Ρομά: Όταν τις περισσότερες φορές ο νόμος στην αυλή τους και η κοινωνία πληρώνει το τίμημα.
Σε γειτονιές της Δυτικής Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και αλλού, οι πολίτες ζουν σε καθεστώς φόβου, από την καθημερινή παραβατικότητα ομάδων Ρομά που λειτουργούν με σχεδόν με πλήρη ατιμωρησία.
Κλοπές, διαρρήξεις, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, καταλήψεις, επιθέσεις σε αστυνομικούς – και όλα αυτά πολλές φορές με τις «ευλογίες» ενός κράτους που ανέχεται την παραβατικότητα.
Πόσο όμως μας κοστίζει αυτή η κατάσταση ως κοινωνία;
Το κράτος δυστυχώς αποφεύγει να διαχωρίζει επίσημα τα κονδύλια που πηγαίνουν αποκλειστικά σε Ρομά, ωστόσο, επιδοτήσεις από ΟΠΕΚΑ, στεγαστικά προγράμματα και ειδικά τιμολόγια, καλύπτονται από όλους τους Έλληνες φορολογούμενους.
Ένα κόστος που ξεπερνά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως.Προνόμια που κανένας Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί να διεκδικήσει. Κι όταν κάποιος τολμήσει να αναφέρει την αλήθεια; Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο περιμένει στη γωνία. Όχι για να προστατεύσει τους πραγματικά ευάλωτους, αλλά για να φιμώσει όσους απαιτούν το αυτονόητο: ισονομία και εφαρμογή του νόμου.
Το πολιτικό σύστημα διαχρονικά τροφοδότησε την ανομία. Ψήφοι με αντάλλαγμα κάποιες παροχές, πολιτικοί που υπόσχονταν ασυλία, κρατικοί λειτουργοί που γύριζαν το βλέμμα αλλού.Και η αστυνομία; Δεμένα χέρια και διαταγές να μην ενοχλεί. Όσο για τους κάτοικους που όταν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν, τότε συχνά πυκνά χαρακτηρίζονται «ρατσιστές», από το μακρύ χέρι του συστήματος δηλαδή τα πληρωμένα δημοσιογραφικά παπαγαλλάκια των μμε. Η υποκρισία στο αποκορύφωμά της!
Αυτό όμως δεν είναι ενσωμάτωση, είναι εκβιασμός.Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η καταγωγή κανενός όταν τηρείται η νομοθεσία που προστατεύει τον γηγενή Λαό. Το πρόβλημα είναι η λειτουργία ενός παρακράτους εντός του κράτους, με κρατική ανοχή. Οι πολίτες απαιτούν ισονομία και όχι ειδικές ζώνες ανομίας.
Αρκετά με τη σιωπή, αρκετά με την ενοχοποίηση της κοινής λογικής. Δεν είμαστε ρατσιστές όταν απαιτούμε να εφαρμοστεί ο νόμος για όλους. Ρατσισμός είναι να αντιμετωπίζεις πολίτες δύο ταχυτήτων. Αυτούς που τιμωρούνται και αυτούς που προστατεύονται με πρόσχημα την ευαισθησία.
Αλήθεια όμως, αναρωτηθήκατε ποιο ποσοστό καταλαμβάνουν στις φυλακές οι Ρομά;
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. 86% των μελών σε εγκληματικές οργανώσεις κλοπών/διαρρήξεων είναι Ρομά!Μόνο η ΔΕΗ δηλώνει ζημιές εκατομμυρίων. Το κόστος περνά στους συνεπείς πολίτες.
Για παράδειγμα, : Ηλικιωμένος στην Κόρινθο έχασε το ρεύμα για 4 μέρες λόγω 140 ευρώ απλήρωτου λογαριασμού. Στον διπλανό καταυλισμό Ρομά, 20 νοικοκυριά έκλεβαν ρεύμα με αυτοσχέδια καλώδια – χωρίς καμία επίπτωση!
Σε όλα τα ανωτέρω να προσθέσουμε τις καταλήψεις, τις φθορές και την παράνομη δόμηση.Τις αυθαίρετες καταλήψεις ιδιωτικών οικοπέδων.Την καταστροφή περιουσιών και την τρομοκράτηση των ιδιοκτητών.
Στη Λάρισα, πάνω από 40 καταγγελίες το 2023 για καταλήψεις και ζημιές σε ακίνητα.
Και έρχομαι στον χαλκό και την καταστροφή αγροτικής παραγωγής. Σε αγροτικές περιοχές, καταγράφονται συστηματικά κλοπές χαλκού από αντλιοστάσια. Στη Θεσσαλία, αγρότες δηλώνουν αδυναμία άρδευσης με συνέπεια χιλιάδες ευρώ σε ζημιές, με την παραγωγή να χάνεται. Στο Μενίδι, σε πολλά σημεία τα παιδιά παίζουν σε ρυάκια από λύματα και όπλα. Οι πολίτες δίπλα ζουν με μάσκες για την δυσοσμία.
Το αντιρατσιστικό φίμωτρο
Κάθε φωνή αντίδρασης απειλείται με διώξεις. Δεν προστατεύεται ο ευάλωτος προστατεύεται ο παραβάτης.Τελικά υπάρχει Ισονομία ή ζούμε έναν ακόμα κρατικό εκβιασμός/βιασμό της λογικής;
Δεν ζητάμε διακρίσεις. Ζητάμε ίση αντιμετώπιση από τους νόμους για όλους. Όταν παρανομείς δεν υπάρχει δημοκρατία . Όταν μιλάς και διώκεσαι, δεν υπάρχει ισότητα – υπάρχει καταστολή.Αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική. Αυτό είναι νομοθετική ανομία με κρατική σφραγίδα.
Υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις και θα πρέπει να εφαρμοστούν.
Σε ένα εθνικό κράτος, ο νόμος δεν εφαρμόζεται επιλεκτικά, αλλά ισότιμα. Η κοινωνική συνοχή δεν χτίζεται με εξαιρέσεις, αλλά με υποχρεώσεις για όλους. Δεν μπορεί ο Έλληνας πολίτης να πληρώνει φόρους, ΕΝΦΙΑ, ρεύμα, πρόστιμα και τέλη, ενώ άλλοι στο όνομα της «ευαλωτότητας» να μένουν στο απυρόβλητο, να ρευματοκλοπούν, να καταπατούν, να τρομοκρατούν, και το κράτος να τους προστατεύει. Αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική· είναι κατάλυση της έννοιας του κράτους δικαίου.
Όταν η ισότητα μπροστά στον νόμο καταρρέει, το Έθνος πληγώνεται. Και όταν ένας λαός νιώθει ξένος στον τόπο του, τότε δεν έχουμε πια κράτος αλλά κράτος ομηρίας, όπου η σιωπή βαφτίζεται «ανεκτικότητα» και ο εκβιασμός ως σεβασμός στην διαφορετικότητα.
Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 22 Ιουνίου 2025
