Ανακοίνωση για τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν

 Ανακοίνωση του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος, παρακολουθούμε με προσοχή τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν., έπειτα απο την συμμετοχή της στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα σύλλογο νέων που διακατέχεται από τα ιδεώδη του Έθνους. 

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τέτοια προσπάθεια αντιμετωπίζεται από το σύστημα με καχυποψία, συκοφαντία και πολεμική.

Γνωρίζουμε από την ίδια μας την πορεία, τι σημαίνει να στοχοποιείσαι επειδή δεν αποδέχεσαι την πνευματική ισοπέδωση που προωθείται ως «πρόοδος». Γνωρίζουμε επίσης τι σημαίνει να σηκώνεις κεφάλι και να σου απαντούν με φίμωση και διώξεις. Κάθε τέτοιο φαινόμενο, είτε αφορά εμάς είτε άλλους που κινούνται με εθνική συνείδηση, αποτελεί χτύπημα στον ίδιο τον ελληνικό κορμό.

Η επιβολή σιωπής απέναντι σε κάθε φωνή που μιλά για Ελλάδα, Ορθοδοξία και Αξιοπρέπεια είναι επικίνδυνη. Και είναι καθήκον όσων πιστεύουν ακόμη σε αυτά τα ιδανικά να δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.

Ο Ιερός Λόχος στέκεται πάντοτε εκεί όπου αμφισβητείται το δικαίωμα του Έλληνα να σκέφτεται ελεύθερα και να πράττει με βάση το Εθνικό του χρέος. Γι’ αυτό και σήμερα, βλέποντας το κυνήγι των μαγισσών που επιδιώκεται από συγκεκριμένες πολιτικές φωνές, υπενθυμίζουμε την αναγκαιότητα της εθνικής αλληλεγγύης.

Καταληκτικά, εγείρεται το ερώτημα αν η επίθεση αφορούσε αποκλειστικά έναν σύλλογο ή εντάσσεται σε μια ευρύτερη αμφισβήτηση του θεσμού των παρελάσεων, όπως αυτή εκφράστηκε και από συγκεκριμένους κύκλους της εκπαιδευτικής κοινότητας που ζητούν την κατάργησή τους.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

  

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν μόνο η αρχή του ελληνικού έπους. Ήταν η αναγέννηση του Ελληνισμού που όρθωσε ανάστημα απέναντι στην ύβρη των Ιταλών επιβουλέων. Οι Έλληνες στρατιώτες, αποκρούοντας την ιταλική επίθεση στις 14 Νοεμβρίου περνούν στην ολική αντεπίθεση. Ορμώντας από την Πίνδο, προχώρησαν προς τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, απελευθερώνοντας για τρίτη φορά τη Κορυτσά, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο μέχρι την Χιμάρα. Ήταν η Τρίτη Απελευθέρωση, μετά το 1913 και το 1914. Η ελληνική σημαία κυμάτισε ξανά στα βουνά της πίστης και της αντρειοσύνης. Η σκλαβωμένη Βόρειος Ήπειρος φαινόταν να ξανασμίγει με την ψυχή της.

Μα όπως και τις προηγούμενες φορές, η χαρά πνίγηκε από τη διπλωματία και τα διεθνή συμφέροντα. Οι μεγάλες δυνάμεις μίλησαν για σύνορα, όχι για ψυχές. Κι έτσι η Βόρειος Ήπειρος, παρά το αίμα και τη θυσία, δεν στερεώθηκε στον εθνικό κορμό. Όμως το ελληνικό φρόνημα έμεινε άσβεστο. Μέσα στα χρόνια του κομμουνισμού, της αθεΐας και της καταπίεσης, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κράτησαν την πίστη και τη γλώσσα τους ζωντανή. Κρυφά, στα σπίτια, στα κατώγια, με προσευχές και ψιθύρους. Η ταυτότητα έγινε πράξη αντίστασης.

Από αυτή τη γη των μαρτύρων γεννήθηκαν οι σύγχρονοι Εθνομάρτυρες. Ο Αριστοτέλης Γκούμας, που το 2010 δολοφονήθηκε στη Χιμάρα επειδή μιλούσε ελληνικά, στάθηκε η πρώτη κραυγή αφύπνισης. Δεν ζήτησε τίποτα παρά μόνο να μιλά τη γλώσσα του. Η σιωπή που ακολούθησε από τους ισχυρούς ήταν πιο βαριά κι από το αίμα που χύθηκε. Όμως το όνομά του έμεινε σαν φως μέσα στο σκοτάδι της αδιαφορίας.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήρθε να συνεχίσει αυτή τη φλόγα. Γεννημένος στο Βουλιαράτι, με καρδιά λεύτερη και πίστη βαθειά, ύψωσε τη γαλανόλευκη ανήμερα της εθνικής επετείου. Ήθελε να θυμίσει πως εκεί που κυματίζει η σημαία, ζει ακόμα η Ελλάδα. Όταν τον περικύκλωσαν οι φονιάδες της αλβανικής αστυνομίας, δεν έσκυψε. Προτίμησε να πεθάνει όρθιος παρά να ζήσει γονατιστός. Η σφαίρα που τον βρήκε στις 28 Οκτωβρίου 2018 έπεσε στην ίδια γη που είχε ποτιστεί με το αίμα των πολεμιστών του ’40. Ήταν σαν η Ιστορία να έκλεινε έναν κύκλο ή μάλλον να ξανανοίγει τον κύκλο, δείχνοντας πως ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ζητούσε εχθρότητα. Ζητούσε δικαίωση. Ζητούσε να μπορεί να τιμά τη σημαία, να μνημονεύει τους προγόνους του, να ζει ελληνικά στη γη των προγόνων του. Και γι’ αυτό έγινε εθνομάρτυρας. Όχι επειδή το είπαν τα μέσα ή οι πολιτικοί, αλλά επειδή το αισθάνθηκε ο Λαός. Γιατί ο Λαός είδε στο βλέμμα του εκείνο το αρχέγονο φως της θυσίας που φωτίζει τον Έλληνα όταν αρνείται να λησμονήσει.

Η θυσία του Κατσίφα ξύπνησε συνειδήσεις. Θύμισε ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι απλώς μια γεωγραφία, αλλά ένα κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική ολοκλήρωση όσο υπάρχουν Έλληνες που τιμωρούνται επειδή τολμούν να είναι Έλληνες. Θύμισε πως οι τρεις Απελευθερώσεις δεν ήταν το τέλος της Ιστορίας, αλλά τρεις σελίδες ενός βιβλίου που δεν έχει ακόμα γραφτεί ως το τέλος του.

Σήμερα, η Βόρειος Ήπειρος μένει ακόμη αλύτρωτη. Όχι γιατί δεν έχει ήρωες, αλλά γιατί λείπει το εθνικό σθένος. Κάθε φορά που ξεχνάμε, προδίδουμε εκείνους που έπεσαν. Κάθε φορά που σιωπούμε, σβήνουμε τη μνήμη τους. Κι όμως, όσο υπάρχει έστω ένας Έλληνας που θα ψιθυρίσει «Ζήτω η Ελλάς» στη Χιμάρα, στο Δέλβινο, στη Δερβιτσάνη, η φλόγα δε θα σβήσει.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είναι ο στρατιώτης του 1940 που ξαναγύρισε στη γη του χωρίς στολή, μα με την ίδια ψυχή. Είναι η συνέχεια του έπους, το σύμβολο ότι ο Έλληνας δεν πεθαίνει, παρά μόνο γίνεται φως και παράδειγμα. Η σημαία που ύψωσε δεν ήταν πρόκληση αλλά υπόσχεση. Υπόσχεση ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν ξεχάστηκε. Ότι όσο υπάρχουν Έλληνες που θυμούνται, η Ελλάδα δεν έχει χάσει.

Η Τρίτη Απελευθέρωση ήταν στιγμιαία στο χρόνο, αλλά αιώνια στο πνεύμα. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε για μην ξεχαστεί ποτέ. Κι αν σήμερα κάποιοι θέλουν να σβήσουν αυτή τη μνήμη, ο Ιερός Λόχος πάντοτε θα τιμά και θα  στέκεται στο πλάι των βορειοηπειρωτών Αδελφών μας, όπως κάνουμε εδώ και χρόνια. 

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

Το 13ωρο της υποταγής.

  

Το 13ωρο της υποταγής

Η σημερινή ημέρα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της ελληνικής εργασίας. Η ψήφιση του νόμου που θεσμοθετεί τη δυνατότητα 13 ωρών εργασίας ημερησίως δεν είναι απλώς μια τυπική νομοθετική πράξη. Είναι η θεσμική νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης, η ταπείνωση του εργαζόμενου ανθρώπου, η σφραγίδα ενός καθεστώτος που υπηρετεί το κεφάλαιο και περιφρονεί τον Λαό. Ο νόμος αυτός δεν είναι μέτρο οικονομικής «ευελιξίας». Είναι μέτρο κοινωνικής υποταγής.

Η εργασία, από πράξη δημιουργίας και αξιοπρέπειας, μετατρέπεται ξανά σε δεσμά. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο νέος που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, γίνονται πάλι σκλάβοι μιας οικονομικής μηχανής που δεν ικανοποιείται ποτέ. Δεκατρείς ώρες εργασίας σημαίνουν δεκατρείς ώρες λιγότερης ζωής. Σημαίνει λιγότερος χρόνος για οικογένεια, για ξεκούραση, για πνευματική καλλιέργεια. Ο άνθρωπος δεν ζει πια για να εργάζεται, εργάζεται για να επιβιώνει και τελικά να εξαντλείται. Η παραγωγή γίνεται φυλακή και ο εργάτης κρατούμενος στο ίδιο του το καθήκον.

Η κυβέρνηση και τα κόμματά της, με τα ίδια ψεύτικα επιχειρήματα που ακούμε δεκαετίες τώρα, μιλούν για «ανταγωνιστικότητα», για «ανάπτυξη» και για «επιλογή του εργαζόμενου». Κανένας όμως εργαζόμενος δεν επιλέγει να φθείρεται. Κανένας δεν επιλέγει να χάσει τη ζωή του στη γραμμή παραγωγής ή στο γραφείο. Οι μόνοι που επιλέγουν είναι οι εργοδότες που επιθυμούν φθηνό, σιωπηλό και πειθήνιο ανθρώπινο υλικό. Όσοι ψήφισαν αυτόν τον νόμο επέλεξαν στρατόπεδο. Και το στρατόπεδο αυτό δεν είναι των εργαζομένων, δεν είναι του λαού, είναι των οικονομικών αφεντικών και των διεθνών συμφερόντων που απαιτούν διαρκή υποτέλεια.

Το 13ωρο είναι το τέλος της κοινωνικής σύμβασης που γεννήθηκε με τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Είναι η ακύρωση κάθε κατάκτησης που κερδήθηκε με αίμα, με απεργίες, με φυλακίσεις, με θυσίες. Από τις απεργίες του Σικάγο το 1886 έως τους Έλληνες εργάτες που έπεσαν για το οκτάωρο, η ιστορία ήταν μια διαρκής πορεία προς την αξιοπρέπεια. Και τώρα, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και η παραγωγικότητα θα έπρεπε να μειώνουν τον χρόνο εργασίας, η εξουσία τον αυξάνει. Αντί να μοιράζεται ο πλούτος, μοιράζεται η εξαθλίωση. Αντί να ελευθερώνεται ο άνθρωπος, δένεται περισσότερο.

Η κοινωνία μας οφείλει να καταλάβει πως αυτός ο νόμος δεν είναι απλώς οικονομικό μέτρο, αλλά κοινωνική επίθεση. Είναι το χτύπημα στον πυρήνα της ανθρώπινης υπόστασης, της οικογένειας, της κοινότητας. Ο εργαζόμενος που επιστρέφει στο σπίτι του εξουθενωμένος, χωρίς πνοή, χωρίς χαμόγελο, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος πολίτης. Είναι ένας αριθμός που παράγει για άλλους και ζει μηχανικά. Το κράτος που θέλει υπάκουους και όχι σκεπτόμενους πολίτες, στηρίζει τέτοιες ρυθμίσεις. Γιατί ένας εξαντλημένος λαός δεν επαναστατεί. Υπομένει.

Το 13ωρο της υποταγής δεν θα περάσει αν υπάρξει ηθική αντίσταση. Αν οι Έλληνες θυμηθούν πως η εργασία είναι τιμή και όχι ποινή. Αν ξαναθυμηθούν ότι οι πρόγονοί τους αγωνίστηκαν για την ελευθερία του πνεύματος και του σώματος. Η εθνική αξιοπρέπεια δεν μετριέται μόνο στα σύνορα, αλλά και στον σεβασμό του μόχθου. Όποιος υπογράφει την εξαθλίωση του εργαζόμενου, υπογράφει την εξαθλίωση της Πατρίδας. Γιατί Πατρίδα χωρίς ελεύθερους ανθρώπους, χωρίς εθνική, λαϊκή και δίκαιη εργασία και κοινωνική αλληλεγγύη, δεν είναι κοινότητα Ελλήνων αλλά απλή αγορά καταναλωτών.

Αυτός ο νόμος είναι το σημάδι ενός καθεστώτος που βλέπει τον πολίτη ως αναλώσιμου εργαλείου. Είναι η λογική του νεοφιλελευθερισμού που θέλει τους λαούς χωρίς ρίζες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή. Και απέναντι σε αυτή τη λογική χρειάζεται να σταθεί η εθνική και κοινωνική συνείδηση. Ο Έλληνας πρέπει να υψώσει ανάστημα. Να θυμηθεί ότι ο κόσμος χτίζεται με ιδανικά και όχι με κούραση. Η εργασία είναι δύναμη όταν υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι όταν τον συντρίβει. Η Ελλάδα της παράδοσης, της πίστης, της αλληλεγγύης δεν έχει θέση σε μια Ευρωπαϊκη Ένωση των 13 ωρών και των απάνθρωπων ρυθμών. Έχει θέση σε μια νέα κοινωνία εθνικής δικαιοσύνης, όπου ο άνθρωπος και όχι το χρήμα είναι στο κέντρο.

Το 13ωρο είναι το σύμβολο της παρακμής, αλλά μπορεί να γίνει και η αφετηρία της αφύπνισης. Γιατί μέσα από την αδικία γεννιούνται οι αγώνες. Και κάθε φορά που ο Έλληνας σκύβει το κεφάλι, η ιστορία τον αναγκάζει να το σηκώσει ξανά. Τώρα είναι η ώρα. Για να υπερασπιστούμε την εργασία, την οικογένεια, το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Για να αποδείξουμε πως δεν υποτασσόμαστε. Γιατί το 13ωρο δεν είναι νόμος. Είναι πρόκληση. Και ο Λαός που δεν δέχεται να γίνει σκλάβος, είναι ήδη ελεύθερος.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

  

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

Το αθηνοκεντρικό κράτος ξεκλειρίζει κοπάδια αιγοπροβάτων και οικογένειες κτηνοτρόφων. Δυστυχώς η σφαγή δεν γίνεται μόνο στα μαντριά αλλά και στις ζωές των ανθρώπων. Αυθαίρετη, κρατικά επιβεβλημένη, χωρίς καμία πρόνοια. 

Πριν λίγες μέρες, ένας κτηνοτρόφος ξεψύχησε από τη στεναχώρια του, με τα τελευταία του λόγια να είναι -"το κ@λοκράτος μου πήρε τα ζώα μου".

Κάποιος άλλος πήρε τα βουνά ψάχνοντας τον για μέρες, άλλος κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική μη αντέχοντας την πραγματικότητα που του επέβαλε το "κ@λοκράτος". Οικογένειες κτηνοτρόφων θρηνούν όχι μόνο γιατί έχασαν το βίος τους, αλλά γιατί το ζωικό κεφάλαιο δεν είναι άψυχα μηχανήματα. Οι  ιστορίες αυτές δεν είναι αριθμοί, είναι ρήγματα ζωής.

Στην Ξάνθη, στην περιοχή του Τοπείρου, από τους 135 κτηνοτρόφους έχει μείνει μόλις ένας. Η διάλυση εξαπλώνεται με ραγδαίο ρυθμό σε Σέρρες, Πέλλα, Ημαθία, Θεσσαλία. Δεν είναι απλώς οικονομική απώλεια,  είναι κοινωνική και πολιτιστική κατάρρευση και φυσικά με εθνικές προεκτάσεις.

Τι είναι όμως η ευλογιά και πώς την αντιμετωπίζουν σε άλλες χώρες;

Η ευλογιά των αιγοπροβάτων προκαλεί πυρετό, εξανθήματα και απώλεια βάρους, μειώνοντας παραγωγή γάλακτος και κρέατος. Δεν είναι ανίκητη. Δεν είναι μεταδοτική στον άνθρωπο. 

Σε πολλές χώρες η αντιμετώπιση γίνεται με εμβολιασμούς και επιτήρηση, όχι με μαζική θανάτωση. Το κράτος αναλαμβάνει το κόστος και την ευθύνη, διασφαλίζοντας την προστασία του κοπαδιού και των ανθρώπων που τα φροντίζουν.

Στην Ελλάδα, όμως, θανατώνονται ολόκληρα κοπάδια ακόμα κι αν μόνο ένα ζώο εμφανίσει τη νόσο. 

Δεν υπάρχει ουσιαστική πρόληψη με εμβόλια και θεραπεία. 

Και οι εισαγωγές κατώτερης ποιότητας κρέατος  (όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται) και γαλακτομικών είναι μονόδρομος.

Η προστασία της κτηνοτροφίας δεν αφορά μόνο αυτούς που φροντίζουν τα ζώα. Αφορά όλους μας, γιατί κάθε κοπάδι που χάνεται είναι κομμάτι της ταυτότητας, της τροφής και της ζωής μας. 

Οι κτηνοτροφικοί σύλλογοι οφείλουν να διαθέτουν μόνιμο δικηγόρο, ανεξάρτητο από κόμματα και συμφέροντα, ώστε να μπορούν να καταθέτουν αγωγές, ακόμα και ομαδικές προσφυγές όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα των μελών τους ή εφαρμόζονται μέτρα παράνομα χωρίς τεκμηρίωση. Μόνο έτσι θα αποκτήσει δύναμη η φωνή των ανθρώπων της παραγωγής απέναντι στην αδικία και την αυθαιρεσία.

Ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει με ενημέρωση, πίεση και συμμετοχή στους συλλόγους. Όποιος καταλαβαίνει τη σημασία της κτηνοτροφίας μπορεί να στηρίξει τις κινήσεις των συλλόγων, να ζητάει διαφάνεια, να μεταφέρει τα γεγονότα στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν οι κτηνοτρόφοι και οι πολίτες ενώνονται, δημιουργείται ένα δίκτυο πίεσης και προστασίας που δεν μπορεί να αγνοηθεί από τις αρχές.

Δεν είναι μόνο θέμα νόμων, είναι θέμα κοινωνικής εγρήγορσης, ευαισθησίας και πίστης, ότι η προστασία του πρωτογενούς τομέα είναι υπόθεση όλων μας.

Ωστόσο οι κτηνοτρόφοι θα πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα που προστατεύουν τόσο τα ζώα όσο και την περιουσία τους και τα ζώα ανήκουν στην κατηγορία αυτή.

Η μαζική θανάτωση ζώων χωρίς πλήρη εφαρμογή προληπτικών μέτρων (εμβολιασμών, επανελέγχων, διαφάνειας στις αποζημιώσεις και δυνατότητα ανεξάρτητης εξέτασης) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, το δικαίωμα στην περιουσία και τη χρηστή διοίκηση, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1 της ΕΣΔΑ, το άρθρο 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και τον Κανονισμό (ΕΕ) 2016/429.

Ο Κανονισμός 2016/429 της Ε.Ε. Animal Health Law  επιτρέπει επιτήρηση, εμβολιασμό και μέτρα πρόληψης, όχι όμως μαζική θανατοποίηση των ζώων.

Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., Άρθρο 17, προστατεύει την περιουσία και διασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση.

Τα ευρωπαϊκά πρότυπα ευζωίας λένε ότι τα ζώα πρέπει να σφάζονται με σεβασμό και ανθρώπινο τρόπο, δεν επιτρέπεται να θαφτούν ζωντανά, (κάτι που δυστυχώς δεν είδαμε να τηρείται στο παρελθόν).

Όταν έρχονται οι αρχές, οι κτηνοτρόφοι πρέπει να ζητούν τον αριθμό δείγματος, υπογραφή κτηνιάτρου, εντολή εισαγγελέα, αιτιολόγηση και εργαστήριο. Χωρίς αυτά τα έγγραφα, καμία ενέργεια δεν είναι νόμιμη και μπορούν να ζητήσουν αναστολή μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.

Όπως και θα πρέπει να κάνουν γραπτή ένσταση. 

Και κάπου εδώ ας θυμηθούμε την Agenda 21/2030 που μιλάει για "πράσινη ανάπτυξη", μείωση αερίων και περιορισμό του ζωικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα φαίνεται να έχουμε γίνει το μεγάλο πειραματόζωο. Από εδώ ξεκινούν οι καταστροφές του πρωτογενούς τομέα, οι γρήγορες αποφάσεις, οι συνοπτικές διαδικασίες και οι θανατώσεις. Όλος ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει. Η κτηνοτροφία δεν είναι απλώς παράδοση ή οικονομία. Είναι ποιότητα ζωής, ταυτότητα και ασφάλεια τροφής.

Βλέποντας την πολιτική ευθύνη και την αποσύνδεση της  από την πραγματικότητα, επιβεβαιώνει τα λεγόμενα.

Η πρόληψη υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Σε άλλες χώρες γίνεται με μέτρο και γνώση, σε εμάς γίνεται με κουκούλωση γεγονότων και γρήγορες, απάνθρωπες αποφάσεις με  μια υπογραφή. Οι πολιτικοί μας ζουν σε δικό τους κόσμο, οπου δημιουργούν καινούρια κόμματα μέσα από τα παλαιά, με φιέστες και τηλεοπτικά show, χωρίς να καταλαβαίνουν την αγωνία για το πως θα ταΐσεις τα παιδιά σου. Τους ενδιαφέρει μόνο μια ψήφος για τον μισθό τους.

Εμείς όμως δεν χρειαζόμαστε αφεντικά. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που συμπάσχουν για την Ελλάδα, που κατανοούν ότι η επιβίωση της κτηνοτροφίας είναι ζήτημα ζωής και μέλλοντος για τη χώρα αυτή.

Ο πρωτογενής τομέας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας σε κάθε κράτος. 

Όσο η Ελλάδα έχει παραδώσει την εθνική της οικονομία στους τοκογλύφους των Βρυξελλών, τότε θα είμαστε οι υποτελείς της Ε.Ε .

Όσοι σας υπόσχονται ευημερία μέσα στην Ε.Ε. είναι απλά γρανάζια του συστήματος που  "τρώει" τις ζωές μας. 

Βλέποντας τις αξίες μας να καταρρέουν, τη φωνή του λαού να πνίγεται μέσα στον θόρυβο των κομμάτων και της διαφθοράς είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια  φωνή καθαρή, ανιδιοτελής και ελληνική. Έτσι  αναδύθηκε το  Κίνημα Ιερός Λόχος, όπου δεν μασάει τα λόγια του, που δεν νοιάζεται να γίνει αρεστό για να κερδίσει την ψήφο του λαού. Ένα κίνημα που δεν γεννήθηκε από κομματικά γραφεία ούτε από τηλεοπτικές φιέστες, αλλά από την ανάγκη για ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.  

Ο Ιερός Λόχος σήμερα δεν είναι υπόσχεση εξουσίας, αλλά σύμβολο αλλαγής. 

Μαρία Δήμου για το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 12.10.2025

Τι Είμαστε / Τι δεν είμαστε!

  

Τι Είμαστε:

Εθνικιστές.

Πιστεύουμε στο δικαίωμα του Λαού μας να ζει ελεύθερος, να εργάζεται και να δημιουργεί με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Να τιμά τη γλώσσα του, την πίστη του, τις παραδόσεις του, να ορίζει το πεπρωμένο του χωρίς εντολές από ξένους. Ο εθνικισμός μας δεν είναι μίσος. Είναι αγάπη. Αγάπη για τη γη που μας γέννησε και για τον Λαό που τη στήριξε με αίμα και μόχθο.

Κοινωνιστές.

Η οικονομία ανήκει σ’ εκείνους που εργάζονται, όχι στους μετόχους των πολυεθνικών ούτε στους τραπεζίτες των Βρυξελλών. Ο Έλληνας εργάτης, ο μικροβιοτέχνης, ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος πρέπει να είναι αφέντης στον κόπο του. Στηρίζουμε τις  μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.Η αγορά, η μεγάλη βιομηχανία και τα μέσα παραγωγής να ελέγχονται από το κράτος. Οι ζωτικές βιομηχανίες του Έθνους δεν πωλούνται, δεν χαρίζονται, δεν εκτελούν διαταγές ξένων κεφαλαίων. Ανήκουν στους Έλληνες.

Αντισυστημικοί.

Δεν ζητιανεύουμε τίποτα από το σάπιο σύστημα. Δεν περιμένουμε σωτηρία μέσα από το συστημικό τους θέατρο. Ξέρουμε πως το παιχνίδι είναι στημένο και ο χαμένος ονομάζεται Ελληνικός Λαός. Η μόνη λύση είναι η λαϊκή δράση, η εθνική οργάνωση, η σύγκρουση με ό,τι μας κρατά γονατισμένους. Δεν αναζητούμε άδεια για να αντιδράσουμε. Η αντίσταση είναι δικαίωμα και καθήκον.

Αντισιωνιστές -Αντιμασώνοι.

Ο σιωνισμός είναι η πιο ωμή μορφή αποικιοκρατίας της εποχής μας. Υποδουλώνει λαούς, διαλύει έθνη, μολύνει πολιτισμούς. Ενάντια στην τυραννία του χρήματος και του παγκόσμιου ελέγχου.Οι μασώνοι είναι εχθροί του Έθνους και πλοκάμι του διεθνή σιωνισμού.

Δημιουργικοί.

Δεν δεχόμαστε τα δεσμά των θεωριών των αιθουσών. Πατάμε στη δική μας γη, μιλάμε τη δική μας γλώσσα και ακολουθούμε τη δική μας ελληνική ιδεολογία. Μελετούμε, αντλούμε έμπνευση από τους ήρωες και τους στοχαστές των εθνικοκοινωνικών αγώνων, αλλά χαράζουμε νέο δρόμο, ελληνικό και ζωντανό. Δεν είμαστε ακόλουθοι, είμαστε δημιουργοί.

Δεν είμαστε:

Ουραγοί της “Άκρας Δεξιάς”.

Ο εθνικισμός δεν έχει θέση ούτε στην πατριωτική δεξιά ούτε σε αυτούς που ψάχνουν διακαώς βουλευτικές γραβάτες και κουστούμια.Είναι πάνω από αυτά. Δεν υποκλινόμαστε στους καπιταλιστές που ζητούν να ενωθούμε τάχα για “πατριωτικούς λόγους”. 

Ο δικός μας εθνικισμός είναι κοινωνικός, λαϊκός, αντσυστημικός. Ενώνει τον Έλληνα εργάτη, τον αγρότη, τον νέο, κάτω από το λάβαρο της εθνικής αξιοπρέπειας.

Σοβινιστές.

Δεν τρέφουμε μίσος για άλλους λαούς.Διεκδικούμε μόνο οτι ιστορικά ανήκει στην Ελλάδα.Ο αγώνας μας δεν είναι ενάντια στους λαούς, αλλά ενάντια στα συστήματα που τους υποδουλώνουν. Ο ψεύτικος “εθνικισμός” που ζητά να χυθεί αίμα για τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιητών, είναι εχθρός μας. Εμείς τιμούμε κάθε λαό που παλεύει για την ελευθερία του και θέλουμε οι άνθρωποι να ζουν στον τόπο τους, όχι να εξαθλιώνονται από τους διεθνείς νταβατζήδες.

Είμαστε Εθνικιστές, Κοινωνιστές και Αντισυστημικοί.

Όχι θεατές αλλά Αγωνιστές.

Όχι υπηρέτες αλλά Δημιουργοί.

Η Πατρίδα, η Οικογένεια,η Εργασία και η Ορθοδοξία είναι τα όπλα μας!

Εκ της Ιδεολογίας ο αγώνας

Διά του αγώνος η Νίκη!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος