Γρηγόρης Αυξεντίου.Το μόνο που αγαπούσε ήταν η Ελλάδα

«Γρηγόρης Αυξεντίου.Το μόνο που αγαπούσε από μωρό ήταν η Ελλάδα και η Ελευθερία.Ήρωας του ελληνοκυπριακού αγώνα κατά των άγγλων δυναστών στη μεγαλόνησο.».




Με τα λόγια αυτά περιγράφει τον γιο της η Αντωνού Αυξεντίου, η μάνα ενός από τους μεγαλύτερους ήρωες που έχει γεννήσει η ελληνική γη στους αιώνες. Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1928 στο χωριό Λύση της Αμμοχώστου. «Δεν ήταν σαν τα άλλα παιδιά», αναφέρει ο πατέρας του. Τα παιδιάστικα παιγνίδια δεν τα αγαπούσε. Αντρόδειχνε από παιδί. Με ρωτούσε και με ξαναρωτούσε για τους ήρωες του ’21 για τους αγώνες του γένους.Η λευτεριά πατέρα είναι σπουδαίο πράγμα ; Ναι γιε μου. Σπουδαιότερο και από τη ζωή ;




Πολύ σπουδαιότερο. Και ο Διάκος και ο Ανδρούτσος σκοτώθηκαν για αυτήν ; Ναι και αυτοί και άλλοι πολλοί. Πατέρα είναι αλήθεια ότι οι Τούρκοι σούβλισαν τον Διάκο ; Αλήθεια γιε μου. Και χαμογελούσε πατέρα ; Ναι γιε μου χαμογελούσε. Εμείς πατέρα είμαστε ελεύθεροι.Όχι γιε μου δεν είμαστε. Γιατί ; Γιατί θέλουμε Διάκους και Ανδρούτσους. Πατέρα είναι δύσκολο να γίνεις σαν τον Διάκο ; Δύσκολο γιε μου. Θα γίνω σαν τον Διάκο όταν μεγαλώσω, θα γίνω σαν τον Λεωνίδα». Λόγια προφητικά.

ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου πολεμώντας μόνος, περικυκλωμένος από 60 Άγγλους ,έπεφτε νεκρός. Ήταν το τέλος ενός ανθρώπου που απέδειξε ότι ο ηρωϊσμός δεν είναι θεωρία ,λόγια και κραυγές, αλλά αποφάσεις και πράξεις.

Ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει στρατιωτικός. Το 1949 απέτυχε στις εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων και γράφτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και έλαβε κατάρτιση ανθυπολοχαγού.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόοδος, κοντά στο χωριό Σπίλια. Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασφαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυροβολούνται και να έχουν πολλά θύματα.

Στις 3ης Μαρτίου 1957 οι Βρετανοί αρχίζουν να κτενίζουν την περιοχή του Μαχαιρά όπου κρυβόταν ο Αυξεντίου, με τη βοήθειαακόμα και ελικοπτέρων. Ο «έλληνας» προδότης που τους οδήγησε, γνώριζε την περιοχή που κρυβόταν ο Αυξεντίου και οι άνδρες του, αλλά όχι την ακριβή τοποθεσία. Τελικά το κρησφύγετο ανακαλύφθηκε. Οι Βρετανοί αμέσως ζήτησαν από τους εγκλωβισμένους να παραδοθούν. Ο Αυξεντίου δεν απάντησε. Διέταξε απλώς τους 4 άνδρες του να βγουν.«Κι εσύ ;», ρώτησαν αυτοί. «Εγώ θα πολεμήσω και θα πεθάνω», απάντησε ψύχραιμα.




Οι Βρετανοί είχαν φροντίσει να δώσουν μεγάλη έκταση στο γεγονός της επικείμενης σύλληψης του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, του Αυξεντίου, καλώντας να παρακολουθήσουν την σκηνή και δεκάδες δημοσιογράφοι. Η εξέλιξη της «μάχης» όμως δεν δικαίωσε τους πόθους τους.«Αυξεντίου έλα έξω, αλλιώς θα σε ανατινάξουμε, μαζί με το κρησφύγετο», του φώναζαν. «Μολών Λαβέ», απάντησε. «Αν έχετε καρδιά ελάτε» ! Αμέσως οι Βρετανοί ετοιμάστηκαν να επιτεθούν. Ένας υπαξιωματικός πλησίασε πρώτος, αλλά μια ριπή του Αυξεντίου τον άφησε νεκρό. Ένας άλλος στρατιώτης πρόλαβε και έριξε μια χειροβομβίδα.Ο Αυξεντίου πληγώθηκε, στον λαιμό και στο πόδι. Οι Βρετανοί πίστεψαν τότε ότι είχαν ησυχάσει από τον μεγάλο τους πονοκέφαλο. Μην τολμώντας όμως να πλησιάσουν έστειλαν έναν από τους συλληφθέντες άνδρες του Αυξεντίου, τον Αυγουστή Ευσταθίου, μέσα στο κρησφύγετο, για να σύρει το πτώμα του έξω.




Αμέσως ο Αυγουστής άρπαξε ένα όπλο, στάθηκε δίπλα στον Γρηγόρη και φώναξε : «Ελάτε. Είμαστε δύο τώρα». Οι Βρετανοί επιχείρησαν να πλησιάσουν, αλλά τα φονικά πυρά των δύο ηρώων τους απέτρεψαν. Οι Βρετανοί συγκέντρωσαν στην περιοχή τεράστιες δυνάμεις,υπό τον ταξίαρχο Χόπγουντ. Παιζόταν η τιμή του Βρετανικού Στρατού. Ένα ολόκληρο Σύνταγμα, και μάλιστα το «Σύνταγμα του Δούκα του Γουέλινγκτον», του νικητή του Βατερλό, πολεμούσε με δύο, ολόκληρους, Έλληνες και δεν μπορούσε να τους νικήσει .




Είχαν περάσει 9 ώρες από την έναρξη της μάχης και οιδημοσιογράφοι αδημονούσαν. Έτσι ο Χόπγουντ αποφάσισε να κάψει ζωντανούς τους Έλληνες. Οι Βρετανοί έριξαν μέσα στο κρησφύγετο βενζίνη, το ένα βαρέλι μετά το άλλο. Μέχρι το χώμα είχε ποτίσει. Ο Αυγουστής πανικοβλήθηκε. «Παναγία μου θα μας κάψουν», είπε. «Μη φοβάσαι», απάντησε ο Αυξεντίου, με τα ρούχα ποτισμένα από βενζίνη.

Σχεδόν αμέσως οι Βρετανοί έριξαν εμπρηστική χειροβομβίδα. Άρχισε να καίγεται το χώμα, άρχισε να καίγεται το κρησφύγετο. Ο Αυγουστής βγήκε έξω και παραδόθηκε, μισοκαμμένος. Ο Αυξεντίου όμως δεν έβγαινε. Οι Βρετανοί πίστευαν ότι ήταν πια νεκρός. Εκείνος όμως, σε πείσμα ακόμα και των φυσικών νόμων, πετάχτηκε έξω. Κρατούσε στο χέρι το αυτόματο και έριχνε. Με το άλλο χέρι έριξε την τελευταία του χειροβομβίδα. Ήταν ένας φλεγόμενος πυρσός. Η φλόγα που τον

έκαιγε, θεόρατη, του έδινε μια αλλόκοσμη μορφή. Το ένα πόδι του είχε κοπεί. Οι Βρετανοί τρομοκρατημένοι με το θέαμα άρχισαν να ρίχνουν με ότι είχαν. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου έπεσε νεκρός. Το κορμί του σκοτώθηκε, κατακάηκε, ακρωτηριάστηκε, θερίστηκε από σφαίρες και θραύσματα. Η ψυχή του όμως δεν πέθανε, ούτε και πρόκειται να πεθάνει, όσο υπάρχουν Έλληνες στον κόσμο τούτο. Είναι δύσκολο να γίνεις Διάκος, όχι όμως όταν είσαι Αυξεντίου.

Οι άγγλοι φοβούμενοι λαϊκό ξεσηκωμό έθαψαν το καμένο σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας τα λεγόμενα σήμερα «Φυλακισμένα Μνήματα» δίπλα από άλλους αγωνιστές.
http://www.youtube.com/watch?v=UsY5IVdryRE
http://www.youtube.com/watch?v=B1lxYDNFfTE



πηγες:filonoi.gr-peof78-schools.ac-.sansimera.g-hellenica.de