B.A.K.E.S & ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ.

Το Σάββατο στις 16 Φεβρουαρίου στο ξενοδοχείο "Arcadia"
της Κομοτηνής μας,διεθνές συνέδριο με τίτλο:
"Η ανάπτυξη της διγλωσσίας και της γλωσσικής επάρκειας,μειονοτικής εκπαίδευσης".
Μια από τους ομιλητές του διεθνές συνεδρίου πια άλλη;
Η γνωστή ανθελληνίδα Θάλεια Δραγώνα.
Για όσους δεν γνωρίζουν το Β.A.K.E.S. που διοργανώνει το συνέδριο,είναι ένας τουρκοσύλλογος που ως σκοπό του έχει "την ανεύρεση τρόπως και μεθόδων για την εξύψωση του πολιτιστικού και εκπαιδευτικού επιπέδου της
Τουρκικής Μειονότητας της Δυτ.Θράκης.."
http://www.pekem.org/gr/
Όπως θα διαβάσετε και στο καταστατικό του συλλόγου,που υπάρχει στην ιστοσελίδα τους, πουθενά δεν προσδιορίζετε εάν η μειονότητα που αναφέρει,είναι τούρκικη ή μουσουλμανική.
Και σε αυτό το συνέδριο θα μιλήσει η Δραγώνα.
Ας θυμηθούμε όμως τί έλεγε η Δραγώνα για την οθωμανική αυτοκρατορία:
"...Εξίσου ρατσιστής όποιος αποσιωπά την σημασία,την τεράστια δύναμη,την έκταση και το κύρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας...".

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ,Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ!

Ο Αξιωματικός για τον στρατιώτη είναι ο Θεός στο πεδίο της μάχης.
Εκείνος με τις αποφάσεις του θα τον οδηγήσει είτε στη Νίκη είτε στην καταστροφή.
Είναι υψίστης σημασίας ο στρατιώτης να θαυμάζει τον Αξιωματικό του και να τον εμπιστεύεται μέχρι θανάτου.
Το επόμενο απόσπασμα από το βιβλίο του Ιερομονάχου Αντωνίου Γεωργαντά "Έτσι ελευθερωσαμεν την Μακεδονία μας",
αφιερώνεται σε δύο Αξιωματικούς που είχα κατά την θητεία μου στις Καταδρομές, Δ.Γ. και Β.Ψ.
"Στας Σέρρας"
Μετά την παρέλασιν θα παρουσιαζόσαντε στο Βασιλέα, έτσι γράφτηκα κι εγώ είς την αναφορά της Πυροβολαρχίας. Η παρέλαση είχε μεγάλη επιτυχία καί ευχαριστήθη ο Βασιλεύς, εγώ είχα ιππεύσει την Τσίκα μου που έλαμπε με τα κεντηστά χαλινά και περιδέραια και τα μεταλλικά τα τούρκικα. Ή πυροβολαρχία του κ. Κανέλλου ήταν τελευταία και εγώ ήμουν τελευταίος του 4ου στοιχείου. Έπηρούνισα την Τσίκα που έκανε ανόρθωση και εχόρευε, την είδε ο Βασιλεύς με τούς υπασπιστάς του και αξιωματικούς και εγελούσαν.

Στους στρατώνες πού γυρίσαμε έγινε προσκλητήριον για να πάρει αναφορά ό κ. λοχαγός και άρχισε να ερωτά τους στρατιώτες τι παράπονο έχουν που θέλουν να βγούνε αναφορά στον Βασιλέα. Ηρθε και σε μένα και μου λέγει:
- Γιατί Γεωργαντά βγαίνεις παραπονούμενος στόν Βασιλέα; τι παράπονο έχεις;
Και του απαντώ:
- Δεν μπορώ κ. λογαγέ να σας το πω και έφυγε.

Τελείωσε τό προσκλητήριον καί ετοιμαζόμεθα για την αναφορά του Βασιλέως, μου φωνάζει ό επιλοχίας στό γραφείο του κ. λοχαγού καί μου λέει:
— Δεν μου λες βρέ Γεωργαντά, διατί θα βγεις στην αναφορά, τί παράπονο έχεις, δεν μου τό λες; από ποιόν έχεις παράπονο;
— Κύριε επιλοχία, δεν έχω παράπονο από κανέναν, ούτε από τον κ. λοχαγόν, υπολοχαγούς, ανθυπολοχαγούς, επιλοχίας, λοχίας, δεκανείς καί στρατιώτας. Είμαι με όλους αγαπημένος, θα βγω στην αναφορά δι' αυτόν τόν λόγον. Διότι δεν έπροβιβάσθη ο λοχαγός μου, ενώ έφερε καλά αποτελέσματα είς τόν βουλγαρικόν πόλεμον καί την πρώτη ημέρα πού άρχισε ό πόλεμος καί την δεύτερη στό Κιλκίς καί σε άλλες μάχες, άλλοι πού δεν είχαν κάμει τας επιτυχίας του κ. Κανέλλου έπροβιβάσθησαν, δι' αυτό βγαίνω στην αναφορά.

Αμέσως ό κ. επιλοχίας έτρεξε καί ηύρε τόν κ. λοχαγόν καί τόν έφερε μέσα στό γραφείο πού ήμουν κι' εγώ καί του είπε ό επιλοχίας γιατί βγαίνω στην αναφορά. Καθώς τό άκουσε ό κ. λοχαγός, έσυγκινήθη καί με έπιασε από τό χέρι καί μου λέει:
— Σε ευχαριστώ παιδί μου, καλέ μου δεκανέα, δεν θέλω να βγεις στην αναφορά καί ας μη προβιβάσθηκα, δεν θέλω να βγεις στην αναφορά, διότι θα πούνε ότι σε έβγαλα εγώ, δεν θέλω να βγεις, σε ευχαριστώ πολύ.
Καί έτσι δεν βγήκα στην αναφορά, αλλά άστραπιαίως διεδόθη αυτό σε όλους τούς αξιωματικούς, υπαξιωματικούς καί στρατιώτας της πυροβολαρχίας καί ήρθαν όλοι καί με συνεχάρηκαν, καθώς καί ό υπολοχαγός κ. Λεβίδης Δημήτριος ήρθε καί μου είπε:
— Εύγε σου Γεωργαντά, πού αγαπάς τόν λοχαγόν σου καί τούς αξιωματικούς.

Την επομένη ημέρα έμαθεύθη καί στις άλλες πυροβολαρχίες, όπου με είδε ό κ. Κοναβουράκος αξιωματικός στην πυροβολαρχία του κ. Κατσανάκου καί με ερώτησε:
— Εσύ είσαι ό δεκανέας πού ήθελες να βγεις παραπονούμενος στόν Βασιλέα, πού δεν προβιβάσθη ό λοχαγός σου;
— Μάλιστα κ. υπολοχαγέ.
— Εύγε σου δεκανέα, έχεις τα συγχαρητήρια μου.

Καί πολλοί άλλοι αξιωματικοί καί υπαξιωματικοί με συνεχάρηκαν.

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΗΡΩΩΝ...

Εδώ Κλεισούρα! ή μάλλον εδώ Διοικητής Ξεχασμένων Ηρώων!
Ναι μην παραξενεύστε,όσο δύσκολο είναι να γράφουν οι νεκροί άλλο τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσω την δικιά σας αχαριστία Έλληνες του 21ου αιώνα!
Κάτω από αυτές τις πέτρες που βλέπετε,είμαι πρόχειρα θαμμένος εγώ ένας ταπεινός Έλληνας Ταγματάρχης,πεσών εν καιρώ πολέμου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Παραδίπλα μου είναι επίσης θαμμένοι πρόχειρα εδώ και σχεδόν 70 χρόνια,οι Έλληνες Στρατιώτες μου που δώσαμε την ζωή μας στις μάχες της Κλεισούρας στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο το 1940.
Κάποιοι από εμάς μπορεί να είμαστε οι παππούδες σας ή οι γονείς σας ή κάποιος συγγενείς σας.
Είναι μεγάλη μας Τιμή που δώσαμε τα πάντα για την Πατρίδα!
Ποτέ μας δεν παραπονέθηκε κανείς μας για αυτό.
Δεν παραπονεθήκαμε ακόμα και ας ξέραμε ότι αφήνουμε ορφανά τα παιδιά μας αλλά και τα νεανικά μας όνειρα.
Τώρα όμως μετά από 70 σχεδόν χρόνια λαμβάνω την τιμή να σας ζητήσω από όλους εσάς να μην μας ξεχνάτε άλλο.
Χρόνια ακούμε μοιρολόγια και υποσχέσεις κάθε 28 Οκτωβρίου.
Υπουργοί,Πρεσβευτές,Μητροπολίτες..Όλους τους ακούμε να μας υπόσχονται ότι η ώρα που θα αναπαυθούμε στο κοντινό στρατιωτικό νεκροταφείο της Κλεισούρας είναι κοντά.
Και μετά φεύγουν...
Και έρχεται ο χειμώνας και τα χιόνια και η άνοιξη και το καλοκαίρι...και εμείς εδώ.
Αυτά που αιτούμαστε είναι: να εκταφούμε και να μεταφερθούμε στο διπλάνο στρατιωτικό νεκροταφείο αλλά και να εκταφούν όλοι οι Έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται διάσπαρτα πεταμένοι στα Άγια Χώματα της Βορείου Ηπείρου μας.
Ξέρω ότι είναι κακή χρονική περίοδο που σας ζητώ κάτι τέτοιο.
Ξέρω ότι υποφέρετε από την οικονομική κρίση.
Μα καλά μου παιδιά εμείς οι Έλληνες ποτέ μας δεν ήμασταν πλούσιοι.
Ελπίζουμε κάποια στιγμή η Ελληνική πολιτική ηγεσία να μας θυμηθεί και να προσπαθήσει να δώσει λύση στο πρόβλημα μας,
και να αναπαυθούμε εν ειρήνη.
Συγνώμη αν σας κούρασα Ελληνόπουλα μου,
Μετά Τιμής
Ταγματάρχης
Διοικητής Ξεχασμένων Ηρώων

Είναι τραγικό μετά από τόσα χρόνια,αυτοί οι ΗΡΩΕΣ,που έδωσαν τα πάντα να βρίσκονται θαμμένοι πρόχειρα σε ένα χωράφι.
Να βρίσκονται εκεί όλα αυτά τα χρόνια και να περιμένουν το πιο απλό από τους διοικούντες της Πατρίδος μας!
Τούλαχιστον βρε ανάξιοι βάλτε ένα συρματόπλεγμα να μην μπαίνουν τα σκυλιά και τα υπόλοιπα ζώα και βεβηλώνουν τον Ιερό Χώρο.
Ως ελάχιστος φόρος τιμής....
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!