Η Νέα Αποικιοκρατία!

  

Η Νέα Αποικιοκρατία!

Η συμφωνία για την εκμετάλλευση του θαλάσσιου οικοπέδου Block 2 στο Ιόνιο παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως μεγάλη εθνική επιτυχία. Όμως πίσω από τα χαμόγελα και τις πανηγυρικές δηλώσεις, διαφαίνεται η ίδια γνωστή πραγματικότητα. Ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας παραδίδεται ξανά σε ξένα συμφέροντα, ενώ ο ελληνικός λαός μένει θεατής στο έργο που παίζεται εις βάρος του.

Το Block 2 περνά ουσιαστικά στα χέρια της αμερικανικής ExxonMobil, που κατέχει το 60% της παραχώρησης, ενώ το ελληνικό δημόσιο δεν συμμετέχει ούτε ελέγχει πραγματικά τη διαδικασία. Οι πολίτες, που δικαιωματικά είναι οι κάτοχοι αυτού του πλούτου, περιορίζονται να ακούνε υποσχέσεις για μελλοντικά οφέλη, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς διαφάνεια και χωρίς λόγο για το πώς θα αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα.

Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο. Θυμίζει τις σκοτεινές εποχές της αποικιοκρατίας, όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εκμεταλλεύονταν τις χώρες του τρίτου κόσμου, απομυζώντας τον φυσικό τους πλούτο και αφήνοντας πίσω τους φτώχεια και εξάρτηση. Σήμερα ο ρόλος έχει αντιστραφεί. Η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του λεγόμενου “ανεπτυγμένου κόσμου”, βιώνει τη νέα μορφή οικονομικής αποικιοκρατίας. Οι πολυεθνικές δρουν ως σύγχρονοι αποικιοκράτες, αποσπώντας τα αγαθά μας με συμφωνίες που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα, ενώ το ελληνικό κράτος αρκείται να παρίσταται στις τελετές υπογραφής.

Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική πρόοδος όταν οι φυσικοί πόροι της πατρίδας παραδίδονται αντί πινακίου φακής. Ο πλούτος της γης και της θάλασσας ανήκει στους Έλληνες και πρέπει να υπηρετεί το κοινό καλό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παραγωγική αναγέννηση. Κάθε άλλη λογική είναι προέκταση του ίδιου εξαρτημένου μοντέλου που μας κρατά δέσμιους δεκαετίες τώρα.

Η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων οφείλει να στοχεύει στην ενεργειακή αυτάρκεια, στην ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής και στη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας. Τα όποια έσοδα πρέπει να επιστρέφουν στον λαό, μέσα από έργα υποδομής, κοινωνικές παροχές και στήριξη των τοπικών κοινωνιών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη όταν αυτή γίνεται χωρίς ελληνικά χέρια, χωρίς ελληνική συμμετοχή, χωρίς εθνικό σχεδιασμό.

Απαιτούμε τη δημοσιοποίηση όλων των όρων της συμφωνίας, τη θεσμική κατοχύρωση συμμετοχής του ελληνικού κράτους και τη διασφάλιση ρητρών κοινωνικής ανταπόδοσης. Οι τοπικές κοινωνίες που θα επηρεαστούν έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν και να συμμετέχουν. Δεν νοείται να μιλάμε για επενδύσεις πίσω από κλειστές πόρτες, όταν πρόκειται για τον πλούτο ολόκληρου του έθνους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει ο τρίτος κόσμος της Ευρώπης. Η νέα αποικιοκρατία δεν έρχεται με στόλους και στρατούς, αλλά με συμβόλαια, με νομικά τερτίπια και με εξαγορές συνειδήσεων. Αν συνεχίσουμε να παραχωρούμε τους πόρους μας χωρίς εθνικό έλεγχο, θα χάσουμε όχι μόνο τον πλούτο μας αλλά και την αξιοπρέπειά μας.

Το Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος θα σταθεί απέναντι σε κάθε μορφή εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας. Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να ορίζει το μέλλον του και να καρπώνεται ο ίδιος τους καρπούς του μόχθου και της γης του. Η πατρίδα δεν χρειάζεται προστάτες ούτε επενδυτές-αφεντικά. Χρειάζεται πίστη, σχέδιο και βούληση για να ξαναγίνει αφέντης στον τόπο της. Η γη, η θάλασσα και η εργασία του Έλληνα είναι η ιερή παρακαταθήκη του έθνους και δεν χαρίζονται σε κανέναν.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του
ΕΠΚ Ιερός Λόχος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025

Η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ!

  

Η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ!

Στις 13 Νοεμβρίου 2015, η γαλλική πρωτεύουσα βυθίστηκε σε μια από τις πιο σκοτεινές νύχτες της σύγχρονης ιστορίας της. Ήταν Παρασκευή βράδυ, όταν ομάδες οπλισμένων τζιχαντιστών εξαπέλυσαν ταυτόχρονες επιθέσεις σε διάφορα σημεία του Παρισιού. Εκρηκτικοί μηχανισμοί πυροδοτήθηκαν έξω από το γήπεδο «Σταντ ντε Φρανς», ενώ ένοπλοι θέρισαν αθώους σε καφετέριες και εστιατόρια. Η φρίκη κορυφώθηκε στο θέατρο Bataclan, όπου οι τρομοκράτες εισέβαλαν κατά τη διάρκεια συναυλίας, κρατώντας εκατοντάδες ομήρους και σκοτώνοντας εν ψυχρώ 90 θεατές. Το τελικό τίμημα: 130 νεκροί και πάνω από 350 τραυματίες.

Οι δράστες ανήκαν στο Ισλαμικό Κράτος  (ISIS). Οι επιθέσεις αυτές παρουσιάστηκαν από την ίδια την οργάνωση ως αντίποινα για τη συμμετοχή της Γαλλίας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ. Στην πραγματικότητα, όμως, επρόκειτο για μια επίδειξη δύναμης ενός σκοτεινού φανατισμού που απορρίπτει κάθε έννοια πολιτισμού, ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ήταν μια επίθεση όχι μόνο εναντίον της Γαλλίας, αλλά εναντίον ολόκληρου του ευρωπαϊκού πνεύματος.

Δέκα χρόνια μετά, η Ευρώπη ΞΕΧΑΣΕ και δυστυχώς δεν έχει την πολυτέλεια αυτή. Οι απειλές της ισλαμικής τρομοκρατιας ζουν ανάμεσα μας. Το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να έχασε τα εδάφη του, αλλά όχι τα δίκτυα του, ούτε τις ρίζες του μέσα σε κοινωνίες που δυστυχώς άφησαν να αναπτυχθεί η ισλαμική τρομοκρατία. Κάποιοι που εμφανίζονται ως δύστυχοι μετανάστες ή πρόσφυγες, αξιοποιούν τις αυτοκτονικές τάσεις της Ευρώπης για να χτυπήσουν τους λαούς της. Αυτή η πραγματικότητα απαιτεί ψυχραιμία, σοβαρότητα και πάνω απ’ όλα εγρήγορση.

Ο δυτικός κόσμος οφείλει να προστατεύσει τον εαυτό του και να πάψει να απαρνιέται τις αξίες του. Η ασφάλεια δεν είναι αντίπαλος της προόδου αλλά  προϋπόθεσή της. Η Ευρώπη πρέπει να φυλάξει τα σύνορά της, να επιμείνει στην πολιτισμική και την φυλετική  της ταυτότητα και να απελάσει με αποφασιστικότητα , κάθε αλλότρια μορφή που επιβουλεύεται την κοινωνική και φυλετική της συνοχή.

Η μνήμη των θυμάτων του Bataclan είναι μια προειδοποίηση και ένα χρέος.

Γραφείο Τύπου ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Αθάνατοι του Αιγαίου!

  

Αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Αθάνατοι του Αιγαίου!

Υπάρχουν πόλεμοι που δεν ανακοινώνονται ποτέ. Δεν συνοδεύονται από δηλώσεις, από τύμπανα ή στρατιωτικά ανακοινωθέντα. Κι όμως, είναι οι πιο σκληροί. Είναι οι πόλεμοι της καθημερινής επαγρύπνησης, των σιωπηλών αναμετρήσεων, των πτήσεων πάνω από το Αιγαίο όπου η Ελλάδα μετρά τα φτερά της ελευθερίας της απέναντι στον προαιώνιο εχθρό την Τουρκία.
Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η Πολεμική μας Αεροπορία ζει έναν ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, οι Έλληνες αεροπόροι σηκώνονται για να φυλάξουν το Αιγαίο, τις βραχονησίδες, τα σύνορα, το ίδιο το πνεύμα της Πατρίδας. Πίσω από κάθε αναχαίτιση, κάθε εμπλοκή, κάθε πτήση πάνω από τα νησιά, κρύβεται μια ιστορία ανδρείας, μια προσευχή, μια υπόσχεση στον ουρανό: πως η Ελλάδα δεν θα σκύψει ποτέ το κεφάλι.
Αυτοί οι άνδρες δεν πολεμούν για το χρήμα. Πολεμούν για μια ιδέα. Για την τιμή των προγόνων, για την αξιοπρέπεια του Έθνους, για την ελευθερία των παιδιών που κοιμούνται ήσυχα κάτω από τα φτερά τους.
Είναι οι σύγχρονοι Ίκαροι, οι φύλακες του φωτός που κάθε μέρα δοκιμάζουν τα όρια του ανθρώπου και της μηχανής.

Πολλοί απ’ αυτούς δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Οι ψυχές τους πετούν πάνω από τα κύματα του Αιγαίου, εκεί όπου ο ουρανός και η θάλασσα γίνονται ένα.
Ανάμεσά τους:
ο Σμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Ηλιάκης, που έπεσε το 2006 ακολουθώντας το χρέος μέχρι τέλους,
ο Σμηναγός (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς, που κατέπεσε το 1992 στο Άγιο Ευστράτιο σε αναχαίτιση τουρκικού αεροσκάφους,
ο Σμηναγός (Ι) Θωμάς Γρατσιάς και ο Υποσμηναγός (Ι) Περικλής Στεφάνου, που χάθηκαν το 1994 σε αποστολή στο Αιγαίο,
ο Επισμηναγός (Ι) Παναγιώτης Ντούρος και ο Σμηναγός (Ι) Δημήτριος Σκαμπαρδώνης, που θυσιάστηκαν το 1984,
καθώς και δεκάδες άλλοι γνωστοί και άγνωστοι αεροπόροι, που η Ελληνική Θάλασσα και η Ελληνική Γη κρατούν ως ιερά λείψανα του Έθνους.

Η Πολεμική Αεροπορία δεν είναι απλώς ένας Κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι ένα ακόμα σύμβολο της ψυχής του Έλληνα. Ένα ζωντανό σύμβολό που δεν ανέχεται τον εξευτελισμό, που πετά πάνω από τη σκλαβιά και τη μικρότητα. Είναι ο όρκος ότι η Ελλάδα, όσο έχει φτερά, δεν θα πάψει να πετά ελεύθερη.

Δόξα και τιμή στους Αετούς του Αιγαίου, στους ήρωες που κράτησαν τη γραμμή του Ουρανού Ελληνική, και που από ψηλά φυλάνε Θερμοπύλες για όλους μας.
Σας ευχαριστούμε!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Το Ψυχρό Μέταλλο του Καπιταλισμού. Ο Άνθρωπος απέναντι στην μηχανή!

  

Το Ψυχρό Μέταλλο του Καπιταλισμού. 

Ο Άνθρωπος απέναντι στην μηχανή!

Στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στα ταμεία των μεταφορών, ο Έλληνας εργαζόμενος βλέπει τη θέση του να εξαφανίζεται. Εκεί που κάποτε στεκόταν ένας άνθρωπος με πρόσωπο, χαμόγελο, λόγο και κόπο, στέκεται τώρα ένα μηχάνημα. Ένα ψυχρό μέταλλο που μετράει αριθμούς, κόβει αποδείξεις και αντικαθιστά τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας με το άψυχο φως μιας οθόνης. Αυτή είναι η νέα εικόνα της «προόδου» που προβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός – μια πρόοδος χωρίς ανθρώπους.

Η αυτοματοποίηση, μας λένε, φέρνει ευκολία. Μειώνει το κόστος, επιταχύνει τις συναλλαγές, «απελευθερώνει» τον άνθρωπο από την εργασία. Μα ποιον απελευθερώνει; Όχι τον εργάτη, όχι την υπάλληλο, όχι τον νέο που ζητάει μεροκάματο. Αυτούς τους σπρώχνει στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην εξάρτηση από τα επιδόματα και τη φιλανθρωπία του κράτους ή των ισχυρών. Απελευθερώνει μόνο τον καπιταλιστή, που βλέπει το κόστος του να πέφτει και τα κέρδη του να ανεβαίνουν. Ο ίδιος που μιλά για “καινοτομία” είναι εκείνος που υπογράφει την απόλυση του εργαζόμενου.

Ο Έλληνας όμως δεν γεννήθηκε για να στέκεται άπραγος μπροστά σε ένα μηχάνημα. Η εργασία δεν είναι απλή ανάγκη επιβίωσης, είναι τιμή, είναι προσφορά στο σύνολο, είναι μέτρο της αξίας μας. Στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, η τεχνολογία θα έπρεπε να υπηρετεί τον άνθρωπο και το Έθνος, όχι να τα καταστρέφει. Η πρόοδος χωρίς ηθική, χωρίς κοινωνικό μέτρο, είναι αρρώστια. Και αυτή η αρρώστια τρώει τα σωθικά της κοινωνίας μας.

Το ψεύτικο όραμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού υπόσχεται ευημερία χωρίς εργασία. Μας λένε πως τα ρομπότ θα δουλεύουν για όλους, πως ο άνθρωπος θα «απελευθερωθεί» από τον μόχθο. Όμως ο μόχθος είναι που κρατά ζωντανό τον άνθρωπο. Είναι αυτός που τον κάνει δημιουργό, υπεύθυνο, δεμένο με τη γη του και την κοινότητά του. Χωρίς εργασία, ο άνθρωπος χάνει τη ρίζα του, μετατρέπεται σε καταναλωτή χωρίς ψυχή, σε αριθμό σε ένα ηλεκτρονικό μητρώο.

Όταν ένα σουπερμάρκετ αντικαθιστά δέκα ταμίες με δέκα μηχανές, δεν καταργεί απλώς θέσεις εργασίας, καταργεί ένα μέρος της κοινωνικής συνοχής. Εκεί που μια μάνα μιλούσε με τη γειτόνισσα στο ταμείο, εκεί που ο υπάλληλος ένιωθε τη σιγουριά πως προσφέρει, μένει τώρα μόνο σιωπή. Ένα “μπιπ” που μετράει προϊόντα και όχι ανθρώπους. Και αυτό το “μπιπ” είναι ο ήχος της αποξένωσης.

Ο καπιταλισμός δεν σταματά να κατατρώει τον ίδιο του τον κόσμο. Ξεκίνησε εκμεταλλευόμενος τον εργάτη στα εργοστάσια, τώρα τον αντικαθιστά. Εκεί όπου δεν μπορεί να βρει φτηνότερο άνθρωπο, κατασκευάζει μηχανή. Δεν έχει πατρίδα, δεν έχει ηθική, δεν έχει όρια. Όλα γίνονται στο όνομα του κέρδους. Και όσο δεν προβάλλεται ένα εθνικό-κοινωνικό αντίβαρο, τόσο το ψυχρό μέταλλο θα κερδίζει έδαφος.

Ο δικός μας δρόμος είναι διαφορετικός. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο παραγωγικό πρότυπο που να στηρίζεται στην ανθρώπινη εργασία, στην ποιότητα, στην αυτάρκεια. Να δίνει αξία στο ελληνικό χέρι, στο ελληνικό μυαλό, στην ελληνική ψυχή. Να βλέπει την τεχνολογία ως σύμμαχο του εργαζόμενου, όχι ως όπλο εναντίον του. Η εθνική οικονομία πρέπει να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, όχι το πολυεθνικό ταμείο.

Εμείς, οι Άνθρωποι του Ιερού Λόχου, δεν μένουμε θεατές. Καλούμε σε αντίσταση και μποϊκοτάζ απέναντι στα ψυχρά μηχανήματα που στερούν το μεροκάματο του Έλληνα. Να προτιμούμε τα μαγαζιά που κρατούν ανθρώπους στα ταμεία, να στηρίζουμε τις μικρές ελληνικές επιχειρήσεις, να μην σκανάρουμε οι ίδιοι την απόλυσή μας. Όπου βλέπουμε την αντικατάσταση του ανθρώπου από το μέταλλο, να αρνούμαστε να συμμετέχουμε. Και ακόμη πιο πέρα, να μποϊκοτάρουμε τα σουπερμάρκετ που διώχνουν εργαζόμενους στο όνομα της “προόδου”. Γιατί κάθε μηχάνημα αυτοεξυπηρέτησης είναι ένα χέρι λιγότερο που τρέφει ελληνική οικογένεια.

Το ψυχρό μέταλλο του καπιταλισμού δεν έχει καρδιά. Μα ο Έλληνας έχει. Και όσο υπάρχει αυτός ο παλμός, όσο υπάρχει ο άνθρωπος που θέλει να ζει από τον κόπο του και όχι από την εκμετάλλευση, υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα για μια Ελλάδα της εργασίας, της αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης δημιουργίας.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025

Ανακοίνωση για τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν

 Ανακοίνωση του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος, παρακολουθούμε με προσοχή τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν., έπειτα απο την συμμετοχή της στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα σύλλογο νέων που διακατέχεται από τα ιδεώδη του Έθνους. 

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τέτοια προσπάθεια αντιμετωπίζεται από το σύστημα με καχυποψία, συκοφαντία και πολεμική.

Γνωρίζουμε από την ίδια μας την πορεία, τι σημαίνει να στοχοποιείσαι επειδή δεν αποδέχεσαι την πνευματική ισοπέδωση που προωθείται ως «πρόοδος». Γνωρίζουμε επίσης τι σημαίνει να σηκώνεις κεφάλι και να σου απαντούν με φίμωση και διώξεις. Κάθε τέτοιο φαινόμενο, είτε αφορά εμάς είτε άλλους που κινούνται με εθνική συνείδηση, αποτελεί χτύπημα στον ίδιο τον ελληνικό κορμό.

Η επιβολή σιωπής απέναντι σε κάθε φωνή που μιλά για Ελλάδα, Ορθοδοξία και Αξιοπρέπεια είναι επικίνδυνη. Και είναι καθήκον όσων πιστεύουν ακόμη σε αυτά τα ιδανικά να δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.

Ο Ιερός Λόχος στέκεται πάντοτε εκεί όπου αμφισβητείται το δικαίωμα του Έλληνα να σκέφτεται ελεύθερα και να πράττει με βάση το Εθνικό του χρέος. Γι’ αυτό και σήμερα, βλέποντας το κυνήγι των μαγισσών που επιδιώκεται από συγκεκριμένες πολιτικές φωνές, υπενθυμίζουμε την αναγκαιότητα της εθνικής αλληλεγγύης.

Καταληκτικά, εγείρεται το ερώτημα αν η επίθεση αφορούσε αποκλειστικά έναν σύλλογο ή εντάσσεται σε μια ευρύτερη αμφισβήτηση του θεσμού των παρελάσεων, όπως αυτή εκφράστηκε και από συγκεκριμένους κύκλους της εκπαιδευτικής κοινότητας που ζητούν την κατάργησή τους.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

  

Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα!

Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν μόνο η αρχή του ελληνικού έπους. Ήταν η αναγέννηση του Ελληνισμού που όρθωσε ανάστημα απέναντι στην ύβρη των Ιταλών επιβουλέων. Οι Έλληνες στρατιώτες, αποκρούοντας την ιταλική επίθεση στις 14 Νοεμβρίου περνούν στην ολική αντεπίθεση. Ορμώντας από την Πίνδο, προχώρησαν προς τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, απελευθερώνοντας για τρίτη φορά τη Κορυτσά, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο μέχρι την Χιμάρα. Ήταν η Τρίτη Απελευθέρωση, μετά το 1913 και το 1914. Η ελληνική σημαία κυμάτισε ξανά στα βουνά της πίστης και της αντρειοσύνης. Η σκλαβωμένη Βόρειος Ήπειρος φαινόταν να ξανασμίγει με την ψυχή της.

Μα όπως και τις προηγούμενες φορές, η χαρά πνίγηκε από τη διπλωματία και τα διεθνή συμφέροντα. Οι μεγάλες δυνάμεις μίλησαν για σύνορα, όχι για ψυχές. Κι έτσι η Βόρειος Ήπειρος, παρά το αίμα και τη θυσία, δεν στερεώθηκε στον εθνικό κορμό. Όμως το ελληνικό φρόνημα έμεινε άσβεστο. Μέσα στα χρόνια του κομμουνισμού, της αθεΐας και της καταπίεσης, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κράτησαν την πίστη και τη γλώσσα τους ζωντανή. Κρυφά, στα σπίτια, στα κατώγια, με προσευχές και ψιθύρους. Η ταυτότητα έγινε πράξη αντίστασης.

Από αυτή τη γη των μαρτύρων γεννήθηκαν οι σύγχρονοι Εθνομάρτυρες. Ο Αριστοτέλης Γκούμας, που το 2010 δολοφονήθηκε στη Χιμάρα επειδή μιλούσε ελληνικά, στάθηκε η πρώτη κραυγή αφύπνισης. Δεν ζήτησε τίποτα παρά μόνο να μιλά τη γλώσσα του. Η σιωπή που ακολούθησε από τους ισχυρούς ήταν πιο βαριά κι από το αίμα που χύθηκε. Όμως το όνομά του έμεινε σαν φως μέσα στο σκοτάδι της αδιαφορίας.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήρθε να συνεχίσει αυτή τη φλόγα. Γεννημένος στο Βουλιαράτι, με καρδιά λεύτερη και πίστη βαθειά, ύψωσε τη γαλανόλευκη ανήμερα της εθνικής επετείου. Ήθελε να θυμίσει πως εκεί που κυματίζει η σημαία, ζει ακόμα η Ελλάδα. Όταν τον περικύκλωσαν οι φονιάδες της αλβανικής αστυνομίας, δεν έσκυψε. Προτίμησε να πεθάνει όρθιος παρά να ζήσει γονατιστός. Η σφαίρα που τον βρήκε στις 28 Οκτωβρίου 2018 έπεσε στην ίδια γη που είχε ποτιστεί με το αίμα των πολεμιστών του ’40. Ήταν σαν η Ιστορία να έκλεινε έναν κύκλο ή μάλλον να ξανανοίγει τον κύκλο, δείχνοντας πως ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ζητούσε εχθρότητα. Ζητούσε δικαίωση. Ζητούσε να μπορεί να τιμά τη σημαία, να μνημονεύει τους προγόνους του, να ζει ελληνικά στη γη των προγόνων του. Και γι’ αυτό έγινε εθνομάρτυρας. Όχι επειδή το είπαν τα μέσα ή οι πολιτικοί, αλλά επειδή το αισθάνθηκε ο Λαός. Γιατί ο Λαός είδε στο βλέμμα του εκείνο το αρχέγονο φως της θυσίας που φωτίζει τον Έλληνα όταν αρνείται να λησμονήσει.

Η θυσία του Κατσίφα ξύπνησε συνειδήσεις. Θύμισε ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι απλώς μια γεωγραφία, αλλά ένα κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική ολοκλήρωση όσο υπάρχουν Έλληνες που τιμωρούνται επειδή τολμούν να είναι Έλληνες. Θύμισε πως οι τρεις Απελευθερώσεις δεν ήταν το τέλος της Ιστορίας, αλλά τρεις σελίδες ενός βιβλίου που δεν έχει ακόμα γραφτεί ως το τέλος του.

Σήμερα, η Βόρειος Ήπειρος μένει ακόμη αλύτρωτη. Όχι γιατί δεν έχει ήρωες, αλλά γιατί λείπει το εθνικό σθένος. Κάθε φορά που ξεχνάμε, προδίδουμε εκείνους που έπεσαν. Κάθε φορά που σιωπούμε, σβήνουμε τη μνήμη τους. Κι όμως, όσο υπάρχει έστω ένας Έλληνας που θα ψιθυρίσει «Ζήτω η Ελλάς» στη Χιμάρα, στο Δέλβινο, στη Δερβιτσάνη, η φλόγα δε θα σβήσει.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είναι ο στρατιώτης του 1940 που ξαναγύρισε στη γη του χωρίς στολή, μα με την ίδια ψυχή. Είναι η συνέχεια του έπους, το σύμβολο ότι ο Έλληνας δεν πεθαίνει, παρά μόνο γίνεται φως και παράδειγμα. Η σημαία που ύψωσε δεν ήταν πρόκληση αλλά υπόσχεση. Υπόσχεση ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν ξεχάστηκε. Ότι όσο υπάρχουν Έλληνες που θυμούνται, η Ελλάδα δεν έχει χάσει.

Η Τρίτη Απελευθέρωση ήταν στιγμιαία στο χρόνο, αλλά αιώνια στο πνεύμα. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε για μην ξεχαστεί ποτέ. Κι αν σήμερα κάποιοι θέλουν να σβήσουν αυτή τη μνήμη, ο Ιερός Λόχος πάντοτε θα τιμά και θα  στέκεται στο πλάι των βορειοηπειρωτών Αδελφών μας, όπως κάνουμε εδώ και χρόνια. 

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

Το 13ωρο της υποταγής.

  

Το 13ωρο της υποταγής

Η σημερινή ημέρα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της ελληνικής εργασίας. Η ψήφιση του νόμου που θεσμοθετεί τη δυνατότητα 13 ωρών εργασίας ημερησίως δεν είναι απλώς μια τυπική νομοθετική πράξη. Είναι η θεσμική νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης, η ταπείνωση του εργαζόμενου ανθρώπου, η σφραγίδα ενός καθεστώτος που υπηρετεί το κεφάλαιο και περιφρονεί τον Λαό. Ο νόμος αυτός δεν είναι μέτρο οικονομικής «ευελιξίας». Είναι μέτρο κοινωνικής υποταγής.

Η εργασία, από πράξη δημιουργίας και αξιοπρέπειας, μετατρέπεται ξανά σε δεσμά. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο νέος που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, γίνονται πάλι σκλάβοι μιας οικονομικής μηχανής που δεν ικανοποιείται ποτέ. Δεκατρείς ώρες εργασίας σημαίνουν δεκατρείς ώρες λιγότερης ζωής. Σημαίνει λιγότερος χρόνος για οικογένεια, για ξεκούραση, για πνευματική καλλιέργεια. Ο άνθρωπος δεν ζει πια για να εργάζεται, εργάζεται για να επιβιώνει και τελικά να εξαντλείται. Η παραγωγή γίνεται φυλακή και ο εργάτης κρατούμενος στο ίδιο του το καθήκον.

Η κυβέρνηση και τα κόμματά της, με τα ίδια ψεύτικα επιχειρήματα που ακούμε δεκαετίες τώρα, μιλούν για «ανταγωνιστικότητα», για «ανάπτυξη» και για «επιλογή του εργαζόμενου». Κανένας όμως εργαζόμενος δεν επιλέγει να φθείρεται. Κανένας δεν επιλέγει να χάσει τη ζωή του στη γραμμή παραγωγής ή στο γραφείο. Οι μόνοι που επιλέγουν είναι οι εργοδότες που επιθυμούν φθηνό, σιωπηλό και πειθήνιο ανθρώπινο υλικό. Όσοι ψήφισαν αυτόν τον νόμο επέλεξαν στρατόπεδο. Και το στρατόπεδο αυτό δεν είναι των εργαζομένων, δεν είναι του λαού, είναι των οικονομικών αφεντικών και των διεθνών συμφερόντων που απαιτούν διαρκή υποτέλεια.

Το 13ωρο είναι το τέλος της κοινωνικής σύμβασης που γεννήθηκε με τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Είναι η ακύρωση κάθε κατάκτησης που κερδήθηκε με αίμα, με απεργίες, με φυλακίσεις, με θυσίες. Από τις απεργίες του Σικάγο το 1886 έως τους Έλληνες εργάτες που έπεσαν για το οκτάωρο, η ιστορία ήταν μια διαρκής πορεία προς την αξιοπρέπεια. Και τώρα, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και η παραγωγικότητα θα έπρεπε να μειώνουν τον χρόνο εργασίας, η εξουσία τον αυξάνει. Αντί να μοιράζεται ο πλούτος, μοιράζεται η εξαθλίωση. Αντί να ελευθερώνεται ο άνθρωπος, δένεται περισσότερο.

Η κοινωνία μας οφείλει να καταλάβει πως αυτός ο νόμος δεν είναι απλώς οικονομικό μέτρο, αλλά κοινωνική επίθεση. Είναι το χτύπημα στον πυρήνα της ανθρώπινης υπόστασης, της οικογένειας, της κοινότητας. Ο εργαζόμενος που επιστρέφει στο σπίτι του εξουθενωμένος, χωρίς πνοή, χωρίς χαμόγελο, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος πολίτης. Είναι ένας αριθμός που παράγει για άλλους και ζει μηχανικά. Το κράτος που θέλει υπάκουους και όχι σκεπτόμενους πολίτες, στηρίζει τέτοιες ρυθμίσεις. Γιατί ένας εξαντλημένος λαός δεν επαναστατεί. Υπομένει.

Το 13ωρο της υποταγής δεν θα περάσει αν υπάρξει ηθική αντίσταση. Αν οι Έλληνες θυμηθούν πως η εργασία είναι τιμή και όχι ποινή. Αν ξαναθυμηθούν ότι οι πρόγονοί τους αγωνίστηκαν για την ελευθερία του πνεύματος και του σώματος. Η εθνική αξιοπρέπεια δεν μετριέται μόνο στα σύνορα, αλλά και στον σεβασμό του μόχθου. Όποιος υπογράφει την εξαθλίωση του εργαζόμενου, υπογράφει την εξαθλίωση της Πατρίδας. Γιατί Πατρίδα χωρίς ελεύθερους ανθρώπους, χωρίς εθνική, λαϊκή και δίκαιη εργασία και κοινωνική αλληλεγγύη, δεν είναι κοινότητα Ελλήνων αλλά απλή αγορά καταναλωτών.

Αυτός ο νόμος είναι το σημάδι ενός καθεστώτος που βλέπει τον πολίτη ως αναλώσιμου εργαλείου. Είναι η λογική του νεοφιλελευθερισμού που θέλει τους λαούς χωρίς ρίζες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή. Και απέναντι σε αυτή τη λογική χρειάζεται να σταθεί η εθνική και κοινωνική συνείδηση. Ο Έλληνας πρέπει να υψώσει ανάστημα. Να θυμηθεί ότι ο κόσμος χτίζεται με ιδανικά και όχι με κούραση. Η εργασία είναι δύναμη όταν υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι όταν τον συντρίβει. Η Ελλάδα της παράδοσης, της πίστης, της αλληλεγγύης δεν έχει θέση σε μια Ευρωπαϊκη Ένωση των 13 ωρών και των απάνθρωπων ρυθμών. Έχει θέση σε μια νέα κοινωνία εθνικής δικαιοσύνης, όπου ο άνθρωπος και όχι το χρήμα είναι στο κέντρο.

Το 13ωρο είναι το σύμβολο της παρακμής, αλλά μπορεί να γίνει και η αφετηρία της αφύπνισης. Γιατί μέσα από την αδικία γεννιούνται οι αγώνες. Και κάθε φορά που ο Έλληνας σκύβει το κεφάλι, η ιστορία τον αναγκάζει να το σηκώσει ξανά. Τώρα είναι η ώρα. Για να υπερασπιστούμε την εργασία, την οικογένεια, το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Για να αποδείξουμε πως δεν υποτασσόμαστε. Γιατί το 13ωρο δεν είναι νόμος. Είναι πρόκληση. Και ο Λαός που δεν δέχεται να γίνει σκλάβος, είναι ήδη ελεύθερος.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

  

Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια.

Το αθηνοκεντρικό κράτος ξεκλειρίζει κοπάδια αιγοπροβάτων και οικογένειες κτηνοτρόφων. Δυστυχώς η σφαγή δεν γίνεται μόνο στα μαντριά αλλά και στις ζωές των ανθρώπων. Αυθαίρετη, κρατικά επιβεβλημένη, χωρίς καμία πρόνοια. 

Πριν λίγες μέρες, ένας κτηνοτρόφος ξεψύχησε από τη στεναχώρια του, με τα τελευταία του λόγια να είναι -"το κ@λοκράτος μου πήρε τα ζώα μου".

Κάποιος άλλος πήρε τα βουνά ψάχνοντας τον για μέρες, άλλος κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική μη αντέχοντας την πραγματικότητα που του επέβαλε το "κ@λοκράτος". Οικογένειες κτηνοτρόφων θρηνούν όχι μόνο γιατί έχασαν το βίος τους, αλλά γιατί το ζωικό κεφάλαιο δεν είναι άψυχα μηχανήματα. Οι  ιστορίες αυτές δεν είναι αριθμοί, είναι ρήγματα ζωής.

Στην Ξάνθη, στην περιοχή του Τοπείρου, από τους 135 κτηνοτρόφους έχει μείνει μόλις ένας. Η διάλυση εξαπλώνεται με ραγδαίο ρυθμό σε Σέρρες, Πέλλα, Ημαθία, Θεσσαλία. Δεν είναι απλώς οικονομική απώλεια,  είναι κοινωνική και πολιτιστική κατάρρευση και φυσικά με εθνικές προεκτάσεις.

Τι είναι όμως η ευλογιά και πώς την αντιμετωπίζουν σε άλλες χώρες;

Η ευλογιά των αιγοπροβάτων προκαλεί πυρετό, εξανθήματα και απώλεια βάρους, μειώνοντας παραγωγή γάλακτος και κρέατος. Δεν είναι ανίκητη. Δεν είναι μεταδοτική στον άνθρωπο. 

Σε πολλές χώρες η αντιμετώπιση γίνεται με εμβολιασμούς και επιτήρηση, όχι με μαζική θανάτωση. Το κράτος αναλαμβάνει το κόστος και την ευθύνη, διασφαλίζοντας την προστασία του κοπαδιού και των ανθρώπων που τα φροντίζουν.

Στην Ελλάδα, όμως, θανατώνονται ολόκληρα κοπάδια ακόμα κι αν μόνο ένα ζώο εμφανίσει τη νόσο. 

Δεν υπάρχει ουσιαστική πρόληψη με εμβόλια και θεραπεία. 

Και οι εισαγωγές κατώτερης ποιότητας κρέατος  (όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται) και γαλακτομικών είναι μονόδρομος.

Η προστασία της κτηνοτροφίας δεν αφορά μόνο αυτούς που φροντίζουν τα ζώα. Αφορά όλους μας, γιατί κάθε κοπάδι που χάνεται είναι κομμάτι της ταυτότητας, της τροφής και της ζωής μας. 

Οι κτηνοτροφικοί σύλλογοι οφείλουν να διαθέτουν μόνιμο δικηγόρο, ανεξάρτητο από κόμματα και συμφέροντα, ώστε να μπορούν να καταθέτουν αγωγές, ακόμα και ομαδικές προσφυγές όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα των μελών τους ή εφαρμόζονται μέτρα παράνομα χωρίς τεκμηρίωση. Μόνο έτσι θα αποκτήσει δύναμη η φωνή των ανθρώπων της παραγωγής απέναντι στην αδικία και την αυθαιρεσία.

Ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει με ενημέρωση, πίεση και συμμετοχή στους συλλόγους. Όποιος καταλαβαίνει τη σημασία της κτηνοτροφίας μπορεί να στηρίξει τις κινήσεις των συλλόγων, να ζητάει διαφάνεια, να μεταφέρει τα γεγονότα στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν οι κτηνοτρόφοι και οι πολίτες ενώνονται, δημιουργείται ένα δίκτυο πίεσης και προστασίας που δεν μπορεί να αγνοηθεί από τις αρχές.

Δεν είναι μόνο θέμα νόμων, είναι θέμα κοινωνικής εγρήγορσης, ευαισθησίας και πίστης, ότι η προστασία του πρωτογενούς τομέα είναι υπόθεση όλων μας.

Ωστόσο οι κτηνοτρόφοι θα πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα που προστατεύουν τόσο τα ζώα όσο και την περιουσία τους και τα ζώα ανήκουν στην κατηγορία αυτή.

Η μαζική θανάτωση ζώων χωρίς πλήρη εφαρμογή προληπτικών μέτρων (εμβολιασμών, επανελέγχων, διαφάνειας στις αποζημιώσεις και δυνατότητα ανεξάρτητης εξέτασης) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, το δικαίωμα στην περιουσία και τη χρηστή διοίκηση, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1 της ΕΣΔΑ, το άρθρο 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και τον Κανονισμό (ΕΕ) 2016/429.

Ο Κανονισμός 2016/429 της Ε.Ε. Animal Health Law  επιτρέπει επιτήρηση, εμβολιασμό και μέτρα πρόληψης, όχι όμως μαζική θανατοποίηση των ζώων.

Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., Άρθρο 17, προστατεύει την περιουσία και διασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση.

Τα ευρωπαϊκά πρότυπα ευζωίας λένε ότι τα ζώα πρέπει να σφάζονται με σεβασμό και ανθρώπινο τρόπο, δεν επιτρέπεται να θαφτούν ζωντανά, (κάτι που δυστυχώς δεν είδαμε να τηρείται στο παρελθόν).

Όταν έρχονται οι αρχές, οι κτηνοτρόφοι πρέπει να ζητούν τον αριθμό δείγματος, υπογραφή κτηνιάτρου, εντολή εισαγγελέα, αιτιολόγηση και εργαστήριο. Χωρίς αυτά τα έγγραφα, καμία ενέργεια δεν είναι νόμιμη και μπορούν να ζητήσουν αναστολή μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.

Όπως και θα πρέπει να κάνουν γραπτή ένσταση. 

Και κάπου εδώ ας θυμηθούμε την Agenda 21/2030 που μιλάει για "πράσινη ανάπτυξη", μείωση αερίων και περιορισμό του ζωικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα φαίνεται να έχουμε γίνει το μεγάλο πειραματόζωο. Από εδώ ξεκινούν οι καταστροφές του πρωτογενούς τομέα, οι γρήγορες αποφάσεις, οι συνοπτικές διαδικασίες και οι θανατώσεις. Όλος ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει. Η κτηνοτροφία δεν είναι απλώς παράδοση ή οικονομία. Είναι ποιότητα ζωής, ταυτότητα και ασφάλεια τροφής.

Βλέποντας την πολιτική ευθύνη και την αποσύνδεση της  από την πραγματικότητα, επιβεβαιώνει τα λεγόμενα.

Η πρόληψη υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Σε άλλες χώρες γίνεται με μέτρο και γνώση, σε εμάς γίνεται με κουκούλωση γεγονότων και γρήγορες, απάνθρωπες αποφάσεις με  μια υπογραφή. Οι πολιτικοί μας ζουν σε δικό τους κόσμο, οπου δημιουργούν καινούρια κόμματα μέσα από τα παλαιά, με φιέστες και τηλεοπτικά show, χωρίς να καταλαβαίνουν την αγωνία για το πως θα ταΐσεις τα παιδιά σου. Τους ενδιαφέρει μόνο μια ψήφος για τον μισθό τους.

Εμείς όμως δεν χρειαζόμαστε αφεντικά. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που συμπάσχουν για την Ελλάδα, που κατανοούν ότι η επιβίωση της κτηνοτροφίας είναι ζήτημα ζωής και μέλλοντος για τη χώρα αυτή.

Ο πρωτογενής τομέας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας σε κάθε κράτος. 

Όσο η Ελλάδα έχει παραδώσει την εθνική της οικονομία στους τοκογλύφους των Βρυξελλών, τότε θα είμαστε οι υποτελείς της Ε.Ε .

Όσοι σας υπόσχονται ευημερία μέσα στην Ε.Ε. είναι απλά γρανάζια του συστήματος που  "τρώει" τις ζωές μας. 

Βλέποντας τις αξίες μας να καταρρέουν, τη φωνή του λαού να πνίγεται μέσα στον θόρυβο των κομμάτων και της διαφθοράς είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια  φωνή καθαρή, ανιδιοτελής και ελληνική. Έτσι  αναδύθηκε το  Κίνημα Ιερός Λόχος, όπου δεν μασάει τα λόγια του, που δεν νοιάζεται να γίνει αρεστό για να κερδίσει την ψήφο του λαού. Ένα κίνημα που δεν γεννήθηκε από κομματικά γραφεία ούτε από τηλεοπτικές φιέστες, αλλά από την ανάγκη για ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.  

Ο Ιερός Λόχος σήμερα δεν είναι υπόσχεση εξουσίας, αλλά σύμβολο αλλαγής. 

Μαρία Δήμου για το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 12.10.2025

Τι Είμαστε / Τι δεν είμαστε!

  

Τι Είμαστε:

Εθνικιστές.

Πιστεύουμε στο δικαίωμα του Λαού μας να ζει ελεύθερος, να εργάζεται και να δημιουργεί με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Να τιμά τη γλώσσα του, την πίστη του, τις παραδόσεις του, να ορίζει το πεπρωμένο του χωρίς εντολές από ξένους. Ο εθνικισμός μας δεν είναι μίσος. Είναι αγάπη. Αγάπη για τη γη που μας γέννησε και για τον Λαό που τη στήριξε με αίμα και μόχθο.

Κοινωνιστές.

Η οικονομία ανήκει σ’ εκείνους που εργάζονται, όχι στους μετόχους των πολυεθνικών ούτε στους τραπεζίτες των Βρυξελλών. Ο Έλληνας εργάτης, ο μικροβιοτέχνης, ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος πρέπει να είναι αφέντης στον κόπο του. Στηρίζουμε τις  μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.Η αγορά, η μεγάλη βιομηχανία και τα μέσα παραγωγής να ελέγχονται από το κράτος. Οι ζωτικές βιομηχανίες του Έθνους δεν πωλούνται, δεν χαρίζονται, δεν εκτελούν διαταγές ξένων κεφαλαίων. Ανήκουν στους Έλληνες.

Αντισυστημικοί.

Δεν ζητιανεύουμε τίποτα από το σάπιο σύστημα. Δεν περιμένουμε σωτηρία μέσα από το συστημικό τους θέατρο. Ξέρουμε πως το παιχνίδι είναι στημένο και ο χαμένος ονομάζεται Ελληνικός Λαός. Η μόνη λύση είναι η λαϊκή δράση, η εθνική οργάνωση, η σύγκρουση με ό,τι μας κρατά γονατισμένους. Δεν αναζητούμε άδεια για να αντιδράσουμε. Η αντίσταση είναι δικαίωμα και καθήκον.

Αντισιωνιστές -Αντιμασώνοι.

Ο σιωνισμός είναι η πιο ωμή μορφή αποικιοκρατίας της εποχής μας. Υποδουλώνει λαούς, διαλύει έθνη, μολύνει πολιτισμούς. Ενάντια στην τυραννία του χρήματος και του παγκόσμιου ελέγχου.Οι μασώνοι είναι εχθροί του Έθνους και πλοκάμι του διεθνή σιωνισμού.

Δημιουργικοί.

Δεν δεχόμαστε τα δεσμά των θεωριών των αιθουσών. Πατάμε στη δική μας γη, μιλάμε τη δική μας γλώσσα και ακολουθούμε τη δική μας ελληνική ιδεολογία. Μελετούμε, αντλούμε έμπνευση από τους ήρωες και τους στοχαστές των εθνικοκοινωνικών αγώνων, αλλά χαράζουμε νέο δρόμο, ελληνικό και ζωντανό. Δεν είμαστε ακόλουθοι, είμαστε δημιουργοί.

Δεν είμαστε:

Ουραγοί της “Άκρας Δεξιάς”.

Ο εθνικισμός δεν έχει θέση ούτε στην πατριωτική δεξιά ούτε σε αυτούς που ψάχνουν διακαώς βουλευτικές γραβάτες και κουστούμια.Είναι πάνω από αυτά. Δεν υποκλινόμαστε στους καπιταλιστές που ζητούν να ενωθούμε τάχα για “πατριωτικούς λόγους”. 

Ο δικός μας εθνικισμός είναι κοινωνικός, λαϊκός, αντσυστημικός. Ενώνει τον Έλληνα εργάτη, τον αγρότη, τον νέο, κάτω από το λάβαρο της εθνικής αξιοπρέπειας.

Σοβινιστές.

Δεν τρέφουμε μίσος για άλλους λαούς.Διεκδικούμε μόνο οτι ιστορικά ανήκει στην Ελλάδα.Ο αγώνας μας δεν είναι ενάντια στους λαούς, αλλά ενάντια στα συστήματα που τους υποδουλώνουν. Ο ψεύτικος “εθνικισμός” που ζητά να χυθεί αίμα για τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιητών, είναι εχθρός μας. Εμείς τιμούμε κάθε λαό που παλεύει για την ελευθερία του και θέλουμε οι άνθρωποι να ζουν στον τόπο τους, όχι να εξαθλιώνονται από τους διεθνείς νταβατζήδες.

Είμαστε Εθνικιστές, Κοινωνιστές και Αντισυστημικοί.

Όχι θεατές αλλά Αγωνιστές.

Όχι υπηρέτες αλλά Δημιουργοί.

Η Πατρίδα, η Οικογένεια,η Εργασία και η Ορθοδοξία είναι τα όπλα μας!

Εκ της Ιδεολογίας ο αγώνας

Διά του αγώνος η Νίκη!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Ο Παύλος Ζει μέσα μας!

  

Ο Παύλος Ζει μέσα μας!

Χθες το βράδυ, Συναγωνιστές μας βρέθηκαν στην Έδεσσα. Τα σχολεία της πόλης γέμισαν με τρικάκια για τον Μακεδονικό Αγώνα και τον Παύλο Μελά, θυμίζοντας παράλληλα στους γενίτσαρους που τόλμησαν να βανδαλίσουν τα αγάλματα του Άγρα και του Μίγκα πριν λίγες ημέρες, ότι υπάρχουμε τους βλέπουμε και τους ξέρουμε. 

Ο Παύλος Μελάς δεν ήταν απλώς ένας αξιωματικός. Ήταν η σπίθα που άναψε τη φλόγα της εθνικής αντεπίθεσης στη Μακεδονία. Πολέμησε και πέθανε για την Μακεδονία. 

Κι αν τότε οι εχθροί του έφεραν φέσια και τουρκικά λάβαρα, σήμερα φοράνε κουκούλες και μισούν οτιδήποτε Ελληνικό. Μα η ουσία είναι η ίδια:δεν θέλουν την Μακεδονία Ελληνική.

Εμείς, οι συνεχιστές εκείνων που έπεσαν στα βουνά και στα χωριά της Μακεδονίας, στεκόμαστε όρθιοι. Με ήθος, με πίστη και με αποφασιστικότητα. Γιατί ο αγώνας του Παύλου Μελά δεν τελείωσε αλλά συνεχίζεται σε κάθε καρδιά που χτυπά για την Πατρίδα.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Να στηρίξουμε τον Έλληνα κτηνοτρόφο.Να υπερασπιστούμε τη διατροφική μας ελευθερία.

  

Κτηνοτρόφοι μέλη του
Εθνικού Κοινωνικού Κινήματος
τοποθέτησαν πανό στον νομό Πέλλας.

Να στηρίξουμε τον Έλληνα κτηνοτρόφο.Να υπερασπιστούμε τη διατροφική μας ελευθερία.

Η ελληνική κτηνοτροφία δεν είναι απλώς ένας παραγωγικός κλάδος. Είναι μέρος της παράδοσης, ταυτότητα και ζωή της υπαίθρου. Πίσω από κάθε στάνη και κάθε κοπάδι υπάρχει ένας Έλληνας, που μοχθεί από τα χαράματα, κρατώντας ζωντανό έναν τρόπο ζωής που μας συνδέει με τη Γη και την παράδοση του τόπου μας.

Σήμερα όμως, αυτή η ζωή απειλείται από το ίδιο το κράτος. Οι συνεχείς σφαγές κοπαδιών, οι καθυστερήσεις και η αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών οδηγούν την κτηνοτροφία στον αφανισμό. Αν χαθεί ο Έλληνας κτηνοτρόφος, δεν θα χαθεί μόνο ένα επάγγελμα, θα χαθεί ένα κομμάτι της εθνικής μας αυτάρκειας, της ίδιας μας της ελευθερίας.

Γιατί ένα έθνος που δεν παράγει την τροφή του, εξαρτάται από εκείνους που του την πουλάνε.

Και αυτό δεν είναι απλώς οικονομική εξάρτηση, είναι εθνική υποδούλωση με άλλα μέσα.

Οι κτηνοτρόφοι ζητούν το αυτονόητο: να τους αφήσουν να δουλέψουν, να προστατεύσουν τα ζώα τους, να ξεκινήσουν εμβολιασμοί όπως γίνεται σε γειτονικές χώρες. Ζητούν ένα κράτος που να στέκεται δίπλα στον παραγωγό και όχι απέναντί του.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα γεμίσει φθηνά, εισαγόμενα προϊόντα, και ο Έλληνας θα τρώει γάλα και τυρί που έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου ή ακόμα χειρότερα από την γειτονική Τουρκία  που παρεμπιπτόντως αντιμετωπίζουν την ευλογιά με ετήσιους εμβολιάσμους... 

Γιατί δυστυχώς αυτός είναι ο μοντέρνος κόσμος που μας υπόσχονται.Χωρίς ρίζες, χωρίς παραγωγή, χωρίς πατρίδα και κυρίως εξαρτώμενοι από ξένα κέντρα. 

Εμείς λέμε όχι.

Θέλουμε Ελλάδα αυτάρκη, με ζωντανή ύπαιθρο και ελεύθερους παραγωγούς που κρατούν τη γη τους και το βιός τους με τιμή.

Η φωνή των κτηνοτρόφων είναι φωνή όλων μας γιατί χωρίς αυτούς, χάνουμε κάτι πολύ περισσότερο από το γάλα και το τυρί.

Χάνουμε ένα κομμάτι της ψυχής του Έθνους.

Δύναμη στον αγώνα των Κτηνοτρόφων!

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΥΡΙ ΑΛΛΑ Η "ΦΑΚΑ" ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ !

  

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΥΡΙ ΑΛΛΑ Η "ΦΑΚΑ" ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ !

Η Λάουρα Κόβεσι δεν ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει ευγενικές συστάσεις ή να χαϊδέψει αυτιά, τουλάχιστον όπως μας λένε. Ήρθε για να κυνηγήσει όσους σκέφτονται ότι μπορούν να κλέβουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς συνέπειες. Είναι σκληρή, αποφασιστική και, όπως η ίδια δηλώνει, ήρθε για να μείνει. Κι ενώ το κράτος δείχνει να κοιτάει τη δουλειά της από απόσταση, ο λαός αρχίζει να καταλαβαίνει ότι αυτό που βλέπουμε μπορεί να είναι μόνο το τυράκι ενώ η φάκα παραμονεύει.

Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει τον έλεγχο σε πολλά, η διαχείριση των κονδυλίων, οι δημόσιες υποδομές, οι βασικές υπηρεσίες που θεωρούσαμε δικές μας, συχνά βρίσκονται υπό την επίβλεψη ξένων κανόνων ή διεθνών συμφερόντων. Και τώρα, ενώ ένα μέρος της δικαιοσύνης και της κάθαρσης ήταν μέχρι πρότινος ελληνικό, βλέπουμε να περνά στα χέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Μήπως τελικά αυτό που μας δείχνουν είναι μια ψευδαίσθηση ελέγχου, ώστε να μην κοιτάξουμε τη μεγαλύτερη απειλή, δηλαδή την πλήρη εξάρτηση και τον έλεγχο από έξω;

Η Ελλάδα σήμερα ζει ένα παράδοξο, η απάθεια των κυβερνώντων δεν είναι απλώς αδιαφορία, φαίνεται σαν να την αποζητούν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπόλοιποι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν συγκινούνται από τις τραγωδίες ή τα σκάνδαλα. Μοιάζει να περιμένουν ξένες αρχές να κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν εκείνοι. Η αγανάκτηση της αντιπολίτευσης, με τις κραυγές και τις δηλώσεις στα κανάλια, μοιάζει με κακοστημένο θέατρο, μια υποκριτική προσπάθεια να δείξουν ότι ενδιαφέρονται, ενώ στην πραγματικότητα η "απογοήτευση” και η “απόγνωση” είναι η παράσταση προς τα ξένα αφεντικά τους και όχι προς τον ελληνικό λαό. 

Δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που ψάχνουν σωτηρία από ξένα χέρια. Νομίζουν ότι οι ξένοι θα καθαρίσουν το χάλι που εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να συσσωρευτεί. Δεν έχουν άδικο να το σκέφτονται έτσι, όταν βλέπεις Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, Ρούτσι, σκάνδαλα και καμία πραγματική λογοδοσία, εύλογα περιμένεις τη λύση απ’ έξω. Όμως εδώ είναι το επικίνδυνο σημείο!

Αν δεχτούμε ότι μόνο οι ξένοι μπορούν να μας καθαρίσουν, τότε παραδεχόμαστε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί μόνη της.

Αν επιτρέψουμε στους ξένους να κάνουν κουμάντο στη Δικαιοσύνη, μετά τι θα μείνει “δικό μας”; Έχουμε ήδη χάσει την οικονομική μας ανεξαρτησία, έχουμε χάσει κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, κι αν χαθεί και η Δικαιοσύνη, τότε θα μιλάμε για μια χώρα-προτεκτοράτο.

Αυτό που μπορεί να γίνει είναι:

1. Ο λαός να ξυπνήσει και να μην αποδέχεται την ξένη παρέμβαση σαν “κανονικότητα”, αλλά να απαιτεί οι Έλληνες δικαστές, οι ελληνικοί θεσμοί, να κάνουν το καθήκον τους.

2. Να εκτεθεί το πολιτικό θέατρο και να φανεί ότι η απάθεια κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης δεν είναι ανικανότητα αλλά επιλογή, γιατί τους βολεύει να αφήσουν το έδαφος στους ξένους.

Η Κόβεσι μπορεί να λειτουργήσει σαν καθρέφτης ώστε να δείξει πόσο σάπιο είναι το σύστημα. Αλλά αν μείνουμε εκεί, θα έχουμε πέσει στο τυρί χωρίς να δούμε τη φάκα.

Αν αφήσουμε να μας "σώσουν"4 από έξω, ανοίγουμε την πόρτα για να πάρουν τον έλεγχο παντού. Και τότε η Κόβεσι δεν θα είναι απλώς εισαγγελέας, αλλά θα γίνει το εργαλείο όπου η Ε.Ε. θα καθορίζει πώς και τι επιτρέπει να αποφασίζουμε εμείς.

Τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, οι επιδοτήσεις που χάνονται, η αμέλεια και η διαφθορά δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι προειδοποιήσεις, απώλειες που γεννιούνται από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και ας φαίνονται κάποιες παρατηρήσεις λίγο τραβηγμένες. Μετά τον κορονοϊό όμως συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι τραβηγμένο. 

Η καθημερινότητά μας μοιάζει πλέον να ζει τις επιστημονικές φαντασίες που βλέπαμε στις ταινίες και τα γεγονότα αυτά είναι μόνο η αρχή. Προκαλούν καχυποψία και εύλογα ερωτήματα. 

Μήπως η παρέμβαση των ξένων δεν είναι μόνο για να καθαρίσει τη διαφθορά, αλλά για να μας συνηθίσει σε έναν μεγαλύτερο έλεγχο; Και εδώ μπαίνει η Ατζέντα 21, που μέχρι στιγμής φαίνεται σαν υποεξέλιξη για μια παγκόσμια κυβέρνηση, όπου τα κράτη χάνουν σταδιακά την εθνική τους κυριαρχία και οι πολίτες μαθαίνουν να αποδέχονται την ξένη παρέμβαση σαν “κανονικότητα” ή ακόμη και ως σωτήρια.

Η Ελλάδα πρέπει να ξυπνήσει. Η κάθαρση και η δικαιοσύνη δεν μπορούν να γίνουν άλλοθι για να χάσουμε ό,τι έχει απομείνει ελληνικό. Ο λαός πρέπει να σταθεί όρθιος, να απαιτήσει λογοδοσία, να ξαναπάρει τον έλεγχο εκεί που δικαιωματικά ανήκει. 

Η ΕΕ δεν ήρθε για να μας σώσει. Ήρθε για να μας δέσει ακόμα πιο σφιχτά. Και αν δεν σταθούμε όρθιοι, αν δεν απαιτήσουμε εμείς λογοδοσία από τη Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση, η “φάκα” θα κλείσει πάνω μας οριστικά.

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από Κόβεσι και ευρωπαίους εισαγγελείς, αλλά έχει ανάγκη από Έλληνες δικαστές με συνείδηση και από έναν λαό που δεν σκύβει το κεφάλι. Αλλιώς η δικαιοσύνη, αντί να είναι το θεμέλιο της ελευθερίας μας, θα γίνει το τελευταίο όπλο της υποδούλωσης μας!

Δήμου Μαρία από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025

Ο Ελληνικός Εθνικός Κοινωνισμός: Από τον Δραγούμη και τον Γιαννόπουλο στον Μεταξά και τον Βεζάνη. Η ιδεολογία που εμπνέει τον Αγώνα μας!

  

Ο Ελληνικός Εθνικός Κοινωνισμός: Από τον Δραγούμη και τον Γιαννόπουλο στον Μεταξά και τον Βεζάνη. Η ιδεολογία που εμπνέει τον Αγώνα μας!


Η Ιστορία μας διδάσκει ότι κανένας μεγάλος Αγώνας δεν δικαιώθηκε χωρίς Ιδεολογία. Ένας λαός χωρίς πίστη, χωρίς πνευματικό θεμέλιο, μετατρέπεται σε μάζα έρμαιο των επιθυμιών της αγοράς ή της τυραννίας του ξένου. Γι’ αυτό η εποχή μας έχει ανάγκη να επιστρέψει στις ρίζες ενός αυθεντικά ελληνικού εθνικού κοινοτισμού· σε εκείνο που οι δικοί μας στοχαστές και ηγέτες ονόμασαν Εθνικό Σοσιαλισμό ή, με τον ελληνικότερο όρο, Εθνικό Κοινωνισμό.


Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε ο πρώτος προφήτης της ελληνικής ιδέας στην τέχνη και τον βίο. Με τα φλογερά του κείμενα για την ελληνικότητα και την ανάγκη ενός πολιτισμού που να πηγάζει από το φως και το κάλλος της πατρίδας, πρόβαλε το αίτημα της εθνικής αναγέννησης. Στο έργο του «Ελληνική Γραμμή» μιλά για την ανάγκη να βρούμε το δικό μας δρόμο, μακριά από μιμήσεις και ξένες φόρμες. Η θυσιαστική του πράξη, ο ηρωικός του θάνατος, επισφράγισε την αλήθεια που κήρυξε.


Ο Ίων Δραγούμης, ο μεγάλος εθνομάρτυρας, έδωσε την πιο σαφή διατύπωση του ελληνικού Εθνικού Σοσιαλισμού. Στα κείμενά του («Όσοι ζωντανοί», «Ελληνικός Πολιτισμός») έθεσε τον άνθρωπο μέσα στην κοινότητα του Έθνους, υπογραμμίζοντας ότι ο Έλληνας δεν υπάρχει ως μονάδα αλλά ως μέλος μιας ζωντανής οργανικής κοινότητας. Η ελευθερία, για τον Δραγούμη, δεν είναι ατομικό δικαίωμα αλλά συμμετοχή στο εθνικό γίγνεσθαι. Στον Δραγούμη βρίσκουμε τον πυρήνα του Εθνικού Κοινωνισμού: το Έθνος πάνω από το άτομο, η Κοινότητα πάνω από την αγορά.


Ο Κωνσταντίνος Βεζανής, στοχαστής και θεωρητικός, έδωσε συστηματική μορφή στις ιδέες αυτές. Στα έργα του ανέλυσε τη σχέση Κράτους και Έθνους, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια πολιτεία κοινωνικής δικαιοσύνης που να στηρίζεται στον εθνικό χαρακτήρα και όχι σε εισαγόμενα δόγματα. Στον Βεζανή η θεωρία συναντά την ανάγκη για κοινωνική αρμονία, για εξάλειψη των ταξικών συγκρούσεων μέσα από την ενότητα του Έθνους.


Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο ηγέτης που επιχείρησε την εφαρμογή αυτής της κοσμοθεώρησης στην πράξη με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Το δόγμα «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» συνοδεύτηκε από πολιτικές κοινωνικής μέριμνας, συντεχνιακής οργάνωσης, αγροτικής ανασυγκρότησης και εργατικής προστασίας. Ο Μεταξάς δεν περιορίστηκε σε θεωρία αλλά μετέτρεψε την Ελλάδα σε κράτος που νοιάζεται για τον εργάτη, τον αγρότη, τον στρατιώτη. Απέδειξε ότι ο ελληνικός Εθνικός Κοινωνισμός δεν είναι απλώς όραμα αλλά και πολιτική πράξη.


Στον καιρό μας, η παγκοσμιοποίηση, ο υλισμός και η ξενοκρατία επιχειρούν να καταλύσουν κάθε εθνικό και κοινωνικό θεμέλιο. Οι Έλληνες εργαζόμενοι γίνονται σκλάβοι των πολυεθνικών, οι αγρότες εγκαταλείπουν τη γη, η νεολαία χάνει την πίστη της στο μέλλον. Σε αυτή την παρακμή, δεν αρκούν τα συνθήματα ούτε οι περιστασιακές αντιδράσεις. Χρειαζόμαστε Ιδεολογία, ένα όραμα που να εμπνέει και να οργανώνει τον Αγώνα. Όπως έλεγε ο Δραγούμης, «χωρίς ιδανικά, οι άνθρωποι γίνονται αγέλη». Και όπως απέδειξε ο Μεταξάς, χωρίς ιδεολογικό θεμέλιο, καμία πολιτική πράξη δεν στέκει.
Η Ιδεολογία είναι το όπλο που μας θωρακίζει απέναντι στον εχθρό, μας δίνει ενότητα και δύναμη, μας δείχνει τον δρόμο για μια νέα Ελλάδα: Ελλάδα Εθνική και Κοινωνική, Ελλάδα που υπηρετεί τον λαό της και όχι τα ξένα συμφέροντα.

Σήμερα, η Ιστορία συνεχίζεται. Ο Ιερός Λόχος στέκεται ως ο ζωντανός εκφραστής αυτής της παράδοσης, του Ελληνικού Εθνικού Κοινωνισμού. Δεν πρόκειται για απλή μνήμη ή ιστορική αναφορά. Είναι η συνέχιση μιας γραμμής που ξεκινά από τον Γιαννόπουλο, τον Δραγούμη, τον Βεζάνη και τον Μεταξά, και φτάνει στο σήμερα με νέους αγωνιστές που κρατούν ψηλά τη Σημαία. Ο Ιερός Λόχος φέρνει στην πράξη αυτό που οι προπάτορες οραματίστηκαν: την ενότητα του Έθνους, την κοινωνική δικαιοσύνη, την προσφορά, τη θυσία, την αφοσίωση στην Πατρίδα.

Όπως ο Δραγούμης θυσιάστηκε για την Ελλάδα, όπως ο Γιαννόπουλος πέθανε για την αλήθεια του, όπως ο Μεταξάς ύψωσε το «Όχι» και ο Βεζανής έθεσε τα θεωρητικά θεμέλια, έτσι κι εμείς σήμερα δηλώνουμε ότι ο Αγώνας συνεχίζεται.Ο Ιερός Λόχος είναι ο θεματοφύλακας και ο εκφραστής αυτής της αθάνατης Ιδεολογίας: του Ελληνικού Εθνικού Κοινωνισμού.


Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025

Επιστροφή στην Αθωότητα (ή στην αυτάρκεια). Κάνοντας τον Εθνικό Κοινωνισμό βίωμα!

  

Επιστροφή στην Αθωότητα (ή στην αυτάρκεια).

Κάνοντας τον Εθνικό Κοινωνισμό βίωμα!


Η Γη είναι ο πρώτος και θεμελιώδης πλούτος ενός Έθνους. Χωρίς αυτήν, κανένα κράτος δεν μπορεί να σταθεί πραγματικά ανεξάρτητο, κανένα νοικοκυριό δεν μπορεί να αισθανθεί σιγουριά, κανένας Λαός δεν μπορεί να καμαρώνει για την ελευθερία του. Το χώμα που πατάμε δεν είναι μόνο ιστορία και πατρίδα, είναι και ζωή, τροφή, πηγή δύναμης. Η αξία του να καλλιεργούμε τα δικά μας προϊόντα, είτε σε μεγάλες εκτάσεις είτε σε μικρά κτήματα, ακόμα και σε κήπους και μπαλκόνια, είναι ανεκτίμητη.


Πρώτα απ’ όλα, το να έχεις δικά σου προϊόντα είναι υπόθεση υγείας. Σήμερα η αγορά κατακλύζεται από τρόφιμα γεμάτα χημικά, φυτοφάρμακα, λιπάσματα και πρόσθετα που συχνά δεν γνωρίζουμε τι συνέπειες έχουν στον οργανισμό μας. Η τροφή μετατρέπεται σε βιομηχανικό προϊόν και όχι σε δώρο της φύσης. Όποιος όμως έχει τη δυνατότητα να σπείρει, να ποτίσει, να φροντίσει και να κόψει τον καρπό του μόχθου του, γνωρίζει τι τρώει, γνωρίζει τι βάζει στο πιάτο του. Η σπιτική ντομάτα, το φασολάκι από τον κήπο, το λάδι από τις δικές μας ελιές, είναι προϊόντα που προσφέρουν ασφάλεια, ποιότητα και υγεία. Η αυτάρκεια στη διατροφή είναι το πρώτο βήμα για μια ζωή καθαρή και δυνατή.


Ωστόσο, το ζήτημα δεν σταματά μόνο στην υγεία. Η καλλιέργεια της γης έχει και άμεση οικονομική σημασία. Σε μια εποχή που τα εισοδήματα συρρικνώνονται και οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύονται, το να παράγει το κάθε νοικοκυριό μέρος της τροφής του είναι οικονομικό ανάχωμα. Τα έξοδα μειώνονται, τα εισαγόμενα προϊόντα δεν είναι αναγκαία και η οικογένεια αποκτά αυτονομία. Έτσι, η Γη γίνεται στήριγμα για τον Λαό απέναντι στη φτώχεια και τα δεσμά της καπιταλιστικής αγοράς.


Από εδώ ξεκινά και η πολιτική διάσταση του ζητήματος. Ο Εθνικός Κοινωνισμός, που θεμελιώνεται στην έννοια της εθνικής οικονομίας, στηρίζεται στη δύναμη του Λαού να παράγει για τον εαυτό του και για την κοινότητά του. Δεν μπορεί ένα Έθνος να στηρίζεται αποκλειστικά στις εισαγωγές, ούτε να αφήνει τις πολυεθνικές να καθορίζουν την τροφή του. Η αυτάρκεια στη γεωργία δεν είναι πολυτέλεια· είναι προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας. Ένα Έθνος που μπορεί να θρέψει μόνο του τον Λαό του, είναι ένα Έθνος πραγματικά ελεύθερο.


Στην εθνική οικονομία, το κάθε νοικοκυριό έχει ρόλο. Δεν υπάρχει περιφρόνηση για τη μικρή παραγωγή. Αντίθετα, η μικρή παραγωγή είναι η βάση που στηρίζει το μεγάλο οικοδόμημα. Ο Λαός μας έχει παράδοση στον αγρό, έχει μνήμη της καλλιέργειας, και η επιστροφή σε αυτήν τη γνώση είναι επιστροφή στη ρίζα μας. Όταν κάθε οικογένεια συμβάλλει, όταν κάθε γη καρποφορεί, τότε ολόκληρη η κοινωνία στέκεται όρθια και ανεξάρτητη.


Εδώ πρέπει να τονιστεί και το διαχρονικό σύνθημα του Ιωάννη Μεταξά, που οφείλουμε να κάνουμε πράξη: "Ούτε μέτρο γης ακαλλιέργητο". 

Σε μια χώρα όπου η γη παραμένει παρατημένη, όπου χωράφια εγκαταλείπονται και κτήματα ρημάζουν ή γίνονται φωτοβολταϊκά πάρκα δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή προκοπή. Κάθε σπιθαμή γης είναι δυνατότητα ζωής. Δεν υπάρχει δικαιολογία για ερημιά και ακαρπία, όταν ο λαός μας πεινάει και οι οικογένειες δοκιμάζονται. Το χώμα πρέπει να δουλεύεται, να παράγει, να γίνεται πηγή υπερηφάνειας.


Η επιστροφή στην αυτάρκεια δεν είναι νοσταλγία για τα παλιά χρόνια. Είναι πολιτική επιλογή, είναι στάση ζωής. Είναι η απάντηση στον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που μας θέλει εξαρτημένους, καταναλωτές χωρίς δύναμη, πελάτες χωρίς φωνή. Η αυτάρκεια είναι επανάσταση απέναντι στη λογική της εξάρτησης.


Γι’ αυτό και το σύνθημα "Επιστροφή στην Αθωότητα" δεν είναι μόνο κάλεσμα προς τους αγρότες. Είναι κάλεσμα προς κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Ακόμα κι αν δεν έχει χωράφι, μπορεί να φυτέψει σε μια γλάστρα, να μάθει την αξία της σποράς, να μεταδώσει στα παιδιά του το πνεύμα της αυτάρκειας. Είναι ο δρόμος για να αποκτήσει ο λαός μας ξανά δύναμη, αυτοπεποίθηση και ελευθερία.


Η γη είναι δική μας. Ας την κάνουμε ξανά πηγή ζωής, πλούτου και ανεξαρτησίας. Ούτε μέτρο γης ακαλλιέργητο!


Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του 

Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 21.9.2025

Αφιέρωμα: Παγκάκια Μνήμης – Μια Έξυπνη Πρωτοβουλία της Πατριωτικής Ένωσης Αχαρνών!

  

Αφιέρωμα: Παγκάκια Μνήμης – Μια Έξυπνη Πρωτοβουλία της Πατριωτικής Ένωσης Αχαρνών!

Σε μια εποχή λήθης και αποξένωσης, όπου οι νέες γενιές βομβαρδίζονται από εφήμερα πρότυπα και καταναλωτικές ψευδαισθήσεις, η Πατριωτική Ένωση Αχαρνών έρχεται να υπενθυμίσει ότι η Μνήμη είναι Δύναμη. Με μια απλή αλλά ιδιοφυή κίνηση, οι συναγωνιστές τοποθέτησαν σε στάσεις λεωφορείων παγκάκια μνήμης, ξύλινα, όμορφα και λειτουργικά, τα οποία φέρουν επάνω τους επιγραφές αφιερωμένες σε τρεις μεγάλες μορφές της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας: τον Αριστοτέλη Γκούμα, τον Κωνσταντίνο Κουκίδη και τον Μαθιό Πόταγα.

Η ιδέα είναι τόσο έξυπνη γιατί συνδέει την καθημερινότητα με την Ιστορία: εκεί που μαθητές και νέοι περιμένουν το λεωφορείο, κάθονται σε ένα παγκάκι που τους μιλά για έναν Ήρωα. Έτσι, η Μνήμη δεν μένει κλεισμένη σε βιβλία και μνημεία που ξεχνιούνται∙ γίνεται κομμάτι της ζωής, μια ζωντανή υπενθύμιση της θυσίας και του χρέους προς την Πατρίδα.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος, συγχαίρουμε θερμά την Πατριωτική Ένωση Αχαρνών για αυτή την πρωτοβουλία. Τέτοιες ενέργειες δείχνουν τον δρόμο: μικρά, δημιουργικά έργα που ξυπνούν συνειδήσεις, καλλιεργούν την εθνική περηφάνεια και εμπνέουν τους νέους να σταθούν αντάξιοι της Ιστορίας τους!

Οι Ήρωες των Παγκακιών Μνήμης:

Αριστοτέλης Γκούμας (1974–2010)

Ο Αριστοτέλης Γκούμας, Βορειοηπειρώτης από τη Χειμάρρα, δολοφονήθηκε το καλοκαίρι του 2010 επειδή μιλούσε ελληνικά. Νεαροί Αλβανοί τον δολοφόνησαν βάναυσα και τον καταδίωξαν μέχρι τον θάνατο. Το αίμα του έγινε σύμβολο της αλύγιστης ελληνικής ψυχής στη Βόρειο Ήπειρο και υπενθυμίζει ότι ο αγώνας για Εθνική Δικαιοσύνη συνεχίζεται.

Κωνσταντίνος Κουκίδης (1910–1941)

Στρατιώτης του Ελληνικού Στρατού, ορίστηκε φρουρός της Ελληνικής Σημαίας στην Ακρόπολη την ημέρα που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα, στις 27 Απριλίου 1941. Αντί να παραδώσει τη Σημαία, την τύλιξε γύρω του και ρίχτηκε από τον βράχο, βρίσκοντας ηρωικό θάνατο. Η πράξη του έγινε παγκόσμιο σύμβολο τιμής και αυτοθυσίας.

Μαθιός Πόταγας (1924–1941)

Μαθιός (Ματθαίος) Πόταγας ήταν έφηβος που προέβη σε μια από τις πρώτες χρονικά συμβολικές πράξεις αυτοθυσίας και αντιστάσεως του Ελληνικού Λαού κατά τη γερμανική κατοχή.Στις 2 Μαΐου 1941, όταν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής εισερχόντουσαν στην περιοχή της Βυτίνας, ο νεαρός Πόταγας προσπάθησε να τους σταματήσει μονάχος του, οπού βρήκε και ηρωικό θάνατο. 

Τα Παγκάκια Μνήμης της Πατριωτικής Ένωσης Αχαρνών είναι κάτι πολύ περισσότερο από έπιπλα κοινής χρήσης: είναι βήματα μνήμης, καθίσματα τιμής και σιωπηλοί δάσκαλοι Ιστορίας. Σε αυτά θα καθίσουν γενιές νέων, που ίσως για πρώτη φορά θα ακούσουν τα ονόματα Γκούμας, Κουκίδης, Πόταγας και θα εμπνευστούν να βαδίσουν τον ίδιο δρόμο της Αντίστασης και της Θυσίας.

Γραφείο Τύπου ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Ένας ακόμη νεκρός εργάτης στο Τιτάν – Από την καταγγελία στη δράση του 4Ε!

 

Ένας ακόμη νεκρός εργάτης στο Τιτάν – Από την καταγγελία στη δράση του 4Ε!

Την Πέμπτη, 18 Σεπτεμβρίου, ένας 35χρονος Έλληνας εργάτης βρήκε τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια της εργασίας του στο εργοστάσιο του Τιτάν στη Θεσσαλονίκη. Το θανατηφόρο αυτό «δυστύχημα» βύθισε στη θλίψη την Εργατοϋπαλληλική Οικογένεια, αφήνοντας πίσω του δύο ανήλικα Ελληνόπουλα. Ένα ακόμα θύμα, ένα ακόμα «ατύχημα» που δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της εγκληματικής αδιαφορίας για την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή.

Η διοίκηση και το κράτος, πιστοί υπηρέτες του καπιταλιστικού κέρδους, θυσιάζουν τους εργάτες για να μη μειωθεί η παραγωγικότητα, για να μη «χαθεί χρόνος», για να μη επενδυθούν χρήματα σε ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Ο Έλληνας 35χρονος συνάδελφος άφησε την τελευταία του πνοή, και μαζί του καταρρέουν όλα τα ψέματα περί «μέτρων ασφαλείας», «ευθύνης» και «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» που με τόσο θράσος προβάλλουν.

Δεν είναι η «κακιά στιγμή». Είναι η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης. Είναι το αίμα του εργάτη που ποτίζει την κερδοφορία των καπιταλιστών. Απαιτούμε να δικαιωθεί η μνήμη του άτυχου εργαζόμενου, να εξασφαλιστεί οικονομικά το μέλλον των παιδιών του και να αποδοθούν ευθύνες. Να σταματήσει το καθεστώς ατιμωρησίας. Να μπει τέλος στην εργοδοτική αυθαιρεσία που σπέρνει θάνατο.

Σε συνέχεια της καταγγελίας, την Κυριακή, κλιμάκιο συναγωνιστών από το εργατικό σωματείο 4Ε – Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας προχώρησε σε συμβολικό αποκλεισμό της εισόδου του εργοστασίου Τιτάν. Με συνθήματα που δόνησαν τον αέρα και με το πανό που έγραφε:

«Οι νεκροί φωνάζουν

Τα εργατικά δεν είναι ατυχήματα – είναι εγκλήματα»,

τα μέλη του Σωματείου απαίτησαν όχι μόνο την άμεση αποζημίωση της οικογένειας του εκλιπόντος, αλλά και τη θεσμοθέτηση νέων μέτρων προστασίας. Συγκεκριμένα, να γίνει νόμος του κράτους ότι από έναν ελάχιστο αριθμό εργαζομένων και άνω θα πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχει επικουρική ιδιωτική ασφάλιση, η οποία θα βαρύνει αποκλειστικά τους καπιταλιστές και όχι τον εργάτη.

Το μήνυμα ήταν σαφές:

Δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο. Δεν θα σιωπήσουμε.

Τιμάμε τη μνήμη του νεκρού εργάτη και στεκόμαστε δίπλα στην οικογένεια και τους συναδέλφους του. Ο αγώνας για τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια των εργαζομένων είναι αγώνας εθνικός, κοινωνικός και αδιάλλακτος απέναντι σε όσους θυσιάζουν ανθρώπους στον βωμό του κέρδους.

Δείτε το βίντεο του Προέδρου του Ιερού Λόχου 

κ.Ανδρέα Γενιά στο You Tube ή στο VK και του εκπροσώπου του 4Ε κ.Βασίλη Γεωργού στο You Tube ή στο VK.

Για οποιοδήποτε πρόβλημα ή ερώτηση προς το 4Ε στείλτε email .

4Ε Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας

Οι Έλληνες Εργάτες διεκδικούν, δεν σιωπούν!Πανό στις εργατικές κατοικίες στο Μενίδι.

 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΝ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ!

Στο Μενίδι, στις εργατικές κατοικίες του Δήμου Αχαρνών, αναρτήθηκε πανό με το μήνυμα:

«ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ»

Ο κόσμος της εργασίας δείχνει ότι δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αποδέχεται τη μιζέρια και τη σκλαβιά των μισθών πείνας. Ο εθνικός συνδικαλισμός και ο κοινωνισμός είναι ο δρόμος που εξυπηρετεί πραγματικά τα συμφέροντα του Έλληνα εργαζόμενου, ενάντια σε κεφαλαιοκράτες και κομματάρχες που τον θέλουν υποταγμένο.

Ο Έλληνας εργαζόμενος και συνταξιούχος απαιτεί ζωή με αξιοπρέπεια.

Όχι άλλη εκμετάλλευση – όχι άλλη κοροϊδία.

Η φωνή μας ακούστηκε. Η μάχη συνεχίζεται!

ΕΠΚ Ιερός Λόχος Τομέας Αχαρνών

Αν νιώθεις πως δεν χωράς στον κόσμο όπως είναι, ίσως είναι γιατί είσαι φτιαγμένος για να τον αλλάξεις.

 

Σε μια εποχή όπου οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και οι αξίες εμπορευματοποιούνται, η ανάγκη για μια στερεή ιδεολογική βάση δεν είναι απλώς επιλογή, είναι αναγκαιότητα. 

Το δικό μας Κίνημα δεν διαμορφώνεται στη βάση της συγκυρίας, της ψηφοθηρίας  ή του εντυπωσιασμού. Πατάει γερά πάνω σε ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό πλαίσιο, που έχει ως θεμέλιο την Εθνική Κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την αγάπη για το Έθνος μας. Δεν αναζητούμε απλώς λύσεις σε επιμέρους προβλήματα αλλά χτίζουμε μια νέα αντίληψη για την κοινωνία, από τα κάτω, συλλογικά και με πυξίδα τις Αξίες μας.

Απευθυνόμαστε σε εσένα, τον νέο άνθρωπο που αρνείται να συμβιβαστεί. Που βλέπει πίσω από το προσωπείο της "κανονικότητας" την αδικία, την ανισότητα, την αδιαφορία. Σε εσένα που αναζητάς έναν χώρο όπου οι ιδέες σου να συναντούν τη δράση. Σε καλούμε να σταθείς μαζί μας, να συμμετέχεις ενεργά στο Κίνημα που δρα  δυναμικά, που δεν εξαρτάται από πρόσωπα ή μόδες, αλλά οργανώνεται ιδεολογικά, συλλογικά, αγωνιστικά, με συνέχεια και συνοχή.

Η οργάνωσή μας δεν είναι χαλαρή παρέα του  διαδικτύου.Είναι ένα ζωντανό κύτταρο σκέψης και δράσης, που στηρίζεται στον σεβασμό, στην αξιοκρατία των μελών, στη διαρκή πολιτική παιδεία και δράση, στην ειλικρινή ζύμωση μέσα από τον ακτιβισμό. 

Αν νιώθεις πως δεν χωράς στον κόσμο όπως είναι, ίσως είναι γιατί είσαι φτιαγμένος για να τον αλλάξεις. 

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Κράτος ανάλγητο για τους Έλληνες. Δράση του Τομέα Αλληλεγγύης!

  

Την Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου, κλιμάκιο συναγωνιστών του Ιερού Λόχου βρέθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας και στάθηκε στο πλευρό ενός συμπολίτη μας, ΑΜΕΑ και πλημμυροπαθή, ο οποίος εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια ζει εγκαταλελειμμένος μέσα σε ένα σιδερένιο κοντέινερ που του παραχώρησε το κράτος. Το κοντέινερ αυτό, μάλιστα, δεν είχε ούτε στοιχειώδη πρόσβαση· δεν υπήρχε ράμπα, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να βγαίνει από το ίδιο του το σπίτι.

Δύο χρόνια τώρα, οι κρατικοί φορείς, ο δήμαρχος, οι τοπικοί πολιτευτές και όλοι όσοι «εκπροσωπούν» τον λαό της Καρδίτσας τον άφησαν στο έλεος της μοίρας του. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, κανείς δεν συγκινήθηκε. Κανείς δεν έκανε το αυτονόητο.

Χρειάστηκε να φτάσουμε εμείς, οι συναγωνιστές του Ιερού Λόχου, για να δοθεί λύση. Με δικά μας μέσα, με τη δική μας προσπάθεια και των Φίλων μας, του παραδώσαμε μια αναπηρική ράμπα, μαζί με τρόφιμα και στήριξη, ώστε να μπορέσει να ζήσει με λίγη αξιοπρέπεια.

Το περιστατικό αυτό αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της Πολιτείας: ένα κράτος ανάλγητο, που θυμάται τους πολίτες μόνο προεκλογικά και τους ξεχνά όταν σβήσουν τα φώτα. Ένα κράτος που μοιράζει κοντέινερ σαν φυλακές και αφήνει τους ανθρώπους εγκλωβισμένους μέσα σ’ αυτά, αβοήθητους.

Καταγγέλλουμε την αδιαφορία του δημάρχου και των τοπικών παραγόντων που επί δύο χρόνια δεν έκαναν τίποτα. Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση που εγκατέλειψε έναν πλημμυροπαθή και ΑΜΕΑ πετώντας του ένα κουτί σιδερένιο χωρίς να νοιαστεί για το πώς θα ζήσει.

Από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν Έλληνα αβοήθητο. Εκεί που το κράτος προδίδει, εμείς θα στεκόμαστε όρθιοι. Εκεί που οι άρχοντες κλείνουν τα μάτια, εμείς θα απλώνουμε το χέρι. Γιατί ο Ιερός Λόχος ξέρει τι σημαίνει ευθύνη, τι σημαίνει έμπρακτη αλληλεγγύη, τι σημαίνει καθήκον προς την Πατρίδα και τον Συνάνθρωπο.

Ιερός Λόχος Τομέας Αλληλεγγύης 

Δολοφονίες με βαθύ συμβολισμό.Ο Πατριωτισμός στο Στόχαστρο!

 

Δολοφονίες με βαθύ συμβολισμό.Ο Πατριωτισμός στο Στόχαστρο!

Στην Αμερική ένας δημοσιογράφος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Λίγο πριν μια νεαρή Ουκρανή δολοφονήθηκε άγρια μέσα σε μέσο μαζικής μεταφοράς. 

Ήταν δύο δολοφονίες που κουβαλούν συμβολισμό και αποκαλύπτουν την υποκρισία του συστήματος. Γιατί όταν το θύμα είναι λευκός και ο δράστης ανήκει σε «προστατευόμενη» ομάδα, τα μεγάλα ΜΜΕ σωπαίνουν. Αντιστρέψτε τους ρόλους και θα δείτε πώς το ίδιο γεγονός θα γινόταν πρώτο θέμα σε όλο τον κόσμο, με ατελείωτες αναλύσεις, πορείες και εκστρατείες ευαισθητοποίησης.

Η υποβάθμιση και η σιωπή δεν είναι τυχαία. Είναι σιωπή συνενοχής. Τα μεγάλα δίκτυα, οι εφημερίδες, οι καλοπληρωμένοι σχολιαστές, όλοι αυτοί που καθημερινά κάνουν κήρυγμα «ανθρωπισμού», επιλέγουν πότε θα δείξουν ευαισθησία και πότε θα γυρίσουν το κεφάλι αλλού. Όταν δολοφονείται ένας λευκός άνθρωπος, ένας πατριώτης, ένας δημοσιογράφος που τολμά να πάει κόντρα στο κατεστημένο, το έγκλημα υποβαθμίζεται μέσα σε λίγες ώρες. Όταν τα θύματα δεν εξυπηρετούν το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης, απλά δεν υπάρχουν.

Αυτό που συμβαίνει στην Αμερική είναι καθρέφτης της παγκόσμιας κατάστασης. Ο πατριωτισμός, η ευρωπαϊκή ταυτότητα, η πίστη στις ρίζες και στην ιστορία αντιμετωπίζονται σαν απειλή. Δεν υπάρχει «ουδέτερη δημοσιογραφία». Υπάρχει μόνο δημοσιογραφία που υπηρετεί το σύστημα και δημοσιογραφία που μπαίνει στο στόχαστρο. Όποιος υψώνει φωνή για το Έθνος, για την αλήθεια, για τις αξίες που θέλουν να σβήσουν, στιγματίζεται, λοιδορείται, και αν συνεχίσει αμετανόητος, τότε γίνεται επικίνδυνος. Επικίνδυνος όχι για τους Λαούς, αλλά για την εξουσία.

Η Ελλάδα δεν έμεινε έξω από αυτόν τον κύκλο αίματος. Ο Γιώργος Καραϊβάζ, ένας άνθρωπος που ξεσκέπαζε βρόμικες υποθέσεις και έφερνε στο φως όσα ήθελαν να μείνουν κρυφά, εκτελέστηκε μέρα μεσημέρι. Χρόνια έχουν περάσει και οι ένοχοι παραμένουν στο σκοτάδι. Το ίδιο συνέβη και με τον Σωκράτη Γκιόλια. Τον γάζωσαν στην πόρτα του σπιτιού του, δίπλα στην οικογένειά του. Έγκλημα που θύμιζε καθαρή τρομοκρατική εκτέλεση, με στόχο να φιμώσει μια ανεξάρτητη φωνή. Και στις δύο περιπτώσεις, το κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο: αδράνεια, συγκάλυψη, ατιμωρησία.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτές οι δολοφονίες δεν είναι τυφλές πράξεις. Είναι κατευθυνόμενη βία. Είναι πολιτική τρομοκρατία με όπλα ή με μαχαίρια, που υπηρετεί το ίδιο σχέδιο: να σπάσει το ηθικό όσων τολμούν να αμφισβητήσουν την παγκόσμια επιβολή. Να δοθεί το μήνυμα πως όποιος τολμά να μιλά για Πατρίδα, για Πίστη, για Αλήθεια, θα πληρώσει βαρύ τίμημα. Δεν είναι απλά εγκλήματα, είναι προειδοποιήσεις.

Η φίμωση παίρνει πολλές μορφές. Σήμερα μπορεί να είναι η δολοφονία ενός δημοσιογράφου, αύριο μπορεί να είναι η δίωξη ενός πολιτικού, μεθαύριο η στοχοποίηση ενός φοιτητή που μίλησε με περηφάνια για την ιστορία του. Το σύστημα δεν θέλει πολίτες με ταυτότητα. Θέλει υπηκόους χωρίς μνήμη, χωρίς ρίζες, χωρίς αντίσταση. Θέλει να μας πείσει ότι ο πατριωτισμός είναι μίσος, ότι η αγάπη για τον λαό σου είναι επικίνδυνη, ότι το να είσαι λευκός Ευρωπαίος είναι σχεδόν έγκλημα.

Όμως η αλήθεια δεν σβήνει με δολοφονίες. Όσο κι αν θέλουν να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι, δεν θα τα καταφέρουν. Κάθε χυμένο αίμα γίνεται φλόγα. Κάθε φίμωση γίνεται πείσμα. Κάθε δολοφονία ενός πατριώτη ή ενός ελεύθερου δημοσιογράφου είναι κραυγή που αντηχεί πιο δυνατά. Ο αντίπαλος μας φοβάται, και γι’ αυτό χτυπά τόσο σκληρά.

Ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι σήμερα υπό διωγμό. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι παραμένει ζωντανός ο Αγώνας μας. Αν ήταν «ξεπερασμένος» όπως θέλουν να μας πείσουν, δεν θα χρειαζόταν τόση βία για να τον φιμώσουν. Ο Αγώνας μας δεν είναι εύκολος, ούτε αναίμακτος. Είναι όμως δίκαιος και αναγκαίος. Γιατί χωρίς Πατρίδα, χωρίς Αλήθεια, χωρίς Ρίζες, δεν υπάρχει μέλλον.

Κι αν αυτοί δολοφονούν τη φωνή μας, εμείς έχουμε χρέος να γίνουμε χίλιες φωνές. Να θυμίζουμε, να καταγγέλλουμε, να στεκόμαστε όρθιοι. Γιατί η σιωπή είναι συνενοχή και η υποταγή είναι θάνατος.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025

Οι Χάντρες και τα Καθρεφτάκια της Νέας Δημοκρατίας.

  

Οι Χάντρες και τα Καθρεφτάκια της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέπτεται για ακόμη μία φορά τη Θεσσαλονίκη και τη ΔΕΘ, για να παρουσιάσει – όπως πάντα – το κυβερνητικό του «όραμα». Όμως, για ποιο όραμα μιλάμε; Για ποιο μέλλον; Η εικόνα θυμίζει περισσότερο εκείνον που έρχεται με «χάντρες και καθρεφτάκια» να παραπλανήσει τους ιθαγενείς, παρά έναν πρωθυπουργό που μιλά σε έναν λαό που πονά, που υποφέρει από την ακρίβεια, την ανεργία και τη συνεχή συρρίκνωση του εισοδήματος.

Διότι η αλήθεια είναι σκληρή: αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο στον λαό, που μιλάνε για «υπευθυνότητα», που επέβαλαν λιτότητα και φοροκαταιγίδες, είναι οι ίδιοι που τρώνε με χρυσά κουτάλια εις βάρος του δημόσιου κορβανά. Η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κυβερνά αδιάλειπτα από το 2019, χρωστάει σήμερα στο ελληνικό Δημόσιο και στις τράπεζες πάνω από 350 εκατομμύρια ευρώ. Ένα δυσθεώρητο ποσό, που διογκώνεται χρόνο με τον χρόνο, ενώ το κόμμα συνεχίζει να δανείζεται χωρίς καμία ουσιαστική πρόθεση αποπληρωμής. Πρόκειται για τα μεγαλύτερα κομματικά χρέη στην Ευρώπη. Και την ίδια στιγμή που δεν επιστρέφει ούτε ευρώ από τα θαλασσοδάνεια, έρχεται να μιλήσει στον λαό για «υπευθυνότητα», για «δημοσιονομική πειθαρχία» και για «νοικοκυρεμένα οικονομικά». Η ειρωνεία ξεπερνά κάθε όριο: η ίδια η ΝΔ, που βύθισε τη χώρα σε χρέη και μνημόνια, λειτουργεί ως μόνιμος κακοπληρωτής, δίχως καμία συνέπεια. Αν μια μικρομεσαία επιχείρηση χρωστούσε αντίστοιχα, θα είχε κλείσει και οι ιδιοκτήτες της θα είχαν δει τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό. Για τη ΝΔ, όμως, όλα συγχωρούνται.

Δεν είναι μόνο τα κομματικά χρέη. Την τελευταία δεκαετία (2015–2025) καταγράφονται σειρά από σκάνδαλα και υποθέσεις που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τη Νέα Δημοκρατία. Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ με ψευδείς δηλώσεις για βοσκοτόπια και ζώα, ζημία άνω των 22 εκατομμυρίων ευρώ και πρόστιμο 392 εκατομμυρίων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα την παραίτηση τεσσάρων υπουργών. Σκάνδαλο υποκλοπών με το λογισμικό Predator, μαζικές παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και του Ν. Ανδρουλάκη, με διεθνή κατακραυγή και καταδίκες από το Ευρωκοινοβούλιο. Τραγωδία στα Τέμπη με 57 νεκρούς, όπου αποκαλύφθηκαν καθυστερήσεις, αμέλειες και καταγγελίες για συγκάλυψη στη σύμβαση τηλεδιοίκησης. Το περίφημο Email-gate με την Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, που τιμωρήθηκε για παράνομη χρήση προσωπικών δεδομένων με πρόστιμα που έφτασαν τις 440.000 ευρώ. Η υπόθεση της αδήλωτης εργασίας στα γραφεία της ΝΔ, όπου το Εφετείο δικαίωσε εργαζόμενους που πληρώνονταν «μαύρα» με 250 ευρώ τον μήνα. Η «Λίστα Πέτσα» του 2020, όπου 20 εκατομμύρια μοιράστηκαν σε ΜΜΕ με αδιαφανή κριτήρια, αποκλείοντας όσα δεν στήριζαν την κυβέρνηση. Και τέλος οι fast-track αλλαγές στα εργασιακά, με την καθιέρωση 6ημέρου και 13ώρου, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύφθηκε η δράση της «Ομάδας Αλήθειας» ως μηχανισμού κυβερνητικής προπαγάνδας με αδιαφανή χρηματοδότηση.

Από τα σκάνδαλα των αγροτικών επιδοτήσεων μέχρι το δυστύχημα των Τεμπών, από την παρακολούθηση πολιτικών μέχρι τα θαλασσοδάνεια και τις λίστες Πέτσα, το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται: ανευθυνότητα, αδιαφάνεια, εξυπηρέτηση φίλων και παραγόντων εις βάρος της κοινωνίας. Ενώ ο ελληνικός λαός πλήρωνε μνημόνια, φόρους και χαράτσια, ενώ συνταξιούχοι έβλεπαν τις συντάξεις τους να κόβονται και νέοι άνθρωποι έφευγαν στο εξωτερικό, η Νέα Δημοκρατία συνέχιζε να ζει και να πολιτεύεται με δανεικά και αγύριστα.

Αυτοί που έλεγαν «μαζί τα φάγαμε» και κήρυτταν τη λιτότητα είναι οι ίδιοι που φεσώνουν το Δημόσιο με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, είναι οι ίδιοι που μοιράζουν επιδοτήσεις και διαφημιστικά πακέτα στους κολλητούς, είναι οι ίδιοι που συγκαλύπτουν εγκλήματα και δυστυχήματα. Και όμως, ο κ. Μητσοτάκης έρχεται στη ΔΕΘ για να παρουσιάσει ξανά ένα «σχέδιο ανάπτυξης» και «ευημερίας». Στην πραγματικότητα, πουλάει φθηνές υποσχέσεις σε έναν λαό που ξέρει πια την αλήθεια.

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από άλλες χάντρες και καθρεφτάκια. Έχει ανάγκη από εθνική κοινωνική δικαιοσύνη, διαφάνεια και αληθινή πολιτική αναγέννηση, που αποδεδειγμένα, δεν μπορούν να μας την προσφέρουν αυτοί που μας κατέστρεψαν. 

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2025

Φλόγα Εθνική και Εργατική Δικαιοσύνη στον Λευκό Πύργο – Οι Ομιλίες του Ιερού Λόχου και του 4Ε!

 

Φλόγα Εθνική και Εργατική Δικαιοσύνη στον Λευκό Πύργο – Οι Ομιλίες του Ιερού Λόχου και του 4Ε

Το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, την ώρα που ο πρωθυπουργός περιφερόταν στη ΔΕΘ μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις, στον Λευκό Πύργο στήθηκε η αληθινή φωνή του Λαού με πρωτοβουλία της δημοτικής παράταξης Ενωμένοι Μακεδόνες. Πατριωτικές και Εθνικοκοινωνικές δυνάμεις ενώθηκαν σε μια μαχητική συγκέντρωση, με την παρουσία του Εθνικού Κοινωνικού Κινήματος Ιερός Λόχος και του εργατικού Σωματείου 4Ε.

Η ομιλία του εκπροσώπου του 4Ε 

Δείτε το βίντεο και στο You tube

Δύο ομιλίες, γεμάτες φλόγα και αγωνιστικό παλμό, έδωσαν το στίγμα της εποχής: κοινωνισμός απέναντι στην ασυδοσία του κεφαλαίου, εργατική δικαιοσύνη απέναντι στην εξαθλίωση, πατριωτισμός απέναντι στην εθνική υποταγή. Λόγοι που δεν χαϊδεύουν αυτιά, αλλά ξεσκεπάζουν το ψέμα, καταγγέλλουν την προδοσία και καλούν σε οργανωμένο αγώνα.

Η ομιλία του Προέδρου του ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Δείτε το βίντεο και στο You tube

Εκεί, μπροστά στο μνημείο του Λευκού Πύργου, ακούστηκε η αληθινή Ελλάδα. Όχι η Ελλάδα των αριθμών και των τραπεζών, αλλά η Ελλάδα του μόχθου, της αξιοπρέπειας και της αντίστασης. Το μήνυμα ήταν καθαρό: ο λαός δεν υποτάσσεται, δεν σκύβει, δεν ξεπουλά την Πατρίδα του.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τελικής Νίκης.