Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη
Του Λευτέρη Πανούση
Ο θάνατος μιας πρώην ελληνικής γειτονιάς και των ανθρώπων της.
Στον καιρό της πολυπολιτισμικότητας και της ισλαμοποίησης
«Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη», είναι το 3ο βιβλίο μου.
Είχα αποφασίσει να μην ξαναεκδόσω έντυπο κείμενο,
παρά την επιτυχία του ιστορικού μου μυθιστορήματος “Η Παναγία των Νερών” [μεταφράστηκε και στα Ισπανικά] – αηδιασμένος από την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, την οποία τηρούν ευλαβικά οι περισσότεροι συστημικοί εκδότες.
Ωστόσο, μπροστά στην απόλυτη καταστροφή με την οποία απειλείται ο Ελληνισμός,
αποφάσισα να δώσω στη δημοσιότητα και ένα έντυπο κείμενο, στη μορφή του κλασσικού βιβλίου, εξ ον φυσικά από την καθημερινή αρθρογραφία μου στο ιστολόγιο αυτό (http://panusis.blogspot.com).
Για να μείνει και μια γραπτή μαρτυριά,
ότι δεν αποδέχτηκαν όλοι οι Έλληνες την αντικατάσταση τους.
Ο Αλέξανδρος Καρράς έκαμε το τόλμημα να το εκδώσει.
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, θα δείτε, θα διαβάσετε, θα αφουγκραστείτε τις ανάσες, τα όνειρα, τις διαψεύσεις και την αγωνία Ελλήνων, μιας τυπικής Ελληνικής γειτονιάς, που αργοπεθαίνει.
Οι εγχώριοι εργολάβοι της Πλανητικής Παν-εξουσίας
ίσως επιχειρήσουν να το σταματήσουν, όπως σταμάτησαν τόσα άλλα.
Ωστόσο φρονώ ότι ακόμα υπάρχουν πολλοί Έλληνες,
που έστω και στα κρυφά, λαχταράνε να ακούσουν λόγο για την Ελλάδα. Γι αυτό που ήταν, για αυτό που θα έπρεπε να είναι και γι αυτό που πάνε να την καταντήσουν.
Σε όσες/ους μου κάμουν την τιμή να το διαβάσουν, εύχομαι καλή ανάγνωση…
Τιμη 12,60 Ευρω [+ έξοδα αποστολής]
Επικοινωνία μαζί μου (με τον συγγραφέα) : opheas57@gmail.com
Αναζητήσαμε την ταινία μικρού μήκους (10 λεπτών) «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη» και σας την παραθέτουμε (είναι μία από τις ιστορίες του βιβλίου) :
Θα χαρακτηρίζαμε την ταινία σοκαριστική. Τόσο η στιγμή της αυτοκτονίας όσο και το βαρύ κλίμα της απογοήτευσης μέσα στην οικογένεια, ειδικά από τα μάτια ενός παιδιού, από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης προβληματίζουν και φορτίζουν έντονα τον θεατή.
Η ταινία κλείνει με την υπόσχεση ότι η μικρή Ελληνίδα ΔΕΝ θα σταματήσει στου Γκύζη: Θα προχωρήσει.
Φυσικά η ταινία δεν τολμάει να πει πως μπορεί να γίνει αυτό (η πολιτική ορθότητα απαγορεύει στην τέχνη ακόμη και υπονοούμενα για λύσεις μέσω των αληθινών αξιών χάρη στις οποίες το έθνος μας άντεξε αιώνες, επέζησε και αναστήθηκε). Καμία αναφορά και κανένα υπονοούμενο στο πως μπορεί να ανατραπεί η πτώση στο γκρεμό, η «Άλωση της Πόλης» που νομοτελειακά έρχεται.
Συνεχίζοντας την κριτική στην ταινία και το επίμαχο θέμα της αυτοκτονίας, θα σχολιάζαμε ότι δυστυχώς μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων μεγάλωσε με την προσπάθεια «να μην της λείψει τίποτε».
Όμως η υπερβολική αγάπη των γονέων (και των παππούδων/γιαγιάδων για τα μόλις 1-2 παιδιά που γεννιούνται σε κάθε νέα οικογένεια), είχε συνέπειες.
Και κάποιος που μεγάλωσε λίγο πολύ «χωρίς να του λείψει τίποτε», έχοντας ως μοναδική του φροντίδα «να περνάει καλά», αδιαφορώντας για όσα συμβαίνουν γύρω του, είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθεί ότι οι μέρες της ευμάρειας πέρασαν και δεν θα επιστρέψουν ξανά.
Ότι πρέπει να μάθει να ζει με τα λίγα, με αυτάρκεια, όπως οφείλουν να ζουν οι αληθινοί χριστιανοί.
Όπως ζούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που σκληραγωγούσαν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία.
Ότι πρέπει να πάψει να ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό του αλλά να αναλάβει ο ίδιος δράση για να αποτρέψει το μοιραίο.
Ότι πρέπει να πάψει να ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό του αλλά να αναλάβει ο ίδιος δράση για να αποτρέψει το μοιραίο.
Ίσως όλα να ήταν τελείως διαφορετικά αν στο σπίτι υπήρχε μια εικόνα του Χριστού.
Αν κάθε πρωί η οικογένεια που ποτέ «δεν της έλειψε τίποτε» αναγκαίο, ξεκινούσε τη μέρα της ευχαριστώντας το Θεό και εμπιστευόταν στην δική Του Θεία προστασία.
Αν ο πατέρας ξεκινούσε και πάλι «με τον ιδρώτα του προσώπου του να βγάζει το ψωμί του».
Αν η μητέρα δεν φρόντιζε μόνον τι θα μαγειρέψει στα παιδιά αλλά τους μάθαινε για τους Αγίους, για τους μάρτυρες που ποτέ δεν δείλιασαν και με τη βοήθεια του Θεού άντεξαν τις πιο σκληρές δοκιμασίες και τα μαρτύρια χωρίς να λιγοψυχήσουν.
Αν κάθε βράδυ αντάμωνε πάλι η οικογένεια όλη μαζί κάτω από το αναμμένο καντήλι και ευχαριστούμε και μιλούσε κ πάλι στον Θεό.
Το βιβλίο μέσα από τις πολλές μικρές ιστορίες προχωράει μέχρι το 2030 μ.Χ.
Όταν η Αθήνα και οι συνοικίες της θα έχουν χωριστεί σε 3 θύλακες. Τον ισλαμικό, τον αλβανικό και τον Ελληνικό.
Πραγματικά αξίζει να το διαβάσουμε και να προβληματιστούμε.
Το βιβλίο δεν θα το βρείτε σχεδόν σε κανένα βιβλιοπωλείο.
Σχεδόν κανείς βιβλιοπώλης (με εξαίρεση τα ελάχιστα γνωστά πατριωτικά/εθνικιστικά βιβλιοπωλεία που έχουν δεχθεί το καθένα δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις με γκαζάκια) δεν τολμάει να ρισκάρει να βιώσει την αριστερή λογοκρισία, βία και τρομοκρατία.
Οι περιβόητοι «προστάτες της ελεύθερης έκφρασης», οι «ειρηνιστές» με τα μαυροκόκκινα παλούκια, οι «προστάτες της ζωής των μαύρων» αλλά όχι των λευκών Ευρωπαίων που αποκεφαλίζονται μέσα στις εκκλησίες τους, τιμωρούν παραδειγματικά όποιον τολμήσει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τις ιδεοληψίες τους.
Έτσι, ως Ιερός Λόχος παραγγείλαμε τα πρώτα βιβλία και τα περιμένουμε για να διατεθούν απευθείας σε μέλη και φίλους μας.
Για διαδικτυακές παραγγελίες απευθύνεστε στον εκδότη :
Ως Ιερός Λόχος θα το προτείναμε ως ένα πολύ πρωτότυπο δώρο, ως ένα μέσο αφύπνισης στον απογοητευμένο και υποταγμένο συνΈλληνα μας.
Ιερός Λόχος 2012
Την καλημερα μου στους φιλους/ες του Ιερου Λοχου 2012
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω θερμα, για την εξαιρετικη παρουσιαση του βιβλιου μου