Χριστούγεννα χωρίς Χριστό – Τα καπιταλιστικά Merry Christmas της αλλοτρίωσης!

  

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό – Τα καπιταλιστικά Merry Christmas της αλλοτρίωσης!

Τα σύγχρονα Χριστούγεννα δεν έχουν απλώς αλλοιωθεί. Έχουν αντικατασταθεί από τα σύγχρονα εμπορικά Christmas. Ο Χριστός εκτοπίστηκε και στη θέση Του μπήκε ο Σάντα Κλάους της Coca-Cola, ένα διαφημιστικό ανθρωπάκι, παγκόσμιο σύμβολο της αγοράς και όχι της πίστης. Έτσι γεννήθηκαν τα καπιταλιστικά Χριστούγεννα. Μια οικουμενική γιορτή χωρίς Θεό, χωρίς παράδοση, χωρίς πνευματικότητα.Η Γέννηση του Θεανθρώπου, γεγονός ταπείνωσης, θυσίας και ελπίδας, μετατράπηκε σε εμπορική περίοδο προσφορών. Η σπηλιά της Βηθλεέμ αντικαταστάθηκε από τις βιτρίνες των πολυεθνικών. Το άστρο έγινε φωτεινή επιγραφή εκπτώσεων. Οι ύμνοι σίγησαν για να ακουστούν διαφημιστικά jingles. Δεν πρόκειται για πρόοδο, αλλά για την συνειδητή απογύμνωση του Χριστιανικού νοήματος.

Ο καπιταλισμός δεν αντέχει το ιερό. Δεν αντέχει τη σιωπή, τη νηστεία, την πνευματική προετοιμασία. Θέλει τον άνθρωπο διαρκώς καταναλωτή, διαρκώς ελλειμματικό, διαρκώς εξαρτημένο από την αγορά. Γι’ αυτό τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι περίοδος εσωτερικής προετοιμασίας και έγιναν περίοδος καταναλωτικού καταναγκασμού. Ο άνθρωπος δεν καλείται να σταθεί μπροστά στο Θείο Μυστήριο, αλλά μπροστά στο ράφι για να γεμίσει το άδειο του κενό.Αυτή η οικουμενική, παγκοσμιοποιημένη γιορτή που μας έχει επιβληθεί,δεν έχει Πατρίδα, δεν έχει πίστη, δεν έχει κοινωνικό περιεχόμενο. Είναι ίδια παντού, γιατί υπηρετεί την ίδια παγκόσμια αγορά. Οι Λαοί δεν γιορτάζουν, καταναλώνουν. Οι κοινωνίες δεν προετοιμάζονται αλλά αγχώνονται για τα ψώνια της "τελευταίας στιγμής". Η αγάπη μετριέται σε χρήμα και η προσφορά γίνεται υποχρέωση.

Ο πρώτος που συνθλίβεται μέσα σε αυτό το ψέμα είναι ο Έλληνας εργαζόμενος οικογενειάρχης. Ο άνθρωπος που παλεύει όλο τον χρόνο για να σταθεί όρθιος, φορτώνεται στις γιορτές με άγχος, ενοχές και οικονομική πίεση. Του λένε πως για να είναι «καλός πατέρας» ή «καλή μάνα» πρέπει να αγοράσει. Πως η χαρά των παιδιών περνά από την κατανάλωση. Έτσι η γιορτή, αντί να είναι πνευματική ανάσα με Χριστό, γίνεται βάρος.Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος του καπιταλισμού. Να αποκόψει τον άνθρωπο από την πίστη του, την κοινότητά του και την κοινωνική του μνήμη. Να τον μετατρέψει σε μονάδα κατανάλωσης. Τα Χριστούγεννα, από γιορτή πνευματική και κοινωνική, έγιναν εργαλείο αλλοτρίωσης.

Για τον Ελληνικό Λαό, όμως, τα Χριστούγεννα δεν ήταν ποτέ βιτρίνα. Ήταν Εκκλησία, Οικογένεια, κοινότητα, προσμονή. Ήταν απλότητα, μοίρασμα και συλλογικότητα με εκατοντάδες πανέμορφες παραδόσεις. Αυτή την παράδοση προσπαθούν να σβήσουν.

Η δική μας στάση είναι ξεκάθαρη. Άρνηση της εμπορευματοποίησης. Επαναφορά του πραγματικού νοήματος των Χριστουγέννων. Υπεράσπιση της πίστης, της οικογένειας και της κοινωνικής αξιοπρέπειας. Γιατί Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν είναι γιορτή. Είναι απάτη. Και ένας Λαός που αποδέχεται τις απάτες ως γιορτές, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην παρακμή.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 21.12.25

Ακόμα μία Κυριακή αφιερωμένη στον Ελληνικό Λαό.

  

Ακόμα μία Κυριακή αφιερωμένη στον Ελληνικό Λαό. 

Ο πάντα δραστήριος τομέας αλληλεγγύης του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος βρέθηκε την Κυριακή 21.12.25 στην Κεντρική Λαχαναγορά Θεσσαλονίκης, εκεί όπου φαίνεται ποιος παράγει, ποιος μοχθεί και ποιος κρατά όρθια την κοινωνία. 

Με τη στήριξη των εμπόρων της Λαχαναγοράς και των μελών του Κινήματος μας, συλλέχθηκαν τρόφιμα για αναξιοπαθούντες Συνέλληνες και ελληνικές οικογένειες που συνθλίβονται από την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια και την πλήρη απουσία κοινωνικής μέριμνας του κράτους.

Και εδώ γεννάται το αυτονόητο ερώτημα: πού είναι όλοι αυτοί οι βουλευτάδες και οι επαγγελματίες της πολιτικής που οικονομάνε από τα δημόσια ταμεία και τις πλάτες του Ελληνικού Λαού; Πού είναι όταν ο Έλληνας μετράει τα ψιλά για να ταΐσει την οικογένειά του; Πού είναι όταν η ακρίβεια τσακίζει τον μισθό και το καλάθι της νοικοκυράς αδειάζει; Μήπως τελικά η κοινωνική ευαισθησία τους είναι επιλεκτική [βλέπε λάθρο] και περιορίζεται σε λόγια, φωτογραφίες και φούμαρα μπροστά στις κάμερες;

Για εμάς, η αλληλεγγύη δεν είναι επικοινωνιακό τέχνασμα ούτε εποχικό καθήκον. Είναι βασικό θεμέλιο ενός γνήσιου Εθνικού Κοινωνικού Κινήματος, γιατί μόνο έτσι αποδεικνύεται ποιος στέκεται πραγματικά δίπλα στον Λαό και ποιος τον θυμάται μόνο προεκλογικά. Ευχαριστούμε θερμά τους εμπόρους της Κεντρικής Λαχαναγοράς Θεσσαλονίκης για την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν όλα αυτά τα χρόνια και συγχαίρουμε, ως Γραφείο Τύπου και Πολιτικό Συμβούλιο, τον υπεύθυνο αλληλεγγύης του Κινήματός μας, κ. Τάσο Μαυρομάτη, για τη συνέπεια και το ήθος του (You Tube)

Η δράση αλληλεγγύης για τον Ιερό Λόχο δεν γίνεται μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα. Είναι καθημερινή στάση αγώνα και ευθύνης, γιατί υπάρχουν Έλληνες που έχουν πραγματική ανάγκη και εμείς επιλέγουμε να είμαστε παρόντες με έργα, όχι με λόγια.

Ο δίκαιος Αγώνας των Αγροτοκτηνοτρόφων!

 

Ο δίκαιος Αγώνας των Αγροτοκτηνοτρόφων!

Ο αγώνας των αγροτοκτηνοτρόφων είναι η φωνή ανθρώπων που έχουν κουραστεί να παλεύουν μόνοι τους, σε μια χώρα που θέλει τα προϊόντα τους αλλά όχι τα βάσανά τους.

Η ακρίβεια τους έχει γονατίσει. Το πετρέλαιο, τα λιπάσματα, οι ζωοτροφές, όλα ανεβαίνουν συνεχώς. Κι ενώ τα έξοδα τρέχουν, οι τιμές που παίρνουν μένουν στάσιμες. Οι κτηνοτρόφοι σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος, ψυχολογικά, σωματικά, οικονομικά και υλικά, ενώ οι αποζημιώσεις αργούν ή δεν φτάνουν ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει έτσι, ούτε να σχεδιάσει το μέλλον του.

Δεν φταίνε όμως μόνο τα κόστη. Οι Βρυξέλλες με το εκάστοτε ελληνικό κράτος, έχουν εκπαιδεύσει τον Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφο να ζει με επιδοτήσεις. 

Μια κάνουλα που την ανοίγουν όποτε θέλουν και την κλείνουν όποτε θέλουν.

Ο αγώνας δεν είναι για να πάρουν επιδότηση αλλά για να κρατήσουν τη δουλειά τους (διότι δουλεία έχει καταντήσει), την αξιοπρέπεια τους και την ίδια την Ελλάδα ζωντανή.

Δυστυχώς ο πρωτογενής τομέας αδειάζει και οι νέοι φεύγουν. Φεύγουν γιατί δεν βλέπουν μέλλον. Και αν οι νέοι φύγουν, ποιος θα αγωνιστεί να κρατήσει την ιστορική αυτή γη; ποιος θα μείνει να καλλιεργήσει και να φροντίσει τα ζώα;

οι εισαγόμενοι λαθραιοι μετανάστες ή μήπως οι "καλοί μας " γείτονες με τις επεκτατικές διαθέσεις;

Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για προβλήματα ανά περιφέρεια, όπου η εικόνα είναι αρκετά ξεκάθαρη στο πρόβλημα.

Στη Θεσσαλία, οι πλημμύρες του τελευταίου χειμώνα κατέστρεψαν πάνω από το 20% της σποράς καλαμποκιού, ενώ οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τα ζώα τους να χάνουν αξία λόγω κόστους ζωοτροφών και αρρώστιες.

Στην Καρδίτσα, οι πλημμύρες άφησαν χωράφια και στάβλους μισοκατεστραμμένα, με παραγωγούς που παλεύουν να σώσουν την παραγωγή τους και τα ζώα τους, σε όσα δεν θανατωθηκαν από τις αρρώστιες.

Στην Πελοπόννησο, το λάδι και τα κηπευτικά σαπίζουν πριν φτάσουν στις αγορές, ενώ οι κτηνοτρόφοι αντιμετωπίζουν υψηλό κόστος ζωοτροφών και καυσίμων.

Στην Κρήτη, οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες πλήττονται από τιμές ζωοτροφών έως και 50% πάνω σε σχέση με πέρσι, ενώ η ακρίβεια πλήττει κάθε βασικό αγαθό.

Στη Μακεδονία, οι μικροκαλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τις τιμές να πέφτουν πριν θερίσουν, με αποτέλεσμα πολλά χωράφια να μένουν ακαλλιέργητα και αρκετά ζώα να μην αποφέρουν το αναμενόμενο εισόδημα.

Στη Θράκη και τον Έβρο, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ζουν με πίεση από εξωτερικές προκλήσεις στα νερά και τα σύνορα, ενώ αντιμετωπίζουν και ασταθείς τιμές.

Στην Ήπειρο, η κτηνοτροφία απαιτεί συνεχή κίνηση στα βουνά, με πανάκριβες ζωοτροφές και περιορισμένη κρατική στήριξη.

Αυτή τη στιγμή οι αγρότες είναι στους δρόμους για την ακρίβεια που τους πνίγει, για το εκρηκτικό κόστος παραγωγής που αυξάνεται κάθε μέρα, και για τις αποζημιώσεις που ακόμη δεν έχουν δει, γιατί κάποιοι άλλοι κατάπιαν τα χρήματα που τους ανήκουν και για τους μεσάζοντες. Όταν πουλάνε 0,20 λεπτά/ kg, στο ράφι πωλείται 10 φορές ακριβότερα. Αυτή η αδικία δεν απειλεί μόνο τον προγραμματισμό τους, αλλά την ίδια την επιβίωση της εργασίας τους αλλά και τη χώρας.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι δεν πρέπει να αυταπατώνται. Η Ατζέντα 2021-2030 δεν έρχεται για να δώσει λύσεις, αλλά να αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και παράγουμε, ώστε η Ελλάδα να γίνει μια μπαταρία για την Ευρώπη, κάδος με εισαγόμενα και διατροφικές συνήθειες που θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα που τρέφονται με σκουλήκια και εκτυπωμένα απο συνθετικό Κρέατα.

Ο αγώνας όμως δεν είναι μόνο οικονομικός, είναι κυρίως Εθνικός.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πρωτογενής τομέας είναι και τομέας επισιτιστικής ασφάλειας δηλαδή μέρος εθνικής ασφάλειας. Είναι στρατηγικής σημασίας ιδίως σε περιόδους κρίσεων.

Γιατί έτσι η χώρα δεν εξαρτάται από εισαγόμενα που μπορούν να διακοπούν ή να αυξήσουν τις τιμές, λόγω πολέμου, ή φυσικών καταστροφών ή ανεπαρκής παραγωγής από το εξωτερικό.

Ο πρωτογενής τομέρας φέρει σταθερότητα και σωστή οικονομία. Η έλλειψη τροφίμων φέρει αυξήσεις τιμών και φτώχεια.

Επίσης για να μπορεί μια χώρα, να είναι ανθεκτική σε κρίσει. Η αυτάρκεια δίνει την δυνατότητα να επιβιώσουμε χωρίς να υποκύψουμε σε ξένες πιέσεις.

Η ικανότητα να παράγουμε βασικά προϊόντα, η επισιτιστική αυτάρκεια γίνεται αυτόματα και ενα γεωπολιτικό πλεονέκτημα, ιδίως σε περιόδους διεθνούς έντασης.

Επίσης προστατεύοντας σε μία χώρα τους αγροτοκτηνοτρόφους της, διατηρεί την εργασία σε νέους και ενισχύει την τοπική παραγωγή μειώνοντας τις εισαγωγές που εκτοξεύουν το κόστος ζωής.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μας δεν είναι απλώς παραγωγοί. Είναι τα θεμέλια της χώρας.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι είναι άνθρωποι δεμένοι με τη γη, με την παράδοση και με την οικογένεια. Είναι κατά βάση παραδοσιακοί, θεματοφύλακες των ελληνικών ηθών και εθίμων, της πίστης, των πανηγυριών και όλων όσων συγκροτούν τον λαϊκό ελληνικό πολιτισμό. Η αγροτική και κτηνοτροφική οικογένεια είναι οικογένεια που χρειάζεται παιδιά – και κάνει παιδιά – γιατί έτσι στέκεται όρθια η παραγωγή και το Έθνος μαζί της. Κι επειδή ζουν κυρίως στην επαρχία και στα σύνορα, η ίδια η παρουσία τους εκεί τους κάνει σύγχρονους ακριτές. Ανθρώπους που δεν φυλάνε μόνο τα χωράφια και τα κοπάδια, αλλά τα ίδια τα σύνορα, την ελληνική συνέχεια και τη δημογραφική μας αντοχή. Είναι οι τελευταίοι πραγματικοί φύλακες της υπαίθρου και αν κρατηθούν αυτοί όρθιοι, τότε θα κρατηθεί όρθια και η Ελλάδα.

Τέλος, έλεγε ο Ιωάννης Μεταξάς, "ούτε ένα μέτρο γης δεν πρέπει να μένει ακαλλιέργητο", γιατί κάθε κομμάτι γης που καλλιεργείται στέλνει μήνυμα ζωής, ανάπτυξης και ασφάλειας για τον λαό.

Κάθε χωράφι που δουλεύεται, κάθε ζώο που μεγαλώνει, είναι ένα κομμάτι υγιούς μέλλοντος για την Ελλάδα.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, είμαστε δίπλα στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους με πράξεις, όχι λόγια.

Και πάνω σε αυτά τα θεμέλια χτίζουμε το δικό μας σχέδιο, καθαρές προτάσεις, ξεκάθαρο όραμα, πραγματική πολιτική για το μέλλον.

Αυτό στηρίζουμε. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Γιατί, μια χώρα που στηρίζεται στα δικά της θεμέλια, στη δική της γη, χτίζει υγιές μέλλον για όλους.

Μαρία Δήμου για το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 14.12.25

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ

  

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ

Πατρίδα Θρησκεία Οικογένεια Εργασία

Ο Ελληνικός Κοινωνισμός δεν ζητά άδεια, δεν απολογείται και δεν προσαρμόζεται.Δεν είναι προϊόν της μεταπολίτευσης, δεν είναι μόδα της εποχής, δεν είναι ξένο δάνειο. Είναι πολιτική στάση που πηγάζει από τη συνέχεια του Ελληνισμού και συγκρούεται ανοιχτά με τον ατομισμό, τον διεθνισμό και τον παρασιτισμό.Για εμάς, το Έθνος προηγείται του ατόμου.Η Κοινωνία προηγείται της ιδιοτέλειας.Η Ευθύνη προηγείται των δικαιωμάτων.

Ιστορική Βάση.

Α. Λυκούργος και Αρχαία Σπάρτη.

Η Σπάρτη του Λυκούργου έθεσε τις βάσεις του Εθνικού Κοινωνισμού ως πολίτευμα στην παγκόσμια ιστορία. Οι νόμοι της πολιτείας των Λακεδαιμονίων δεν χαρίστηκαν σε κανέναν και δεν υπηρέτησαν κανένα συμφέρον. Υπηρέτησαν το σύνολο.Ισομοιρία, κοινή αγωγή, πειθαρχία, υπεροχή του Νόμου.Όχι για να ισοπεδωθεί ο άνθρωπος, αλλά για την ανέλιξη του ατόμου και την ισχυροποίηση του Έθνους.Η Σπάρτη απέδειξε ότι η κοινωνική ανισότητα είναι πηγή συγκρούσεων ενώ η κοινωνική ισότητα με πειθαρχία δημιουργεί δύναμη. Αυτό είναι το πολιτειακό θεμέλιο του Ελληνικού Κοινωνισμού.

Β. Έθνος και ελληνική σκέψη – Καμία παρερμηνεία.

Η αρχαία ελληνική γραμματεία δεν είναι ουδέτερη. Είναι βαθειά εθνική.Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος δεν υμνεί άτομα, αλλά τους Αχαιούς ως ενιαίο σώμα με κοινή τιμή και κοινή μοίρα.Ο Ηρόδοτος ορίζει ρητά το ελληνικό Έθνος.Ο Πλάτων απαιτεί τάξη και ιεράρχηση στην Πολιτεία.Ο Αριστοτέλης ξεκαθαρίζει ότι άνθρωπος εκτός κοινότητας δεν είναι πολίτης.Ο Ιπποκράτης δεν δίδαξε την ιατρική του εκτός Ελλάδος, θεωρώντας την τέχνη του άρρηκτα δεμένη με την ελληνική παιδεία και το ήθος.Η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν παγκοσμιοποιημένη. Ήταν αυτάρκης, συνειδητή και απαιτητική.

Γ. Νεότερη ελληνική πνευματική στράτευση.

Ο Ίων Δραγούμης μίλησε για Έθνος, όχι για κράτος αποξενωμένο από τις εθνικές ανάγκες.Ο Κωστής Παλαμάς ύψωσε τον λαό και την εργασία απέναντι στη μίμηση και τη δουλοπρέπεια.Ο Άγγελος Σικελιανός δήλωσε εθνικιστής χωρίς συμπλέγματα, ως αποστολή και ευθύνη.Ο Φώτης Κόντογλου αντιστάθηκε στον υλισμό με πίστη και παράδοση.Αυτή είναι η γραμμή μας. Όχι η ταξική σύγκρουση, όχι ο διεθνισμός, όχι η πολιτισμική υποταγή.

Δ. Ρήξη με τον ψευτοσοσιαλισμό και καμία συγγένεια με την Αριστερά και τον κρατισμό.

Ο Ελληνικός Σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με τον ψευτοσοσιαλισμό της Αριστεράς και τον μεταπολιτευτικό κρατισμό.Ο αριστερός σοσιαλισμός δίχασε την κοινωνία.Ο πασοκικός σοσιαλισμός την αποσύνθεσε.Σύγκρουση των τάξεων, συντεχνίες, κομματικό κράτος, συνδικαλισμός προνομίων, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος είναι μερικά από τα δώρα του σοσιαλισμού της αριστεράς!Αυτό δεν ήταν κοινωνική πολιτική είναι παρακμή.Εμείς δεν μιλάμε για δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις.Μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη με εργασία, τάξη και λογοδοσία.

Ε. Ορθοδοξία ως αδιαπραγμάτευτη Αξία του Έθνους.

Η ειδοποιός διαφορά μας από κάθε άλλο ιδεολογικό ρεύμα είναι η αδιαπραγμάτευτη σύνδεση με τη Χριστιανική Ορθοδοξία.Όχι ως σύνθημα αλλά ως ήθος, μέτρο και πνευματική ραχοκοκαλιά του Έθνους.Χωρίς πίστη, ο άνθρωπος γίνεται αριθμός.

Στ.Εργασία ως η Τέταρτη Αξία του Έθνους. 

Δίπλα στην Πατρίδα, την Κοινότητα και την Πίστη, θέτουμε την Εργασία ως τέταρτη αξία του Έθνους.Όχι στην εργασία με επιδόματα, όχι στην εκμετάλλευση του εργαζομένου,όχι όμως και στον  δικαιωματισμό χωρίς παραγωγή.

Η Εργασία πρέπει να εδράζεται σε συγκεκριμένες βάσεις ώστε να προάγονται τα συμφέροντα του συνόλου. 

ΚΑΘΑΡΑ ΟΡΙΑ

Οι όροι Εθνικοσοσιαλισμός, Σοσιαλισμός και Κοινωνισμός, όπως χρησιμοποιούνται από το Κίνημά μας, αναφέρονται αποκλειστικά στον χαρακτήρα και στο περιεχόμενο του Ελληνικού Εθνικού Κοινωνισμού/Σοσιαλισμού όπως εμείς τον εκφράζουμε ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος. 

Οι Ιδέες μας δεν συγκρίνονται, δεν συγχέονται και δεν ταυτίζονται με κανένα άλλο κόμμα, κίνημα, οργάνωση ή ιστορική κατάσταση.

Ο Ελληνικός Κοινωνισμός είναι αυθύπαρκτος.

Δεν αντιγράφει. Δεν εξηγείται. Δεν απολογείται.

Είναι επιλογή σύγκρουσης με την παρακμή και στάση ευθύνης απέναντι στο Έθνος.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος. 

Χωρίς πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει Πατρίδα!

 

 Χωρίς πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει Πατρίδα!

Τις τελευταίες μέρες ακούμε πάλι για “επιτυχίες”, “επενδύσεις” και “μεταρρυθμίσεις”. Μια βιτρίνα που προσπαθεί να πείσει ότι η Ελλάδα αλλάζει και προχωρά.

Κι όμως, η πραγματική Ελλάδα λέει μια άλλη, σκληρή αλήθεια.

Πίσω από τα μεγάλα λόγια τους, υπάρχουν οι άνθρωποι που παλεύουν για να κρατήσουν το σπίτι και τη Γη τους.

Ο πρωτογενής τομέας – η καρδιά της ελληνικής οικονομίας – σβήνει. Αγρότες και κτηνοτρόφοι που χρωστάνε παντού, ασφυκτιούν από τη γραφειοκρατία, πνίγονται από τις δεσμεύσεις των Βρυξελλών και βλέπουν τα λαμόγια να τρώνε τα λεφτά που προορίζονταν για αυτούς. Δεν είναι τυχαίο. Είναι σχέδιο: να εξαρτηθεί η Ελλάδα από εισαγωγές, να ερημώσει η ύπαιθρος, να εξαφανιστεί ο παραγωγός, ώστε ο Λαός να γίνει έρμαιο ξένων συμφερόντων.

Κι αυτό το τοπίο δεν γεννήθηκε χθες. Είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών διακυβέρνησης από έναν κομματικό στρατό που αντιμετώπισε την πατρίδα ως λάφυρο. Που μοίραζε θέσεις, χρήμα και ρουσφέτια, χτίζοντας μηχανισμούς που σήμερα δεν υπηρετούν τον Λαό αλλά τον εαυτό τους. Αυτά είναι τα σακατεμένα θεμέλια που άφησαν πίσω τους, κι επάνω τους πατούν με θράσος για να ξαναμιλήσουν για “ανάπτυξη”.

Στην πραγματικότητα, η “ανάπτυξή” τους είναι τηλεοπτικό θέατρο. Η παραγωγή ξεπουλιέται, η αυτάρκεια θυσιάζεται και η χώρα παραδίδεται στο έλεος των αγορών.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλες δηλώσεις. Χρειάζεται δουλειά και Εθνικό Σχέδιο.

Όχι περισσότερη πίεση στον Λαό που ήδη μοχθεί, αλλά πραγματική λειτουργία των θεσμών.

Χρειάζεται ηγεσία που να στηρίζει τον πρωτογενή τομέα ως υπόθεση εθνικής κυριαρχίας – όχι ως λογιστική άσκηση επιδομάτων που σε κρατούν εξαρτημένο. Γιατί χωρίς Γη, χωρίς παραγωγή, χωρίς αυτάρκεια, κανένα κράτος δεν στέκεται όρθιο.

Ο Ιερός Λόχος, ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα, δεν χαϊδεύει αυτιά.

Δεν θα μπούμε στο παιχνίδι των κομματικών στρατών που ρήμαξαν την πατρίδα και έστησαν καριέρες πάνω στον πόνο του Λαού. Δεν θα γίνουμε κομμάτι αυτής της σάπιας μηχανής – είμαστε εδώ για να τη σπάσουμε.

Στεκόμαστε δίπλα στους αγρότες, στους κτηνοτρόφους, σε όλους όσους κρατούν την Ελλάδα ζωντανή με την τίμια εργασία τους. Γιατί χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει ούτε οικονομία ούτε αξιοπρέπεια.

Γι’ αυτό λέμε καθαρά:

Ο πρωτογενής τομέας πρέπει να ενισχυθεί ως ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, ασφάλειας και επιβίωσης του Ελληνικού Λαού.

Όχι ως προέκταση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.

Στο Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος φέρνουμε στο προσκήνιο ένα ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Αυτάρκειας:

– σπάσιμο του κομματικού στρατού που αποφασίζει “ποιος ζει και ποιος πεθαίνει”,

– ουσιαστική στήριξη σε κάθε στάδιο της παραγωγής,

– φραγμό στις εισαγωγές που διαλύουν την ελληνική αγορά,

– ανάπτυξη και κίνητρα για κάθε Έλληνα που θέλει να δημιουργήσει.

Γιατί η Ελλάδα δεν σώζεται με λόγια, αλλά με γη, εργασία, αξιοπρέπεια και Εθνική Στρατηγική.

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025

Φιλοπατρία & Ορθοδοξία. Εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο στην Αθήνα.

  

Φιλοπατρία και Ορθοδοξία.

Μια ζωντανή μαρτυρία Πίστης και Αγώνα!

Το Σάββατο 23 Νοεμβρίου, στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του 

Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος με θέμα «Φιλοπατρία και Ορθοδοξία», μια συνάντηση αφιερωμένη στη ζώσα Παράδοση της Πίστης και στην αδιάρρηκτη σχέση της με την αγάπη προς την Πατρίδα.

Κεντρικός άξονας της ομιλίας ήταν η Ορθοδοξία όπως παραδόθηκε πριν το 1923, μέσα από την Ιερά Παράδοση και τον αγώνα των Πατέρων.

Τρεις σημαντικοί ομιλητές τίμησαν την εκδήλωση:

Ζησιμόπουλος Πολύβιος, αξιωματικός ε.α., πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής και πρώην πολιτικός κρατούμενος, ο οποίος μίλησε για την τιμή, την ευθύνη και τη συνέπεια απέναντι στο έθνος.

Κωνσταντίνος Κυριακού, βορειοηπειρώτης αγωνιστής, διωκόμενος και φυλακισμένος από το κομμουνιστικό καθεστώς Χότζα αλλά και του Αλία, στέλεχος της Ομόνοιας κατά τη Δίκη των Πέντε και δικηγόρος και συγγραφέας. Η μαρτυρία του ήταν μια ζωντανή υπενθύμιση του τι σημαίνει να κρατάς την ελληνικότητα κάτω από διώξεις.

Ανδρέας Γενιάς, πρόεδρος του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος, ο οποίος ανέδειξε τον δρόμο της σύζευξης Πίστης, Παράδοσης και Εθνικής Κοινωνικής Δράσης, δίνοντας το στίγμα του Κινήματος για την επόμενη μέρα.

Η εκδήλωση αποτέλεσε μια δυνατή πνευματική και εθνική ανάσα, υπενθυμίζοντας ότι Φιλοπατρία χωρίς Ορθοδοξία και Ορθοδοξία χωρίς Φιλοπατρία δεν νοούνται στον ελληνικό κόσμο.

Παρακάτω παρουσιάζονται τα βίντεο των ομιλιών για όσους επιθυμούν να τα παρακολουθήσουν.

Βίντεο 1, Βίντεο 2, Βίντεο 3

Γραφείο Τύπου ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Επίσκεψη του Ιερού Λόχου στο αγροτικό μπλόκο της Σκύδρας του νομού Πέλλας.

  

Επίσκεψη του Ιερού Λόχου στο αγροτικό μπλόκο της Σκύδρας του νομού Πέλλας. 

Κλιμάκιο του Εθνικού Κοινωνικού Κινήματος ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ επισκέφθηκε το αγροτικό μπλόκο στη Σκύδρα του νομού Πέλλας, όπου οι αγρότες έχουν αποκλείσει το τοπικό τελωνείο, δίνοντας τον δικό τους αγώνα αξιοπρέπειας και επιβίωσης. Στόχος της επίσκεψης ήταν η έμπρακτη συμπαράσταση στον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων που κρατούν όρθια την ελληνική ύπαιθρο και τον πρωτογενή τομέα.

Ο πρόεδρος του Κινήματος, κ. Ανδρέας Γενιάς, συνομίλησε εκτενώς με τους αγρότες, ακούγοντας τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις πραγματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Κατά τη συζήτηση, επισήμανε ο κ.Γενιάς με έμφαση, ότι η ελληνική γη δεν είναι απλώς χωράφια, πέτρες και χώμα.Είναι ένας ζωντανός οργανισμός δεμένος με την ιστορία, τα όνειρα και τους αγώνες του Λαού μας.

«Αυτή η γη», τόνισε, «είναι ζυμωμένη με τον ιδρώτα, την ελπίδα και το αίμα των Προγόνων μας. Είναι η γη που κράτησε όρθια τη Φυλή μας σε δύσκολους καιρούς. Και αυτή ακριβώς τη γη θέλουν σήμερα να ξεπουλήσουν οι τοκογλύφοι των Βρυξελλών, να την ερημώσουν, να τη μετατρέψουν σε έρημη ζώνη χωρίς Έλληνες παραγωγούς, χωρίς ελληνικές καλλιέργειες, χωρίς ζωή».

Το Κίνημα επανέλαβε πως ο εθνικός κοινωνισμός δεν είναι θεωρία αλλά πράξη.Είναι η υπεράσπιση της γης, της κοινότητας και του μόχθου των Ελλήνων. Στη Σκύδρα, ο Ιερός Λόχος έστειλε καθαρό μήνυμα: στήριξη στους ανθρώπους που επιμένουν να παραμένουν στον τόπο τους, εκεί όπου μεγάλωσαν οι παππούδες και οι πατεράδες τους, και να συνεχίζουν το λειτουργήμα της παραγωγής που τροφοδοτεί ολόκληρη την εθνική οικονομία.

Διότι χωρίς τον πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει ανεξάρτητη Ελλάδα.Χωρίς αγρότες και κτηνοτρόφους δεν υπάρχει αυτάρκεια, δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία, δεν υπάρχει ζωντανή ελληνική ύπαιθρος.

Γι’ αυτό και οι δυνάμεις των Βρυξελλών και των χρηματοπιστωτικών κέντρων στοχεύουν ακριβώς εκεί: στη διάλυση της παραγωγικής βάσης, στην εξάρτηση της χώρας από εισαγωγές, στο ξερίζωμα των ανθρώπων από τα χώματά τους.

Απέναντι σε αυτή την επιχείρηση ερημοποίησης, ο Ιερός Λόχος δηλώνει παρών. Με καθαρή φωνή και σταθερή στάση, συμπαραστεκόμαστε στους αγρότες και σε κάθε Έλληνα που σηκώνει το ανάστημά του. Ο αγώνας τους είναι αγώνας εθνικός, κοινωνικός και βαθιά πατριωτικός.Οι άνδρες και οι γυναίκες του μπλόκου δεν υπερασπίζονται απλώς τα εισοδήματά τους, υπερασπίζονται την ίδια τη συνέχεια της Ελλάδας.

Και σε αυτόν τον αγώνα, θα είμαστε δίπλα τους!

Γραφείο Τύπου του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Δημογραφικό και Εθνικός Κοινωνισμός: Ο μεγάλος αγώνας της εποχής μας!

  

Δημογραφικό και Εθνικός Κοινωνισμός: Ο μεγάλος αγώνας της εποχής μας!

Η Ελλάδα αδειάζει μπροστά στα μάτια μας και δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός για να το δει. Σπίτια που παλιά αντηχούσαν από παιδικές φωνές έχουν μείνει βουβά. Χωριά που κάποτε έβγαζαν παλικάρια και κοπέλες για να στεριώσουν οικογένειες σήμερα μετρούν γερόντους και άδειες αυλές. Στις πόλεις, ζευγάρια που θέλουν παιδί υποχωρούν μπροστά στο κόστος της ζωής, στους μισθούς που δεν φτάνουν, στις ανασφάλειες που μεγαλώνουν. Η δημογραφική κρίση δεν είναι στατιστική. Είναι μια πληγή που περνά μέσα από κάθε ελληνικό σπίτι.

Απέναντι σε αυτό το σκοτεινό τοπίο, η παγκοσμιοποίηση και η woke ατζέντα μάς λένε ότι «δεν υπάρχει έθνος», ότι «όλοι είμαστε ίδιοι», ότι «η οικογένεια είναι ξεπερασμένη» και ότι «αρκεί να φέρνουμε μετανάστες για να καλύψουμε τα κενά». Μας ζητούν να δεχτούμε ότι ο λαός μας μπορεί να αντικατασταθεί σαν να είναι νούμερα σε λογιστικό φύλλο. Μας ζητούν να ξεχάσουμε την ιστορία μας, την πίστη μας, την ταυτότητα μας και να γίνουμε μια άμορφη μάζα χωρίς ρίζες. Μας ζητούν να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει χωρίς Έλληνες.

Όμως ο Εθνικός Κοινωνισμός δεν δέχεται τέτοια ψέματα. Ξέρουμε ότι ο λαός δεν είναι αριθμός αλλά ζωντανή συνέχεια. Ξέρουμε ότι το Έθνος δεν είναι διαφημιστικό σλόγκαν αλλά αλυσίδα γενεών, αίματος και μνήμης. Πιστεύουμε ότι για να σταθεί η κοινωνία όρθια, πρέπει να σταθεί όρθια η οικογένεια και ότι για να έχει η Πατρίδα αύριο, πρέπει να έχει παιδιά σήμερα. Δεν βλέπουμε το παιδί ως «κόστος» αλλά ως ευλογία και δύναμη. Δεν βλέπουμε την μητρότητα ως «βάρος» αλλά ως ηρωισμό.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι Έλληνες δεν θέλουν παιδιά. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα χτίστηκε για να φοβίζει, να φτωχαίνει και να εξαντλεί τον εργαζόμενο άνθρωπο. Μισθοί που δεν καλύπτουν ούτε βασικές ανάγκες. Ενοίκια που θυμίζουν βόρειες πρωτεύουσες. Ασφαλιστικές εισφορές που πνίγουν τον μικρό επαγγελματία. Και μια κουλτούρα που προβάλλει ατελείωτο ατομικισμό και μηδενισμό. Μια κοινωνία που δεν δίνει προοπτική δεν μπορεί να γεννήσει μέλλον.

Η δική μας πρόταση είναι καθαρή και βαθιά ανθρώπινη. Θέλουμε μια Ελλάδα που να στηρίζει ουσιαστικά τις νέες οικογένειες. Που να δίνει πραγματικά οικονομικά κίνητρα στη μητέρα. Που να προστατεύει το νέο ζευγάρι από την αισχροκέρδεια. Που να αντιμετωπίζει την εργασία ως αξιοπρέπεια και όχι ως αγγαρεία. Είναι ο Εθνικός Κοινωνισμός που βάζει στο κέντρο τον Έλληνα άνθρωπο και το δικαίωμά του να δημιουργήσει.

Το ίδιο πνεύμα φέρνει η Ορθοδοξία, όχι σαν επιβολή αλλά σαν δρόμος που τιμά την οικογένεια και την αγάπη. Η πίστη μας μάς διδάσκει ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται με αξία και προορισμό. Ότι η ζωή είναι δώρο. Ότι η μητρότητα είναι ιερή. Ότι η κοινότητα είναι δύναμη. Σε έναν κόσμο που προωθεί βιομηχανία αμβλώσεων, απόσπαση από τη φύση, πλήρη διάλυση της παραδοσιακής δομής, εμείς αντιστεκόμαστε με τον πιο καθαρό τρόπο. 

Δεν λέμε ότι όλα λύνονται εύκολα. Λέμε όμως ότι υπάρχει δρόμος. Λέμε ότι μπορούμε να σηκώσουμε ξανά την Ελλάδα. Ότι μπορούμε να παλέψουμε απέναντι στο σύστημα που θέλει έναν λαό χωρίς φωνή και χωρίς μέλλον. Ότι το παιδί που γεννιέται σήμερα είναι ο αυριανός φρουρός της Πατρίδας. Ότι κάθε οικογένεια που αντέχει γίνεται φάρος μέσα στο σκοτάδι της εποχής.

Γιατί αν κάτι έχει αποδείξει η ιστορία μας, είναι ότι οι Έλληνες δεν εξαφανίζονται. Μπορεί να πιεστούν, μπορεί να κουραστούν, μπορεί να ματώσουν, αλλά στο τέλος στέκονται. Και σήμερα το χρέος μας είναι ένα. Να κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα. Να χτίσουμε μια Ελλάδα που δεν θα φοβάται να κάνει παιδιά και μια κοινωνία που θα στηρίζεται στα δικά της πόδια. Αυτός είναι ο αγώνας του 

Εθνικού Κοινωνισμού. Όχι αγώνας μίσους αλλά αγώνας δημιουργίας. Όχι αγώνας ενάντια σε ανθρώπους αλλά ενάντια στις δυνάμεις που θέλουν να μας κάνουν ξένους μέσα στην ίδια μας την Πατρίδα.

Και όσο υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν σε αυτόν τον δρόμο, όσο υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν την τιμή, την Ορθοδοξία και την φιλοπατρία μέσα τους, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί. 

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025

Δελτίο Τύπου

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΑΤΡΩΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ.

Η πατρώα Ορθοδοξία, όπως την παρέδωσαν οι Πατέρες, οι Οικουμενικές Σύνοδοι και το άχραντο αίμα των Ομολογητών, δεν γνωρίζει συμβιβασμούς ούτε επιτρέπει αλλοίωση της πίστεως χάριν δήθεν "διαλόγου" ή "ενώσεως".

Με βαθύτατη θλίψη, αλλά και με ευθύνη ενώπιον Θεού και ανθρώπων, καταγγέλλουμε την πρόσφατη συλλειτουργική σύμπραξη μεταξύ του Πάπα Ρώμης και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, πράξη η οποία αντιβαίνει ευθέως στους ιερούς κανόνες και στο αδιάκοπο φρόνημα της Εκκλησίας.

Η Ορθοδοξία και ο Παπισμός δεν ταυτίζονται ούτε ως προς την πίστη ούτε ως προς την εκκλησιολογία.

Οι βασικές θεολογικές διαφοροποιήσεις είναι αξεπέραστες και καταδικασμένες συνοδικά:

Το Filioque, η αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως.

Το πρωτείο και αλάθητο του Πάπα, ξένο προς την συνοδικότητα της Μίας Εκκλησίας.

Η άκτιστη Χάρη, όπως διδάσκει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, και όχι η κτιστή χάρη της παπικής θεολογίας.

Η αλλοίωση των Μυστηρίων, όπως στο βάπτισμα, στο καθαρτήριο πυρ και σε άλλες λατινικές καινοτομίες.

Όλα αυτά αποτελούν αιρετικές παρεκκλίσεις, αναγνωρισμένες από τους Πατέρες και τις Συνόδους.

Οι Ιεροί Κανόνες που απαγορεύουν αυστηρότατα κοινή προσευχή ή συλλειτουργία με αιρετικούς

Σύμφωνα με το Πηδάλιον και την αδιάκοπη ερμηνεία της Εκκλησίας:

Αποστολικός Κανών 10: «Εἴ τις ἀφορισμένοις συνεύχεται, αὐτός ἀφοριζέσθω.»

Αποστολικός Κανών 45: «Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς μόνον συνευξάμενος καθαιρείσθω.»

Αποστολικός Κανών 46: Διορίζει ότι τα μυστήρια των αιρετικών είναι άκυρα.

Αποστολικός Κανών 65: Απαγορεύει ακόμη και την είσοδο σε συναγωγή αιρετικών για προσευχή.

Α΄ Οικουμενική Σύνοδος – Κανών 19: Επιβεβαίωση περί μη αναγνωρίσεως μυστηρίων των αιρετικών.

ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος – Κανών 11 και Κανών 95: Απαγορεύουν κάθε λατρευτική κοινωνία με αιρετικούς.

Κανών Λαοδικείας 6, 9, 32, 33, 37: Απαγορεύουν κάθε κοινή λατρεία, ευχή, προσευχή ή τελετουργική κοινωνία με αιρετικούς.

Οι Κανόνες είναι απολύτως σαφείς:

Η συλλειτουργική σύμπραξη με αιρετικούς επισύρει καθαίρεση, διότι δημιουργεί σκανδαλισμό και παρουσιάζει ψευδώς ότι υπάρχει ενότητα πίστεως εκεί όπου δεν υπάρχει.

Η Ορθοδοξία δεν μπορεί να αναγνωρίσει τους Λατίνους ως Ορθοδόξους

Η διαφορά δεν είναι «πολιτιστική», ούτε «ιστορική».

Είναι δογματική και επομένως σωτηριολογική.

Όποιος σιωπά, γίνεται μέτοχος της πλάνης.

Το Άγιον Όρος διαχρονικά φωνάζει:

«Οὐδὲν τῆς ἀληθείας τιμιώτερον.»

Και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός μάς παρέδωσε το αιώνιο κριτήριο:

«Οὐδεμία ἡμῖν ἔστι κοινωνία μετὰ τῶν Λατίνων, ἕως ἂν ἐπανέλθωσιν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν.»

Κάλεσμα σε μετάνοια και επάνοδο στην ακρίβεια του Δόγματος

Δεν εκδίδουμε το παρόν δελτίο με διάθεση ταραχής ή οργής, αλλά με εφόδιο την ευθύνη απέναντι στην Αλήθεια που μάς εμπιστεύθηκε ο Δεσπότης Χριστός.

Καλούμε όλους τους Ορθοδόξους, κλήρο και λαό, να παραμείνουν άγρυπνοι, να μη σκανδαλιστούν από τις αντιπατερικές πράξεις προσώπων, και να κρατήσουν την πίστη όπως μας την παρέδωσαν οι Πατέρες μέχρι αίματος.

Η Ορθοδοξία δεν προδίδεται.

Η Αλήθεια δεν αναθεωρείται.

Και η σωτηρία δεν μπαίνει σε διαλόγους συμβιβασμού.

Γραφείο Τύπου του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Ο αγώνας ο εργατικός ας γίνει Αγώνας Εθνικός!

  

Ο αγώνας ο εργατικός ας γίνει Αγώνας Εθνικός!

Το εθνικό δευτεροβάθμιο εργατικό σωματείο "Εθνική Εργατική Ένωση Ελλήνων 4Ε" παρακολουθεί με ευθύνη και εγρήγορση τα όσα συμβαίνουν στον εργασιακό χώρο. Στη σημερινή Ελλάδα, ο εργαζόμενος βιώνει έναν ιδιότυπο εργασιακό μεσαίωνα: χαμηλούς μισθούς, αστάθεια και ανασφάλεια για το αύριο. Οι ρίζες αυτής της πραγματικότητας δεν είναι μόνο οικονομικές. Βρίσκονται κυρίως στην αποδόμηση των εθνικών και κοινωνικών αξιών που για αιώνες αποτέλεσαν τον συνεκτικό ιστό του λαού μας.

Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης μίλησαν για εκσυγχρονισμό και πρόοδο, όμως άφησαν πίσω τους μια κοινωνία εξαντλημένη και απογυμνωμένη: μια κοινωνία όπου ο εργαζόμενος δεν προστατεύεται, η οικογένεια πιέζεται, ο νέος μεταναστεύει. Παράλληλα καλλιεργήθηκε η αντιπαλότητα ανάμεσα σε επαγγελματικούς κλάδους, διασπώντας την ενότητα του λαού και διευκολύνοντας την κατάργηση δικαιωμάτων και κεκτημένων δεκαετιών.

Εκείνοι όμως που πραγματικά έφεραν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση δηλαδή όσοι κακοδιαχειρίστηκαν δημόσια χρήματα, όσοι έπαιξαν με τα αποθεματικά των ταμείων, όσοι χρωστούν ακόμη σε δάνεια και επιχορηγήσεις, ουδέποτε λογοδότησαν. Η απουσία δικαιοσύνης βαραίνει τον μέσο πολίτη, που βλέπει να τιμωρείται πάντα ο αδύναμος και ποτέ ο ισχυρός.

Ο μέσος Έλληνας θέλει κάτι απλό και δίκαιο: να ζει με αξιοπρέπεια από τον κόπο του, να στηρίζει την οικογένειά του και να βλέπει τα παιδιά του να μένουν στην Πατρίδα και να προκόβουν. Θέλει πραγματική προστασία της εργασίας και όχι επικοινωνιακά συνθήματα.

Η ιδεολογική μας θέση είναι ξεκάθαρη: χωρίς εθνική συνοχή δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπάρχει μέλλον για το Έθνος. Ο εργατικός αγώνας, για να αποκτήσει δύναμη και διάρκεια, πρέπει να θεμελιωθεί πάνω στις αξίες που κράτησαν τον ελληνικό λαό ζωντανό: αλληλεγγύη, οικογένεια, αξιοπρέπεια, πίστη.

Η 4Ε είναι ένα ανεξάρτητο εργατικό σωματείο, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος. Για εμάς, η στήριξη της κοινωνίας, της οικογένειας και του εργαζόμενου Έλληνα είναι μέγιστης προτεραιότητας, όχι προεκλογικό σύνθημα. Ξεκινάμε από τη βάση του λαού, χτίζοντας ένα υγιές εργατικό κίνημα που δεν υπηρετεί κομματικά συμφέροντα αλλά το κοινό εθνικό συμφέρον.

Σήμερα ο μέσος πολίτης ζητά:

1. Αξιοπρεπείς μισθούς και σταθερή εργασία.

Όχι επιδόματα επιβίωσης, αλλά πραγματικές αποδοχές που του επιτρέπουν να ζήσει με αξιοπρέπεια και να στηρίζει το σπίτι του.

2. Προστασία από την εργασιακή εκμετάλλευση.

Καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να ενθαρρύνει μηχανισμούς που πιέζουν προς τα κάτω το μεροκάματο ή επιτρέπουν την ανασφάλιστη εργασία. Ο εργαζόμενος δεν είναι αριθμός, είναι ο στυλοβάτης της εθνικής οικονομίας.

3. Στήριξη της ελληνικής οικογένειας.

Η κοινωνική πολιτική οφείλει να ενισχύει τον γονιό, τον νέο εργαζόμενο, τη μητέρα, το παιδί. Χωρίς οικογένεια, δεν υπάρχει πατρίδα ούτε μέλλον.

4. Προστασία από τον κοινωνικό κατακερματισμό.

Η εισαγωγή αλλοδαπών φθηνών εργατικών χεριών, η διάλυση των τοπικών κοινωνιών και η πίεση στους μισθούς δημιουργούν βαθιά κοινωνικά προβλήματα. Η εργατική πολιτική πρέπει να υπηρετεί τη συνοχή του λαού, όχι να τον διχάζει.

Παράλληλα, ο πολιτισμός και η τέχνη μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμα εργαλεία ανάτασης. Οι Έλληνες καλλιτέχνες καλούνται να έρθουν στο πλευρό της κοινωνίας, να δώσουν φωνή σε αξίες που ενώνουν: Ελλάδα, Ορθοδοξία, οικογένεια, ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η τέχνη μπορεί να γίνει πνοή, έμπνευση και όπλο δημιουργίας.

Η 4Ε δεν υπόσχεται θαύματα. Υπόσχεται όμως συνέπεια, ειλικρίνεια και αγώνα δίπλα στον εργαζόμενο.

Πιστεύουμε σε ένα εργατικό κίνημα εθνικό, ενωτικό και κοινωνικά δίκαιο, ικανό να υπερασπιστεί την εργασία ως ιερή πράξη δημιουργίας.

Ο εργατικός αγώνας δεν είναι απλώς μια αντίδραση στην αδικία.

Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια μας.

Είναι αγώνας για την οικογένειά μας.

Είναι αγώνας για την Ελλάδα μας.

Και αυτός ο αγώνας, για να νικήσει, πρέπει να γίνει Αγώνας Εθνικός.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος και ιδρυτικό μέλος της 4Ε. 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 23.11.25

Η Νέα Αποικιοκρατία!

  

Η Νέα Αποικιοκρατία!

Η συμφωνία για την εκμετάλλευση του θαλάσσιου οικοπέδου Block 2 στο Ιόνιο παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως μεγάλη εθνική επιτυχία. Όμως πίσω από τα χαμόγελα και τις πανηγυρικές δηλώσεις, διαφαίνεται η ίδια γνωστή πραγματικότητα. Ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας παραδίδεται ξανά σε ξένα συμφέροντα, ενώ ο ελληνικός λαός μένει θεατής στο έργο που παίζεται εις βάρος του.

Το Block 2 περνά ουσιαστικά στα χέρια της αμερικανικής ExxonMobil, που κατέχει το 60% της παραχώρησης, ενώ το ελληνικό δημόσιο δεν συμμετέχει ούτε ελέγχει πραγματικά τη διαδικασία. Οι πολίτες, που δικαιωματικά είναι οι κάτοχοι αυτού του πλούτου, περιορίζονται να ακούνε υποσχέσεις για μελλοντικά οφέλη, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς διαφάνεια και χωρίς λόγο για το πώς θα αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα.

Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο. Θυμίζει τις σκοτεινές εποχές της αποικιοκρατίας, όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εκμεταλλεύονταν τις χώρες του τρίτου κόσμου, απομυζώντας τον φυσικό τους πλούτο και αφήνοντας πίσω τους φτώχεια και εξάρτηση. Σήμερα ο ρόλος έχει αντιστραφεί. Η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του λεγόμενου “ανεπτυγμένου κόσμου”, βιώνει τη νέα μορφή οικονομικής αποικιοκρατίας. Οι πολυεθνικές δρουν ως σύγχρονοι αποικιοκράτες, αποσπώντας τα αγαθά μας με συμφωνίες που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα, ενώ το ελληνικό κράτος αρκείται να παρίσταται στις τελετές υπογραφής.

Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική πρόοδος όταν οι φυσικοί πόροι της πατρίδας παραδίδονται αντί πινακίου φακής. Ο πλούτος της γης και της θάλασσας ανήκει στους Έλληνες και πρέπει να υπηρετεί το κοινό καλό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παραγωγική αναγέννηση. Κάθε άλλη λογική είναι προέκταση του ίδιου εξαρτημένου μοντέλου που μας κρατά δέσμιους δεκαετίες τώρα.

Η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων οφείλει να στοχεύει στην ενεργειακή αυτάρκεια, στην ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής και στη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας. Τα όποια έσοδα πρέπει να επιστρέφουν στον λαό, μέσα από έργα υποδομής, κοινωνικές παροχές και στήριξη των τοπικών κοινωνιών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη όταν αυτή γίνεται χωρίς ελληνικά χέρια, χωρίς ελληνική συμμετοχή, χωρίς εθνικό σχεδιασμό.

Απαιτούμε τη δημοσιοποίηση όλων των όρων της συμφωνίας, τη θεσμική κατοχύρωση συμμετοχής του ελληνικού κράτους και τη διασφάλιση ρητρών κοινωνικής ανταπόδοσης. Οι τοπικές κοινωνίες που θα επηρεαστούν έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν και να συμμετέχουν. Δεν νοείται να μιλάμε για επενδύσεις πίσω από κλειστές πόρτες, όταν πρόκειται για τον πλούτο ολόκληρου του έθνους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει ο τρίτος κόσμος της Ευρώπης. Η νέα αποικιοκρατία δεν έρχεται με στόλους και στρατούς, αλλά με συμβόλαια, με νομικά τερτίπια και με εξαγορές συνειδήσεων. Αν συνεχίσουμε να παραχωρούμε τους πόρους μας χωρίς εθνικό έλεγχο, θα χάσουμε όχι μόνο τον πλούτο μας αλλά και την αξιοπρέπειά μας.

Το Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος θα σταθεί απέναντι σε κάθε μορφή εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας. Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να ορίζει το μέλλον του και να καρπώνεται ο ίδιος τους καρπούς του μόχθου και της γης του. Η πατρίδα δεν χρειάζεται προστάτες ούτε επενδυτές-αφεντικά. Χρειάζεται πίστη, σχέδιο και βούληση για να ξαναγίνει αφέντης στον τόπο της. Η γη, η θάλασσα και η εργασία του Έλληνα είναι η ιερή παρακαταθήκη του έθνους και δεν χαρίζονται σε κανέναν.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του
ΕΠΚ Ιερός Λόχος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025

Η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ!

  

Η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ!

Στις 13 Νοεμβρίου 2015, η γαλλική πρωτεύουσα βυθίστηκε σε μια από τις πιο σκοτεινές νύχτες της σύγχρονης ιστορίας της. Ήταν Παρασκευή βράδυ, όταν ομάδες οπλισμένων τζιχαντιστών εξαπέλυσαν ταυτόχρονες επιθέσεις σε διάφορα σημεία του Παρισιού. Εκρηκτικοί μηχανισμοί πυροδοτήθηκαν έξω από το γήπεδο «Σταντ ντε Φρανς», ενώ ένοπλοι θέρισαν αθώους σε καφετέριες και εστιατόρια. Η φρίκη κορυφώθηκε στο θέατρο Bataclan, όπου οι τρομοκράτες εισέβαλαν κατά τη διάρκεια συναυλίας, κρατώντας εκατοντάδες ομήρους και σκοτώνοντας εν ψυχρώ 90 θεατές. Το τελικό τίμημα: 130 νεκροί και πάνω από 350 τραυματίες.

Οι δράστες ανήκαν στο Ισλαμικό Κράτος  (ISIS). Οι επιθέσεις αυτές παρουσιάστηκαν από την ίδια την οργάνωση ως αντίποινα για τη συμμετοχή της Γαλλίας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ. Στην πραγματικότητα, όμως, επρόκειτο για μια επίδειξη δύναμης ενός σκοτεινού φανατισμού που απορρίπτει κάθε έννοια πολιτισμού, ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ήταν μια επίθεση όχι μόνο εναντίον της Γαλλίας, αλλά εναντίον ολόκληρου του ευρωπαϊκού πνεύματος.

Δέκα χρόνια μετά, η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ και δυστυχώς δεν έχει την πολυτέλεια αυτή. Οι απειλές της ισλαμικής τρομοκρατιας ζουν ανάμεσα μας. Το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να έχασε τα εδάφη του, αλλά όχι τα δίκτυα του, ούτε τις ρίζες του μέσα σε κοινωνίες που δυστυχώς άφησαν να αναπτυχθεί η ισλαμική τρομοκρατία. Κάποιοι που εμφανίζονται ως δύστυχοι μετανάστες ή πρόσφυγες, αξιοποιούν τις αυτοκτονικές τάσεις της Ευρώπης για να χτυπήσουν τους λαούς της. Αυτή η πραγματικότητα απαιτεί ψυχραιμία, σοβαρότητα και πάνω απ’ όλα εγρήγορση.

Ο δυτικός κόσμος οφείλει να προστατεύσει τον εαυτό του και να πάψει να απαρνιέται τις αξίες του. Η ασφάλεια δεν είναι αντίπαλος της προόδου αλλά  προϋπόθεσή της. Η Ευρώπη πρέπει να φυλάξει τα σύνορά της, να επιμείνει στην πολιτισμική και την φυλετική  της ταυτότητα και να απελάσει με αποφασιστικότητα , κάθε αλλότρια μορφή που επιβουλεύεται την κοινωνική και φυλετική της συνοχή.

Η μνήμη των θυμάτων του Bataclan είναι μια προειδοποίηση και ένα χρέος.

Γραφείο Τύπου ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Αθάνατοι του Αιγαίου!

  

Αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Αθάνατοι του Αιγαίου!

Υπάρχουν πόλεμοι που δεν ανακοινώνονται ποτέ. Δεν συνοδεύονται από δηλώσεις, από τύμπανα ή στρατιωτικά ανακοινωθέντα. Κι όμως, είναι οι πιο σκληροί. Είναι οι πόλεμοι της καθημερινής επαγρύπνησης, των σιωπηλών αναμετρήσεων, των πτήσεων πάνω από το Αιγαίο όπου η Ελλάδα μετρά τα φτερά της ελευθερίας της απέναντι στον προαιώνιο εχθρό την Τουρκία.
Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η Πολεμική μας Αεροπορία ζει έναν ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, οι Έλληνες αεροπόροι σηκώνονται για να φυλάξουν το Αιγαίο, τις βραχονησίδες, τα σύνορα, το ίδιο το πνεύμα της Πατρίδας. Πίσω από κάθε αναχαίτιση, κάθε εμπλοκή, κάθε πτήση πάνω από τα νησιά, κρύβεται μια ιστορία ανδρείας, μια προσευχή, μια υπόσχεση στον ουρανό: πως η Ελλάδα δεν θα σκύψει ποτέ το κεφάλι.
Αυτοί οι άνδρες δεν πολεμούν για το χρήμα. Πολεμούν για μια ιδέα. Για την τιμή των προγόνων, για την αξιοπρέπεια του Έθνους, για την ελευθερία των παιδιών που κοιμούνται ήσυχα κάτω από τα φτερά τους.
Είναι οι σύγχρονοι Ίκαροι, οι φύλακες του φωτός που κάθε μέρα δοκιμάζουν τα όρια του ανθρώπου και της μηχανής.

Πολλοί απ’ αυτούς δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Οι ψυχές τους πετούν πάνω από τα κύματα του Αιγαίου, εκεί όπου ο ουρανός και η θάλασσα γίνονται ένα.
Ανάμεσά τους:
ο Σμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Ηλιάκης, που έπεσε το 2006 ακολουθώντας το χρέος μέχρι τέλους,
ο Σμηναγός (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς, που κατέπεσε το 1992 στο Άγιο Ευστράτιο σε αναχαίτιση τουρκικού αεροσκάφους,
ο Σμηναγός (Ι) Θωμάς Γρατσιάς και ο Υποσμηναγός (Ι) Περικλής Στεφάνου, που χάθηκαν το 1994 σε αποστολή στο Αιγαίο,
ο Επισμηναγός (Ι) Παναγιώτης Ντούρος και ο Σμηναγός (Ι) Δημήτριος Σκαμπαρδώνης, που θυσιάστηκαν το 1984,
καθώς και δεκάδες άλλοι γνωστοί και άγνωστοι αεροπόροι, που η Ελληνική Θάλασσα και η Ελληνική Γη κρατούν ως ιερά λείψανα του Έθνους.

Η Πολεμική Αεροπορία δεν είναι απλώς ένας Κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι ένα ακόμα σύμβολο της ψυχής του Έλληνα. Ένα ζωντανό σύμβολό που δεν ανέχεται τον εξευτελισμό, που πετά πάνω από τη σκλαβιά και τη μικρότητα. Είναι ο όρκος ότι η Ελλάδα, όσο έχει φτερά, δεν θα πάψει να πετά ελεύθερη.

Δόξα και τιμή στους Αετούς του Αιγαίου, στους ήρωες που κράτησαν τη γραμμή του Ουρανού Ελληνική, και που από ψηλά φυλάνε Θερμοπύλες για όλους μας.
Σας ευχαριστούμε!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Το Ψυχρό Μέταλλο του Καπιταλισμού. Ο Άνθρωπος απέναντι στην μηχανή!

  

Το Ψυχρό Μέταλλο του Καπιταλισμού. 

Ο Άνθρωπος απέναντι στην μηχανή!

Στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στα ταμεία των μεταφορών, ο Έλληνας εργαζόμενος βλέπει τη θέση του να εξαφανίζεται. Εκεί που κάποτε στεκόταν ένας άνθρωπος με πρόσωπο, χαμόγελο, λόγο και κόπο, στέκεται τώρα ένα μηχάνημα. Ένα ψυχρό μέταλλο που μετράει αριθμούς, κόβει αποδείξεις και αντικαθιστά τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας με το άψυχο φως μιας οθόνης. Αυτή είναι η νέα εικόνα της «προόδου» που προβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός – μια πρόοδος χωρίς ανθρώπους.

Η αυτοματοποίηση, μας λένε, φέρνει ευκολία. Μειώνει το κόστος, επιταχύνει τις συναλλαγές, «απελευθερώνει» τον άνθρωπο από την εργασία. Μα ποιον απελευθερώνει; Όχι τον εργάτη, όχι την υπάλληλο, όχι τον νέο που ζητάει μεροκάματο. Αυτούς τους σπρώχνει στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην εξάρτηση από τα επιδόματα και τη φιλανθρωπία του κράτους ή των ισχυρών. Απελευθερώνει μόνο τον καπιταλιστή, που βλέπει το κόστος του να πέφτει και τα κέρδη του να ανεβαίνουν. Ο ίδιος που μιλά για “καινοτομία” είναι εκείνος που υπογράφει την απόλυση του εργαζόμενου.

Ο Έλληνας όμως δεν γεννήθηκε για να στέκεται άπραγος μπροστά σε ένα μηχάνημα. Η εργασία δεν είναι απλή ανάγκη επιβίωσης, είναι τιμή, είναι προσφορά στο σύνολο, είναι μέτρο της αξίας μας. Στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, η τεχνολογία θα έπρεπε να υπηρετεί τον άνθρωπο και το Έθνος, όχι να τα καταστρέφει. Η πρόοδος χωρίς ηθική, χωρίς κοινωνικό μέτρο, είναι αρρώστια. Και αυτή η αρρώστια τρώει τα σωθικά της κοινωνίας μας.

Το ψεύτικο όραμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού υπόσχεται ευημερία χωρίς εργασία. Μας λένε πως τα ρομπότ θα δουλεύουν για όλους, πως ο άνθρωπος θα «απελευθερωθεί» από τον μόχθο. Όμως ο μόχθος είναι που κρατά ζωντανό τον άνθρωπο. Είναι αυτός που τον κάνει δημιουργό, υπεύθυνο, δεμένο με τη γη του και την κοινότητά του. Χωρίς εργασία, ο άνθρωπος χάνει τη ρίζα του, μετατρέπεται σε καταναλωτή χωρίς ψυχή, σε αριθμό σε ένα ηλεκτρονικό μητρώο.

Όταν ένα σουπερμάρκετ αντικαθιστά δέκα ταμίες με δέκα μηχανές, δεν καταργεί απλώς θέσεις εργασίας, καταργεί ένα μέρος της κοινωνικής συνοχής. Εκεί που μια μάνα μιλούσε με τη γειτόνισσα στο ταμείο, εκεί που ο υπάλληλος ένιωθε τη σιγουριά πως προσφέρει, μένει τώρα μόνο σιωπή. Ένα “μπιπ” που μετράει προϊόντα και όχι ανθρώπους. Και αυτό το “μπιπ” είναι ο ήχος της αποξένωσης.

Ο καπιταλισμός δεν σταματά να κατατρώει τον ίδιο του τον κόσμο. Ξεκίνησε εκμεταλλευόμενος τον εργάτη στα εργοστάσια, τώρα τον αντικαθιστά. Εκεί όπου δεν μπορεί να βρει φτηνότερο άνθρωπο, κατασκευάζει μηχανή. Δεν έχει πατρίδα, δεν έχει ηθική, δεν έχει όρια. Όλα γίνονται στο όνομα του κέρδους. Και όσο δεν προβάλλεται ένα εθνικό-κοινωνικό αντίβαρο, τόσο το ψυχρό μέταλλο θα κερδίζει έδαφος.

Ο δικός μας δρόμος είναι διαφορετικός. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο παραγωγικό πρότυπο που να στηρίζεται στην ανθρώπινη εργασία, στην ποιότητα, στην αυτάρκεια. Να δίνει αξία στο ελληνικό χέρι, στο ελληνικό μυαλό, στην ελληνική ψυχή. Να βλέπει την τεχνολογία ως σύμμαχο του εργαζόμενου, όχι ως όπλο εναντίον του. Η εθνική οικονομία πρέπει να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, όχι το πολυεθνικό ταμείο.

Εμείς, οι Άνθρωποι του Ιερού Λόχου, δεν μένουμε θεατές. Καλούμε σε αντίσταση και μποϊκοτάζ απέναντι στα ψυχρά μηχανήματα που στερούν το μεροκάματο του Έλληνα. Να προτιμούμε τα μαγαζιά που κρατούν ανθρώπους στα ταμεία, να στηρίζουμε τις μικρές ελληνικές επιχειρήσεις, να μην σκανάρουμε οι ίδιοι την απόλυσή μας. Όπου βλέπουμε την αντικατάσταση του ανθρώπου από το μέταλλο, να αρνούμαστε να συμμετέχουμε. Και ακόμη πιο πέρα, να μποϊκοτάρουμε τα σουπερμάρκετ που διώχνουν εργαζόμενους στο όνομα της “προόδου”. Γιατί κάθε μηχάνημα αυτοεξυπηρέτησης είναι ένα χέρι λιγότερο που τρέφει ελληνική οικογένεια.

Το ψυχρό μέταλλο του καπιταλισμού δεν έχει καρδιά. Μα ο Έλληνας έχει. Και όσο υπάρχει αυτός ο παλμός, όσο υπάρχει ο άνθρωπος που θέλει να ζει από τον κόπο του και όχι από την εκμετάλλευση, υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα για μια Ελλάδα της εργασίας, της αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης δημιουργίας.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025

Ανακοίνωση για τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν

 Ανακοίνωση του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος, παρακολουθούμε με προσοχή τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν., έπειτα απο την συμμετοχή της στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα σύλλογο νέων που διακατέχεται από τα ιδεώδη του Έθνους. 

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τέτοια προσπάθεια αντιμετωπίζεται από το σύστημα με καχυποψία, συκοφαντία και πολεμική.

Γνωρίζουμε από την ίδια μας την πορεία, τι σημαίνει να στοχοποιείσαι επειδή δεν αποδέχεσαι την πνευματική ισοπέδωση που προωθείται ως «πρόοδος». Γνωρίζουμε επίσης τι σημαίνει να σηκώνεις κεφάλι και να σου απαντούν με φίμωση και διώξεις. Κάθε τέτοιο φαινόμενο, είτε αφορά εμάς είτε άλλους που κινούνται με εθνική συνείδηση, αποτελεί χτύπημα στον ίδιο τον ελληνικό κορμό.

Η επιβολή σιωπής απέναντι σε κάθε φωνή που μιλά για Ελλάδα, Ορθοδοξία και Αξιοπρέπεια είναι επικίνδυνη. Και είναι καθήκον όσων πιστεύουν ακόμη σε αυτά τα ιδανικά να δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.

Ο Ιερός Λόχος στέκεται πάντοτε εκεί όπου αμφισβητείται το δικαίωμα του Έλληνα να σκέφτεται ελεύθερα και να πράττει με βάση το Εθνικό του χρέος. Γι’ αυτό και σήμερα, βλέποντας το κυνήγι των μαγισσών που επιδιώκεται από συγκεκριμένες πολιτικές φωνές, υπενθυμίζουμε την αναγκαιότητα της εθνικής αλληλεγγύης.

Καταληκτικά, εγείρεται το ερώτημα αν η επίθεση αφορούσε αποκλειστικά έναν σύλλογο ή εντάσσεται σε μια ευρύτερη αμφισβήτηση του θεσμού των παρελάσεων, όπως αυτή εκφράστηκε και από συγκεκριμένους κύκλους της εκπαιδευτικής κοινότητας που ζητούν την κατάργησή τους.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

  

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν μόνο η αρχή του ελληνικού έπους. Ήταν η αναγέννηση του Ελληνισμού που όρθωσε ανάστημα απέναντι στην ύβρη των Ιταλών επιβουλέων. Οι Έλληνες στρατιώτες, αποκρούοντας την ιταλική επίθεση στις 14 Νοεμβρίου περνούν στην ολική αντεπίθεση. Ορμώντας από την Πίνδο, προχώρησαν προς τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, απελευθερώνοντας για τρίτη φορά τη Κορυτσά, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο μέχρι την Χιμάρα. Ήταν η Τρίτη Απελευθέρωση, μετά το 1913 και το 1914. Η ελληνική σημαία κυμάτισε ξανά στα βουνά της πίστης και της αντρειοσύνης. Η σκλαβωμένη Βόρειος Ήπειρος φαινόταν να ξανασμίγει με την ψυχή της.

Μα όπως και τις προηγούμενες φορές, η χαρά πνίγηκε από τη διπλωματία και τα διεθνή συμφέροντα. Οι μεγάλες δυνάμεις μίλησαν για σύνορα, όχι για ψυχές. Κι έτσι η Βόρειος Ήπειρος, παρά το αίμα και τη θυσία, δεν στερεώθηκε στον εθνικό κορμό. Όμως το ελληνικό φρόνημα έμεινε άσβεστο. Μέσα στα χρόνια του κομμουνισμού, της αθεΐας και της καταπίεσης, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κράτησαν την πίστη και τη γλώσσα τους ζωντανή. Κρυφά, στα σπίτια, στα κατώγια, με προσευχές και ψιθύρους. Η ταυτότητα έγινε πράξη αντίστασης.

Από αυτή τη γη των μαρτύρων γεννήθηκαν οι σύγχρονοι Εθνομάρτυρες. Ο Αριστοτέλης Γκούμας, που το 2010 δολοφονήθηκε στη Χιμάρα επειδή μιλούσε ελληνικά, στάθηκε η πρώτη κραυγή αφύπνισης. Δεν ζήτησε τίποτα παρά μόνο να μιλά τη γλώσσα του. Η σιωπή που ακολούθησε από τους ισχυρούς ήταν πιο βαριά κι από το αίμα που χύθηκε. Όμως το όνομά του έμεινε σαν φως μέσα στο σκοτάδι της αδιαφορίας.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήρθε να συνεχίσει αυτή τη φλόγα. Γεννημένος στο Βουλιαράτι, με καρδιά λεύτερη και πίστη βαθειά, ύψωσε τη γαλανόλευκη ανήμερα της εθνικής επετείου. Ήθελε να θυμίσει πως εκεί που κυματίζει η σημαία, ζει ακόμα η Ελλάδα. Όταν τον περικύκλωσαν οι φονιάδες της αλβανικής αστυνομίας, δεν έσκυψε. Προτίμησε να πεθάνει όρθιος παρά να ζήσει γονατιστός. Η σφαίρα που τον βρήκε στις 28 Οκτωβρίου 2018 έπεσε στην ίδια γη που είχε ποτιστεί με το αίμα των πολεμιστών του ’40. Ήταν σαν η Ιστορία να έκλεινε έναν κύκλο ή μάλλον να ξανανοίγει τον κύκλο, δείχνοντας πως ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ζητούσε εχθρότητα. Ζητούσε δικαίωση. Ζητούσε να μπορεί να τιμά τη σημαία, να μνημονεύει τους προγόνους του, να ζει ελληνικά στη γη των προγόνων του. Και γι’ αυτό έγινε εθνομάρτυρας. Όχι επειδή το είπαν τα μέσα ή οι πολιτικοί, αλλά επειδή το αισθάνθηκε ο Λαός. Γιατί ο Λαός είδε στο βλέμμα του εκείνο το αρχέγονο φως της θυσίας που φωτίζει τον Έλληνα όταν αρνείται να λησμονήσει.

Η θυσία του Κατσίφα ξύπνησε συνειδήσεις. Θύμισε ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι απλώς μια γεωγραφία, αλλά ένα κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική ολοκλήρωση όσο υπάρχουν Έλληνες που τιμωρούνται επειδή τολμούν να είναι Έλληνες. Θύμισε πως οι τρεις Απελευθερώσεις δεν ήταν το τέλος της Ιστορίας, αλλά τρεις σελίδες ενός βιβλίου που δεν έχει ακόμα γραφτεί ως το τέλος του.

Σήμερα, η Βόρειος Ήπειρος μένει ακόμη αλύτρωτη. Όχι γιατί δεν έχει ήρωες, αλλά γιατί λείπει το εθνικό σθένος. Κάθε φορά που ξεχνάμε, προδίδουμε εκείνους που έπεσαν. Κάθε φορά που σιωπούμε, σβήνουμε τη μνήμη τους. Κι όμως, όσο υπάρχει έστω ένας Έλληνας που θα ψιθυρίσει «Ζήτω η Ελλάς» στη Χιμάρα, στο Δέλβινο, στη Δερβιτσάνη, η φλόγα δε θα σβήσει.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είναι ο στρατιώτης του 1940 που ξαναγύρισε στη γη του χωρίς στολή, μα με την ίδια ψυχή. Είναι η συνέχεια του έπους, το σύμβολο ότι ο Έλληνας δεν πεθαίνει, παρά μόνο γίνεται φως και παράδειγμα. Η σημαία που ύψωσε δεν ήταν πρόκληση αλλά υπόσχεση. Υπόσχεση ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν ξεχάστηκε. Ότι όσο υπάρχουν Έλληνες που θυμούνται, η Ελλάδα δεν έχει χάσει.

Η Τρίτη Απελευθέρωση ήταν στιγμιαία στο χρόνο, αλλά αιώνια στο πνεύμα. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε για μην ξεχαστεί ποτέ. Κι αν σήμερα κάποιοι θέλουν να σβήσουν αυτή τη μνήμη, ο Ιερός Λόχος πάντοτε θα τιμά και θα  στέκεται στο πλάι των βορειοηπειρωτών Αδελφών μας, όπως κάνουμε εδώ και χρόνια. 

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

Το 13ωρο της υποταγής.

  

Το 13ωρο της υποταγής

Η σημερινή ημέρα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της ελληνικής εργασίας. Η ψήφιση του νόμου που θεσμοθετεί τη δυνατότητα 13 ωρών εργασίας ημερησίως δεν είναι απλώς μια τυπική νομοθετική πράξη. Είναι η θεσμική νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης, η ταπείνωση του εργαζόμενου ανθρώπου, η σφραγίδα ενός καθεστώτος που υπηρετεί το κεφάλαιο και περιφρονεί τον Λαό. Ο νόμος αυτός δεν είναι μέτρο οικονομικής «ευελιξίας». Είναι μέτρο κοινωνικής υποταγής.

Η εργασία, από πράξη δημιουργίας και αξιοπρέπειας, μετατρέπεται ξανά σε δεσμά. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο νέος που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, γίνονται πάλι σκλάβοι μιας οικονομικής μηχανής που δεν ικανοποιείται ποτέ. Δεκατρείς ώρες εργασίας σημαίνουν δεκατρείς ώρες λιγότερης ζωής. Σημαίνει λιγότερος χρόνος για οικογένεια, για ξεκούραση, για πνευματική καλλιέργεια. Ο άνθρωπος δεν ζει πια για να εργάζεται, εργάζεται για να επιβιώνει και τελικά να εξαντλείται. Η παραγωγή γίνεται φυλακή και ο εργάτης κρατούμενος στο ίδιο του το καθήκον.

Η κυβέρνηση και τα κόμματά της, με τα ίδια ψεύτικα επιχειρήματα που ακούμε δεκαετίες τώρα, μιλούν για «ανταγωνιστικότητα», για «ανάπτυξη» και για «επιλογή του εργαζόμενου». Κανένας όμως εργαζόμενος δεν επιλέγει να φθείρεται. Κανένας δεν επιλέγει να χάσει τη ζωή του στη γραμμή παραγωγής ή στο γραφείο. Οι μόνοι που επιλέγουν είναι οι εργοδότες που επιθυμούν φθηνό, σιωπηλό και πειθήνιο ανθρώπινο υλικό. Όσοι ψήφισαν αυτόν τον νόμο επέλεξαν στρατόπεδο. Και το στρατόπεδο αυτό δεν είναι των εργαζομένων, δεν είναι του λαού, είναι των οικονομικών αφεντικών και των διεθνών συμφερόντων που απαιτούν διαρκή υποτέλεια.

Το 13ωρο είναι το τέλος της κοινωνικής σύμβασης που γεννήθηκε με τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Είναι η ακύρωση κάθε κατάκτησης που κερδήθηκε με αίμα, με απεργίες, με φυλακίσεις, με θυσίες. Από τις απεργίες του Σικάγο το 1886 έως τους Έλληνες εργάτες που έπεσαν για το οκτάωρο, η ιστορία ήταν μια διαρκής πορεία προς την αξιοπρέπεια. Και τώρα, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και η παραγωγικότητα θα έπρεπε να μειώνουν τον χρόνο εργασίας, η εξουσία τον αυξάνει. Αντί να μοιράζεται ο πλούτος, μοιράζεται η εξαθλίωση. Αντί να ελευθερώνεται ο άνθρωπος, δένεται περισσότερο.

Η κοινωνία μας οφείλει να καταλάβει πως αυτός ο νόμος δεν είναι απλώς οικονομικό μέτρο, αλλά κοινωνική επίθεση. Είναι το χτύπημα στον πυρήνα της ανθρώπινης υπόστασης, της οικογένειας, της κοινότητας. Ο εργαζόμενος που επιστρέφει στο σπίτι του εξουθενωμένος, χωρίς πνοή, χωρίς χαμόγελο, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος πολίτης. Είναι ένας αριθμός που παράγει για άλλους και ζει μηχανικά. Το κράτος που θέλει υπάκουους και όχι σκεπτόμενους πολίτες, στηρίζει τέτοιες ρυθμίσεις. Γιατί ένας εξαντλημένος λαός δεν επαναστατεί. Υπομένει.

Το 13ωρο της υποταγής δεν θα περάσει αν υπάρξει ηθική αντίσταση. Αν οι Έλληνες θυμηθούν πως η εργασία είναι τιμή και όχι ποινή. Αν ξαναθυμηθούν ότι οι πρόγονοί τους αγωνίστηκαν για την ελευθερία του πνεύματος και του σώματος. Η εθνική αξιοπρέπεια δεν μετριέται μόνο στα σύνορα, αλλά και στον σεβασμό του μόχθου. Όποιος υπογράφει την εξαθλίωση του εργαζόμενου, υπογράφει την εξαθλίωση της Πατρίδας. Γιατί Πατρίδα χωρίς ελεύθερους ανθρώπους, χωρίς εθνική, λαϊκή και δίκαιη εργασία και κοινωνική αλληλεγγύη, δεν είναι κοινότητα Ελλήνων αλλά απλή αγορά καταναλωτών.

Αυτός ο νόμος είναι το σημάδι ενός καθεστώτος που βλέπει τον πολίτη ως αναλώσιμου εργαλείου. Είναι η λογική του νεοφιλελευθερισμού που θέλει τους λαούς χωρίς ρίζες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή. Και απέναντι σε αυτή τη λογική χρειάζεται να σταθεί η εθνική και κοινωνική συνείδηση. Ο Έλληνας πρέπει να υψώσει ανάστημα. Να θυμηθεί ότι ο κόσμος χτίζεται με ιδανικά και όχι με κούραση. Η εργασία είναι δύναμη όταν υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι όταν τον συντρίβει. Η Ελλάδα της παράδοσης, της πίστης, της αλληλεγγύης δεν έχει θέση σε μια Ευρωπαϊκη Ένωση των 13 ωρών και των απάνθρωπων ρυθμών. Έχει θέση σε μια νέα κοινωνία εθνικής δικαιοσύνης, όπου ο άνθρωπος και όχι το χρήμα είναι στο κέντρο.

Το 13ωρο είναι το σύμβολο της παρακμής, αλλά μπορεί να γίνει και η αφετηρία της αφύπνισης. Γιατί μέσα από την αδικία γεννιούνται οι αγώνες. Και κάθε φορά που ο Έλληνας σκύβει το κεφάλι, η ιστορία τον αναγκάζει να το σηκώσει ξανά. Τώρα είναι η ώρα. Για να υπερασπιστούμε την εργασία, την οικογένεια, το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Για να αποδείξουμε πως δεν υποτασσόμαστε. Γιατί το 13ωρο δεν είναι νόμος. Είναι πρόκληση. Και ο Λαός που δεν δέχεται να γίνει σκλάβος, είναι ήδη ελεύθερος.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

  

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

Το αθηνοκεντρικό κράτος ξεκλειρίζει κοπάδια αιγοπροβάτων και οικογένειες κτηνοτρόφων. Δυστυχώς η σφαγή δεν γίνεται μόνο στα μαντριά αλλά και στις ζωές των ανθρώπων. Αυθαίρετη, κρατικά επιβεβλημένη, χωρίς καμία πρόνοια. 

Πριν λίγες μέρες, ένας κτηνοτρόφος ξεψύχησε από τη στεναχώρια του, με τα τελευταία του λόγια να είναι -"το κ@λοκράτος μου πήρε τα ζώα μου".

Κάποιος άλλος πήρε τα βουνά ψάχνοντας τον για μέρες, άλλος κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική μη αντέχοντας την πραγματικότητα που του επέβαλε το "κ@λοκράτος". Οικογένειες κτηνοτρόφων θρηνούν όχι μόνο γιατί έχασαν το βίος τους, αλλά γιατί το ζωικό κεφάλαιο δεν είναι άψυχα μηχανήματα. Οι  ιστορίες αυτές δεν είναι αριθμοί, είναι ρήγματα ζωής.

Στην Ξάνθη, στην περιοχή του Τοπείρου, από τους 135 κτηνοτρόφους έχει μείνει μόλις ένας. Η διάλυση εξαπλώνεται με ραγδαίο ρυθμό σε Σέρρες, Πέλλα, Ημαθία, Θεσσαλία. Δεν είναι απλώς οικονομική απώλεια,  είναι κοινωνική και πολιτιστική κατάρρευση και φυσικά με εθνικές προεκτάσεις.

Τι είναι όμως η ευλογιά και πώς την αντιμετωπίζουν σε άλλες χώρες;

Η ευλογιά των αιγοπροβάτων προκαλεί πυρετό, εξανθήματα και απώλεια βάρους, μειώνοντας παραγωγή γάλακτος και κρέατος. Δεν είναι ανίκητη. Δεν είναι μεταδοτική στον άνθρωπο. 

Σε πολλές χώρες η αντιμετώπιση γίνεται με εμβολιασμούς και επιτήρηση, όχι με μαζική θανάτωση. Το κράτος αναλαμβάνει το κόστος και την ευθύνη, διασφαλίζοντας την προστασία του κοπαδιού και των ανθρώπων που τα φροντίζουν.

Στην Ελλάδα, όμως, θανατώνονται ολόκληρα κοπάδια ακόμα κι αν μόνο ένα ζώο εμφανίσει τη νόσο. 

Δεν υπάρχει ουσιαστική πρόληψη με εμβόλια και θεραπεία. 

Και οι εισαγωγές κατώτερης ποιότητας κρέατος  (όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται) και γαλακτομικών είναι μονόδρομος.

Η προστασία της κτηνοτροφίας δεν αφορά μόνο αυτούς που φροντίζουν τα ζώα. Αφορά όλους μας, γιατί κάθε κοπάδι που χάνεται είναι κομμάτι της ταυτότητας, της τροφής και της ζωής μας. 

Οι κτηνοτροφικοί σύλλογοι οφείλουν να διαθέτουν μόνιμο δικηγόρο, ανεξάρτητο από κόμματα και συμφέροντα, ώστε να μπορούν να καταθέτουν αγωγές, ακόμα και ομαδικές προσφυγές όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα των μελών τους ή εφαρμόζονται μέτρα παράνομα χωρίς τεκμηρίωση. Μόνο έτσι θα αποκτήσει δύναμη η φωνή των ανθρώπων της παραγωγής απέναντι στην αδικία και την αυθαιρεσία.

Ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει με ενημέρωση, πίεση και συμμετοχή στους συλλόγους. Όποιος καταλαβαίνει τη σημασία της κτηνοτροφίας μπορεί να στηρίξει τις κινήσεις των συλλόγων, να ζητάει διαφάνεια, να μεταφέρει τα γεγονότα στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν οι κτηνοτρόφοι και οι πολίτες ενώνονται, δημιουργείται ένα δίκτυο πίεσης και προστασίας που δεν μπορεί να αγνοηθεί από τις αρχές.

Δεν είναι μόνο θέμα νόμων, είναι θέμα κοινωνικής εγρήγορσης, ευαισθησίας και πίστης, ότι η προστασία του πρωτογενούς τομέα είναι υπόθεση όλων μας.

Ωστόσο οι κτηνοτρόφοι θα πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα που προστατεύουν τόσο τα ζώα όσο και την περιουσία τους και τα ζώα ανήκουν στην κατηγορία αυτή.

Η μαζική θανάτωση ζώων χωρίς πλήρη εφαρμογή προληπτικών μέτρων (εμβολιασμών, επανελέγχων, διαφάνειας στις αποζημιώσεις και δυνατότητα ανεξάρτητης εξέτασης) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, το δικαίωμα στην περιουσία και τη χρηστή διοίκηση, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1 της ΕΣΔΑ, το άρθρο 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και τον Κανονισμό (ΕΕ) 2016/429.

Ο Κανονισμός 2016/429 της Ε.Ε. Animal Health Law  επιτρέπει επιτήρηση, εμβολιασμό και μέτρα πρόληψης, όχι όμως μαζική θανατοποίηση των ζώων.

Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., Άρθρο 17, προστατεύει την περιουσία και διασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση.

Τα ευρωπαϊκά πρότυπα ευζωίας λένε ότι τα ζώα πρέπει να σφάζονται με σεβασμό και ανθρώπινο τρόπο, δεν επιτρέπεται να θαφτούν ζωντανά, (κάτι που δυστυχώς δεν είδαμε να τηρείται στο παρελθόν).

Όταν έρχονται οι αρχές, οι κτηνοτρόφοι πρέπει να ζητούν τον αριθμό δείγματος, υπογραφή κτηνιάτρου, εντολή εισαγγελέα, αιτιολόγηση και εργαστήριο. Χωρίς αυτά τα έγγραφα, καμία ενέργεια δεν είναι νόμιμη και μπορούν να ζητήσουν αναστολή μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.

Όπως και θα πρέπει να κάνουν γραπτή ένσταση. 

Και κάπου εδώ ας θυμηθούμε την Agenda 21/2030 που μιλάει για "πράσινη ανάπτυξη", μείωση αερίων και περιορισμό του ζωικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα φαίνεται να έχουμε γίνει το μεγάλο πειραματόζωο. Από εδώ ξεκινούν οι καταστροφές του πρωτογενούς τομέα, οι γρήγορες αποφάσεις, οι συνοπτικές διαδικασίες και οι θανατώσεις. Όλος ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει. Η κτηνοτροφία δεν είναι απλώς παράδοση ή οικονομία. Είναι ποιότητα ζωής, ταυτότητα και ασφάλεια τροφής.

Βλέποντας την πολιτική ευθύνη και την αποσύνδεση της  από την πραγματικότητα, επιβεβαιώνει τα λεγόμενα.

Η πρόληψη υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Σε άλλες χώρες γίνεται με μέτρο και γνώση, σε εμάς γίνεται με κουκούλωση γεγονότων και γρήγορες, απάνθρωπες αποφάσεις με  μια υπογραφή. Οι πολιτικοί μας ζουν σε δικό τους κόσμο, οπου δημιουργούν καινούρια κόμματα μέσα από τα παλαιά, με φιέστες και τηλεοπτικά show, χωρίς να καταλαβαίνουν την αγωνία για το πως θα ταΐσεις τα παιδιά σου. Τους ενδιαφέρει μόνο μια ψήφος για τον μισθό τους.

Εμείς όμως δεν χρειαζόμαστε αφεντικά. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που συμπάσχουν για την Ελλάδα, που κατανοούν ότι η επιβίωση της κτηνοτροφίας είναι ζήτημα ζωής και μέλλοντος για τη χώρα αυτή.

Ο πρωτογενής τομέας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας σε κάθε κράτος. 

Όσο η Ελλάδα έχει παραδώσει την εθνική της οικονομία στους τοκογλύφους των Βρυξελλών, τότε θα είμαστε οι υποτελείς της Ε.Ε .

Όσοι σας υπόσχονται ευημερία μέσα στην Ε.Ε. είναι απλά γρανάζια του συστήματος που  "τρώει" τις ζωές μας. 

Βλέποντας τις αξίες μας να καταρρέουν, τη φωνή του λαού να πνίγεται μέσα στον θόρυβο των κομμάτων και της διαφθοράς είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια  φωνή καθαρή, ανιδιοτελής και ελληνική. Έτσι  αναδύθηκε το  Κίνημα Ιερός Λόχος, όπου δεν μασάει τα λόγια του, που δεν νοιάζεται να γίνει αρεστό για να κερδίσει την ψήφο του λαού. Ένα κίνημα που δεν γεννήθηκε από κομματικά γραφεία ούτε από τηλεοπτικές φιέστες, αλλά από την ανάγκη για ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.  

Ο Ιερός Λόχος σήμερα δεν είναι υπόσχεση εξουσίας, αλλά σύμβολο αλλαγής. 

Μαρία Δήμου για το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 12.10.2025

Τι Είμαστε / Τι δεν είμαστε!

  

Τι Είμαστε:

Εθνικιστές.

Πιστεύουμε στο δικαίωμα του Λαού μας να ζει ελεύθερος, να εργάζεται και να δημιουργεί με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Να τιμά τη γλώσσα του, την πίστη του, τις παραδόσεις του, να ορίζει το πεπρωμένο του χωρίς εντολές από ξένους. Ο εθνικισμός μας δεν είναι μίσος. Είναι αγάπη. Αγάπη για τη γη που μας γέννησε και για τον Λαό που τη στήριξε με αίμα και μόχθο.

Κοινωνιστές.

Η οικονομία ανήκει σ’ εκείνους που εργάζονται, όχι στους μετόχους των πολυεθνικών ούτε στους τραπεζίτες των Βρυξελλών. Ο Έλληνας εργάτης, ο μικροβιοτέχνης, ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος πρέπει να είναι αφέντης στον κόπο του. Στηρίζουμε τις  μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.Η αγορά, η μεγάλη βιομηχανία και τα μέσα παραγωγής να ελέγχονται από το κράτος. Οι ζωτικές βιομηχανίες του Έθνους δεν πωλούνται, δεν χαρίζονται, δεν εκτελούν διαταγές ξένων κεφαλαίων. Ανήκουν στους Έλληνες.

Αντισυστημικοί.

Δεν ζητιανεύουμε τίποτα από το σάπιο σύστημα. Δεν περιμένουμε σωτηρία μέσα από το συστημικό τους θέατρο. Ξέρουμε πως το παιχνίδι είναι στημένο και ο χαμένος ονομάζεται Ελληνικός Λαός. Η μόνη λύση είναι η λαϊκή δράση, η εθνική οργάνωση, η σύγκρουση με ό,τι μας κρατά γονατισμένους. Δεν αναζητούμε άδεια για να αντιδράσουμε. Η αντίσταση είναι δικαίωμα και καθήκον.

Αντισιωνιστές -Αντιμασώνοι.

Ο σιωνισμός είναι η πιο ωμή μορφή αποικιοκρατίας της εποχής μας. Υποδουλώνει λαούς, διαλύει έθνη, μολύνει πολιτισμούς. Ενάντια στην τυραννία του χρήματος και του παγκόσμιου ελέγχου.Οι μασώνοι είναι εχθροί του Έθνους και πλοκάμι του διεθνή σιωνισμού.

Δημιουργικοί.

Δεν δεχόμαστε τα δεσμά των θεωριών των αιθουσών. Πατάμε στη δική μας γη, μιλάμε τη δική μας γλώσσα και ακολουθούμε τη δική μας ελληνική ιδεολογία. Μελετούμε, αντλούμε έμπνευση από τους ήρωες και τους στοχαστές των εθνικοκοινωνικών αγώνων, αλλά χαράζουμε νέο δρόμο, ελληνικό και ζωντανό. Δεν είμαστε ακόλουθοι, είμαστε δημιουργοί.

Δεν είμαστε:

Ουραγοί της “Άκρας Δεξιάς”.

Ο εθνικισμός δεν έχει θέση ούτε στην πατριωτική δεξιά ούτε σε αυτούς που ψάχνουν διακαώς βουλευτικές γραβάτες και κουστούμια.Είναι πάνω από αυτά. Δεν υποκλινόμαστε στους καπιταλιστές που ζητούν να ενωθούμε τάχα για “πατριωτικούς λόγους”. 

Ο δικός μας εθνικισμός είναι κοινωνικός, λαϊκός, αντσυστημικός. Ενώνει τον Έλληνα εργάτη, τον αγρότη, τον νέο, κάτω από το λάβαρο της εθνικής αξιοπρέπειας.

Σοβινιστές.

Δεν τρέφουμε μίσος για άλλους λαούς.Διεκδικούμε μόνο οτι ιστορικά ανήκει στην Ελλάδα.Ο αγώνας μας δεν είναι ενάντια στους λαούς, αλλά ενάντια στα συστήματα που τους υποδουλώνουν. Ο ψεύτικος “εθνικισμός” που ζητά να χυθεί αίμα για τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιητών, είναι εχθρός μας. Εμείς τιμούμε κάθε λαό που παλεύει για την ελευθερία του και θέλουμε οι άνθρωποι να ζουν στον τόπο τους, όχι να εξαθλιώνονται από τους διεθνείς νταβατζήδες.

Είμαστε Εθνικιστές, Κοινωνιστές και Αντισυστημικοί.

Όχι θεατές αλλά Αγωνιστές.

Όχι υπηρέτες αλλά Δημιουργοί.

Η Πατρίδα, η Οικογένεια,η Εργασία και η Ορθοδοξία είναι τα όπλα μας!

Εκ της Ιδεολογίας ο αγώνας

Διά του αγώνος η Νίκη!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Ο Παύλος Ζει μέσα μας!

  

Ο Παύλος Ζει μέσα μας!

Χθες το βράδυ, Συναγωνιστές μας βρέθηκαν στην Έδεσσα. Τα σχολεία της πόλης γέμισαν με τρικάκια για τον Μακεδονικό Αγώνα και τον Παύλο Μελά, θυμίζοντας παράλληλα στους γενίτσαρους που τόλμησαν να βανδαλίσουν τα αγάλματα του Άγρα και του Μίγκα πριν λίγες ημέρες, ότι υπάρχουμε τους βλέπουμε και τους ξέρουμε. 

Ο Παύλος Μελάς δεν ήταν απλώς ένας αξιωματικός. Ήταν η σπίθα που άναψε τη φλόγα της εθνικής αντεπίθεσης στη Μακεδονία. Πολέμησε και πέθανε για την Μακεδονία. 

Κι αν τότε οι εχθροί του έφεραν φέσια και τουρκικά λάβαρα, σήμερα φοράνε κουκούλες και μισούν οτιδήποτε Ελληνικό. Μα η ουσία είναι η ίδια:δεν θέλουν την Μακεδονία Ελληνική.

Εμείς, οι συνεχιστές εκείνων που έπεσαν στα βουνά και στα χωριά της Μακεδονίας, στεκόμαστε όρθιοι. Με ήθος, με πίστη και με αποφασιστικότητα. Γιατί ο αγώνας του Παύλου Μελά δεν τελείωσε αλλά συνεχίζεται σε κάθε καρδιά που χτυπά για την Πατρίδα.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Να στηρίξουμε τον Έλληνα κτηνοτρόφο.Να υπερασπιστούμε τη διατροφική μας ελευθερία.

  

Κτηνοτρόφοι μέλη του
Εθνικού Κοινωνικού Κινήματος
τοποθέτησαν πανό στον νομό Πέλλας.

Να στηρίξουμε τον Έλληνα κτηνοτρόφο.Να υπερασπιστούμε τη διατροφική μας ελευθερία.

Η ελληνική κτηνοτροφία δεν είναι απλώς ένας παραγωγικός κλάδος. Είναι μέρος της παράδοσης, ταυτότητα και ζωή της υπαίθρου. Πίσω από κάθε στάνη και κάθε κοπάδι υπάρχει ένας Έλληνας, που μοχθεί από τα χαράματα, κρατώντας ζωντανό έναν τρόπο ζωής που μας συνδέει με τη Γη και την παράδοση του τόπου μας.

Σήμερα όμως, αυτή η ζωή απειλείται από το ίδιο το κράτος. Οι συνεχείς σφαγές κοπαδιών, οι καθυστερήσεις και η αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών οδηγούν την κτηνοτροφία στον αφανισμό. Αν χαθεί ο Έλληνας κτηνοτρόφος, δεν θα χαθεί μόνο ένα επάγγελμα, θα χαθεί ένα κομμάτι της εθνικής μας αυτάρκειας, της ίδιας μας της ελευθερίας.

Γιατί ένα έθνος που δεν παράγει την τροφή του, εξαρτάται από εκείνους που του την πουλάνε.

Και αυτό δεν είναι απλώς οικονομική εξάρτηση, είναι εθνική υποδούλωση με άλλα μέσα.

Οι κτηνοτρόφοι ζητούν το αυτονόητο: να τους αφήσουν να δουλέψουν, να προστατεύσουν τα ζώα τους, να ξεκινήσουν εμβολιασμοί όπως γίνεται σε γειτονικές χώρες. Ζητούν ένα κράτος που να στέκεται δίπλα στον παραγωγό και όχι απέναντί του.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα γεμίσει φθηνά, εισαγόμενα προϊόντα, και ο Έλληνας θα τρώει γάλα και τυρί που έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου ή ακόμα χειρότερα από την γειτονική Τουρκία  που παρεμπιπτόντως αντιμετωπίζουν την ευλογιά με ετήσιους εμβολιάσμους... 

Γιατί δυστυχώς αυτός είναι ο μοντέρνος κόσμος που μας υπόσχονται.Χωρίς ρίζες, χωρίς παραγωγή, χωρίς πατρίδα και κυρίως εξαρτώμενοι από ξένα κέντρα. 

Εμείς λέμε όχι.

Θέλουμε Ελλάδα αυτάρκη, με ζωντανή ύπαιθρο και ελεύθερους παραγωγούς που κρατούν τη γη τους και το βιός τους με τιμή.

Η φωνή των κτηνοτρόφων είναι φωνή όλων μας γιατί χωρίς αυτούς, χάνουμε κάτι πολύ περισσότερο από το γάλα και το τυρί.

Χάνουμε ένα κομμάτι της ψυχής του Έθνους.

Δύναμη στον αγώνα των Κτηνοτρόφων!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΥΡΙ ΑΛΛΑ Η "ΦΑΚΑ" ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ !

  

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΥΡΙ ΑΛΛΑ Η "ΦΑΚΑ" ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ !

Η Λάουρα Κόβεσι δεν ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει ευγενικές συστάσεις ή να χαϊδέψει αυτιά, τουλάχιστον όπως μας λένε. Ήρθε για να κυνηγήσει όσους σκέφτονται ότι μπορούν να κλέβουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς συνέπειες. Είναι σκληρή, αποφασιστική και, όπως η ίδια δηλώνει, ήρθε για να μείνει. Κι ενώ το κράτος δείχνει να κοιτάει τη δουλειά της από απόσταση, ο λαός αρχίζει να καταλαβαίνει ότι αυτό που βλέπουμε μπορεί να είναι μόνο το τυράκι ενώ η φάκα παραμονεύει.

Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει τον έλεγχο σε πολλά, η διαχείριση των κονδυλίων, οι δημόσιες υποδομές, οι βασικές υπηρεσίες που θεωρούσαμε δικές μας, συχνά βρίσκονται υπό την επίβλεψη ξένων κανόνων ή διεθνών συμφερόντων. Και τώρα, ενώ ένα μέρος της δικαιοσύνης και της κάθαρσης ήταν μέχρι πρότινος ελληνικό, βλέπουμε να περνά στα χέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Μήπως τελικά αυτό που μας δείχνουν είναι μια ψευδαίσθηση ελέγχου, ώστε να μην κοιτάξουμε τη μεγαλύτερη απειλή, δηλαδή την πλήρη εξάρτηση και τον έλεγχο από έξω;

Η Ελλάδα σήμερα ζει ένα παράδοξο, η απάθεια των κυβερνώντων δεν είναι απλώς αδιαφορία, φαίνεται σαν να την αποζητούν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπόλοιποι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν συγκινούνται από τις τραγωδίες ή τα σκάνδαλα. Μοιάζει να περιμένουν ξένες αρχές να κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν εκείνοι. Η αγανάκτηση της αντιπολίτευσης, με τις κραυγές και τις δηλώσεις στα κανάλια, μοιάζει με κακοστημένο θέατρο, μια υποκριτική προσπάθεια να δείξουν ότι ενδιαφέρονται, ενώ στην πραγματικότητα η "απογοήτευση” και η “απόγνωση” είναι η παράσταση προς τα ξένα αφεντικά τους και όχι προς τον ελληνικό λαό. 

Δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που ψάχνουν σωτηρία από ξένα χέρια. Νομίζουν ότι οι ξένοι θα καθαρίσουν το χάλι που εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να συσσωρευτεί. Δεν έχουν άδικο να το σκέφτονται έτσι, όταν βλέπεις Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, Ρούτσι, σκάνδαλα και καμία πραγματική λογοδοσία, εύλογα περιμένεις τη λύση απ’ έξω. Όμως εδώ είναι το επικίνδυνο σημείο!

Αν δεχτούμε ότι μόνο οι ξένοι μπορούν να μας καθαρίσουν, τότε παραδεχόμαστε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί μόνη της.

Αν επιτρέψουμε στους ξένους να κάνουν κουμάντο στη Δικαιοσύνη, μετά τι θα μείνει “δικό μας”; Έχουμε ήδη χάσει την οικονομική μας ανεξαρτησία, έχουμε χάσει κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, κι αν χαθεί και η Δικαιοσύνη, τότε θα μιλάμε για μια χώρα-προτεκτοράτο.

Αυτό που μπορεί να γίνει είναι:

1. Ο λαός να ξυπνήσει και να μην αποδέχεται την ξένη παρέμβαση σαν “κανονικότητα”, αλλά να απαιτεί οι Έλληνες δικαστές, οι ελληνικοί θεσμοί, να κάνουν το καθήκον τους.

2. Να εκτεθεί το πολιτικό θέατρο και να φανεί ότι η απάθεια κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης δεν είναι ανικανότητα αλλά επιλογή, γιατί τους βολεύει να αφήσουν το έδαφος στους ξένους.

Η Κόβεσι μπορεί να λειτουργήσει σαν καθρέφτης ώστε να δείξει πόσο σάπιο είναι το σύστημα. Αλλά αν μείνουμε εκεί, θα έχουμε πέσει στο τυρί χωρίς να δούμε τη φάκα.

Αν αφήσουμε να μας "σώσουν"4 από έξω, ανοίγουμε την πόρτα για να πάρουν τον έλεγχο παντού. Και τότε η Κόβεσι δεν θα είναι απλώς εισαγγελέας, αλλά θα γίνει το εργαλείο όπου η Ε.Ε. θα καθορίζει πώς και τι επιτρέπει να αποφασίζουμε εμείς.

Τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, οι επιδοτήσεις που χάνονται, η αμέλεια και η διαφθορά δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι προειδοποιήσεις, απώλειες που γεννιούνται από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και ας φαίνονται κάποιες παρατηρήσεις λίγο τραβηγμένες. Μετά τον κορονοϊό όμως συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι τραβηγμένο. 

Η καθημερινότητά μας μοιάζει πλέον να ζει τις επιστημονικές φαντασίες που βλέπαμε στις ταινίες και τα γεγονότα αυτά είναι μόνο η αρχή. Προκαλούν καχυποψία και εύλογα ερωτήματα. 

Μήπως η παρέμβαση των ξένων δεν είναι μόνο για να καθαρίσει τη διαφθορά, αλλά για να μας συνηθίσει σε έναν μεγαλύτερο έλεγχο; Και εδώ μπαίνει η Ατζέντα 21, που μέχρι στιγμής φαίνεται σαν υποεξέλιξη για μια παγκόσμια κυβέρνηση, όπου τα κράτη χάνουν σταδιακά την εθνική τους κυριαρχία και οι πολίτες μαθαίνουν να αποδέχονται την ξένη παρέμβαση σαν “κανονικότητα” ή ακόμη και ως σωτήρια.

Η Ελλάδα πρέπει να ξυπνήσει. Η κάθαρση και η δικαιοσύνη δεν μπορούν να γίνουν άλλοθι για να χάσουμε ό,τι έχει απομείνει ελληνικό. Ο λαός πρέπει να σταθεί όρθιος, να απαιτήσει λογοδοσία, να ξαναπάρει τον έλεγχο εκεί που δικαιωματικά ανήκει. 

Η ΕΕ δεν ήρθε για να μας σώσει. Ήρθε για να μας δέσει ακόμα πιο σφιχτά. Και αν δεν σταθούμε όρθιοι, αν δεν απαιτήσουμε εμείς λογοδοσία από τη Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση, η “φάκα” θα κλείσει πάνω μας οριστικά.

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από Κόβεσι και ευρωπαίους εισαγγελείς, αλλά έχει ανάγκη από Έλληνες δικαστές με συνείδηση και από έναν λαό που δεν σκύβει το κεφάλι. Αλλιώς η δικαιοσύνη, αντί να είναι το θεμέλιο της ελευθερίας μας, θα γίνει το τελευταίο όπλο της υποδούλωσης μας!

Δήμου Μαρία από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025