχές χάθηκαν με φρικτό τρόπο. Σφαγές, εκτοπισμοί, βασανιστήρια, βιασμοί, πορείες θανάτου. Δεν ήταν «παράπλευρες απώλειες πολέμου . Ήταν οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης. Ήταν γενοκτονία.

Ο πόνος αυτός δεν ξεθωριάζει. Μεταλαμπαδεύεται. Δεν έχει ημερομηνία λήξης, γιατί οι ρίζες μας δεν πεθαίνουν. Οι φλόγες από τα πυρπολημένα χωριά μας δεν έσβησαν ποτέ — καίνε ακόμη μέσα μας. Όσοι έμειναν όρθιοι, έφεραν την ψυχή του Πόντου στην Ελλάδα. Έχτισαν από την αρχή, με αξιοπρέπεια και καρδιά. Δεν ζητούν εκδίκηση — ζητούν δικαίωση.

Όχι στο μουσείο του δημίου Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

Και την ώρα που τιμούμε τους νεκρούς μας, η ντροπή βεβηλώνει την καρδιά της Μακεδονίας. Στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη που υποδέχτηκε ξεριζωμένους Πόντιους, στην ίδια τη γη που αγκάλιασε τον πόνο τους, λειτουργεί ακόμη μουσείο αφιερωμένο στον Μουσταφά Κεμάλ, τον πρωτεργάτη της γενοκτονίας. Είναι προσβολή. Πώς είναι δυνατόν η ίδια η πόλη που έγινε λιμάνι σωτηρίας, να φιλοξενεί τη μνήμη του δημίου; Πώς γίνεται το ελληνικό κράτος να ανέχεται κάτι τέτοιο στο όνομα της «διπλωματίας»;

Δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς σεβασμό στη μνήμη. Δεν υπάρχει συγχώρεση χωρίς αναγνώριση. Και όσο αυτό το μουσείο παραμένει, είναι σαν να χλευάζεται ο πόνος μας. Είναι σαν να ποδοπατιέται η Ιστορία. Η Θεσσαλονίκη δεν έχει χώρο για δοξαστικά μουσεία γενοκτόνων. Έχει χώρο μόνο για τα ονόματα των νεκρών μας, για τα χαμόγελα που έσβησαν πριν προλάβουν να ζήσουν.

Μνήμη σημαίνει δράση

Η μνήμη δεν είναι απλώς τελετές και καταθέσεις στεφάνων. Είναι φλόγα που πρέπει να γίνεται φωνή. Είναι ευθύνη. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι το ελάχιστο χρέος προς την αλήθεια. Όσο υπάρχουν αρνητές, όσο κάποιοι βαφτίζουν τους σφαγείς «εθνικούς ηγέτες», όσο δεν διδάσκεται η Ιστορία όπως πρέπει στα σχολεία, η γενοκτονία συνεχίζεται — όχι με όπλα, αλλά με σιωπή.

Ας γίνει αυτή η 19η Μαΐου ένα νέο ξεκίνημα. Για περισσότερη φωνή. Για πίεση. Για διεθνή αναγνώριση. Για να ξηλωθεί κάθε τι που προσβάλλει τον Πόντο — ξεκινώντας από το μουσείο της ντροπής. Οι Πόντιοι δεν ζητούν εκδίκηση. Ζητούν σεβασμό. Και τον απαιτούν.

Αιωνία η μνήμη τους. Δεν ξεχνώ. Δεν σιωπώ.

Δείτε τις δράσεις του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ κατά της ύπαρξης του μουσείου Κεμάλ εδώ

Το Τικ Τοκ δεν ψυχαγωγεί, ε!Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Το Τικ Τοκ δεν ψυχαγωγεί, επαναπρογραμματίζει!

Το Τικ Τοκ δεν ψυχαγωγεί,  επαναπρογραμματίζει τους νέους, προς την παρακμή. 

Είναι ο πιο ύπουλος εχθρός της νέας γενιάς.

Μια μηχανή πολτοποίησης εγκεφάλων.

Ένα ψηφιακό ναρκωτικό που διαβρώνει καθημερινά την σκέψη των παιδιών μας. 

Η Κίνα δεν χρειάζεται να κατακτήσει τη Δύση με όπλα. Την κατακτά με αλγορίθμους, αφοπλίζοντας, πριν προλάβουν να σκεφτούν. 

Βέβαια δεν είναι μόνο η Κίνα. Και η Δύση χρησιμοποιεί την ίδια στρατηγική προπαγάνδας και αποχαύνωσης, με εφαρμογές όπως είναι το Facebook και το Instagram. 

Το TikTok όπως και άλλες  “αθώες ”  εφαρμογές, είναι ο ψηφιακός Δούρειος Ίππος.

Και τι κάνει η Ελλάδα; 

Όχι μόνο δεν το καταλαβαίνει. Το προωθεί κιόλας.

- Από άγνοια ή εσκεμμένα;

Για να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει, ας δούμε τι κάνει η ίδια η Κίνα για τους νέους της.

Χρησιμοποιεί μια ειδική, ξεχωριστή έκδοση του TikTok (Douyin) μόνο για τον λαό της.

Θέτει ημερήσιο χρονικό όριο 40 λεπτών για τους ανήλικους και το περιεχόμενο είναι αποκλειστικά εκπαιδευτικό, επιστημονικό και πατριωτικό.

Στόχος της είναι να διαμορφώσει σκεπτόμενους πολίτες, ικανούς επαγγελματίες και κυρίως  πατριώτες.

Η Αμερική, έχοντας αναγνωρίσει το είδος πολέμου που εξελίσσεται, αντιμετωπίζει το TikTok ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας και έχει θέσει θέμα απαγόρευσής του.

Ήδη σε πολλές χώρες, η χρήση του έχει απαγορευτεί σε κυβερνητικές συσκευές, μεταξύ αυτών και ευρωπαϊκές χώρες, για την προστασία κρατικών δεδομένων και όχι μόνο.

Ενώ την ίδια στιγμή στην Ελλάδα θριαμβεύουν τα τραγούδια, οι συνταγές και μια εκπορνευμένη προβολή της νεότητας μέσα από lifestyle influencers.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τους πραγματικούς κινδύνους του TikTok αλλά και από παρόμοιες πλατφόρμες:

1. Δημιουργία Εθισμού και διάσπαση προσοχής.

Περνώντας ώρες μέσα στην εφαρμογή, γίνεται αποσύνδεση με τον πραγματικό κόσμο.

Η διαρκής εναλλαγή των σύντομων βίντεο, καταστρέφει την ικανότητα συγκέντρωσης. Οι νέοι αδυνατούν να διαβάσουν ή να παρακολουθήσουν κάτι για περισσότερο από λίγα λεπτά. Επί της ουσίας, θα λέγαμε κόσμια ότι πολτοποιουν τον εγκέφαλο των νέων.    

2. Δημιουργούνται Ψυχολογικά προβλήματα.

Ανασφάλεια, άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι συνέπειες του ψηφιακού καθρεφτίσματος που ενισχύει τις ψεύτικες ζωές των "influencers".

3. Σεξουαλικοποίηση και εκπόρνευση των νέων.

Μειώνονται οι ηθικές αξίες και διαλύεται κάθε έννοια προσωπικότητας. Ενισχύεται η κουλτούρα της εικόνας και της επιφανειακής αποδοχής.

4. Διαρροή προσωπικών δεδομένων.

Ατομικά δεδομένα συλλέγονται και συγκεντρώνονται, κάτι που όσο και αν φαίνεται απίστευτο, από ατομικό πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε γεωπολιτική απειλή όταν αφορά ολόκληρες γενιές ενός έθνους.

5. Αποσύνθεση της εθνικής συνείδησης – Εθνοκτονία.

Προωθείται μια παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα χωρίς ταυτότητα. Έρχεται το woke αφήγημα, να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές μας αξίες, αποκομμένο από την εθνική συνείδηση. 

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ήδη πλήττεται με την υπογεννετικότητα, με το διαλυμένο  εκπαιδευτικό σύστημα και την  εγκατάλειψη της πολιτιστικής της κληρονομιάς, η ανεξέλεγκτη έκθεση της νεολαίας σε ξένες και επιθετικές ψηφιακές πλατφόρμες ισοδυναμεί με πνευματική εξόντωση (εθνοκτονία ). 

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε έναν ψηφιακό κόσμο αποχαύνωσης. Ήδη στα σχολεία, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, να λάβουν έστω την βασική μόρφωση.  

Η προσωπικότητα τους δεν διαμορφώνεται πια από την παιδεία, αλλά από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης. 

Κι όμως, η ελληνική πολιτεία δεν έχει στρατηγική. Αφήνει τα παιδιά της εκτεθειμένα, χωρίς προστασία.

- Γιατί το επιτρέπει η ελληνική κυβέρνηση;

- Έχει άγνοια κινδύνου;

- Δεν βλέπει τα social media ως γεωπολιτικό όπλο και τι διακυβεύεται σε βάθος χρόνου;

- Φοβάται να πάρει πρωτοβουλία, αναμένοντας εντολές από το εξωτερικό;

- Φοβάται την αντίδραση της νεολαίας; 

- Ή μήπως υπερισχύει ο φόβος απώλειας ψήφων; Μήπως τα ίδια τα κόμματα επωφελούνται από την συνεχή προβολή τους;

Συμπέρασμα:

Το TikTok είναι μια πλατφόρμα εθισμού και προπαγάνδας.

Χτίζει, καθοδηγεί και  κυρίως  καταστρέφει προσωπικότητες.

Και όμως, η ελληνική κυβέρνηση τηρεί σιγή.

Αν δεν μπορεί να προστατεύσει από μόνη της τα παιδιά μας, τουλάχιστον ας μιμηθεί τα παραδείγματα άλλων χωρών.

● Να θεσπίσει ηλικιακούς και χρονικούς περιορισμούς στη χρήση των εφαρμογών.

● Να αναπτύξει αλγόριθμους που προβάλλουν περιεχόμενο βασισμένο σε ελληνικές και παραδοσιακές αξίες, την εθνική ιστορία και τον πολιτισμό μας.

● Να εφαρμόσει συστηματικά προγράμματα ενημέρωσης, πρόληψης και ψυχολογικής υποστήριξης για παιδιά και γονείς. 

● Και επιτέλους, να σταματήσει η ψηφιακή εκπόρνευση.

Να διδαχθεί στα παιδιά σεβασμός, συνείδηση και πατριωτικό αίσθημα.

Μόνο έτσι θα υπάρξει αυριανή γενιά που θα σκέφτεται, θα αντιστέκεται και θα τιμά την ταυτότητά της.

Το ζήτημα δεν είναι τεχνολογικό. Είναι βαθιά παιδαγωγικό και εθνικό.

Έχοντας υγιής παιδιά, έχουμε μια υγιής κοινωνία και ένα υγιής μέλλον. 

Θα πρέπει να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο.  

Για την Πατρίδα, το Έθνος και την Ορθοδοξία 

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 18/Μαΐου 2024

Βόρειος Ήπειρος Γη Ελληνική και προδωμένη...

 

17 Μαΐου 1914 – Η Συμφωνία της Κερκύρας: Τιμή, Προδοσία και το Αδικαίωτο Όραμα της Βορείου Ηπείρου

Σαν σήμερα, στις 17 Μαΐου του 1914, υπογράφεται στη νήσο της Κερκύρας η Συμφωνία που αναγνωρίζει την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, ύστερα από γενναίο αγώνα και αιματοχυσίες ενός λαού που αρνήθηκε να ζήσει σκυφτός υπό ξένη κυριαρχία. Το αίμα των Ηπειρωτών δεν χύθηκε για ημίμετρα και ψευδεπίγραφες ελευθερίες· χύθηκε για την Ένωση με τη Μάνα Ελλάδα. Κι όμως, αντί για Ένωση, ήλθε η συμφωνία. Μια συμφωνία που υπήρξε για τον Βενιζέλο πολιτική νίκη αλλά για Έθνος ακόμα μία εθνική ήττα.

Ο Καπετάν Μπουάς (Σπύρος Σπυρομήλιος)– το θρυλικό αυτό σύμβολο της αντίστασης – δεν δέχτηκε να παραδώσει τα όπλα. Με τη φωτιά του πολέμου στα μάτια και το θάρρος της Πίστης στην καρδιά, δήλωσε: «Δεν πολεμήσαμε για ημιαυτόνομες διοικήσεις και αλλόφυλους επιτρόπους, μα για την Ελληνική σημαία να κυματίζει ελεύθερα σε κάθε κορφή της Ηπείρου». Ο Μπουάς και οι σύντροφοί του, αντίθετοι στην πολιτική συμφωνία, γνώριζαν ότι οι υπογραφές δίχως ατσάλινο σπαθί δεν αντέχουν στο χρόνο. Κι είχαν δίκιο.

Απέναντι σε αυτό το όραμα στάθηκε ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, με την γνωστή διφορούμενη στάση. Με τη στρατηγική του σκέψη στραμμένη στους διεθνείς συσχετισμούς και στις ισορροπίες των Μεγάλων Δυνάμεων, πίστεψε πως η Συμφωνία της Κερκύρας ήταν η καλύτερη δυνατή λύση – μια λύση προσωρινή, όπως είπε, που θα εξασφάλιζε τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών εντός του αλβανικού κράτους. Μα ο Λαός δεν ήθελε "λύσεις" – ήθελε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΝΩΣΗ!.

Οι επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας υπήρξαν καταλυτικές: η Ελλάδα, εγκλωβισμένη στις δεσμεύσεις και τους φόβους του διεθνούς παράγοντα, παραιτήθηκε σιωπηρά από την Ένωση της Βορείου Ηπείρου. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, μπροστά στα συμφέροντα, τη γεωπολιτική και τις ίντριγκες των Βαλκανίων, θυσίασαν τον Ελληνισμό της Ηπείρου στο βωμό του ψευδεπίγραφου αλβανικού κράτους. Και έτσι, το όραμα της Ένωσης, που έπρεπε να στεφανώσει τον ηρωισμό της Δερόπολης, της Κλεισούρας και της Χιμάρας, θάφτηκε κάτω από σφραγίδες και υπογραφές.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η μνήμη αυτής της ημέρας δεν πρέπει να είναι απλή ιστορική αναφορά. Πρέπει να γίνει κραυγή. Να θυμίζει ότι ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου υπάρχει, υπομένει, και απαιτεί δικαίωση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το αίτημα της Ένωσης δεν ήταν ποτέ αίτημα πολιτικής, αλλά δικαίωμα ιστορικό, εθνικό και απαράγραπτο.

Γιατί τα λάβαρα της Αυτονομίας δεν κυμάτισαν για να γίνουν φωτογραφία σε κάποιο σύμφωνο, αλλά για να γραφτούν με χρυσά γράμματα σε μια Ελεύθερη και Ενωμένη Ελλάδα.

Βόρειος Ήπειρος – Γη Ελληνική, αλύτρωτη και αδούλωτη.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Οι Εθνικιστές διώκονται, οι βουλευτές προστατεύονται.Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Από την Τετάρτη 7 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε πάλι το γνωστό "κυνήγι μαγισσών". Με αφορμή αναφορές σε δήθεν ακροδεξιές ομάδες, επιχειρείται να φορτωθούν αξιόποινες πράξεις σε ολόκληρο τον εθνικιστικό χώρο — χωρίς αποδείξεις, μόνο με φήμες και ιδεολογικά κριτήρια.

Γιατί στην Ελλάδα του 2025, η “ισονομία” είναι λέξη που τη θυμούνται μόνο προεκλογικά. Αν έχεις πατριωτικές ή εθνικιστικές ιδέες, σε περιμένουν οι κάμερες, τα πάνελ, οι "ειδικοί" και οι "αναλυτές" για να σε ξεσκίσουν. Σε βαφτίζουν «ακραίο» πριν καν μιλήσεις. Σε δικάζουν με συνοπτικές διαδικασίες στα δελτία των 8, χωρίς στοιχεία, χωρίς ποινικό μητρώο, χωρίς πράξεις. Αρκεί η ιδεολογία σου.

Εδώ ο κόσμος καίγεται, και τα κανάλια στήνουν τηλε-δίκες σε πολίτες με εθνική συνείδηση. Επειδή τόλμησαν να σηκώσουν ελληνική σημαία ή να μιλήσουν για σύνορα και ιστορία. Ούτε λόγος για τεκμήρια ή δίκαιη μεταχείριση. Πρώτα ο διασυρμός, μετά –αν προλάβει– η Δικαιοσύνη.

Κι ενώ αυτό συμβαίνει στον απλό πολίτη, τι γίνεται με τους ισχυρούς; Με αυτούς που έχουν φίλους σε υπουργεία και πλατούλες σε κόμματα; Εκεί πέφτει σιγή ασυρμάτου.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, άνθρωπος της τέχνης αλλά και του συστήματος, με διορισμό από την κυβέρνηση και δημόσια στήριξη, καταδικάστηκε για βιασμούς ανηλίκων. Παρ’ όλα αυτά, τα ΜΜΕ φρόντισαν να τον παρουσιάσουν ως “σκηνοθέτη” και “προσωπική υπόθεση”. Ποτέ δεν τον ταύτισαν με το κόμμα που τον τοποθέτησε.

Ο πατήρ Αντώνιος, ιδρυτής της "Κιβωτού του Κόσμου", φωτογραφιζόταν με πολιτικούς και έπαιρνε βραβεία από προέδρους και πρωθυπουργούς. Όταν άρχισαν οι έρευνες για κακοποίηση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος, όλοι ξαφνικά “δεν τον ήξεραν”.

Ο Νίκος Γεωργιάδης, πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, καταδικάστηκε για παιδεραστία στη Μολδαβία. Και όμως, τα κανάλια δεν ανέφεραν την κομματική του ταυτότητα ούτε μια φορά. Τον προστάτεψαν. Γιατί; Γιατί είναι “δικός τους”.

Και για να μην ξεχνιόμαστε: ποιος θυμάται την υπόθεση Τεμπονέρα; Ένας καθηγητής δολοφονείται από στέλεχος της ΔΑΠ. Τότε δεν κατηγορήθηκε ποτέ όλη η Δεξιά, ούτε μίλησε κανείς για “ιδεολογικά κίνητρα”. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πάντα.

Και κάπου εδώ έρχεται το μεγάλο ταμπού: η βουλευτική ασυλία.

Πόσοι βουλευτές έχουν κατηγορηθεί για σοβαρά αδικήματα; Από ξυλοδαρμούς, φοροδιαφυγές, μέχρι σκάνδαλα εκατομμυρίων. Κι όμως, η Βουλή –δηλαδή οι συνάδελφοί τους– αρνούνται να τους άρουν την ασυλία. Ψηφίζουν υπέρ της συγκάλυψης. Αυτή είναι η “κάστα των απυρόβλητων”.Για τον απλό πολίτη που διαμαρτύρεται, υπάρχει η χειροπέδα. Για τον βουλευτή που καταγγέλλεται, υπάρχει η προστασία. Αυτό είναι το σύστημα: σκληρό με τους “ενοχλητικούς”, γαλαντόμο με τους “ημέτερους”.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και την τηλεόραση που έχει γίνει “λαϊκό δικαστήριο”. Αν σε θεωρούν επικίνδυνο ιδεολογικά, σε ξεσκίζουν. Στήνουν τηλε-δίκες κάθε βράδυ. Αν όμως είσαι φίλος της εξουσίας; Σε προστατεύουν, σε βαφτίζουν “ευυπόληπτο”, και ούτε λέξη για τις πράξεις σου.

Αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Είναι παρωδία.

Ο Εθνικισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα. Η αδικία είναι.Κάποιοι φοβούνται τις ιδέες γιατί δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα. Γι' αυτό προσπαθούν να τις εξοντώσουν με λάσπη, φίμωση και παραπληροφόρηση.

Αρκετά. Ο λαός δεν είναι πια αφελής. Βλέπει, ακούει και καταλαβαίνει.

Ήρθε η ώρα να τα λέμε όπως είναι!

Ανδρέας Γενιάς από το ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 11.5.2025

ΣΟΚ.Περιστατικά τρομοκρατίας και βίας που σχετίζονται με τον αντιεξουσιαστικό χώρο στην Ελλάδα (2019–2024).

 

Περιστατικά τρομοκρατίας και βίας που σχετίζονται με τον αντιεξουσιαστικό χώρο στην Ελλάδα (2019–2024).

Την τελευταία πενταετία, η Ελλάδα έγινε μάρτυρας δεκάδων περιστατικών που δεν μπορούν να αποδοθούν απλώς σε «ακτιβισμό» ή «κοινωνική διαμαρτυρία». Από εκρήξεις, επιθέσεις με μολότοφ, χειροβομβίδες, οπλισμό και τραυματισμούς αστυνομικών μέχρι εκτεταμένες καταστροφές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και κτίρια.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Οργάνωση «Σύμπραξη Εκδίκησης» (2023–2024)

Επιχείρηση Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας – Φεβρουάριος 2024.

Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία εξάρθρωσε την τρομοκρατική οργάνωση «Σύμπραξη Εκδίκησης», συλλαμβάνοντας 10 άτομα, μεταξύ αυτών δύο στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και τέσσερις κρατούμενοι.

Η οργάνωση είχε αναλάβει την ευθύνη για τις εξής επιθέσεις:

Παγιδευμένος φάκελος στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης (12-02-2024)

Έκρηξη σε υποκατάστημα τράπεζας στα Πετράλωνα (25-01-2024)

Έκρηξη σε κτίριο στην Κηφισιά (13-11-2023)

Ρίψη χειροβομβίδας σε αυτοκίνητο σωφρονιστικού υπαλλήλου στο Χαϊδάρι (08-07-2023)

Έκρηξη σε αυλή οικίας στη Λάρισα (24-06-2023).Κατασχέθηκαν πολεμικά όπλα, εκρηκτικά και χειρόγραφες σημειώσεις.

2. Εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης με εμπρησμούς και εκβιασμούς (2023–2024)

Το καλοκαίρι του 2024 εξαρθρώθηκε εγκληματική οργάνωση που δραστηριοποιείτο σε εκβιάσεις και επιθέσεις σε καταστήματα. Σημαντικά περιστατικά:

Έκρηξη χειροβομβίδας σε πολυκατοικία στην Αθήνα (05-09-2023)

Εμπρησμοί σε καταστήματα σε Μαρούσι και Νέα Ιωνία (09 & 13-09-2023)

Έκρηξη σε πρατήριο καυσίμων στον Πειραιά (08-03-2024)

Έκρηξη σε κατάστημα στην Αρτέμιδα (04-06-2024)Η οργάνωση είχε πραγματοποιήσει 78 εκβιασμούς.

3. «Ομάδα της Αρκαδίας» – Έκρηξη στους Αμπελόκηπους (Οκτώβριος 2024)

Ένας 36χρονος σκοτώθηκε όταν εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός που κατασκεύαζε σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους. Η υπόθεση αποκάλυψε δίκτυο κατασκευής βομβών με σύνδεση σε χώρους του αντιεξουσιαστικού χώρου. Βρέθηκαν αποθήκη οπλισμού και εκρηκτικά στο Παγκράτι.

4. Θεσσαλονίκη – Θάνατος γυναίκας από έκρηξη (Ιανουάριος 2024)

Μια 36χρονη Γεωργιανή σκοτώθηκε από έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού που μετέφερε σε διαμέρισμα στην Τούμπα. Βρέθηκαν εκρηκτικά υλικά στον χώρο και εξετάζεται σύνδεση με εξτρεμιστική δράση.

5. Επίθεση σε αστυνομικούς στο Στάδιο Καραϊσκάκη (Δεκέμβριος 2023)

Κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα, περίπου 50 άτομα επιτέθηκαν με ξύλα και πέτρες σε άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Τραυματίστηκαν 11 αστυνομικοί, προκλήθηκαν σοβαρές φθορές. Το περιστατικό συνδέθηκε με αντιεξουσιαστικούς κύκλους.

6. Επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα (2023)

Επίθεση σε πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα.

Επίθεση στον Γιάνη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια. Συνελήφθησαν δύο άτομα με σύνδεση στον αντιεξουσιαστικό χώρο.

7. Καταλήψεις και επιθέσεις σε πανεπιστημιακούς χώρους (2023–2024)

31/10/2023 – Κοσμητεία ΕΚΠΑ: Καταστροφή γραφείων και απειλές στον κοσμήτορα από κουκουλοφόρους.

2/11/2023 – ΑΠΘ: Εντοπισμός σακιδίου με 7 μολότοφ.

26/10/2023 – Φοιτητική Εστία ΕΚΠΑ: Επίθεση με μολότοφ σε αστυνομικές δυνάμεις.

Αύγουστος 2023 – ΕΜΠ: Καταστροφή χώρων μετά τον εντοπισμό μολότοφ.

Φεβρουάριος 2024: Εκκένωση κατάληψης στη Νομική Κομοτηνής και σύλληψη 12 ατόμων.

Φεβρουάριος 2024 – Θεσσαλονίκη: Εκκένωση του στεκιού Utopia A.D.

Ο Ρουβίκωνας 

Η αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 2015 με πλήθος παράνομων ενεργειών που περιλαμβάνουν καταλήψεις, καταδρομικές επιθέσεις και "συμβολικές" πράξεις. Ο Ρουβίκωνας έχει πραγματοποιήσει δεκάδες παράνομες πράξεις, όπως επιθέσεις σε γραφεία πολιτικών κομμάτων, πρεσβείες, εταιρείες και μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι ενέργειες αυτές περιλαμβάνουν ρήψη φαίη βολάν, αναρτήσεις πανώ και βανδαλισμούς. Επίσης, η ομάδα έχει πραγματοποιήσει εισβολές σε χώρους όπως το Μέγαρο Μαξίμου, το Δημαρχείο της Αθήνας και το Κέντρο της Επιχείρησης Πολιτικής Προστασία. Διατηρεί ιστοσελίδα και κανάλι στο YouTube. Τόσο αντισυστημική είναι, που έχει αφεθεί ελεύθερη από το κράτος να αλωνίζει στην κυριολεξία η "αντιεξουσιαστική" ομάδα Ρουβίκωνας (εδώ γελάμε).Η χρηματοδότηση τους, φυσικά γίνεται με την ανοχή του κράτους, αφού διατηρούν κατάληψη δημοσίου χώρου που λειτουργεί ως καφέ στα Εξάρχεια. 

Indymedia 

Το Indymedia (Independent Media Center) είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο προώθησης του αναρχικού χώρου που δημιουργήθηκε το 1999.

Η ελληνική του εκδοχή, γνωστή ως Athens Indymedia, ξεκίνησε τη λειτουργία της στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση του αναρχικού, αντιεξουσιαστικού και ριζοσπαστικού αριστερού χώρου στην Ελλάδα και κυρίως στην στοχοποίηση Ελλήνων πολιτών και εθνικιστικών οργανώσεων, ομάδων και φορέων. 

Επί της ουσίας είναι ξεκάθαρο όργανο προώθησης της βίας στην ελληνική κοινωνία. 

Λειτουργεί ανενόχλητα...

Η πολιτική των ίσων αποστάσεων και η σιωπηλή ανοχή στην τρομοκρατία του "αντιεξουσιαστικού χώρου".

Στην ελληνική δημόσια ζωή, ο όρος «πολιτική ίσων αποστάσεων» επιστρατεύεται συχνά ως άλλοθι ουδετερότητας απέναντι στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος: την λεγόμενη ακροδεξιά (Εθνικιστικός και Πατριωτικός χώρος) και την ακροαριστερή – ή, πιο κομψά διατυπωμένα, τον λεγόμενο "αντιεξουσιαστικό χώρο" ή αλλιώς μπαχαλάκηδες. Όμως, η πραγματικότητα και τα ανωτέρω στοιχεία των τελευταίων ετών, διαψεύδει οριστικά την ισομερή αντιμετώπιση. Διότι ενώ η τηλεοπτική Δημοκρατία καταδικάζει συλλήβδην τον Εθνικό χώρο με την πρώτη ασήμαντη ευκαιρία, δείχνει επιείκεια, αμηχανία ή και ένοχη ανοχή απέναντι στη συνεχιζόμενη βία και τις οργανωμένες εγκληματικές ενέργειες που προέρχονται από τον αντίποδα.

Η «αντιεξουσιαστική βία» δεν είναι ούτε ποιητική ούτε ρομαντική. Είναι οργανωμένη, φονική και διαρκώς εξελισσόμενη.Το ανθελληνικό κράτος  συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις πράξεις βίας επιλεκτικά και έχει χάσει την εμπιστοσύνη του Λαού. Αφήνει χώρο σε νέες γενιές τρομοκρατών να δρουν ανενόχλητες.Ο Λαός δεν κινδυνεύει από τους Εθνικιστές. Κινδυνεύει από κάθε μορφή βίας που λειτουργεί στο όνομα "του λαού" χωρίς τον Λαό και προέρχεται αποκλειστικά από τα αριστερά σκουπίδια της κοινωνίας που θεωρούν την τυφλή βία και τις εγκληματικές πράξεις επαναστατικό αγώνα. 

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Ανακοίνωση στήριξης και καταδίκης της Ιδεολογικής στοχοποίησης!

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ

Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, η Δικαιοσύνη οφείλει να λειτουργεί με απόλυτη ανεξαρτησία, βάσει αποδείξεων και όχι προκαταλήψεων ή ιδεολογικών ταυτοτήτων. Η στοχοποίηση πολιτών μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τα Εθνικιστικά τους αισθήματα ή για την ιδεολογική τους τοποθέτηση —χωρίς τεκμηριωμένες ενδείξεις τέλεσης παράνομων πράξεων— συνιστά επικίνδυνη παρέκκλιση από τη δημοκρατική ομαλότητα.

Την ίδια στιγμή, η ελληνική κοινωνία έχει γίνει μάρτυρας κραυγαλέων περιπτώσεων όπου πρόσωπα με δημόσια ή έμμεση πολιτική σύνδεση με κόμματα εξουσίας, εμπλέκονται σε σοβαρές και αποδεδειγμένες εγκληματικές πράξεις, χωρίς να τους αποδοθεί πολιτική ταυτότητα από τα μέσα ενημέρωσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη, πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος καταδικάστηκε για βιασμό ανηλίκων. Παρά τη γνωστή δημόσια στήριξή του από κυβερνητικούς παράγοντες και τη διορισμένη θέση του από την τότε ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, τα τηλεοπτικά μέσα ουδέποτε τον αποκάλεσαν “άνθρωπο της Νέας Δημοκρατίας”.

Αντίστοιχα, στην περίπτωση του ιερέα Αντώνιου Μυστακίδη (πατρός Αντωνίου, γνωστού από την "Κιβωτό του Κόσμου"), ο οποίος ελέγχεται για υποθέσεις κακοποίησης και οικονομικών ατασθαλιών, οι επαφές του με πολιτικά πρόσωπα και φωτογραφίες του με ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης παραμένουν στο απυρόβλητο της δημόσιας κριτικής.

Ας θυμηθούμε επίσης τον πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος καταδικάστηκε για υπόθεση παιδεραστίας στη Μολδαβία, χωρίς ποτέ να δοθεί έμφαση στη σχέση του με το κόμμα, ούτε να συνοδεύεται το όνομά του από πολιτική ταυτότητα στα πρωτοσέλιδα.

Και βεβαίως, δεν μπορεί να παραληφθεί η υπόθεση Τεμπονέρα, όπου ένας καθηγητής δολοφονήθηκε από πολιτικό στέλεχος της τότε νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς να υπάρξει ποτέ ευρύτερη ιδεολογική στοχοποίηση του συνόλου του πολιτικού χώρου από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Η συλλογική ευθύνη δεν αποδόθηκε τότε, ούτε επιχειρήθηκε ιδεολογική δίκη του συνόλου της Δεξιάς.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: γιατί σε αυτές τις υποθέσεις δεν αποδόθηκε πολιτική ιδιότητα στους δράστες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, απλοί πολίτες ή πρόσωπα με Εθνικιστικές ιδέες δικάζονται πρώτα στον δημόσιο λόγο λόγω φρονήματος και μετά —ίσως— με βάση τις πράξεις τους;

Η πολιτική ή ιδεολογική ταυτότητα δεν μπορεί να υποκαθιστά τις αποδείξεις. Ο Εθνικισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα.

Η ισονομία, η δίκαιη μεταχείριση και η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων είναι απαραίτητα στοιχεία για να διαφυλαχθεί η αξιοπιστία των θεσμών. Η δημοκρατία δεν απειλείται από ιδέες, απειλείται όταν παύει να εφαρμόζεται ίσα προς όλους!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Ελληνική Εργατική Πρωτομαγιά 2025!

  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2025 – ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΝ!

Κόντρα στην κρατική τρομοκρατία, τις απειλές απαγόρευσης και τον αυταρχισμό του συστήματος που επιχειρεί να φιμώσει κάθε πατριωτική φωνή.

Κόντρα στους παρακρατικούς μηχανισμούς της αριστεράς που με λύσσα επιδιώκουν το «τσάκισμα των φασιστών», αποκαλύπτοντας τον βαθύ αντιδημοκρατικό τους χαρακτήρα.

Κόντρα στην εκκωφαντική σιωπή και την απουσία των «πατριωτικών» φορέων που έδειξαν, για άλλη μια φορά, την αδυναμία τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Η Ελληνική Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι απλά μια επέτειος. Είναι μια μάχη μνήμης και τιμής, μια πράξη αντίστασης απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη λήθη και την ταξική αλλοίωση του εθνικού κορμού.

Το Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος και οι Αυτόνομοι Εθνικιστές Defend Salonica, με αποφασιστικότητα και εθνική συνείδηση, βρέθηκαν στο πλευρό του Ελληνικού Εργάτη, στο πιο κεντρικό σημείο της Δυτικής Θεσσαλονίκης: την πλατεία Ηλιουπόλεως!

Δέκα ημέρες πριν, δηλώσαμε ανοιχτά και ξεκάθαρα: Η Πρωτομαγιά ανήκει στους Έλληνες Εργάτες! Και τη δέσμευσή μας την κάναμε πράξη.

Αφισοκολλήσεις, πανό, τρικάκια και διαρκής ενημέρωση κινητοποίησαν το Εθνικό Κίνημα από την Σίνδο και τη Θεσσαλονίκη, έως την Καβάλα, την Κατερίνη, τα Γιαννιτσά, την Κοζάνη, τα Γρεβενά, το Αμύνταιο και τη Λάρισα.

Η μάχιμη περιφρούρηση εξασφάλισε πλήρως τον χώρο, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια των εχθρών του Έθνους για προβοκάτσια και αντισυγκέντρωση.

Η Πλατεία ντύθηκε στα γαλανόλευκα και έστειλε ένα μήνυμα που δεν επιδέχεται παρερμηνείας:

Οι εργάτες έχουν Πατρίδα. Οι καπιταλιστές και οι μπολσεβίκοι, ΟΧΙ.

Εκατοντάδες φυλλάδια διανεμήθηκαν σε πολίτες κάθε ηλικίας, με ιδιαίτερη απήχηση στη νεολαία και τη λαϊκή τάξη, που αναζητούν ελπίδα και αξιοπρέπεια έξω από το σάπιο πολιτικό κατεστημένο.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του προέδρου της Εθνικής Εργατοϋπαλληλικής Ένωσης Ελλάδας – 4Ε, του μοναδικού εθνικού δευτεροβάθμιου εργατικού σωματείου της χώρας.

Ακολούθησε η παρέμβαση του ιστολογίου Μαύρος Κρίνος, που με πυκνό πολιτικό λόγο τίμησε τον αγώνα των εθνικά σκεπτόμενων εργατών.

Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε η παρουσία του κ. Στέφανου Γκέκα από το ΑΡΜΑ, ο οποίος παρουσίασε μια υψηλού επιπέδου ιδεολογική ανάλυση για το νόημα της Εργατικής Πρωτομαγιάς υπό το φως του Εθνικισμού.

Η εκδήλωση κορυφώθηκε με την ομιλία του Προέδρου του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ κ. Ανδρέα Γενιά, που ξεκαθάρισε πως η Εργασία δεν είναι απλώς ανάγκη, αλλά Ιερή Αξία του Έθνους – η τέταρτη Αξία στο αξιακό μας σύστημα:

Πατρίδα – Θρησκεία– Οικογένεια – Εργασία.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο, που αντήχησε δυνατά σε ολόκληρη την πλατεία, θυμίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει τελειώσει – απλώς περιμένει τους γενναίους να την ξανασηκώσουν.

Η Εργατική Τάξη της Ελλάδας δεν χρειάζεται αριστερούς δήθεν προστάτες. Χρειάζεται Εθνική Συνείδηση, Αξιοπρέπεια και Αγώνα.

Ο Αγώνας συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί. Μέχρι τη Νίκη.

Δείτε το βίντεο της εκδήλωσης στο TikTok ή στο You tube

Ζήτω η Ελληνική Εργατική Πρωτομαγιά 

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Όσα άνθη και αν κόψετε δεν μπορείτε να σταματήσετε την Άνοιξη!Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Όσα άνθη και αν κόψετε, δεν μπορείτε να σταματήσετε την Άνοιξη...

Με αφορμή το ανοιχτό κάλεσμα για την ελληνική εργατική Πρωτομαγιά, που διοργάνωσε για άλλη μία φορά ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, ζήσαμε ξανά την αγαστή συνεργασία κράτους-παρακράτους. 

Το κάλεσμα αυτό είναι μία μνήμη διεκδικήσεων μνήμης και τιμής για τον Έλληνα εργαζόμενο, κάτι που ακόμα και σε αυτό εγκλημάτησαν οι αριστεροί, όταν βίασαν την ιστορία και παραποίησαν την αλήθεια μαζί με τους συνένοχους ψευτο δημοκράτες.

Αυτό που βιώσαμε ήταν η γνώριμη πλέον πίεση της φίμωσης. Ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται μόνιμα, διότι η φωνή μας έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα παγιωμένα συμφέροντα του συστήματος. 

Χρησιμοποιούν τις ίδιες τακτικές: ψυχολογική τρομοκρατία, κρατική πίεση, διαστρέβλωση της αλήθειας, στοχοποίηση όσων δεν ευθυγραμμίζονται με το αφήγημά τους. 

Από τη μία, μέλη της αριστεράς μάς στοχοποιούν δημόσια με απειλές περί «τραμπουκισμού μας», κι από την άλλη, το κράτος ασκεί πίεση για να εμποδίσει μια απολύτως νόμιμη συγκέντρωση.

Το ίδιο σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η ακύρωση ειρηνικής διαμαρτυρίας του Ιερού Λόχου, σχετικά με τη βλάσφημη αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά, όπου η γενική απαγόρευση συγκεντρώσεων και η απειλή συλλήψεων, οδήγησε στην ματαίωση της κινητοποίησης, ενώ την ίδια ώρα επιτράπηκε πορεία με συνθήματα μίσους από αριστερές οργανώσεις, φυσικά με την ανοχή του συστήματος.

Ανάλογη φίμωση υπήρξε στη δημοσιοποίηση της επιτυχίας μας (του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ), να ακυρωθεί ανοιχτή συγκέντρωση για την ανάγνωση παραμυθιού σε παιδάκια από τρανς λοατκι, σε παιδικό σταθμό.

Όπως επίσης απέκρυψαν δράσεις - εκδηλώσεις μας,  κατά της υιοθέτησης παιδιών από τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.Ίσως σε κάποιο άλλο άρθρο να αναφερθώ αναλυτικότερα σε παρασκήνια από τις αμέτρητες δράσεις του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ, άγνωστα σε πολλούς, έχοντας τη συνεχή παρουσία μας  μέσα στην κοινωνία από το 2011.

Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή που η έννοια της «κανονικότητας» δαιμονοποιείται, και όποιος την υπερασπίζεται στοχοποιείται. Ο οικογενειάρχης που εργάζεται τίμια, σέβεται τις αξίες της πατρίδας και της θρησκείας, και θελει να μεγαλώνει παιδιά με ήθος, παρουσιάζεται πλέον περίπου ως ο σατράπης «πατριάρχης»,  που το μεταφραζουν φυσικά ως κακοποιητικό στοιχείο. 

Το παρακράτος και οι μηχανισμοί τους δρουν πλεον φανερά και απροκάλυπτα ενώ έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την κανονικότητα σε παρωχημένο κατάλοιπο και την "ντροπή" τους ως πρότυπο.

Με εργαλεία όπως τα  μέσα μαζικής ενημέρωσης, την πολιτική ορθότητα και τη συστηματική αλλοίωση των εννοιών, έχουν πετύχει κάτι πολύ τρομακτικό: να παρουσιάζουν τους νοικοκύρηδες ως «συμμορίες» που εμπλέκονται με συμμορίες αριστερών καταγωγίων. Όσοι δεν υποτάσσονται στο δικό τους αφήγημα, βαφτίζονται «φασίστες» ή «οπισθοδρομικοί», μόνο και μόνο επειδή επιμένουν σε αξίες που κάποτε ήταν αυτονόητες. Έχουν καταφέρει να διαιρέσουν την κοινωνία, να σπείρουν καχυποψία και να αποκόψουν τον πολίτη από κάθε τι συλλογικό, από κάθε τι σταθερό. Θέλουν να σε πείσουν πως αν αγαπάς την πατρίδα, είσαι επικίνδυνος· πως αν πιστεύεις στον Θεό, είσαι καθυστερημένος· πως αν θες να ζήσεις με αξιοπρέπεια, είσαι εχθρός της «προόδου».

Αυτός ο πόλεμος δεν είναι πλέον υπόγειος  και στοχεύει πρώτα τις λέξεις. Οι έννοιες όπως "πατρίδα", "οικογένεια", "πίστη", "ευταξία" και "εθνικισμός" έχουν υποστεί αλλοίωση. Παρουσιάζονται πια ως ιδεολογικά αρνητικά φορτισμένες, ως αιτίες μίσους. Και την ίδια στιγμή, οι πραγματικές συμμορίες κυκλοφορούν ανενόχλητες, εντός και εκτός θεσμών.

Ο φόβος που καλλιεργούν δεν προέρχεται από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά είναι ύπουλος, εσωτερικευμένος. Ο φόβος να μιλήσεις. Να εκφράσεις την πίστη σου, την αγάπη σου για την πατρίδα, την ανάγκη σου για σταθερότητα, την αφοσίωσή σου στο Έθνος και στην αληθινή του ιστορία—μια ιστορία που, αν αγνοηθεί, είναι καταδικασμένη να επαναληφθεί. 

Μας θέλουν μόνους, απομονωμένους, διχασμένους. Μας χωρίζουν σε στρατόπεδα για να μη σηκώσουμε ποτέ μαζί κεφάλι. 

Κι όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων εξακολουθεί να πιστεύει σε θεμελιώδεις αξίες: πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια—και εμείς προσθέτουμε και την εργασία. 

Το σύστημα, όμως, έχει καταφέρει να σπείρει τη ντροπή και τον φόβο γι’ αυτά ακριβώς που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του λαού. 

Αν τολμήσεις να διεκδικήσεις τα αυτονόητα, κινδυνεύεις να στοχοποιηθείς και να στιγματιστείς. Μέσα από κόμματα, ιδεολογίες και ψεύτικες ταμπέλες, έχουν μάθει τον λαό να κυνηγά μόνο το προσωπικό του συμφέρον. 

Αλλά ως εδώ. Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τη σιωπή, να μιλήσουμε ξανά για τα αυτονόητα και να πάψουμε να ντρεπόμαστε για όσα μας κρατούν όρθιους. Γιατί χωρίς πατρίδα, πίστη, οικογένεια και αξιοπρέπεια στην εργασία, αυτός ο τόπος δεν έχει μέλλον. Κι αυτό το μέλλον, δεν πρόκειται να το παραδώσουμε αμαχητί.

Σήμερα δηλώνουμε άλλη μία μικρή νίκη, έχοντας κερδίσει την επιτυχία, στο κάλεσμα όπου κάναμε με την συμμετοχή της νεολαίας  και του κόσμου που παρακολούθησε και ενημερώθηκε για τις θέσεις του Κινήματος μας.

Επίσης γνώρισε ότι υπάρχει και ένα Εθνικό Εργατικό Πανελλαδικό Σωματείο - το 4Ε, όπου προασπιζεται τα συμφέροντα τους.

Εμείς στον ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ λέμε ότι όσα άνθη και να κόψουν, δεν μπορούν να σταματήσουν την Άνοιξη.

Και η  Άνοιξη είναι μία και έχει το όνομα  "Εθνική Κοινωνία".

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 4 Μαΐου 2025

Μετανάστευση, το όπλο των καπιταλιστών για φτηνά μεροκάματα.

  

Μετανάστευση, το όπλο των καπιταλιστών για φτηνά μεροκάματα.

Εθνικό Πανεργατικό Κάλεσμα για την Πρωτομαγιά. 

Η Πρωτομαγιά είναι γιορτή του Έλληνα Εργάτη και ημέρα αγώνα και τιμής!

Είναι ημέρα μνήμης για όλους όσους πάλεψαν και θυσιάστηκαν για τα δικαιώματα της Ελληνικής Εργατικής τάξης.

Είναι ημέρας τιμής προς τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά για το μοναδικό φιλολαϊκό και φιλεργατικό έργο του. Όσο και να θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία, ο Ι.Μεταξάς είναι εκείνος που θέσπισε το 8ωρο, ίδρυσε το ΙΚΑ, έφτιαξε παιδικούς σταθμούς, θέσπισε την απαγόρευση της παιδικής εργασίας, την Κυριακάτικη αργία και καθιέρωσε την αργία της εργατικής Πρωτομαγιάς και πλήθος άλλων μέτρων υπέρ του Ελληνικού λαού!

Η Πρωτομαγιά όμως είναι και υπενθύμιση ότι είναι θεμελιώδης ανθρώπινο δικαίωμα κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως εθνικότητος να ζει και να εργάζεται ευτυχισμένος στην Πατρίδα του. 

Όμως οι πόλεμοι που δημιουργούν οι καπιταλιστές για να προωθούν τα συμφέροντα τους καθώς και η στάση των αριστερών της νέας τάξης, έχουν μετατρέψει την μετανάστευση στο καλύτερο όπλο στα χέρια του διεθνή κεφαλαίου. Αποτέλεσμα τα φτηνά εργατικά χέρια να δημιουργούν ανισότητες εις βάρος των γηγενών εργαζομένων διαιωνίζοντας ταυτόχρονα το σύγχρονο σκλαβεμπόριο.

Για εμάς τις σύγχρονες γενεές, ο εργασιακός μεσαίωνας που επεβλήθη από την Ευρωπαϊκή Ένωση των διεθνών τοκογλύφων σε συνδιασμό με την αρπακτική πολιτική των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, έχει ξεπουλήσει το μέλλον μας.Τα όνειρα των περισσότερων έχουν οριοθετηθεί μεταξύ της οικονομικής ανέχειας και του αβέβαιου μέλλοντος. 

Σήμερα, ο αγώνας συνεχίζεται. Ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια στην μετανάστευση, στη μαύρη εργασία, την ανασφάλεια και την εκμετάλλευση των καπιταλιστών και την προδοτική στάση των αριστερών. 

Διεκδικούμε 8ωρο, 5νθήμερο, σταθερό εργάσιμο χρόνο για όλους τους Έλληνες. Παλεύουμε για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες και όχι στα "όρια" που μας επιβάλλουν.

Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω. Διότη η εργασία είναι η τέταρτη Αξία του Έθνους. Είναι η μοναδική οδός που μπορεί να οδηγήσει τους Έλληνες σε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Είναι το  μέσον που θα σταματήσει την ανοιχτή πληγή της μετανάστευσης των νέων προς το εξωτερικό. Είναι το αντίδοτο στην υπογεννητικότητα, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την εθνική ανάκαμψη και δημιουργία.Η εργασία και τα κοινωνικά θέματα είναι ο βασικός λόγος που ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το μοναδικό δευτεροβάθμιο Εθνικό Εργατικό σωματείο το 4Ε-Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδος.

Ο αγώνας για ζωή με δικαιώματα είναι κοινός για όλο τον Ελληνικό Λαό, είναι διαρκής, είναι δίκαιος.

Καλούμε Εργάτες, Αγρότες και Φοιτητές να σταθούν μαζί μας κόντρα στο τέρας του καπιταλισμού.

Όλοι και όλες την Πρωτομαγιά στην πλατεία Ηλιουπόλεως στην Θεσσαλονίκη στις 11.00

Τιμάμε την ιστορία μας – Διεκδικούμε το μέλλον μας!

Ανδρέας Γενιάς Πρόεδρος του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής στις 27.4.2025

Ανακοίνωση καταδίκης.

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ

Η επιβολή ποινής φυλάκισης ενός έτους στην Ισπανίδα Ιζαμπέλα Περάλτα (Isabel Peralta) μέλος του Bastion Frontal για την έκφραση της άποψής της από δικαστήριο της Μαδρίτης, αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας του λόγου και μια επικίνδυνη επίθεση κατά της δημοκρατίας που ευαγγελίζονται τα καθεστώτα της Ευρώπης. 

Η δήλωσή της ότι η Ισπανία είναι χριστιανική χώρα και όχι μουσουλμανική, καθώς και η άποψή της πως πρόκειται όχι για μετανάστευση αλλά για «εισβολή», είναι αληθινή και αποτελεί έκφραση πολιτικής άποψης. Όταν το κράτος ποινικοποιεί τον λόγο, τότε έχουμε καθεστώς τρομοκρατίας της σκέψης.

Η καταδίκη της κ. Περάλτα σε ένα χρόνο φυλάκιση και 1080 ευρώ χρηματικό πρόστιμο, είναι ένα ντροπιαστικό δείγμα της υποκρισίας του «ανεκτικού» καθεστώτος, που σπεύδει να φιμώσει κάθε αντίλογο στη μαζική αλλοίωση του εθνικού και πολιτισμικού ιστού των ευρωπαϊκών χωρών.

Απαιτούμε την άμεση ακύρωση αυτής της απόφασης και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

Η ελευθερία του λόγου δεν είναι διαπραγματεύσιμη, ούτε υπόκειται στις επιθυμίες όσων θέλουν μια Ευρώπη χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορία και χωρίς μέλλον.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Δελτίο Τύπου. Επιλέγουμε Ελληνικά!

  

Θέμα: Επιλέγουμε Ελληνικά,  Επιλέγουμε συνειδητά. Στηρίζουμε την ελληνική παραγωγή. Προστατεύουμε την υγεία μας και την αγροτική μας οικονομία.

Ενόψει της εορταστικής περιόδου, καλούμε τους Έλληνες καταναλωτές να επιλέγουν με υπευθυνότητα και προσοχή τα προϊόντα που αγοράζουν. 

Η εισαγωγή χιλιάδων ζώων από το εξωτερικό, μεταξύ αυτών και από χώρες με κρούσματα αφθώδους πυρετού όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία και την ελληνική κτηνοτροφία.

Ο αφθώδης πυρετός, αν και πλήττει κυρίως τα ζώα (βοοειδή, πρόβατα, κατσίκια και χοίρους), ενδέχεται να μεταδοθεί στον άνθρωπο, προκαλώντας συμπτώματα όπως πυρετό, εξανθήματα και στοματικά έλκη. Ο κίνδυνος είναι χαμηλός αλλά υπαρκτός, ειδικά όταν τα μέτρα καραντίνας και βιοασφάλειας δεν τηρούνται αυστηρά.

Καλούμε τους Έλληνες καταναλωτές:

Να ελέγχουν την προέλευση των προϊόντων που αγοράζουν.

Να προτιμούν Ελληνικά κρέατα και προϊόντα από μικρές τοπικές επιχειρήσεις που γνωρίζουν και εμπιστεύονται.

Να στηρίξουν τους Έλληνες παραγωγούς, προστατεύοντας ταυτόχρονα την υγεία τους και την εθνική οικονομία.

Η υπεύθυνη επιλογή τροφίμων είναι πράξη αυτοπροστασίας. Δεν διακινδυνεύουμε για φτηνό κρέας αγνώστου προελεύσεως.Υπεύθυνη κατανάλωση σημαίνει ασφάλεια για όλους.

Ενημερωνόμαστε – Επιλέγουμε σωστά – Στηρίζουμε ελληνικά.

 Ιερός Λόχος

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα

Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά - ενάντια στην μοναξιά του ατόμου! Video

  

Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά – ενάντια στη μοναξιά του ατόμου!

Την Κυριακή των Βαΐων στα γραφεία της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε συλλογή τροφίμων για  οικογένειες συναγωνιστών που βιώνουν τον Γολγοθά της δημοκρατίας τους. 

Δυστυχώς η πατρίδα που δημιούργησαν οι "εθνοσωτήρες" πολιτικοί είναι άρρωστη. Η κοινωνία που μας επέβαλαν νοσεί.Χτισμένη πάνω στον ανταγωνισμό, τον ατομισμό, την κατανάλωση και την εκμετάλλευση.Η απομόνωση και ο ατομισμός είναι εργαλεία εξουσίας και όπλα του συστήματος.Δεν γεννηθήκαμε για να ζούμε σε κοινωνίες φυλακές.Δεν γεννηθήκαμε για να πληρώνουμε ενοίκιο για κάθε ανάσα που παίρνουμε.Δεν μας αξίζει η σκλαβιά που μας πουλάνε για ελευθερία.Μας μεγάλωσαν με το ψέμα ότι "κοίτα τον εαυτό του και μην μιλας" είναι φυσικός νόμος.Ότι το να τσακίζεσαι στη δουλειά για ψίχουλα είναι τιμή.Ότι το να νιώθεις μόνος, αποκομμένος, αδύναμος – είναι δικό σου φταίξιμο.Εμείς όμως είμαστε εδώ και δεν ζητάμε μεταρρυθμίσεις.

Εμείς θέλουμε επανάσταση.

Θέλουμε να χτίσουμε έναν νέο κόσμο απ’ την αρχή.Με κοινότητες. Με κοινοτισμό. Με συλλογικότητα.Με βάση το πιο φυσιολογικό και αρχέγονο ένστικτο του Ανθρώπου.

Τον Εθνικισμό!

Θέλουμε γειτονιές Ελληνικές.Θέλουμε Ελληνόπουλα να γεμίζουν τα σχολεία και τις παιδικές χαρές.Εργατικά Σωματεία όπου ο λόγος όλων έχει αξία και θα τρέμουν την φωνή μας οι Καπιταλιστές και οι μαρξιστές προδότες του Έλληνα εργαζομένου. Κοινά αγαθά, όχι εμπορεύματα.Αλληλεγγύη, όχι φιλανθρωπία.Συναγωνιστές, όχι χτύπημα φιλικό στις πλάτες την ώρα του πολέμου.

Κάποιοι μας είπαν ουτοπιστές.Μα η αληθινή ουτοπία είναι να συνεχίζουμε να ζούμε έτσι:Μόνοι, σιωπηλοί, πειθαρχημένοι στους άρρωστους νόμους μιας άρρωστης κρατικής ανθελληνικής μηχανής που κάθε μέρα πολτοποιεί τις ζωές και τα όνειρα μας.

Κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι ο Ιερός Λόχος είναι κόμμα. Λάθος!Ο Ιερός Λόχος είναι αντικόμμα.Είμαστε αυτοί που θα συντρίψουμε όχι μόνο το άθλιο πολιτικό σκηνικό αλλά και όλους αυτούς που καπηλεύονται τις Ιδέες μας.

Μεγαλύτερη σημασία από κάθε πολιτικό αγώνα και κάθε πολιτικό συμβιβασμό που κάποιοι θέλουν να μας προβάλλουν ως έξυπνη και λογική λύση, είναι δράσεις που χρόνια κάνουμε ως Κίνημα. Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά – ενάντια στη μοναξιά του ατόμου.

Και δεν θα περιμένουμε κανέναν.Θα τον χτίσουμε με τα χέρια μας.Στους δρόμους, στα στέκια, στους χώρους εργασίας, στις συνελεύσεις των ελεύθερων γειτονιών.

Τώρα. Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο.

Τέλος ευχαριστούμε τους Αυτόνομους Εθνικιστές και τους Συναγωνιστές του Defend Salonica για την συμμετοχή τους. 

Ζήτω η Νίκη

Ζήτω η μία Αιωνία και Αδιαίρετος Ελλάς

Δείτε το βίντεο της ομιλίας στο You tube

Ανδρέας Γενιάς Πρόεδρος του

ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση. Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

  

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μιλάμε για θυσία, Σταύρωση και Ανάσταση. 

Ξαφνικά γεμίζουν τα τηλεοπτικά κανάλια από ιερωμένους, από ψεύτικες ευχές και από τσιμπούσια με λιχουδιές για λίγους, την ώρα που οι πολλοί αγκομαχάνε.

Όμως η φτώχεια έχει πάρει διαστάσεις που πλέον δεν καταγράφονται σε στατιστικές μελέτες. Ολόκληρες οικογένειες ζουν με την αγωνία του "αν θα φτάσουν τα λεφτά ως το τέλος του μήνα", ενώ πολλά Ελληνόπουλα πηγαίνουν σχολείο νηστικά και οι ηλικιωμένοι καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε φαγητό ή φάρμακα. 

Οι άρρωστοι περιμένουν μήνες για ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ οι ψυχικά καταβεβλημένοι μένουν μόνοι τους, να παλεύουν με το σκοτάδι, γιατί το κράτος απουσιάζει. Όχι γιατί δεν ξέρει. Αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται το κράτος για τον Ελληνικό Λαό.

Την ίδια ώρα, οι "δήθεν" και οι "φαντασμένοι" καλά κρατούν. 

Βγαίνουν στα social media με "φιλανθρωπίες" μπροστά σε κάμερες, με ταξίδια πολυτελείας, ή με μηνύματα υποκρισίας και "ενσυναίσθηση" με πολλά φίλτρα. 

Οι πολιτικοί δε, φωτογραφίζονται με λαμπάδες, δίπλα στους ίδιους ανθρώπους που καθημερινά περιφρονούν με την πολιτική τους. Και οι κομπλεξικοί ντυμένοι με κοστούμια εξουσίας και θρησκευτικής υποκρισίας.

Δυστυχώς όμως, η ψυχική κούραση είναι παντού.Στους εργαζόμενους που τσακίζονται με 10ωρα και 12ωρα για να αμείβονται με μισθούς πείνας. Στους γονείς που δεν έχουν την δυνατότητα να σταθούν στα παιδιά τους. 

Στους νέους όπου επιλέγουν να ξενιτευτούν για να ζήσουν αξιοπρεπώς. 

Κι όμως, η κυβέρνηση επιλέγει να επενδύει σε λαθραία εισερχόμενους μετανάστες, σε κάμερες και βιτρίνες. Επιλέγει να καλύπτει τον πόνο με επικοινωνιακά τρικ, ενώ η αγωνίας της επιβίωσης για τους Έλληνες γίνεται όλο και πιο επώδυνη.

Όσο για τον Ελληνικό λαό, μπορούμε πλέον να λέμε ότι "έμαθε να ζει με το τι θα πει ο κόσμος και όχι με το τι θα πει ο Χριστός".

Κρύβουμε την αλήθεια μας για να είμαστε αρεστοί στον κόσμο, κι όχι για να είμαστε αληθινοί μπροστά στον Χριστό. Κι όμως, Εκείνος κατέδειξε την υποκρισία και δίδαξε ταπεινότητα. Δεν ζήτησε προβολή και έπαρση αλλά μετάνοια.

Σήμερα, τα Πάθη του Χριστού μπορούν να λειτουργήσουν ως καθρέφτης για την κοινωνία μας, αναδεικνύοντας την αγωνία και τον πόνο των Ελλήνων που υποφέρουν από την αδικία, την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. 

Η αληθινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη καλεί σε πράξεις αλληλεγγύης, ανιδιοτελούς προσφοράς και συνείδησης για τον πόνο του Συνέλληνα.

Αυτή λοιπόν την Ανάσταση, ας βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε. 

Ας σταθούμε δίπλα στους Έλληνες , όχι μόνο με ευχές, αλλά με δράση και εθνικό κοινωνισμό. Να γίνουμε η φωνή αυτών που δεν ακούγονται. Να απαιτήσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και όχι που τον εξουσιάζει. Να στηρίξουμε τον διπλανό που μας χρειάζεται. Να υπερασπιστούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκεί που έχει καταπατηθεί. Γιατί μόνο έτσι θα έρθει και η Ανάσταση.

Η αλληλεγγύη ή αλλιώς ο κοινωνισμός, είναι η απάντηση στην ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται από ασθένειες, φτώχεια, πείνα και ψυχική εξάντληση. Είναι η πράξη που μετατρέπει τη συμπόνια σε δράση. Όταν προσφέρουμε τρόφιμα σε μια οικογένεια που πεινά, όταν ακούμε έναν άνθρωπο που λυγίζει ψυχικά, όταν στηρίζουμε τους ηλικιωμένους ή διεκδικούμε δικαιοσύνη για όσους μένουν πίσω, τότε η αλληλεγγύη αυτή, γίνεται το φως μέσα στο σκοτάδι της εγκατάλειψης.

Μόνο με συλλογική ευθύνη και κοινωνική εγρήγορση μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που δεν θα αφήνει κανέναν Έλληνα πίσω.

Αν θέλουμε μια άλλη Ελλάδα, ανθρώπινη, δίκαιη, ζωντανή, Θα πρέπει να την διεκδικήσουμε με τις επιλογές μας. Με τη στάση μας. Με το θάρρος να πούμε: Φτάνει πια.

Αν αυτή η χώρα θέλει πραγματικά Ανάσταση, πρέπει να διαλέξει. Ή με τους ίδιους που έφεραν τη σήψη — ή με εκείνους που έχουν το θάρρος να συγκρουστούν με την σήψη όπως είναι το Κίνημα του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ!

Ώρα να τελειώνουμε με τα προσχήματα. Ώρα να διαλέξουμε πλευρά.

Εμείς είμαστε εδώ. Ξεκάθαροι, αληθινοί, αποφασισμένοι.

Αν θέλετε Ανάσταση — αγωνιστείτε μαζί μας να την χτίσουμε. Αλλιώς θα βιώνουμε εσαεί τον Γολγοθά χωρίς όμως την Ανάσταση. 

Χρόνια Πολλά. Με Φως. Με Αλήθεια. Με απόφαση και δύναμη. 

Καλή Λαμπρή σε όλους τους Έλληνες!

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής την 11.4.2025

Σεβασμός στους ήρωες όχι στους πολιτικάντηδες. Άρθρο στην Ελεύθερη Ώρα

 

Την προηγούμενη εβδομάδα παρευρέθηκα σε μία ομιλία για την ΕΟΚΑ με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα.

Και ενώ κάποιος θα περίμενε ότι μέσα από την όλη εκδήλωση θα αναζωπυρώνοντουσαν τα βαθύτερα εθνικά αισθήματα και πόθοι, για Ένωση της Μητρός Ελλάδος με τα της θυγατέρος Κύπρου, δυστυχώς η όλη εκδήλωση δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μία γλυκανάλατη πασαρέλα, των τοπικών αρχόντων και βουλευτών με τους χειροκροτητές τους.

Όμως οι παραδόσεις και οι Εθνικές εορτές, θα πρέπει να είναι ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας. Δεν είναι μουσειακά εκθέματα, ούτε εργαλεία για χειραγώγηση.

Δυστυχώς όμως, η χρήση της παράδοσης και των εθνικών εορτών έχει εξελιχθεί σε εργαλείο εξουσίας και ιδεολογικής χειραγώγησης για πολλούς πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, μετατρέποντάς τες σε ένα απλό πολιτιστικό γεγονός, απογυμνωμένο από την ουσιαστική του σημασία.

Από τη μια, οι αριστεροί αντιμετωπίζουν τις παραδόσεις ως διεθνιστικό και ταξικό γεγονός, δηλαδή μια καλή ευκαιρία να προωθήσουν την πνευματική τους ψώρα. Στήνουν φεστιβάλ με παραδοσιακούς χορούς, διαφημίζουν γεύσεις από «όλο τον κόσμο» και κάνουν αναφορές στην πολιτισμική ποικιλομορφία, χωρίς όμως να ενδιαφέρονται για τη βαθύτερη ουσία των παραδόσεων: τη συνέχεια, τη σύνδεση με την ταυτότητα και τη διαχρονική αξία τους. Έτσι, εκπαιδεύουν τον λαό μας, να βλέπουν την παράδοση ως μια τουριστική ατραξιόν και όχι ως κάτι που έχει ρίζες και εξέλιξη μέσα στο χρόνο.

Από την άλλη, η δεξιά, με την ρητορική της «πατρίδας και θρησκείας», χρησιμοποιεί τις παραδόσεις ως δεξαμενή χειραγώγησης. Το πατριωτικό συναίσθημα διατηρείται σε αδράνεια, σαν μια νοσταλγική ανάμνηση που δεν οδηγεί σε δράση. Οι Έλληνες καλούνται να «τιμήσουν την παράδοση» με μια συμμετοχή σε παρελάσεις ή πανηγύρια, αλλά όχι να την εξελίξουν, να την εμπλουτίσουν ή να την χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο πραγματικής αυτογνωσίας και κοινωνικής προόδου.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου. Για την αριστερά είναι απλώς μια ευκαιρία για αντιπολεμικά μηνύματα και επιλεκτική μνήμη, ενώ για τη δεξιά είναι μια επανάληψη στερεοτύπων χωρίς κανένα ουσιαστικό κάλεσμα σε σύγχρονη εθνική εγρήγορση. Κανείς δεν καλεί τους νέους να συνδέσουν την Επανάσταση με τις αλύτρωτες πατρίδες, τις σημερινές προκλήσεις, όπως η δημογραφική κρίση, η κοινωνική διάλυση και η πολιτική υποτέλεια. Αντί να διδάσκουμε στους μαθητές τα Ιδανικά του Έθνους μας, όπως η Μεγάλη Ιδέα του γένους και την Εθνική κυριαρχία μας, τους διδάσκουν να είναι αδιάφοροι και παθητικοί.

Ένα ακόμη λυπηρό κομμάτι είναι η επιλεκτική παραδοχή παραδόσεων. 

Δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε ιστορικά πρόσωπα ή γεγονότα να αναδεικνύονται επιλεκτικά, ανάλογα με το αν εξυπηρετούν το εκάστοτε αφήγημα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο ηγέτης της ΕΟΚΑ, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα της Κύπρου για Ένωση με την Ελλάδα. 

Παρά την πολύπλευρη του συμβολή στον εθνικό αγώνα, η μνήμη του Γρίβα έχει αντιμετωπιστεί με απαξίωση λόγω των αντικομμουνιστικών του αισθημάτων. 

 Αυτή η επιλεκτική αποδοχή της ιστορίας δείχνει πώς η πολιτική εξουσία δεν αναγνωρίζει πάντα τις παραδόσεις και τις προσωπικότητες βάσει της ιστορικής τους σημασίας, αλλά βάσει των συμφερόντων που εξυπηρετούν κάθε φορά.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μοναδικό για τον Γρίβα· αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν και σε άλλες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Οι τιμές αποδίδονται ανάλογα με το αν η συγκεκριμένη προσωπικότητα ή ιδεολογία ταιριάζει με το σημερινό πολιτικό αφήγημα. Έτσι, η παράδοση γίνεται ένα ακόμα εργαλείο ελέγχου της ιστορικής μνήμης, αντί για ένα ειλικρινές μέσο διατήρησης της ιστορικής αλήθειας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς. Ενώ η φράση του «Όχι» στις 28 Οκτωβρίου 1940 τιμάται κάθε χρόνο ως εθνική εορτή, ο ίδιος ο πατέρας της νικης αντιμετωπίζεται σαν να μην υπήρξε ποτέ. 

Αντί να υπάρχει μια σφαιρική κατανόηση της ιστορίας, προσωπικότητες και γεγονότα «φιλτράρονται» ώστε να ταιριάζουν με τα αφηγήματα που εξυπηρετούν κάθε φορά τις πολιτικές δυνάμεις.

Η έμπνευση, όμως, δεν είναι κάτι που κληρονομείται. Πρέπει να καλλιεργείται. Και αυτό δεν γίνεται με εθιμοτυπικές γιορτές ή με πολιτικές παρωπίδες. Οι νέες γενιές δεν χρειάζονται μια «ακίνδυνη» παράδοση, αλλά μια παράδοση ζωντανή, που τους κινητοποιεί να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον. Αν θέλουμε να αποδώσουμε τιμή στους προγόνους μας, ας μην τους αφήσουμε να γίνουν απλές φιγούρες σε επετειακές αφίσες. Ας κάνουμε την παράδοση πηγή δράσης και όχι λήθης.

Σε ένα εθνικό κράτος, η ιστορική μνήμη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική ούτε εργαλείο πολιτικής σκοπιμότητας. Οφείλει να είναι ζωντανή, αυθεντική και δίκαιη, τιμώντας όλες τις πτυχές του παρελθόντος χωρίς παραποιήσεις ή αποσιωπήσεις. Η παράδοση και η ιστορία δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, αλλά στο ίδιο το έθνος. Μόνο όταν διδασκόμαστε από το παρελθόν με αλήθεια και όχι με προπαγάνδα, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά.

Κάθε "δέντρο" που θέλει να φτάσει ψηλά, οφείλει να διατηρεί γερές τις ρίζες του.

Δήμου Μαρία από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

70 χρόνια Αγώνων για Ένωση!

  

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 – ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ

Σήμερα, σκύβουμε με σεβασμό και περηφάνια μπροστά στην αιώνια φλόγα της ελευθερίας που άναψε η ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Η μέρα αυτή δεν είναι απλώς μια ιστορική αναφορά – είναι φλόγα άσβεστη, πυξίδα αγώνα, φωνή ψυχής που βροντοφωνάζει: Ένωση ή Θάνατος!

Οι ήρωες εκείνης της εποχής δεν υπολόγισαν τον φόβο, δεν λύγισαν μπροστά στον ζυγό. Με θυσία, ιδανικά και πίστη, ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αποικιοκρατία και έγιναν οι φλόγες που φώτισαν τον δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας και της λευτεριάς.

Δεν ξεχνάμε τον Αρχήγο Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Μάρκο Δράκο, τον Κυριάκο Μάτση και τόσους άλλους λεβέντες της πατρίδας. Τους χρωστάμε την ψυχή μας. Κάθε πέτρα αυτής της γης έχει ποτιστεί με το αίμα και τον όρκο τους: Η Κύπρος ελληνική!

Η 1η Απριλίου δεν είναι απλώς μια σελίδα στην ιστορία. Είναι κραυγή αντίστασης. Είναι παρακαταθήκη ευθύνης. Είναι κάλεσμα στους νέους να θυμούνται, να σέβονται, να συνεχίζουν τον αγώνα για την Ένωση και την εθνική αξιοπρέπεια.

Ζήτω η 1η Απριλίου 1955!
Ζήτω η ΕΟΚΑ!
Ζήτω η Ένωση!

Παραμονή της επετείου των 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ πραγματοποιήθηκε συμβολική νυχτερινή πορεία από το Κίνημα μας και αυτόνομους Εθνικιστές της Θεσσαλονίκης. 

Δείτε το βίντεο You tube

Τις προηγούμενες ημέρες στα γραφεία της Θεσσαλονίκης είχε πραγματοποιηθεί προβολή ντοκιμαντέρ για την ΕΟΚΑ.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Αλληλεγγύη με Τρόφιμα: Όταν η Κοινωνία Κάνει τη Δουλειά της Πολιτείας.

  

Ο Τάσος τις Κυριακές δεν κοιμάται μέχρι το μεσημέρι, ούτε πηγαίνει στο γήπεδο ή στα καφενεία. 

Ο Τάσος τις Κυριακές τις αφιερώνει στο να βοηθάει ιδρύματα, ελληνικές οικογένειες και γεροντάκια που υποφέρουν.

Ο Τάσος τις Κυριακές πηγαίνει στην λαχαναγορά,  φορτώνει το αμάξι του με προσφορές που του δίνουν οι επαγγελματίες (και τους ευχαριστούμε αυτό) και κάνει διανομή στην Θεσσαλονίκη. 

Γίνε και εσύ σαν τον Τάσο!

Αλληλεγγύη με Τρόφιμα: Όταν η Κοινωνία Κάνει τη Δουλειά της Πολιτείας

Σε μια χώρα που υποτίθεται πως ανήκει στην «ανεπτυγμένη Δύση», η βασική επιβίωση δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας αλλά εγγύηση από την ίδια την Πολιτεία. Κι όμως, καθημερινά, χιλιάδες συμπολίτες μας επιβιώνουν χάρη στην αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων: διανομές τροφίμων, συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία — πρωτοβουλίες από τα κάτω που καλύπτουν τα κενά που αφήνει επιδεικτικά το κράτος.

Αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος, παρακολουθεί παθητικά την εξαθλίωση, βαφτίζοντας την φτώχεια ως «προσωρινή δυσκολία» και επενδύοντας σε επιδόματα-ψίχουλα, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Την ώρα που συμπολίτες μας στήνονται σε ουρές για ένα πακέτο μακαρόνια, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι μιλούν για «ανάπτυξη» και «βελτίωση της οικονομίας».

Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι ντροπή. Είναι αξιοπρέπεια. Ντροπή είναι να χρειάζεται να υπάρχει. Και όσο το κράτος νίπτει τας χείρας του, τόσο εμείς θα συνεχίσουμε —όχι από φιλανθρωπία, αλλά από χρέος προς τον συνάνθρωπο— να χτίζουμε γέφυρες εκεί που άλλοι υψώνουν τοίχους.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Τα Οχυρά του Μεγαλείου – Η Ηρωική Άμυνα των Ελλήνων στις 6 Απριλίου 1941.

 

Στις 6 Απριλίου 1941, η αυγή βρήκε την Ελλάδα να δέχεται απροειδοποίητη επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις. Ο Άξονας, απειλούμενος από την ελληνική νίκη στην Αλβανία, αποφάσισε να καθυποτάξει το φρόνημα ενός λαού που είχε ήδη πει το πρώτο και μέγα ΟΧΙ. Όμως εκεί, στα απόρθητα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά, ο Ελληνισμός έμελλε να στήσει ένα νέο έπος.

Η Γραμμή Μεταξά – ένα δίκτυο 21 οχυρών κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, φτιαγμένα από μπετόν και ατσάλι, αλλά κυρίως από ελληνική ψυχή. Εκεί στάθηκαν μόλις 70.000 Έλληνες φαντάροι και αξιωματικοί, απέναντι σε πάνω από 600.000 Γερμανούς, εξοπλισμένους με τα πλέον σύγχρονα μέσα πολέμου: αεροπορία, πυροβολικό, τεθωρακισμένα.

Κι όμως, η φλόγα του Έλληνα μαχητή έκαψε κάθε αριθμητική υπεροχή. Οι μάχες που δόθηκαν είναι σήμερα σχολεία ηρωισμού για ολόκληρο τον κόσμο.

Οχυρό Ρούπελ – Το σύμβολο της αλύγιστης αντίστασης

Το Ρούπελ πολιορκήθηκε από χιλιάδες Γερμανούς. Δέχτηκε σφοδρότατο βομβαρδισμό επί ώρες. Τα γερμανικά Στούκας το έπληξαν αδιάκοπα. Κι όμως, οι υπερασπιστές του δεν λύγισαν.
Όταν Γερμανοί απεσταλμένοι πρότειναν συνθηκολόγηση, ο Διοικητής του Ρούπελ, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος, απάντησε με τα αθάνατα λόγια:
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται!»

Οχυρό Λίσσε – Ηρωισμός μέχρις εσχάτων

Στο οχυρό Λίσσε, ο Αντισυνταγματάρχης Χαράλαμπος Καμπάνης και οι άνδρες του κράτησαν τις θέσεις τους επί τρεις ημέρες, με ελλιπή μέσα, σχεδόν χωρίς νερό και επικοινωνίες. Πολεμούσαν μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους, πλημμυρισμένους με καπνό και αίμα. Δεν εγκατέλειψαν. Δεν λύγισαν. Όταν τελικά ήρθε διαταγή παράδοσης (λόγω γενικής κατάρρευσης του μετώπου), οι Γερμανοί τούς απέδωσαν τιμές!

Οχυρό Περιθώρι – Θυσία για την τιμή

Σε αυτό το μικρό αλλά ηρωικό οχυρό, οι υπερασπιστές του πολέμησαν σώμα με σώμα με τους Γερμανούς, οι οποίοι τελικά εισέβαλαν μόνο με απώλειες και με τη βοήθεια φλογοβόλων. Ένας αξιωματικός, ο Υπολοχαγός Μήττας, πολέμησε μόνος του μέσα σε έναν διάδρομο επί 20 λεπτά, κρατώντας τους εχθρούς σε απόσταση με χειροβομβίδες. Έπεσε μαχόμενος, αλλά κράτησε το οχυρό ως το τέλος.

Τιμή και Αναγνώριση από τον Εχθρό

Όταν μετά από τρεις ημέρες σκληρών μαχών η Αθήνα κατελήφθη και δόθηκε διαταγή κατάπαυσης πυρός, οι Γερμανοί μπήκαν στα οχυρά. Δεν βρήκαν νικητές – βρήκαν τιτάνες. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Γερμανού Στρατηγού Φον Λιστ, που είπε:
«Αν είχα τέτοιους στρατιώτες, θα κατακτούσα ολόκληρο τον κόσμο!»

Σήμερα, υποκλινόμαστε.

Στους λίγους που έγιναν πολλοί με την ψυχή τους. Στους ανώνυμους ήρωες που έγραψαν ιστορία κάτω από τη γη, με τη λάμψη της τιμής να τους φωτίζει. Στους αξιωματικούς που έδωσαν διαταγές με το παράδειγμά τους και όχι μόνο με τα λόγια.

Τα Οχυρά Μεταξά δεν ήταν απλώς στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ήταν οι νέες Θερμοπύλες. Και οι υπερασπιστές τους ήταν οι νέοι Λεωνίδες.

Η Ελλάδα τούς χρωστά. Κι εμείς δεν ξεχνάμε.

Μαρτυρίες Ηρώων των Οχυρών Μεταξά

1. Ανθυπολοχαγός Παναγιώτης Σιδέρης – Οχυρό Ρούπελ

«Ήταν 5 το πρωί όταν άρχισε ο βομβαρδισμός. Τα σπλάχνα της γης έτρεμαν. Ο καπνός μας έπνιγε, αλλά δεν τολμούσε κανείς να κάνει πίσω. Κρατούσαμε τη σημαία της Ελλάδας μέσα στο καταφύγιο και τη φιλούσαμε πριν βγούμε για να πολεμήσουμε. Δεν μας ενδιέφερε αν θα πεθάνουμε, μόνο να μην περάσουν.»

2. Στρατιώτης Στέργιος Μπαρμπαρούσης – Οχυρό Ιστίμπεη

«Οι Γερμανοί μας φώναζαν με ντουντούκες να παραδοθούμε. Είχαν πετάξει προκηρύξεις. Γελάσαμε. Ο λοχαγός μας απάντησε με βολή πυροβόλου. ‘Η Ελλάδα δεν προσκυνά’, φώναξε. Και έτσι συνεχίσαμε. Πέντε μέρες, με λίγο νερό, χωρίς φως, αλλά με καρδιά φλεγόμενη.»

3. Υπολοχαγός Νικόλαος Καραχάλιος – Οχυρό Καρατάς

«Την ώρα της επίθεσης, μέσα στους καπνούς, μου φώναξε ένας στρατιώτης: ‘Κύριε Υπολοχαγέ, θα τους κρατήσουμε;’ Του απάντησα: ‘Δεν κρατάμε αυτούς, κρατάμε την Ελλάδα! Και η Ελλάδα δεν πέφτει!’ Πολεμήσαμε μέχρι που λιποθυμήσαμε από την εξάντληση. Και όμως, κρατήσαμε.»

4. Διοικητής Οχυρού Παλιουριώνες – Ταγματάρχης Βασίλειος Μπράβος

«Οι άντρες μου πολεμούσαν σαν λιοντάρια. Τους έβλεπα μέσα στους διαδρόμους, λερωμένοι με αίμα και καπνιά, αλλά με μάτια που έλαμπαν. Είχαν στο βλέμμα τους την Ιστορία. Ορκίστηκαν να μη δώσουν ούτε μία σπιθαμή. Δεν μου χρειάζονταν διαταγές – ήξεραν όλοι το καθήκον τους. Δεν πολεμούσαμε μόνο για τη νίκη. Πολεμούσαμε για την ψυχή της Ελλάδας.»

5. Μαχητής από το Οχυρό Περιθώρι (Ανώνυμος, από μεταγενέστερη αφήγηση)

«Στο τέλος, είχαμε μόνο δύο χειροβομβίδες και ένα πολυβόλο που είχε υπερθερμανθεί. Ξέραμε ότι δεν θα αντέχαμε άλλο. Κάποιος τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο και τον ακούγαμε μέσα στον θάλαμο. Δεν ήταν φόβος αυτό που νιώθαμε – ήταν αγάπη. Αγάπη για ό,τι πίσω αφήναμε. Αγάπη για την πατρίδα.»

Οι μαρτυρίες αυτές δεν είναι απλά αφηγήσεις· είναι όρκοι πίστης που κατατέθηκαν στην Ιστορία. Είναι ζωντανά παραδείγματα του τι μπορεί να κάνει ο Ελληνικός Λαός όταν πολεμά για το δίκαιο και το φως.

Δύο Ήρωες, Μία Σημαία – Δημήτριος Ίτσιος και Γεώργιος Δουράτσος.

Στο Ρούπελ της δόξας, εκεί όπου η πέτρα έγινε ψυχή και ο χάλυβας υποκλίθηκε στον Έλληνα φαντάρο, γράφτηκαν ιστορίες ανδρείας που μοιάζουν με αρχαίο έπος. Στην πρώτη γραμμή, δύο ονόματα χαράχτηκαν ανεξίτηλα: ο Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος και ο Διοικητής Γεώργιος Δουράτσος.

Δημήτριος Ίτσιος – Ο Λοχίας με το Πολυβόλο

Ο Δημήτριος Ίτσιος, από την Ιερισσό Χαλκιδικής, ήταν ένας απλός λοχίας της Ελληνικής Στρατιωτικής Δύναμης, τοποθετημένος στο φυλάκιο Π8 του Ρούπελ. Εκεί, μόνος με το πολυβόλο του και λίγους συντρόφους, κατάφερε να συγκρατήσει για ώρες την προέλαση των Γερμανών μέσα από ένα στενό φαράγγι.Καθώς τα πυρομαχικά τελείωσαν και το φυλάκιο κυκλώθηκε, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν. Εντυπωσιασμένοι από την αντίστασή του, του υποσχέθηκαν ότι θα τον σεβαστούν. Όμως, λίγες ώρες αργότερα, τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, πιθανότατα με διαταγή ανώτατου αξιωματικού, για παραδειγματισμό. Η θυσία του έγινε σύμβολο της αυταπάρνησης.Ο Ίτσιος δεν έπεσε – αναστήθηκε στα μάτια της Ιστορίας.

Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος – Ο Αξιωματικός της Τιμής

Ο Γεώργιος Δουράτσος, διοικητής του Οχυρού Ρούπελ, έγινε γνωστός για τη λιτή, αλλά αθάνατη απάντηση στους Γερμανούς όταν του ζήτησαν να παραδοθεί:

"Τα οχυρά δεν παραδίδονται – καταλαμβάνονται!"

Μια φράση που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, σύμβολο του ακλόνητου ελληνικού φρονήματος. Ο Δουράτσος, ψύχραιμος και αποφασισμένος, διοίκησε με τέτοιο κύρος και στρατιωτική ακρίβεια που ακόμη και οι αντίπαλοί του τον σεβάστηκαν. Όταν τελικά δόθηκε διαταγή από την Αθήνα για παράδοση, οι Γερμανοί τού απέδωσαν τιμές. Αντί να μπει αιχμάλωτος, εισήλθε με τη στολή του, κρατώντας το σπαθί του, με τον γερμανό διοικητή να υποκλίνεται μπροστά του.

Δύο μορφές, ένας κοινός σκοπός

Ο Ίτσιος με το πολυβόλο του και ο Δουράτσος με τη στρατιωτική του στάση, εκπροσώπησαν δύο πρόσωπα της ίδιας ελληνικής ψυχής: του απλού στρατιώτη και του ηγέτη. Δεν πολέμησαν μόνο με όπλα – πολέμησαν με τιμή, πίστη και περηφάνια.

Και οι δυο τους απέδειξαν πως η πατρίδα δεν χρειάζεται αριθμούς για να νικήσει – χρειάζεται Ψυχές με φλόγα και άξιο Ηγέτη όπως ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς για να τους εμπνεύσει.

Κλείνουμε το αφιέρωμα μας με την ιστορική ομιλία του Πατέρα της Νίκης Ιωάννη Μεταξά προς τους δημοσιογράφους την 30η Οκτωβρίου 1940, που εξηγεί γιατί η Ελλάς δεν μπορούσε να ανήκει στην συμμαχία του Άξονας και προβλέπει ότι η Γερμανία δεν μπορεί να νικήσει αυτόν τον πόλεμο!

Ανακοίνωσις του Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του Αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον (ξενοδοχείον "Μεγάλη Βρεταννία) εις τας 30 Οκτωβρίου 1940

Κύριοι,

Έχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. Aυτήν την ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. Γι' αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά. Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά. Θέλω vα ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτεια ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπική σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.

Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ' οποιονδήποτε. Απολύτως και γιά οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη δια τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος- τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας... 

Mη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει δια να τον αποφύγωμε. Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι' όλων των μέσων. 

Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι .

Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της ΕΛΛΗΣ. Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου . Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκηνητάς από την Τήνον μετά το έγκλημα, άν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των. Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους τον Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το πάν δια να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ' ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντος άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το πάν δια να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. 

Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρίσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικώνεναντίον μας κατηγοριών .

Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πώς καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να προφυλάξω τοv τόπον από αυτόν έστω και δια παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικώτερα συμφέροντα του Έθνους. Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατευθυνσιν τον Άξονος μου έδόθη να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορουσε να είναι μία εκουσία προσχώρησιν της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν" . Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ "ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος".

Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς δια την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα" τα οποία θα είχεν δια την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν.

Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις oτι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς . Δηλαδή θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. 

Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των.Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον.

Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυψεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν, άλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ' ας ειχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή ή ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν επακόλουθον πάσης τυχόv εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος με τον Άξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει της δυνατότητος δια τόν Άξονα να τας χρησιμοποιήση.

Δεν δύναμαι αφ' ετέρου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να μην αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται δια την ζωήν του, θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω. Αλλά τότε ο Ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η οποία δια vα τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ'εθνικού ακρωτηριασμού. Αυτή η δήθεν προφύλαξις θα ήτο δια την τύχην της εις το μέλλον Ελληνικής φυλής, πλέον ολεθρία και από τας χοιροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου. Το δίκαιον λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του Ελληνικού Λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν, και των Άγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των επίσης δικαίως θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ εάν εδίδετο ή εύλογος αυτή αφορμή.

Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, άλλά τρείς αυτήν την φοράν Ελλάδες.

Η πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχεν φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα δια να αποφύγη τον πόλεμον να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς Ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους Ελληνικωτέρους των Ελληνικών τοιούτους.

Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος, εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν.Tο Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τόν Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. 

Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του βρετανικού Στόλου εις τα νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. Η τρίτη αυτή Ελλάς, η "Δημοκρατική" θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της "δευτέρας" Ελλάδος, της Εθνικής δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της.

Έζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού που εδημιουργήθη το 1916 όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 πρέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός. Toν κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, δια το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας.

Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν.

Υπάρχουν πολλά εμπόδια.

Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μη προκαλέση, μεν, με κανένα τρόπο κανένα, αλλά και με κανένα τρόπο να μη υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ήδη δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεως του: Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική, και πανεθνική ένωσί του .

Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος των Άγγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλ' εν πάση περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος δια την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν.

Αλλ' η κοσμοκρατορία δια την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουνκέρκη. Ο πόλεμος δια τον Άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: "Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης" . Αλλά επί πλέον και ημείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμεν μόνον δια την νίκην, αλλά και δια την δόξαν.

Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε αδιάλλακτος."Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε", απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού τύπου κ. Κρανιωτάκης.

Λοιπόν ακούστε δια να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηράς ουδετερότητος. Έκαμα το παν δια να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών. Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, δια την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως και δια την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει. Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς δια την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική, πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφαστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Δια την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί παρά να είναι δική της. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία, η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή. 

Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρήται δια τον Άξονα ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον υπέρ ποτέ είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν. Η Ελλάς δεν πολεμά δια την νίκην. Πολεμά δια την Δόξαν. Και δια την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνη αξία της ιστορίας της.

Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθυκρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ' όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κρίσις του δι' αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμεν ότι ήτο δυνατόν δια να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. 

Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι αι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω μπορείτε να τα δείτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομώτατα θα δημοσιευθούν εις την Λευκήν Βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον. 

Δεν σας κρύβω κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Δια να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην δια παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας, ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν. Να μην κάμω την επιστράτευσιν, όταν από καιρού την εζήτησε και εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μού την ζητά το Επιτελείον... Ο ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντι του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς, τουλάχιστον δια την κρούσιν των πρώτων ημερών. Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος.

Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνη. Διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του καθήκοντος σας, το οποίον είναι να συντηρήσητε την ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι' αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις δια να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστιν εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον Ελληνικόν λαόν, και από το απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν.

Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον εις τας εφημερίδας, ανακοινωθέν από του Υπουργείου Εξωτερικών . Λοιπόν επειθυμώ να σας τονίσω τούτο: εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας δια τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές. Και κάτι άλλο. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν..

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος