Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά - ενάντια στην μοναξιά του ατόμου! Video

  

Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά – ενάντια στη μοναξιά του ατόμου!

Την Κυριακή των Βαΐων στα γραφεία της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε συλλογή τροφίμων για  οικογένειες συναγωνιστών που βιώνουν τον Γολγοθά της δημοκρατίας τους. 

Δυστυχώς η πατρίδα που δημιούργησαν οι "εθνοσωτήρες" πολιτικοί είναι άρρωστη. Η κοινωνία που μας επέβαλαν νοσεί.Χτισμένη πάνω στον ανταγωνισμό, τον ατομισμό, την κατανάλωση και την εκμετάλλευση.Η απομόνωση και ο ατομισμός είναι εργαλεία εξουσίας και όπλα του συστήματος.Δεν γεννηθήκαμε για να ζούμε σε κοινωνίες φυλακές.Δεν γεννηθήκαμε για να πληρώνουμε ενοίκιο για κάθε ανάσα που παίρνουμε.Δεν μας αξίζει η σκλαβιά που μας πουλάνε για ελευθερία.Μας μεγάλωσαν με το ψέμα ότι "κοίτα τον εαυτό του και μην μιλας" είναι φυσικός νόμος.Ότι το να τσακίζεσαι στη δουλειά για ψίχουλα είναι τιμή.Ότι το να νιώθεις μόνος, αποκομμένος, αδύναμος – είναι δικό σου φταίξιμο.Εμείς όμως είμαστε εδώ και δεν ζητάμε μεταρρυθμίσεις.

Εμείς θέλουμε επανάσταση.

Θέλουμε να χτίσουμε έναν νέο κόσμο απ’ την αρχή.Με κοινότητες. Με κοινοτισμό. Με συλλογικότητα.Με βάση το πιο φυσιολογικό και αρχέγονο ένστικτο του Ανθρώπου.

Τον Εθνικισμό!

Θέλουμε γειτονιές Ελληνικές.Θέλουμε Ελληνόπουλα να γεμίζουν τα σχολεία και τις παιδικές χαρές.Εργατικά Σωματεία όπου ο λόγος όλων έχει αξία και θα τρέμουν την φωνή μας οι Καπιταλιστές και οι μαρξιστές προδότες του Έλληνα εργαζομένου. Κοινά αγαθά, όχι εμπορεύματα.Αλληλεγγύη, όχι φιλανθρωπία.Συναγωνιστές, όχι χτύπημα φιλικό στις πλάτες την ώρα του πολέμου.

Κάποιοι μας είπαν ουτοπιστές.Μα η αληθινή ουτοπία είναι να συνεχίζουμε να ζούμε έτσι:Μόνοι, σιωπηλοί, πειθαρχημένοι στους άρρωστους νόμους μιας άρρωστης κρατικής ανθελληνικής μηχανής που κάθε μέρα πολτοποιεί τις ζωές και τα όνειρα μας.

Κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι ο Ιερός Λόχος είναι κόμμα. Λάθος!Ο Ιερός Λόχος είναι αντικόμμα.Είμαστε αυτοί που θα συντρίψουμε όχι μόνο το άθλιο πολιτικό σκηνικό αλλά και όλους αυτούς που καπηλεύονται τις Ιδέες μας.

Μεγαλύτερη σημασία από κάθε πολιτικό αγώνα και κάθε πολιτικό συμβιβασμό που κάποιοι θέλουν να μας προβάλλουν ως έξυπνη και λογική λύση, είναι δράσεις που χρόνια κάνουμε ως Κίνημα. Με κοινότητες φτιάχνουμε τον κόσμο ξανά – ενάντια στη μοναξιά του ατόμου.

Και δεν θα περιμένουμε κανέναν.Θα τον χτίσουμε με τα χέρια μας.Στους δρόμους, στα στέκια, στους χώρους εργασίας, στις συνελεύσεις των ελεύθερων γειτονιών.

Τώρα. Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο.

Τέλος ευχαριστούμε τους Αυτόνομους Εθνικιστές και τους Συναγωνιστές του Defend Salonica για την συμμετοχή τους. 

Ζήτω η Νίκη

Ζήτω η μία Αιωνία και Αδιαίρετος Ελλάς

Δείτε το βίντεο της ομιλίας στο You tube

Ανδρέας Γενιάς Πρόεδρος του

ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση. Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

  

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μιλάμε για θυσία, Σταύρωση και Ανάσταση. 

Ξαφνικά γεμίζουν τα τηλεοπτικά κανάλια από ιερωμένους, από ψεύτικες ευχές και από τσιμπούσια με λιχουδιές για λίγους, την ώρα που οι πολλοί αγκομαχάνε.

Όμως η φτώχεια έχει πάρει διαστάσεις που πλέον δεν καταγράφονται σε στατιστικές μελέτες. Ολόκληρες οικογένειες ζουν με την αγωνία του "αν θα φτάσουν τα λεφτά ως το τέλος του μήνα", ενώ πολλά Ελληνόπουλα πηγαίνουν σχολείο νηστικά και οι ηλικιωμένοι καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε φαγητό ή φάρμακα. 

Οι άρρωστοι περιμένουν μήνες για ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ οι ψυχικά καταβεβλημένοι μένουν μόνοι τους, να παλεύουν με το σκοτάδι, γιατί το κράτος απουσιάζει. Όχι γιατί δεν ξέρει. Αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται το κράτος για τον Ελληνικό Λαό.

Την ίδια ώρα, οι "δήθεν" και οι "φαντασμένοι" καλά κρατούν. 

Βγαίνουν στα social media με "φιλανθρωπίες" μπροστά σε κάμερες, με ταξίδια πολυτελείας, ή με μηνύματα υποκρισίας και "ενσυναίσθηση" με πολλά φίλτρα. 

Οι πολιτικοί δε, φωτογραφίζονται με λαμπάδες, δίπλα στους ίδιους ανθρώπους που καθημερινά περιφρονούν με την πολιτική τους. Και οι κομπλεξικοί ντυμένοι με κοστούμια εξουσίας και θρησκευτικής υποκρισίας.

Δυστυχώς όμως, η ψυχική κούραση είναι παντού.Στους εργαζόμενους που τσακίζονται με 10ωρα και 12ωρα για να αμείβονται με μισθούς πείνας. Στους γονείς που δεν έχουν την δυνατότητα να σταθούν στα παιδιά τους. 

Στους νέους όπου επιλέγουν να ξενιτευτούν για να ζήσουν αξιοπρεπώς. 

Κι όμως, η κυβέρνηση επιλέγει να επενδύει σε λαθραία εισερχόμενους μετανάστες, σε κάμερες και βιτρίνες. Επιλέγει να καλύπτει τον πόνο με επικοινωνιακά τρικ, ενώ η αγωνίας της επιβίωσης για τους Έλληνες γίνεται όλο και πιο επώδυνη.

Όσο για τον Ελληνικό λαό, μπορούμε πλέον να λέμε ότι "έμαθε να ζει με το τι θα πει ο κόσμος και όχι με το τι θα πει ο Χριστός".

Κρύβουμε την αλήθεια μας για να είμαστε αρεστοί στον κόσμο, κι όχι για να είμαστε αληθινοί μπροστά στον Χριστό. Κι όμως, Εκείνος κατέδειξε την υποκρισία και δίδαξε ταπεινότητα. Δεν ζήτησε προβολή και έπαρση αλλά μετάνοια.

Σήμερα, τα Πάθη του Χριστού μπορούν να λειτουργήσουν ως καθρέφτης για την κοινωνία μας, αναδεικνύοντας την αγωνία και τον πόνο των Ελλήνων που υποφέρουν από την αδικία, την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. 

Η αληθινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη καλεί σε πράξεις αλληλεγγύης, ανιδιοτελούς προσφοράς και συνείδησης για τον πόνο του Συνέλληνα.

Αυτή λοιπόν την Ανάσταση, ας βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε. 

Ας σταθούμε δίπλα στους Έλληνες , όχι μόνο με ευχές, αλλά με δράση και εθνικό κοινωνισμό. Να γίνουμε η φωνή αυτών που δεν ακούγονται. Να απαιτήσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και όχι που τον εξουσιάζει. Να στηρίξουμε τον διπλανό που μας χρειάζεται. Να υπερασπιστούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκεί που έχει καταπατηθεί. Γιατί μόνο έτσι θα έρθει και η Ανάσταση.

Η αλληλεγγύη ή αλλιώς ο κοινωνισμός, είναι η απάντηση στην ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται από ασθένειες, φτώχεια, πείνα και ψυχική εξάντληση. Είναι η πράξη που μετατρέπει τη συμπόνια σε δράση. Όταν προσφέρουμε τρόφιμα σε μια οικογένεια που πεινά, όταν ακούμε έναν άνθρωπο που λυγίζει ψυχικά, όταν στηρίζουμε τους ηλικιωμένους ή διεκδικούμε δικαιοσύνη για όσους μένουν πίσω, τότε η αλληλεγγύη αυτή, γίνεται το φως μέσα στο σκοτάδι της εγκατάλειψης.

Μόνο με συλλογική ευθύνη και κοινωνική εγρήγορση μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που δεν θα αφήνει κανέναν Έλληνα πίσω.

Αν θέλουμε μια άλλη Ελλάδα, ανθρώπινη, δίκαιη, ζωντανή, Θα πρέπει να την διεκδικήσουμε με τις επιλογές μας. Με τη στάση μας. Με το θάρρος να πούμε: Φτάνει πια.

Αν αυτή η χώρα θέλει πραγματικά Ανάσταση, πρέπει να διαλέξει. Ή με τους ίδιους που έφεραν τη σήψη — ή με εκείνους που έχουν το θάρρος να συγκρουστούν με την σήψη όπως είναι το Κίνημα του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ!

Ώρα να τελειώνουμε με τα προσχήματα. Ώρα να διαλέξουμε πλευρά.

Εμείς είμαστε εδώ. Ξεκάθαροι, αληθινοί, αποφασισμένοι.

Αν θέλετε Ανάσταση — αγωνιστείτε μαζί μας να την χτίσουμε. Αλλιώς θα βιώνουμε εσαεί τον Γολγοθά χωρίς όμως την Ανάσταση. 

Χρόνια Πολλά. Με Φως. Με Αλήθεια. Με απόφαση και δύναμη. 

Καλή Λαμπρή σε όλους τους Έλληνες!

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής την 11.4.2025

Σεβασμός στους ήρωες όχι στους πολιτικάντηδες. Άρθρο στην Ελεύθερη Ώρα

 

Την προηγούμενη εβδομάδα παρευρέθηκα σε μία ομιλία για την ΕΟΚΑ με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα.

Και ενώ κάποιος θα περίμενε ότι μέσα από την όλη εκδήλωση θα αναζωπυρώνοντουσαν τα βαθύτερα εθνικά αισθήματα και πόθοι, για Ένωση της Μητρός Ελλάδος με τα της θυγατέρος Κύπρου, δυστυχώς η όλη εκδήλωση δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μία γλυκανάλατη πασαρέλα, των τοπικών αρχόντων και βουλευτών με τους χειροκροτητές τους.

Όμως οι παραδόσεις και οι Εθνικές εορτές, θα πρέπει να είναι ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας. Δεν είναι μουσειακά εκθέματα, ούτε εργαλεία για χειραγώγηση.

Δυστυχώς όμως, η χρήση της παράδοσης και των εθνικών εορτών έχει εξελιχθεί σε εργαλείο εξουσίας και ιδεολογικής χειραγώγησης για πολλούς πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, μετατρέποντάς τες σε ένα απλό πολιτιστικό γεγονός, απογυμνωμένο από την ουσιαστική του σημασία.

Από τη μια, οι αριστεροί αντιμετωπίζουν τις παραδόσεις ως διεθνιστικό και ταξικό γεγονός, δηλαδή μια καλή ευκαιρία να προωθήσουν την πνευματική τους ψώρα. Στήνουν φεστιβάλ με παραδοσιακούς χορούς, διαφημίζουν γεύσεις από «όλο τον κόσμο» και κάνουν αναφορές στην πολιτισμική ποικιλομορφία, χωρίς όμως να ενδιαφέρονται για τη βαθύτερη ουσία των παραδόσεων: τη συνέχεια, τη σύνδεση με την ταυτότητα και τη διαχρονική αξία τους. Έτσι, εκπαιδεύουν τον λαό μας, να βλέπουν την παράδοση ως μια τουριστική ατραξιόν και όχι ως κάτι που έχει ρίζες και εξέλιξη μέσα στο χρόνο.

Από την άλλη, η δεξιά, με την ρητορική της «πατρίδας και θρησκείας», χρησιμοποιεί τις παραδόσεις ως δεξαμενή χειραγώγησης. Το πατριωτικό συναίσθημα διατηρείται σε αδράνεια, σαν μια νοσταλγική ανάμνηση που δεν οδηγεί σε δράση. Οι Έλληνες καλούνται να «τιμήσουν την παράδοση» με μια συμμετοχή σε παρελάσεις ή πανηγύρια, αλλά όχι να την εξελίξουν, να την εμπλουτίσουν ή να την χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο πραγματικής αυτογνωσίας και κοινωνικής προόδου.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου. Για την αριστερά είναι απλώς μια ευκαιρία για αντιπολεμικά μηνύματα και επιλεκτική μνήμη, ενώ για τη δεξιά είναι μια επανάληψη στερεοτύπων χωρίς κανένα ουσιαστικό κάλεσμα σε σύγχρονη εθνική εγρήγορση. Κανείς δεν καλεί τους νέους να συνδέσουν την Επανάσταση με τις αλύτρωτες πατρίδες, τις σημερινές προκλήσεις, όπως η δημογραφική κρίση, η κοινωνική διάλυση και η πολιτική υποτέλεια. Αντί να διδάσκουμε στους μαθητές τα Ιδανικά του Έθνους μας, όπως η Μεγάλη Ιδέα του γένους και την Εθνική κυριαρχία μας, τους διδάσκουν να είναι αδιάφοροι και παθητικοί.

Ένα ακόμη λυπηρό κομμάτι είναι η επιλεκτική παραδοχή παραδόσεων. 

Δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε ιστορικά πρόσωπα ή γεγονότα να αναδεικνύονται επιλεκτικά, ανάλογα με το αν εξυπηρετούν το εκάστοτε αφήγημα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο ηγέτης της ΕΟΚΑ, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα της Κύπρου για Ένωση με την Ελλάδα. 

Παρά την πολύπλευρη του συμβολή στον εθνικό αγώνα, η μνήμη του Γρίβα έχει αντιμετωπιστεί με απαξίωση λόγω των αντικομμουνιστικών του αισθημάτων. 

 Αυτή η επιλεκτική αποδοχή της ιστορίας δείχνει πώς η πολιτική εξουσία δεν αναγνωρίζει πάντα τις παραδόσεις και τις προσωπικότητες βάσει της ιστορικής τους σημασίας, αλλά βάσει των συμφερόντων που εξυπηρετούν κάθε φορά.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μοναδικό για τον Γρίβα· αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν και σε άλλες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Οι τιμές αποδίδονται ανάλογα με το αν η συγκεκριμένη προσωπικότητα ή ιδεολογία ταιριάζει με το σημερινό πολιτικό αφήγημα. Έτσι, η παράδοση γίνεται ένα ακόμα εργαλείο ελέγχου της ιστορικής μνήμης, αντί για ένα ειλικρινές μέσο διατήρησης της ιστορικής αλήθειας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς. Ενώ η φράση του «Όχι» στις 28 Οκτωβρίου 1940 τιμάται κάθε χρόνο ως εθνική εορτή, ο ίδιος ο πατέρας της νικης αντιμετωπίζεται σαν να μην υπήρξε ποτέ. 

Αντί να υπάρχει μια σφαιρική κατανόηση της ιστορίας, προσωπικότητες και γεγονότα «φιλτράρονται» ώστε να ταιριάζουν με τα αφηγήματα που εξυπηρετούν κάθε φορά τις πολιτικές δυνάμεις.

Η έμπνευση, όμως, δεν είναι κάτι που κληρονομείται. Πρέπει να καλλιεργείται. Και αυτό δεν γίνεται με εθιμοτυπικές γιορτές ή με πολιτικές παρωπίδες. Οι νέες γενιές δεν χρειάζονται μια «ακίνδυνη» παράδοση, αλλά μια παράδοση ζωντανή, που τους κινητοποιεί να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον. Αν θέλουμε να αποδώσουμε τιμή στους προγόνους μας, ας μην τους αφήσουμε να γίνουν απλές φιγούρες σε επετειακές αφίσες. Ας κάνουμε την παράδοση πηγή δράσης και όχι λήθης.

Σε ένα εθνικό κράτος, η ιστορική μνήμη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική ούτε εργαλείο πολιτικής σκοπιμότητας. Οφείλει να είναι ζωντανή, αυθεντική και δίκαιη, τιμώντας όλες τις πτυχές του παρελθόντος χωρίς παραποιήσεις ή αποσιωπήσεις. Η παράδοση και η ιστορία δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, αλλά στο ίδιο το έθνος. Μόνο όταν διδασκόμαστε από το παρελθόν με αλήθεια και όχι με προπαγάνδα, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά.

Κάθε "δέντρο" που θέλει να φτάσει ψηλά, οφείλει να διατηρεί γερές τις ρίζες του.

Δήμου Μαρία από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

70 χρόνια Αγώνων για Ένωση!

  

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 – ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ

Σήμερα, σκύβουμε με σεβασμό και περηφάνια μπροστά στην αιώνια φλόγα της ελευθερίας που άναψε η ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Η μέρα αυτή δεν είναι απλώς μια ιστορική αναφορά – είναι φλόγα άσβεστη, πυξίδα αγώνα, φωνή ψυχής που βροντοφωνάζει: Ένωση ή Θάνατος!

Οι ήρωες εκείνης της εποχής δεν υπολόγισαν τον φόβο, δεν λύγισαν μπροστά στον ζυγό. Με θυσία, ιδανικά και πίστη, ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αποικιοκρατία και έγιναν οι φλόγες που φώτισαν τον δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας και της λευτεριάς.

Δεν ξεχνάμε τον Αρχήγο Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Μάρκο Δράκο, τον Κυριάκο Μάτση και τόσους άλλους λεβέντες της πατρίδας. Τους χρωστάμε την ψυχή μας. Κάθε πέτρα αυτής της γης έχει ποτιστεί με το αίμα και τον όρκο τους: Η Κύπρος ελληνική!

Η 1η Απριλίου δεν είναι απλώς μια σελίδα στην ιστορία. Είναι κραυγή αντίστασης. Είναι παρακαταθήκη ευθύνης. Είναι κάλεσμα στους νέους να θυμούνται, να σέβονται, να συνεχίζουν τον αγώνα για την Ένωση και την εθνική αξιοπρέπεια.

Ζήτω η 1η Απριλίου 1955!
Ζήτω η ΕΟΚΑ!
Ζήτω η Ένωση!

Παραμονή της επετείου των 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ πραγματοποιήθηκε συμβολική νυχτερινή πορεία από το Κίνημα μας και αυτόνομους Εθνικιστές της Θεσσαλονίκης. 

Δείτε το βίντεο You tube

Τις προηγούμενες ημέρες στα γραφεία της Θεσσαλονίκης είχε πραγματοποιηθεί προβολή ντοκιμαντέρ για την ΕΟΚΑ.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Αλληλεγγύη με Τρόφιμα: Όταν η Κοινωνία Κάνει τη Δουλειά της Πολιτείας.

  

Ο Τάσος τις Κυριακές δεν κοιμάται μέχρι το μεσημέρι, ούτε πηγαίνει στο γήπεδο ή στα καφενεία. 

Ο Τάσος τις Κυριακές τις αφιερώνει στο να βοηθάει ιδρύματα, ελληνικές οικογένειες και γεροντάκια που υποφέρουν.

Ο Τάσος τις Κυριακές πηγαίνει στην λαχαναγορά,  φορτώνει το αμάξι του με προσφορές που του δίνουν οι επαγγελματίες (και τους ευχαριστούμε αυτό) και κάνει διανομή στην Θεσσαλονίκη. 

Γίνε και εσύ σαν τον Τάσο!

Αλληλεγγύη με Τρόφιμα: Όταν η Κοινωνία Κάνει τη Δουλειά της Πολιτείας

Σε μια χώρα που υποτίθεται πως ανήκει στην «ανεπτυγμένη Δύση», η βασική επιβίωση δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας αλλά εγγύηση από την ίδια την Πολιτεία. Κι όμως, καθημερινά, χιλιάδες συμπολίτες μας επιβιώνουν χάρη στην αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων: διανομές τροφίμων, συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία — πρωτοβουλίες από τα κάτω που καλύπτουν τα κενά που αφήνει επιδεικτικά το κράτος.

Αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος, παρακολουθεί παθητικά την εξαθλίωση, βαφτίζοντας την φτώχεια ως «προσωρινή δυσκολία» και επενδύοντας σε επιδόματα-ψίχουλα, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Την ώρα που συμπολίτες μας στήνονται σε ουρές για ένα πακέτο μακαρόνια, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι μιλούν για «ανάπτυξη» και «βελτίωση της οικονομίας».

Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι ντροπή. Είναι αξιοπρέπεια. Ντροπή είναι να χρειάζεται να υπάρχει. Και όσο το κράτος νίπτει τας χείρας του, τόσο εμείς θα συνεχίσουμε —όχι από φιλανθρωπία, αλλά από χρέος προς τον συνάνθρωπο— να χτίζουμε γέφυρες εκεί που άλλοι υψώνουν τοίχους.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Τα Οχυρά του Μεγαλείου – Η Ηρωική Άμυνα των Ελλήνων στις 6 Απριλίου 1941.

 

Στις 6 Απριλίου 1941, η αυγή βρήκε την Ελλάδα να δέχεται απροειδοποίητη επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις. Ο Άξονας, απειλούμενος από την ελληνική νίκη στην Αλβανία, αποφάσισε να καθυποτάξει το φρόνημα ενός λαού που είχε ήδη πει το πρώτο και μέγα ΟΧΙ. Όμως εκεί, στα απόρθητα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά, ο Ελληνισμός έμελλε να στήσει ένα νέο έπος.

Η Γραμμή Μεταξά – ένα δίκτυο 21 οχυρών κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, φτιαγμένα από μπετόν και ατσάλι, αλλά κυρίως από ελληνική ψυχή. Εκεί στάθηκαν μόλις 70.000 Έλληνες φαντάροι και αξιωματικοί, απέναντι σε πάνω από 600.000 Γερμανούς, εξοπλισμένους με τα πλέον σύγχρονα μέσα πολέμου: αεροπορία, πυροβολικό, τεθωρακισμένα.

Κι όμως, η φλόγα του Έλληνα μαχητή έκαψε κάθε αριθμητική υπεροχή. Οι μάχες που δόθηκαν είναι σήμερα σχολεία ηρωισμού για ολόκληρο τον κόσμο.

Οχυρό Ρούπελ – Το σύμβολο της αλύγιστης αντίστασης

Το Ρούπελ πολιορκήθηκε από χιλιάδες Γερμανούς. Δέχτηκε σφοδρότατο βομβαρδισμό επί ώρες. Τα γερμανικά Στούκας το έπληξαν αδιάκοπα. Κι όμως, οι υπερασπιστές του δεν λύγισαν.
Όταν Γερμανοί απεσταλμένοι πρότειναν συνθηκολόγηση, ο Διοικητής του Ρούπελ, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος, απάντησε με τα αθάνατα λόγια:
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται!»

Οχυρό Λίσσε – Ηρωισμός μέχρις εσχάτων

Στο οχυρό Λίσσε, ο Αντισυνταγματάρχης Χαράλαμπος Καμπάνης και οι άνδρες του κράτησαν τις θέσεις τους επί τρεις ημέρες, με ελλιπή μέσα, σχεδόν χωρίς νερό και επικοινωνίες. Πολεμούσαν μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους, πλημμυρισμένους με καπνό και αίμα. Δεν εγκατέλειψαν. Δεν λύγισαν. Όταν τελικά ήρθε διαταγή παράδοσης (λόγω γενικής κατάρρευσης του μετώπου), οι Γερμανοί τούς απέδωσαν τιμές!

Οχυρό Περιθώρι – Θυσία για την τιμή

Σε αυτό το μικρό αλλά ηρωικό οχυρό, οι υπερασπιστές του πολέμησαν σώμα με σώμα με τους Γερμανούς, οι οποίοι τελικά εισέβαλαν μόνο με απώλειες και με τη βοήθεια φλογοβόλων. Ένας αξιωματικός, ο Υπολοχαγός Μήττας, πολέμησε μόνος του μέσα σε έναν διάδρομο επί 20 λεπτά, κρατώντας τους εχθρούς σε απόσταση με χειροβομβίδες. Έπεσε μαχόμενος, αλλά κράτησε το οχυρό ως το τέλος.

Τιμή και Αναγνώριση από τον Εχθρό

Όταν μετά από τρεις ημέρες σκληρών μαχών η Αθήνα κατελήφθη και δόθηκε διαταγή κατάπαυσης πυρός, οι Γερμανοί μπήκαν στα οχυρά. Δεν βρήκαν νικητές – βρήκαν τιτάνες. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Γερμανού Στρατηγού Φον Λιστ, που είπε:
«Αν είχα τέτοιους στρατιώτες, θα κατακτούσα ολόκληρο τον κόσμο!»

Σήμερα, υποκλινόμαστε.

Στους λίγους που έγιναν πολλοί με την ψυχή τους. Στους ανώνυμους ήρωες που έγραψαν ιστορία κάτω από τη γη, με τη λάμψη της τιμής να τους φωτίζει. Στους αξιωματικούς που έδωσαν διαταγές με το παράδειγμά τους και όχι μόνο με τα λόγια.

Τα Οχυρά Μεταξά δεν ήταν απλώς στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ήταν οι νέες Θερμοπύλες. Και οι υπερασπιστές τους ήταν οι νέοι Λεωνίδες.

Η Ελλάδα τούς χρωστά. Κι εμείς δεν ξεχνάμε.

Μαρτυρίες Ηρώων των Οχυρών Μεταξά

1. Ανθυπολοχαγός Παναγιώτης Σιδέρης – Οχυρό Ρούπελ

«Ήταν 5 το πρωί όταν άρχισε ο βομβαρδισμός. Τα σπλάχνα της γης έτρεμαν. Ο καπνός μας έπνιγε, αλλά δεν τολμούσε κανείς να κάνει πίσω. Κρατούσαμε τη σημαία της Ελλάδας μέσα στο καταφύγιο και τη φιλούσαμε πριν βγούμε για να πολεμήσουμε. Δεν μας ενδιέφερε αν θα πεθάνουμε, μόνο να μην περάσουν.»

2. Στρατιώτης Στέργιος Μπαρμπαρούσης – Οχυρό Ιστίμπεη

«Οι Γερμανοί μας φώναζαν με ντουντούκες να παραδοθούμε. Είχαν πετάξει προκηρύξεις. Γελάσαμε. Ο λοχαγός μας απάντησε με βολή πυροβόλου. ‘Η Ελλάδα δεν προσκυνά’, φώναξε. Και έτσι συνεχίσαμε. Πέντε μέρες, με λίγο νερό, χωρίς φως, αλλά με καρδιά φλεγόμενη.»

3. Υπολοχαγός Νικόλαος Καραχάλιος – Οχυρό Καρατάς

«Την ώρα της επίθεσης, μέσα στους καπνούς, μου φώναξε ένας στρατιώτης: ‘Κύριε Υπολοχαγέ, θα τους κρατήσουμε;’ Του απάντησα: ‘Δεν κρατάμε αυτούς, κρατάμε την Ελλάδα! Και η Ελλάδα δεν πέφτει!’ Πολεμήσαμε μέχρι που λιποθυμήσαμε από την εξάντληση. Και όμως, κρατήσαμε.»

4. Διοικητής Οχυρού Παλιουριώνες – Ταγματάρχης Βασίλειος Μπράβος

«Οι άντρες μου πολεμούσαν σαν λιοντάρια. Τους έβλεπα μέσα στους διαδρόμους, λερωμένοι με αίμα και καπνιά, αλλά με μάτια που έλαμπαν. Είχαν στο βλέμμα τους την Ιστορία. Ορκίστηκαν να μη δώσουν ούτε μία σπιθαμή. Δεν μου χρειάζονταν διαταγές – ήξεραν όλοι το καθήκον τους. Δεν πολεμούσαμε μόνο για τη νίκη. Πολεμούσαμε για την ψυχή της Ελλάδας.»

5. Μαχητής από το Οχυρό Περιθώρι (Ανώνυμος, από μεταγενέστερη αφήγηση)

«Στο τέλος, είχαμε μόνο δύο χειροβομβίδες και ένα πολυβόλο που είχε υπερθερμανθεί. Ξέραμε ότι δεν θα αντέχαμε άλλο. Κάποιος τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο και τον ακούγαμε μέσα στον θάλαμο. Δεν ήταν φόβος αυτό που νιώθαμε – ήταν αγάπη. Αγάπη για ό,τι πίσω αφήναμε. Αγάπη για την πατρίδα.»

Οι μαρτυρίες αυτές δεν είναι απλά αφηγήσεις· είναι όρκοι πίστης που κατατέθηκαν στην Ιστορία. Είναι ζωντανά παραδείγματα του τι μπορεί να κάνει ο Ελληνικός Λαός όταν πολεμά για το δίκαιο και το φως.

Δύο Ήρωες, Μία Σημαία – Δημήτριος Ίτσιος και Γεώργιος Δουράτσος.

Στο Ρούπελ της δόξας, εκεί όπου η πέτρα έγινε ψυχή και ο χάλυβας υποκλίθηκε στον Έλληνα φαντάρο, γράφτηκαν ιστορίες ανδρείας που μοιάζουν με αρχαίο έπος. Στην πρώτη γραμμή, δύο ονόματα χαράχτηκαν ανεξίτηλα: ο Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος και ο Διοικητής Γεώργιος Δουράτσος.

Δημήτριος Ίτσιος – Ο Λοχίας με το Πολυβόλο

Ο Δημήτριος Ίτσιος, από την Ιερισσό Χαλκιδικής, ήταν ένας απλός λοχίας της Ελληνικής Στρατιωτικής Δύναμης, τοποθετημένος στο φυλάκιο Π8 του Ρούπελ. Εκεί, μόνος με το πολυβόλο του και λίγους συντρόφους, κατάφερε να συγκρατήσει για ώρες την προέλαση των Γερμανών μέσα από ένα στενό φαράγγι.Καθώς τα πυρομαχικά τελείωσαν και το φυλάκιο κυκλώθηκε, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν. Εντυπωσιασμένοι από την αντίστασή του, του υποσχέθηκαν ότι θα τον σεβαστούν. Όμως, λίγες ώρες αργότερα, τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, πιθανότατα με διαταγή ανώτατου αξιωματικού, για παραδειγματισμό. Η θυσία του έγινε σύμβολο της αυταπάρνησης.Ο Ίτσιος δεν έπεσε – αναστήθηκε στα μάτια της Ιστορίας.

Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος – Ο Αξιωματικός της Τιμής

Ο Γεώργιος Δουράτσος, διοικητής του Οχυρού Ρούπελ, έγινε γνωστός για τη λιτή, αλλά αθάνατη απάντηση στους Γερμανούς όταν του ζήτησαν να παραδοθεί:

"Τα οχυρά δεν παραδίδονται – καταλαμβάνονται!"

Μια φράση που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, σύμβολο του ακλόνητου ελληνικού φρονήματος. Ο Δουράτσος, ψύχραιμος και αποφασισμένος, διοίκησε με τέτοιο κύρος και στρατιωτική ακρίβεια που ακόμη και οι αντίπαλοί του τον σεβάστηκαν. Όταν τελικά δόθηκε διαταγή από την Αθήνα για παράδοση, οι Γερμανοί τού απέδωσαν τιμές. Αντί να μπει αιχμάλωτος, εισήλθε με τη στολή του, κρατώντας το σπαθί του, με τον γερμανό διοικητή να υποκλίνεται μπροστά του.

Δύο μορφές, ένας κοινός σκοπός

Ο Ίτσιος με το πολυβόλο του και ο Δουράτσος με τη στρατιωτική του στάση, εκπροσώπησαν δύο πρόσωπα της ίδιας ελληνικής ψυχής: του απλού στρατιώτη και του ηγέτη. Δεν πολέμησαν μόνο με όπλα – πολέμησαν με τιμή, πίστη και περηφάνια.

Και οι δυο τους απέδειξαν πως η πατρίδα δεν χρειάζεται αριθμούς για να νικήσει – χρειάζεται Ψυχές με φλόγα και άξιο Ηγέτη όπως ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς για να τους εμπνεύσει.

Κλείνουμε το αφιέρωμα μας με την ιστορική ομιλία του Πατέρα της Νίκης Ιωάννη Μεταξά προς τους δημοσιογράφους την 30η Οκτωβρίου 1940, που εξηγεί γιατί η Ελλάς δεν μπορούσε να ανήκει στην συμμαχία του Άξονας και προβλέπει ότι η Γερμανία δεν μπορεί να νικήσει αυτόν τον πόλεμο!

Ανακοίνωσις του Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του Αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον (ξενοδοχείον "Μεγάλη Βρεταννία) εις τας 30 Οκτωβρίου 1940

Κύριοι,

Έχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. Aυτήν την ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. Γι' αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά. Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά. Θέλω vα ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτεια ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπική σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.

Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ' οποιονδήποτε. Απολύτως και γιά οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη δια τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος- τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας... 

Mη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει δια να τον αποφύγωμε. Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι' όλων των μέσων. 

Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι .

Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της ΕΛΛΗΣ. Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου . Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκηνητάς από την Τήνον μετά το έγκλημα, άν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των. Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους τον Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το πάν δια να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ' ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντος άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το πάν δια να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. 

Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρίσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικώνεναντίον μας κατηγοριών .

Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πώς καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να προφυλάξω τοv τόπον από αυτόν έστω και δια παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικώτερα συμφέροντα του Έθνους. Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατευθυνσιν τον Άξονος μου έδόθη να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορουσε να είναι μία εκουσία προσχώρησιν της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν" . Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ "ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος".

Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς δια την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα" τα οποία θα είχεν δια την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν.

Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις oτι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς . Δηλαδή θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. 

Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των.Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον.

Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυψεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν, άλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ' ας ειχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή ή ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν επακόλουθον πάσης τυχόv εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος με τον Άξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει της δυνατότητος δια τόν Άξονα να τας χρησιμοποιήση.

Δεν δύναμαι αφ' ετέρου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να μην αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται δια την ζωήν του, θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω. Αλλά τότε ο Ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η οποία δια vα τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ'εθνικού ακρωτηριασμού. Αυτή η δήθεν προφύλαξις θα ήτο δια την τύχην της εις το μέλλον Ελληνικής φυλής, πλέον ολεθρία και από τας χοιροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου. Το δίκαιον λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του Ελληνικού Λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν, και των Άγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των επίσης δικαίως θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ εάν εδίδετο ή εύλογος αυτή αφορμή.

Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, άλλά τρείς αυτήν την φοράν Ελλάδες.

Η πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχεν φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα δια να αποφύγη τον πόλεμον να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς Ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους Ελληνικωτέρους των Ελληνικών τοιούτους.

Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος, εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν.Tο Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τόν Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. 

Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του βρετανικού Στόλου εις τα νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. Η τρίτη αυτή Ελλάς, η "Δημοκρατική" θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της "δευτέρας" Ελλάδος, της Εθνικής δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της.

Έζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού που εδημιουργήθη το 1916 όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 πρέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός. Toν κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, δια το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας.

Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν.

Υπάρχουν πολλά εμπόδια.

Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μη προκαλέση, μεν, με κανένα τρόπο κανένα, αλλά και με κανένα τρόπο να μη υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ήδη δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεως του: Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική, και πανεθνική ένωσί του .

Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος των Άγγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλ' εν πάση περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος δια την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν.

Αλλ' η κοσμοκρατορία δια την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουνκέρκη. Ο πόλεμος δια τον Άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: "Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης" . Αλλά επί πλέον και ημείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμεν μόνον δια την νίκην, αλλά και δια την δόξαν.

Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε αδιάλλακτος."Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε", απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού τύπου κ. Κρανιωτάκης.

Λοιπόν ακούστε δια να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηράς ουδετερότητος. Έκαμα το παν δια να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών. Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, δια την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως και δια την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει. Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς δια την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική, πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφαστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Δια την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί παρά να είναι δική της. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία, η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή. 

Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρήται δια τον Άξονα ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον υπέρ ποτέ είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν. Η Ελλάς δεν πολεμά δια την νίκην. Πολεμά δια την Δόξαν. Και δια την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνη αξία της ιστορίας της.

Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθυκρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ' όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κρίσις του δι' αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμεν ότι ήτο δυνατόν δια να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. 

Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι αι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω μπορείτε να τα δείτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομώτατα θα δημοσιευθούν εις την Λευκήν Βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον. 

Δεν σας κρύβω κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Δια να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην δια παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας, ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν. Να μην κάμω την επιστράτευσιν, όταν από καιρού την εζήτησε και εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μού την ζητά το Επιτελείον... Ο ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντι του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς, τουλάχιστον δια την κρούσιν των πρώτων ημερών. Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος.

Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνη. Διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του καθήκοντος σας, το οποίον είναι να συντηρήσητε την ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι' αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις δια να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστιν εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον Ελληνικόν λαόν, και από το απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν.

Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον εις τας εφημερίδας, ανακοινωθέν από του Υπουργείου Εξωτερικών . Λοιπόν επειθυμώ να σας τονίσω τούτο: εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας δια τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές. Και κάτι άλλο. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν..

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Οι τράπεζες κερδίζουν, ο Ελληνικός Λάος πεινάει.

 

Από τις αρχές του 2025, οι τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες—Eurobank, Εθνική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς και Alpha Bank—έχουν σημειώσει σημαντική αύξηση στην κεφαλαιοποίησή τους. Συγκεκριμένα, οι τράπεζες αυτές παρουσίασαν ισχυρή κερδοφορία το 2024, με συνολικά καθαρά κέρδη ύψους 4,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, και προβλέψεις για το 2025 να φτάνουν τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Παράλληλα, οι τράπεζες έχουν δεσμευτεί να μειώσουν τα αναβαλλόμενα φορολογικά πιστωτικά υπόλοιπα (DTCs), τα οποία αποτελούν σημαντικό μέρος των κεφαλαίων τους. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Ιούνιο του 2024, περίπου το 41% των συνολικών κεφαλαίων των τραπεζών (ή 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ) αποτελούνταν από DTCs, σημειώνοντας μείωση από το 44% και τα 12,9 δισεκατομμύρια ευρώ τον Δεκέμβριο του 2023.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν σχεδιάζει να επιβάλει επιπλέον φόρους στις τράπεζες, παρά την αύξηση της κερδοφορίας τους. Ωστόσο, οι τράπεζες έχουν ανακοινώσει σχέδια για επιτάχυνση της απόσβεσης των αναβαλλόμενων φορολογικών πιστωτικών υπόλοιπων από το 2025, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας των κεφαλαίων τους.

Όσον αφορά τα επενδυτικά κεφάλαια (funds) και τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων (servicers) που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, υπάρχουν ανησυχίες για τη διαφάνεια και τις πρακτικές τους, ιδιαίτερα σε σχέση με πλειστηριασμούς ακινήτων. Παρόλα αυτά, οι ελληνικές αρχές και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα και τη δικαιοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Οι τράπεζες θησαυρίζουν, ενώ ο λαός αγκομαχά

Την ώρα λοιπόν που η κοινωνία βυθίζεται στην ακρίβεια, τους υπέρογκους φόρους και τις οικονομικές δυσκολίες, οι ελληνικές τράπεζες καταγράφουν υπερκέρδη δισεκατομμυρίων. Με την κεφαλαιοποίησή τους να εκτοξεύεται κατά 34,65% μέσα σε λίγους μήνες, οι τραπεζικοί κολοσσοί απολαμβάνουν κρατική στήριξη μέσω του αναβαλλόμενου φόρου, που εξακολουθεί να τις ευνοεί, την ίδια στιγμή που το κράτος στραγγαλίζει οικονομικά τους πολίτες.

Ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά παλεύουν να επιβιώσουν υπό το βάρος εξοντωτικής φορολογίας και διαρκώς αυξανόμενων τεκμηρίων. Αντί να επιβαρυνθούν αυτοί που έχουν πραγματικά ωφεληθεί από το σύστημα, οι κυβερνητικές πολιτικές επιτρέπουν στις τράπεζες να αποφεύγουν φόρους και να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν.

Την ίδια στιγμή, funds και εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων, πολλές από τις οποίες λειτουργούν από φορολογικούς παραδείσους, εκμεταλλεύονται τη νομική ασάφεια και προχωρούν σε μαζικούς πλειστηριασμούς κατοικιών, αφήνοντας οικογένειες στο δρόμο. Και όλα αυτά, ενώ κανείς δεν φαίνεται να λογοδοτεί και οι τράπεζες συμμετέχουν αδιαφανώς στη διαδικασία.

Είναι ξεκάθαρο πως το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Από τη μια, οι πολίτες βλέπουν τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται, τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν και την καθημερινότητά τους να γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Από την άλλη, οι τράπεζες καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας χωρίς ουσιαστική φορολογική επιβάρυνση.

Η αδικία αυτή είναι πλέον κραυγαλέα. Ο λαός δικαίως αγανακτεί και απαιτεί πραγματική φορολογική δικαιοσύνη. Μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτό το προκλητικό παιχνίδι εις βάρος της κοινωνίας;

Παραπομπές :

https://www.ekathimerini.com/economy/1263239/bank-dividends-are-soaring/?utm_source=chatgpt.com

https://economy-finance.ec.europa.eu/document/download/ca50fb99-491f-449b-96c2-6904e2efa8fc_en?filename=ip299_en.pdf&utm_source=chatgpt.com

https://www.bloomberg.com/news/articles/2024-12-02/greece-tells-investors-it-has-no-plans-for-extra-tax-on-banks?utm_source=chatgpt.com&embedded-checkout=true

https://secure.signin.spglobal.com/oauth2/spglobal/v1/authorize?client_id=RTG_SPCOM_OIDC_SPA&code_challenge=N8Rpmo_Q2jCDQxgGoiCF4zp5hcbW_L1RWj4OEOxyXNk&code_challenge_method=S256&display=pt-br&nonce=5Ky4a10vfLF9qvygz7N6QGcxOw2A91uMuhNt9kUUqjfWhRGzDAkke6t59G3I2Bkb&redirect_uri=https%3A%2F%2Fdisclosure.spglobal.com%2Fcallback&response_type=code&state=xsYfas1Xo2s8BdYDjx4e2suTxZDeWIKYsuabhq16nqkww0X9UsY6i5I3b1Oa8vBh&scope=openid%20email%20profile%20offline_access%20rtg_spcom%20ratings

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος 

Η κυβερνητική απάτη των αυξήσεων στους μισθούς. Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Η κυβερνητική απάτη των αυξήσεων στους μισθούς.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν σταματά να μας κοροϊδεύει. Η πολυδιαφημισμένη αύξηση του κατώτατου μισθού είναι μια νέα απάτη, ένα ακόμη χτύπημα στους Έλληνες εργαζόμενους. Ο κατώτατος μισθός που παραμένει εξευτελιστικά χαμηλός δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά, καθώς η ληστρική φορολογία μεσαιωνικού τύπου και η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, απορροφούν κάθε αύξηση. Η ακρίβεια στα τρόφιμα, στα ενοίκια και σε όλα τα απαραίτητα αγαθά καθιστά αδύνατο για τα νοικοκυριά να επιβιώσουν για ολόκληρο τον μήνα. Αυτή η «αύξηση» είναι καθαρή πρόκληση απέναντι στον Ελληνικό Λαό που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με ψίχουλα και επιδόματα.

Πρόκληση αποτελούν και οι δηλώσεις του "σοφού" οικονομικού αναλυτή και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη που μας είχε διαβεβαιώσει ότι μπορούμε να ζήσουμε τον μήνα με 100 ευρώ, ενώ ο ίδιος βέβαια απολαμβάνει τον  παχυλό μισθό άνω των 8.000 ευρώ!

Την ίδια βέβαια στιγμή, οι Έλληνες βλέπουν το κράτος να τους παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι από τα εισοδήματά τους μέσω φόρων και εισφορών, και μετά να τους τάζει επιδόματα-ψίχουλα. Και ας μη γελιόμαστε: αυτά τα επιδόματα δεν τα παίρνουν όλοι. Μόνο μια επιλεγμένη ομάδα μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά, ενώ οι υπόλοιποι απλά βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται συνεχώς. Έτσι, η πολιτική "μοιρασιά" συνεχίζεται.

 Ομως κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να ξεχνά και το "χαράτσι", που μας επιβλήθηκε το 2012 από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπου μείωσε με μια μονοκονδυλιά τους μισθούς κατά 22% και 32% για τους νέους εργαζόμενους. Αυτή τη νομοθεσία ακολούθησαν και οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά ακόμη πιο βαθιά στον εξανδραποδισμό των εργαζομένων. Με αντιλαϊκούς νόμους έχουν καταπατήσει τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων: κατάργηση κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση του 8ωρου, επιβολή απλήρωτων υπερωριών και 13ωρης εργασίας. Στόχος όλων αυτών είναι η εκμετάλλευση των εργαζομένων για να πλουτίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.Στον αντίποδα αυτού οι ελληνικές μικροεπιχειρήσεις οδηγούνται στο "λουκέτο" καθώς χωρίς στήριξη από το κράτος δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις νέες οικονομικές προκλήσεις.

Η αναλγησία της κυβέρνησης όμως δεν σταματά στους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι παραμένουν θύματα εκμετάλλευσης, με συνεχόμενες μειώσεις μισθών και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Οι περιβόητες αυξήσεις δεν αφορούν κανέναν άλλον παρά μόνο όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ενώ οι υπόλοιποι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, καθώς η απουσία Συλλογικών Συμβάσεων συνεχίζει να τσακίζει τους εργαζόμενους.

Τέλος η αύξηση με τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού θα συμπαρασύρει και τα επιδόματα που υπολογίζονται βάσει αυτού.Από την 1η Απριλίου 2025 σύμφωνα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το Επίδομα Ανεργίας αναμένεται να αυξηθεί  από 509 ευρώ στα 534 ευρώ!

Εμείς όμως οι Έλληνες εργαζόμενοι που αποτελούμε την ραχοκοκαλιά της οικονομίας, δεν πρέπει σιωπούμε.Όλοι και όλες πρέπει να συσπειρωθούμε στο μοναδικό εθνικό δευτεροβάθμιο εργατικό σωματείο "4Ε - Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας". 

Τώρα είναι η στιγμή να δυναμώσει ο αγώνας.

Τώρα είναι η στιγμή που οι Έλληνες εργαζόμενοι πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν έχουμε κοινά συμφέροντά ούτε με τα συστημικά κόμματα της Βουλής αλλά ούτε και με τα κομματικά συνδικάτα των εργατοπατέρων της αριστεράς. 

Μόνο έτσι θα δυναμώσουμε την φωνή και τον αγώνα που δίνουμε στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στις πλατείες μας και στους δρόμους της Πατρίδος μας.

Είναι η ώρα που απαιτούμε όχι μόνο Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά και σύνδεση του κατώτατου μισθού με τους μισθούς των βουλευτών (όπου ο κατώτατος μισθός δεν θα μπορεί να είναι μικρότερος του 1/5 της βουλευτικής αποζημίωσης) καθώς και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο.

Σε ένα πραγματικό Εθνικό κράτος, οι Έλληνες δεν θα χρειάζονταν επιδόματα, γιατί θα έχουν σταθερές δουλειές και αξιοπρεπείς μισθούς. Τα επιδόματα απλώς διατηρούν τον φαύλο κύκλο της φτώχειας, συντηρώντας ανέργους και ευάλωτες ομάδες, χωρίς να δίνουν ουσιαστική λύση. Αντί για ανάπτυξη και ευημερία, το σύστημα βασίζεται στην εξάρτηση από αυτές τις προσωρινές "ενισχύσεις", ενώ οι πολίτες βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται συνεχώς.

Οι ζωές μας όμως αξίζουν περισσότερο από τα κέρδη των λίγων και δεν μπορούμε οι πολλοί να αγωνιούμε για την επιβίωση μας για να πλουτίζουν οι λίγοι!

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

Δράσεις σε Αθήνα,Θεσσαλονίκη και Δωδεκάνησα!

 

Με αφορμή την διπλή εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, μέλη μας πραγματοποίησαν καταθέσεις στεφάνων, ως ελάχιστο δείγμα τιμής προς τους Ήρωες Προγόνους μας,σε Αθήνα,Θεσσαλονίκη και Δωδεκάνησα. 

Δείτε τα βίντεο εδώ και εδώ

ΕΠΚ Ιερός Λόχος 

Ελευθερωθήκαμε διά του ξίφους και σκλαβωθήκαμε στους τοκογλύφους της Ευρώπης. Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

"Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης..."

Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης

Δυστυχώς τα λόγια του αειμνήστου Στρατηγού Μακρυγιάννη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, αφού η Πατρίδα μας ελευθερώθηκε διά του ξίφους αλλά παραμένει υπόδουλη στους διεθνείς τοκογλύφους και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Ως Εθνικό Κοινωνικό Κίνημα δεν μπορούμε παρά να αποζητούμε την ελευθερία και την οικονομική ανεξαρτησία της Πατρίδος μας.

Γιατί η οικονομική ανεξαρτησία και η καταπολέμηση της ολιγαρχίας του πλούτου είναι δύο βασικές πτυχές που αποτελούν τη βάση κάθε ελεύθερου κράτους. 

Σε συνθήκες όπου οι εθνικοί πόροι ελέγχονται από μια στενή ομάδα ανθρώπων και από υπερεθνικές πολιτικές όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης τότε το ζήτημα της αναδημιουργίας ενός εθνικού λαϊκού κράτους γίνεται μονόδρομος για την σωτηρία του Ελληνικού Έθνους. 

Η οικονομική ανεξαρτησία μας ξεκινά με την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παράλληλα με την τουριστική ανάπτυξη. Προκειμένου μια χώρα να έχει τον πλήρη έλεγχο των πόρων της και να καλύψει τις ανάγκες της, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ισχυρή και ποικιλόμορφη βιομηχανία που να μπορεί να ανταγωνιστεί διεθνώς.  Αυτή η στρατηγική βασίζεται στην υποστήριξη των εγχώριων κατασκευαστών, στην ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών και στην επένδυση στην επιστημονική έρευνα. 

Ένα σημαντικό στοιχείο οικονομικής ανεξαρτησίας είναι η υποκατάσταση των εισαγωγών.  Η Ελλάδα πρέπει να προσπαθήσει να μειώσει την εξάρτηση από τις εισαγωγές σε βασικούς τομείς. Η δημιουργία συνθηκών για την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής όχι μόνο θα προσφέρει στη χώρα τα απαραίτητα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα αυξήσει τα εισοδήματα και θα ενισχύσει την εθνική οικονομία.  Ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς την οικονομική ανεξαρτησία είναι η μείωση της εξάρτησης από εξωτερικούς δανειστές, προμηθευτές και αγορές. Δυστυχώς η Πατρίδα μας έχει γίνει εξαρτημένη από ξένες επενδύσεις και τεχνολογία, δημιουργώντας τρωτά σημεία για την εθνική οικονομία. 

Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί η οικονομική κυριαρχία της χώρας.  Αυτό περιλαμβάνει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εθνικού τραπεζικού συστήματος και την ανάπτυξη μηχανισμών για την τόνωση των εγχώριων επενδύσεων.  Το κράτος πρέπει να στηρίξει τις ελληνικές επιχειρήσεις διασφαλίζοντας την πρόσβασή τους σε χρηματοοικονομικούς πόρους και την προστασία τους από τις εξωτερικές πιέσεις.

Ο αγώνας κατά της ολιγαρχίας του πλούτου είναι κεντρικό στοιχείο στην οικοδόμηση ενός εθνικού λαϊκού κράτους.  Οι ολιγάρχες που ελέγχουν σημαντικό μέρος της οικονομίας, χρησιμοποιούν την επιρροή τους για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων ολόκληρου του ελληνικού λαού.  Αυτή η συγκέντρωση εξουσίας υπονομεύει τους θεσμούς, δημιουργεί κοινωνική ανισότητα και εμποδίζει την ανάπτυξη της χώρας.Είναι απαραίτητο να ληφθούν αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό της επιρροής των ολιγαρχικών φατριών, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής της προοδευτικής φορολογίας και της εθνικοποίησης στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Το κράτος επίσης πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο βασικών τομέων της οικονομίας, διασφαλίζοντας ότι λειτουργούν προς όφελος ολόκληρου του λαού και όχι προς το συμφέρον μιας στενής ομάδας ατόμων.  Αυτό απαιτεί πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, αλλά τέτοια μέτρα είναι ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση ενός δίκαιου και ισχυρού κράτους. 

Μόνο ένα ισχυρό και ανεξάρτητο κράτος μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντά του στη διεθνή σκηνή, να εξασφαλίσει εσωτερική σταθερότητα και να δημιουργήσει συνθήκες μακροπρόθεσμης ανάπτυξης. 

Και ίσως τότε απελευθερωθούμε οριστικά από τις ακαθαρσίες της Ευρώπης που έλεγε και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης...

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 23 Μαρτίου 2025

Τα καλύτερα "αυτογκόλ " του Γεραπετρίτη-Μητσοτάκη!Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

 

Τα καλύτερα "αυτογκόλ" Γεραπετρίτη-Μητσοτάκη!

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από τις λανθασμένες στρατηγικές επιλογές του διδύμου Γεραπετρίτη - Μητσοτάκη, που μοιραία έχουν οδηγήσει σε τραγικά "αυτογκόλ"!

Η αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας να διατηρήσει ισορροπίες σε έναν ταραγμένο παγκόσμιο χάρτη έχει ως συνέπεια μια σειρά από αρνητικές συνέπειες για τη χώρα μας. Η υποστήριξη συγκεκριμένων δυνάμεων, η αποξένωση από ισχυρές χώρες και η αδυναμία συμμετοχής σε κρίσιμες συνομιλίες, έχουν αφήσει την Ελλάδα έκθετη και περιθωριοποιημένη.

Σχέσεις Ελλάδας -ΗΠΑ:  Η λάθος επιλογή στρατοπέδου.Το πρώτο αυτογκόλ!

Η στήριξη της Ελλάδας προς το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ ήταν φανερή. 

Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να ταχθεί με την πλευρά της Καμάλα Χάρις και του Τζο Μπάιντεν, αγνοώντας εντελώς τη σημασία της διατήρησης καλών σχέσεων με τον Ντόναλντ Τραμπ. Η επιλογή αυτή οδήγησε στην απαξίωση της Ελλάδας από τον Τραμπ, έναν άνθρωπο που, παρά την αντισυμβατική του προσέγγιση, διατηρούσε έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Αντί η Ελλάδα να διατηρήσει μια ουδέτερη στάση, όπως απαιτείται σε τέτοιες περιπτώσεις, έσπευσε να ευθυγραμμιστεί με τους Δημοκρατικούς, με αποτέλεσμα να πληρώσει το τίμημα της απομάκρυνσης από τον πρώην πρόεδρο.

Σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας: Η αποξένωση από μια παραδοσιακή σύμμαχο και το δεύτερο αυτογκόλ!

Η επιλογή της Ελλάδας να υποστηρίξει ανοιχτά την Ουκρανία στην τρέχουσα σύγκρουση με τη Ρωσία ήταν μια ακόμη λανθασμένη στρατηγική κίνηση. Η Ελλάδα, χωρίς να λάβει υπόψη τις μακροχρόνιες σχέσεις της με τη Ρωσία, αποφάσισε να «κουνήσει το δάχτυλο» στη Μόσχα, κλείνοντας τις πόρτες για κάθε μελλοντική συνεργασία. Η απόφαση αυτή, πέρα από τη ζημιά που προκάλεσε στις σχέσεις με τη Ρωσία, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα λίγων, πιθανότατα επιχειρηματιών και εξωτερικών παραγόντων που ωφελούνται από την αποξένωση της Ρωσίας. Τη στιγμή που άλλες ευρωπαϊκές χώρες διατηρούν δίαυλους επικοινωνίας με τη Μόσχα, η Ελλάδα επέλεξε την πλήρη ρήξη, με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και την ενεργειακή της ασφάλεια.

Σχέσεις Ελλάδας με τη Συρία: Ένα ακόμη αυτογκόλ με τραγικές συνέπειες!

Στην περίπτωση της Συρίας, η ελληνική κυβέρνηση έκανε ένα ακόμη σοβαρό στρατηγικό λάθος. Χαιρέτησε τη δράση των τζιχαντιστών, οι οποίοι αυτή τη στιγμή σφάζουν χριστιανούς στη χώρα, αγνοώντας εντελώς τις ηθικές και πολιτικές επιπτώσεις αυτής της κίνησης. Αντί η Ελλάδα να σταθεί στο πλευρό των χριστιανικών πληθυσμών και να καταδικάσει τις ακρότητες, ευθυγραμμίστηκε με τις δυνάμεις που επιδίδονται σε βία και θάνατο. Αυτό το λάθος όχι μόνο αποδυναμώνει τη θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, αλλά φέρνει τη χώρα μας σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύει.

Η Ελλάδα περιθωριοποιημένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση της Ελλάδας συνεχώς υποβαθμίζεται. Δεν μας κάλεσαν ποτέ για να συμμετάσχουμε σε κρίσιμες συζητήσεις που αφορούν τη γεωστρατηγική, γεωπολιτική και ενεργειακή κατάσταση σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τη στιγμή που άλλες χώρες είχαν τη δυνατότητα να επηρεάσουν αποφάσεις και στρατηγικές, η Ελλάδα παρέμεινε θεατής. Η έλλειψη δυναμικής παρουσίας στις συνομιλίες αυτές δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα μιας εξωτερικής πολιτικής χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό στις διεθνείς εξελίξεις.

Η Τουρκία ως σταθερός αντίπαλος της Ελλάδας.

Σε όλα αυτά, η Τουρκία συνεχίζει να αποτελεί σταθερό αντίπαλο της Ελλάδας. Εκμεταλλευόμενη τις διεθνείς εξελίξεις και τις αδυναμίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η Άγκυρα προωθεί τα συμφέροντά της εντός και εκτός της Ε.Ε. 

Η επιθετική στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν αντιμετωπίζεται με την απαραίτητη σοβαρότητα από την ελληνική κυβέρνηση. 

Η Ελλάδα βρίσκεται εκτεθειμένη, χωρίς συμμάχους που θα τη στηρίξουν σε περίπτωση κλιμάκωσης της έντασης.

Τώρα αναμένουμε να δούμε τι στάση θα κρατήσει η Ελλάδα με το Rearm Europe και σε τι οικονομική κατάσταση θα μας οδηγήσει αυτό το νέο πρόγραμμα εξοπλισμών. Στην περίπτωση της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας με το πρόγραμμα Rearm Europe, όπου οι χώρες της Ε.Ε. καλούνται να αυξήσουν κατά 1,5% τις αμυντικές τους δαπάνες, η Ελλάδα αναμένεται να δανειστεί μεγάλα ποσά για τη χρηματοδότηση της πολεμικής της βιομηχανίας. Παρά τα υψηλά κόστη, οι κυρίως κερδισμένοι θα είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις, όπως ο Μυτιληναίος, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας και της πολεμικής βιομηχανίας.

Άραγε τα δάνεια αυτά θα οδηγήσουν σε αγορές οπλισμου ή θα είναι μόνο προς όφελος των επιχειρήσεων όπου θα στραφούν στο εξωτερικό για την πώληση της παραγωγής τους? Αναμένουμε ...

Συνολικά, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αντί να προωθεί τα εθνικά συμφέροντα, εξυπηρετεί ξένα και επιχειρηματικά συμφέροντα, αφήνοντας τη χώρα ευάλωτη σε πιέσεις και απειλές. Είναι επιτακτική ανάγκη η Ελλάδα να επανεξετάσει τις στρατηγικές της επιλογές και να διαμορφώσει μια ανεξάρτητη και δυναμική εξωτερική πολιτική που θα προστατεύει τα συμφέροντά της. 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 16 Μαρτίου 2025

Δήμου Μαρία από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Δελτίο Τύπου 13/3/25

 

Θέμα: Θέσπιση Νόμων για την Προστασία της Πίστης και καταδίκη Προσβολών στα Ιερά Σύμβολα

Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και τον βαθύ προβληματισμό μας για τον συνεχιζόμενο αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης  μέσω της διαστρέβλωσης της τέχνης και της εξευτελιστικής απεικόνισης των Αγίων μας. Η προσβολή των θρησκευτικών μας συμβόλων δεν μπορεί να δικαιολογείται ως καλλιτεχνική έκφραση, αλλά αποτελεί σαφή βλασφημία, η οποία θα πρέπει να τιμωρείται.

Η αδειοδότηση μιας τέτοιας έκθεσης είναι αδιανόητη και καταδικαστέα. Αντί να γίνεται προσπάθεια να προωθηθεί η αληθινή τέχνη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απροκάλυπτη προσβολή της πίστης μας. 

Θα πρέπει λοιπόν, οι αρμόδιοι να κατανοήσουν τι πραγματικά σημαίνει τέχνη και ποια είναι τα όριά της. Διαφορετικά, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν θα ήταν αποδεκτό να χρησιμοποιηθούν φωτογραφίες από προσωπικές στιγμές των οικογενειών αυτών των αρμοδίων, εκθέτοντάς τες σε δημόσια πινακοθήκη. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα ήταν το ίδιο προσβλητικό και ανήθικο.

Το Ελληνικό Έθνος, η πλειοψηφία του οποίου αποτελείται από Χριστιανούς Ορθόδοξους πολίτες, απαιτεί την προστασία της πίστης του. Αυτή δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ούτε να θυμάται κανείς την πίστη μας μόνο προεκλογικά ή σε κοσμικές εκδηλώσεις. Η βλασφημία προς τα Ιερά μας είναι αδιανόητη και οφείλει να τιμωρείται αυστηρά, όπως αρμόζει σε μια χώρα που σέβεται τις θρησκευτικές της παραδόσεις.

Το θέμα που θα έπρεπε να συζητείται στη Βουλή αφορά την επαναφορά των νόμων για την προστασία των Ιερών και την τιμωρία όσων προβαίνουν σε βεβηλώσεις και βλασφημίες. 

Τέλος, όταν κάποιος αντιδρά με έναν συμβολικό τρόπο, εκφράζοντας την αγανάκτησή του για θέματα που πλήττουν όλους μας, δεν μπορεί να διώκεται από ένα υποτιθέμενο κράτος δικαίου. Ιδιαίτερα, όταν αυτό το κράτος παραβλέπει ή αδιαφορεί για τις φρικαλεότητες, όπως οι σφαγές χριστιανών στη Συρία. 

Το γεγονός ότι η πλέον διωκόμενη θρησκεία σήμερα είναι οι Χριστιανοί καθιστά την κατάσταση ακόμη πιο προκλητική. Η κυβέρνηση αυτή δείχνει πλήρη αδιαφορία για την προστασία μιας θρησκείας που βιώνει τις μεγαλύτερες διώξεις παγκοσμίως, επιτρέποντας την ευτελιστική βλασφημία εναντίον της.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος  

Μεταξύ σφύρας και άκμονος. Άρθρο στην Ελεύθερη Ώρα.

 

Μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Η δεινή θέση των εργαζομένων σήμερα χαρακτηρίζεται από μια δύσκολη ισορροπία μεταξύ της ολιγαρχίας των καπιταλιστών και της αυθαιρεσίας των κομματικών συνδικαλιστών. Οι εργαζόμενοι, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα που επιτρέπει τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων, ενώ παράλληλα καταλήγει να υπονομεύει τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους.

Οι καπιταλιστές, ως η κυρίαρχη τάξη στην οικονομία, ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και διαμορφώνουν τις οικονομικές και πολιτικές κατευθύνσεις σε συνεργασία με το κράτος. Αυτή η τάξη διαχειρίζεται την εργασία ως ένα μέσο για την αύξηση των κερδών, εις βάρος των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι χαμηλοί μισθοί, οι ασταθείς συνθήκες εργασίας και η υποβάθμιση της κοινωνικής πρόνοιας είναι κοινές πρακτικές που έχουν καταστήσει την εργασία ένα πεδίο εκμετάλλευσης.

Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους, οι καπιταλιστές συνεργάζονται με το κράτος για την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, την αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. 

Από την άλλη πλευρά, η αυθαιρεσία των κομματικών συνδικαλιστών έχει επιδεινώσει την κατάσταση. 

Κρυμμένοι πίσω από την ψευτοκουλτούρα του ανθρωπισμού  (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΠΑΜΕ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί προδότες του Έλληνα εργαζομένου) το μόνο που ξέρει να κάνει καλά η αριστερά, είναι να καπηλεύεται τις αγωνίες των εργαζομένων και να προδίδει τους αγώνες για καλυτέρευση των εργασιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων υποστηρίζοντας την παράνομη μετανάστευση, άρα τα φτηνά εργατικά χέρια!

Αν λοιπόν οι επαγγελματίες «αριστεροί» εφάρμοζαν αυτά που έλεγε ο αγαπημένος τους Μαρξ και όχι απλά για να το παίζουνε διανοούμενοι αγωνιστές τότε θα γνώριζαν ότι σύμφωνα με το ίνδαλμά τους, ο αλλοδαπός εργάτης ανταγωνίζεται τον γηγενή εργάτη και σιγά σιγά ρίχνει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι δηλαδή το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου!

Επίσης, η μετανάστευση 

διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες. Ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών, κατά τον Μαρξ πάντα, είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των γηγενών εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.

Επίσης η μετανάστευση, (κατά τον Μαρξ) χρησιμοποιείται ως απεργοσπαστικός μηχανισμός που συνάμα με τον εργατικό υπερπληθυσμό  που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου!

Η σύγχρονη συνδικαλιστική ηγεσία, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της βάσης που εκπροσωπεί. Αντίθετα, δρα υπέρ των κομματικών και προσωπικών της συμφερόντων, χρησιμοποιώντας την εξουσία που κατέχει για να εξασφαλίσει πρόσβαση σε προνόμια ή πολιτικά αξιώματα. Η ταύτιση των συνδικαλιστών με τα αριστερά κόμματα και η εξάρτηση από κομματικούς μηχανισμούς έχει ως αποτέλεσμα να υπονομεύεται η ανεξαρτησία τους και να απομακρύνονται από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι Έλληνες εργαζόμενοι βρίσκονται ανάμεσα στο σφυρί και στο αμόνι, οπού βιώνουν μια ανυπόφορη πραγματικότητα. Η ανασφάλεια, η οικονομική πίεση και η αίσθηση αποξένωσης οδηγούν στην  κοινωνική απογοήτευση, ενώ η αποτυχία των πολιτικών θεσμών να προασπίσουν τα δικαιώματά τους ενισχύει αυτή την απογοήτευση.

Αν δεν υπάρξουν βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, οι Ελληνες εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να υφίστανται τις συνέπειες αυτής της καταπίεσης.

Είναι κάτι περισσότερο λοιπόν από ανάγκη ανάμεσα στις δύο αυτές οδούς να προβάλλουμε την δική μας τρίτη οδό που θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο και που θα οδηγήσει στην ευημερία του Λαού μας!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 9 Μαρτίου 2025

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του ΕΠΚ Ιερός Λόχος.

Η Φυλετική αλυσίδα ως υπέρτατη αξία του Έθνους!

 

Η Φυλετική αλυσίδα ως η υπέρτατη αξία του Έθνους. 

Στον σύγχρονο κόσμο της αναθεώρησης και ειδικότερα της απαξίωσης των πατροπαράδοτων και θεμελιωδών Αξιών κάθε έθνους και φυλής, υπέρτατη πρόκληση κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου θα πρέπει να είναι το πως θα διασώσει την μοναδικότητα του Έθνους του.

Και θεωρώ την διάσωση του δικού μας Έθνους ως υπέρτατο σκοπό και τρόπο ζωής γιατί η μοναδικότητα του και η αξία του είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα στις δέλτους της παγκόσμιας ιστορίας!

Είναι ένας σκοπός τόσο υψηλός που και μόνο στη σκέψη του σου προκαλεί δέος!

"Οι αρχαίοι Έλληνες έχουν αποδειχθεί αθάνατοι διδάσκαλοι της ανθρωπότητας " έλεγε ο Φ.Νίτσε. 

Γιατί εμείς οι Έλληνες διαχρονικά έχουμε διαπρέψει τόσο στο Πνεύμα όσο και στον Πόλεμο. Εκ φύσεως πνεύματα ανήσυχα, ανυπότακτα είμαστε πρόθυμοι πεθάνουμε για το πιστεύω μας. 

Γιατί πρώτα εμείς Έλληνες δώσαμε στην ανθρωπότητα εκτός από το ευ ζειν και το ευ θνήσκειν (ευ θνήσκειν εννοώ τον θάνατο με αρετή και όχι την ευθανασία)!

Όμως και μεταφυσικά εάν κάποιος δει τον αγώνα για την διάσωση της φυλετικής συνέχειας του Έθνους μας -και άσχετα με τα θρησκευτικά του πιστεύω,τότε αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο αγώνας, αν δεν κάνω λάθος, είναι αγώνας ενάντια σε κάθε παραφύσιν που προσπαθούν να μας επιβάλουν. 

Συμπερασματικά όλοι οι θεσμοί, οργανισμοί, κράτος κτλ έχουν νόημα ύπαρξης όταν εξυπηρετούν κατά προτεραιότητα την αδιάσπαστη αλυσίδα Αίματος που συνδέει τους προγόνους μας με εμάς και τους απογόνους μας.

Ανδρέας Γενιάς πρόεδρος του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος

7 Μαρτίου ημέρα υπερηφάνιας!

 

Η 7η Μαρτίου αποτελεί ημέρα υπερηφάνειας και εθνικής μνήμης για την Ελλάδα, καθώς σηματοδοτεί την ένωση των Δωδεκανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα το 1948.

Ακολουθώντας μια μακρά πορεία αγώνων για την ελευθερία, οι Δωδεκανήσιοι πέτυχαν το όνειρό τους για ένταξη στον εθνικό κορμό της Ελλάδας μετά από αιώνες ξένης κυριαρχίας.

Από την οθωμανική κυριαρχία και την ιταλική κατοχή, έως την αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας μέσω της Συνθήκης των Παρισίων το 1947, η πορεία των Δωδεκανήσων χαρακτηρίζεται από τον διαρκή αγώνα για ένωση.

Το 1955 τα δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.

 

Η 7η Μαρτίου τιμάται κάθε χρόνο με λαμπρές εκδηλώσεις σε όλα τα Δωδεκάνησα, με καταθέσεις στεφάνων, σχολικές και στρατιωτικές παρελάσεις. 

Είναι μια σπουδαία μέρα όχι μόνο για τα Δωδεκάνησα αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς τιμώνται οι αγώνες και οι θυσίες των προγόνων μας.

Όπως κάθε σπιθαμή ελληνικής γης έτσι και τα Δωδεκάνησα, δεν θα πρέπει να τα γνωρίζουμε μόνο ως τουριστικούς προορισμο, αλλά και για την ένδοξη ιστορία τους.  

Ερχόμενοι στο σήμερα, 

Οι δωδεκανήσιοι έχουν μάθει από τα γεννοφάσκια τους, να μην εφησυχάζονται γιατί μεγαλώνουν με τις απειλές των Τούρκων.

Τα Δωδεκάνησα αποτελούν το ανατολικότερο σύνορο της Ελλάδας και είναι καθοριστικά για την εθνική μας κυριαρχία και την γεωστρατηγική μας θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι νησιώτες ακρίτες, με δεδομένη τη στάση των γειτόνων μας, είναι εκείνοι που φυλάνε Θερμοπύλες, εξασφαλίζοντας την ασφάλεια της χώρας.

Δυστυχώς τα προβλήματα συνεχίζονται και οι Δωδεκανήσιοι αντιμετωπίζουν 2 μεγάλα προβλήματα.  

1. Την απειλή της Τουρκίας όπου έχει υιοθετήσει μια διαρκώς επιθετική στάση απέναντι στην Ελλάδα, διεκδικώντας εδάφη και κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο.

Με συχνές παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου, καθώς και προκλητικές δηλώσεις, προσπαθεί να αμφισβητήσει τα δικαιώματά μας στην περιοχή. Επίσης, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης, είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της αντιπαράθεσης,ς και οι κάτοικοί τους ζουν υπό την αίσθηση της συνεχούς απειλής.

2.Το μεταναστευτικό όπου τα τελευταία χρόνια, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου έχουν γίνει κύριες πύλες εισόδου μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Η Τουρκία, πολλές φορές, χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Σαφώς πολλοί από αυτούς τους μετανάστες είναι πιθανό να έχουν φιλοτουρκικές θέσεις, κάτι που μπορεί να επιφέρει επιπλέον προκλήσεις για την  ασφάλεια των περιοχών αυτών. 

Αυτοί οι δύο κίνδυνοι, η επιθετική πολιτική της Τουρκίας και το μεταναστευτικό, καθιστούν τα Δωδεκάνησα σήμερα, όπως και τότε, ζωτική περιοχή για την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία της Ελλάδας.

Χρόνια πολλά για την 7η Μαρτίου! 

Τιμούμε την ένδοξη ιστορία των Δωδεκανήσων και τους αγώνες των προγόνων μας για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. 

Ας είναι αυτή η ημέρα υπενθύμιση της εθνικής μας ενότητας και του χρέους μας να προστατεύουμε την πατρίδα μας.

Ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ εύχεται δύναμη και υπερηφάνεια σε όλους τους ακρίτες των Δωδεκανήσων που συνεχίζουν να φυλάνε Θερμοπύλες!

Το Αιγαίο είναι Ελλάδα!

Μαρία Κανταρζή Δωδεκανήσια ακριτικοπούλα από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ.

Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Πολίτες σε ελεγχόμενη αδυναμία. Προκλήσεις και λύσεις για ένα ισχυρό Έθνος. 

Η μάστιγα των ναρκωτικών ουσιών και γενικότερα των εξαρτήσεων αποτελεί σοβαρό εθνικό,κοινωνικό και υγειονομικό πρόβλημα.

Οι εξαρτήσεις - εθισμός, είτε πρόκειται για ναρκωτικές ουσίες είτε για τυχερά παιχνίδια κλπ, δημιουργούν πολύ σοβαρά προβλήματα σε προσωπικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. 

Φέρουν επιβάρυνση στην υγεία (σωματικά και ψυχολογικά) και  

οδηγούν το άτομο σε απομόνωση από την οικογένεια και την κοινωνία.

Επιπλέον οι εξαρτήσεις κυρίως των ναρκωτικών ουσιών συχνά συνδέονται με εγκληματική δραστηριότητα και ψυχικές διαταραχές. 

Η κατάληξη αυτών των ανθρώπων πολύ συχνά είναι σε φυλακές, ιδρύματα, ψυχιατρεία ακόμη και στον θάνατο.

Σε εθνικό επίπεδο οι εξαρτήσεις πλήττουν την βιωσιμότητα του έθνους.

Εκτός από το ατομικό και οικογενειακό τομέα,επηρεάζεται και το κράτος σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο όπως για παράδειγμα:

1) Οι εξαρτημένοι χάνουν την παραγωγικότητά τους, γεγονός που μειώνει τη συμβολή τους στην οικονομία. 

2) Οι εξαρτήσεις δημιουργούν μία κοινωνική αποσύνθεση, οδηγώντας σε αύξηση της εγκληματικότητας, της φτώχειας και της περιθωριοποίησης. 

3) Η απώλεια των βασικών αξιών, όπως η αίσθηση καθήκοντος προς την πατρίδα και η προσωπική ευθύνη, μειώνουν την ικανότητα ενός λαού να αντιμετωπίσει κρίσεις που επιδιώκουν την ευημερία και την πρόοδο του Έθνους.

Χάνονται οι στόχοι και οι υπέρτατες αξίες και για αυτό η αντιμετώπιση των εξαρτήσεων είναι κρίσιμη για την διασφάλιση ενός ισχυρού και υγιούς έθνους. 

Η προσέγγιση θα πρέπει να είναι πολυδιάστατη και να περιλαμβάνει πρόληψη, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη με:

1 Πρόληψη μέσω εκπαίδευσης :

- Με την εκπαίδευση των εφήβων για τους κινδύνους των εξαρτήσεων  

- Με  καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού ως προς τις συνέπειες των εθισμών και την προώθηση υγιεινών τρόπων ζωής.

2. Προσβάσιμη και ολοκληρωμένη θεραπεία. 

- Με δημιουργία και ενίσχυση δομών απεξάρτησης (άνευ υποκατάστατων πχ μεθαδόνης) και ψυχολογικής υποστήριξης με ψυχολογική καθοδήγηση και στην οικογένεια του εθισμένου , ώστε να έχουν την ευκαιρία να λάβουν ή να δώσουν την κατάλληλη φροντίδα  

-  Με εξειδικευμένη ψυχιατρική αλλά και σωματική θεραπεία όπου απαιτείται πραγματικά.

3. Επανένταξη στην κοινωνία:

- Με προγράμματα επανεκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και εργασιακής στήριξης ώστε η πολιτεία να μπορεί να προσφέρει τα εργαλεία για μια νέα παραγωγική αρχή. 

- Με κοινωνική αποδοχή - στήριξη.

Μια κοινωνία που προάγει την υποστήριξη για όσους προσπαθούν να απεξαρτηθούν δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον για την επιτυχή επανένταξη. 

4. Νομική υποστήριξη και πολιτική παρέμβαση με:

- Αυστηρότερη νομοθεσία κατά της διακίνησης ναρκωτικών.

Η πάταξη των διακινητών και της παράνομης εμπορίας ουσιών μέσω αυστηρότερων νόμων.

- Με πολιτικές για την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας.

Η πολιτεία πρέπει να επενδύει στην δημόσια υγεία, χρηματοδοτώντας προγράμματα και δομές απεξάρτησης, πρόληψης και κοινωνικής στήριξης.

-Με αντιμετώπιση του θλιβερού φαινόμενου όπου πολίτες που βρίσκονται σε θέση λήψης αποφάσεων στο κρατικό μηχανισμό να είναι χρήστες ουσιών. 

Το ζήτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς πλήττει την εμπιστοσύνη του λαού. 

Η ευθύνη των κρατικών λειτουργών είναι να υπηρετούν το κοινό συμφέρον και να είναι  παράδειγμα ηθικής.

Όταν υπάρχουν αποδείξεις ή ισχυρές ενδείξεις ότι κάποιος σε θέση εξουσίας έχει κάνει χρήση παράνομων ουσιών θα πρέπει να ξεκινά άμεσα 

α) Δικαστική παρέμβαση όπου η δικαιοσύνη θα πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα για να διασφαλίσει ότι τηρούνται οι νόμοι χωρίς εξαιρέσεις. 

β) Πειθαρχικές διαδικασίες, όπου οι υπάλληλοι ή οι αξιωματούχοι που εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις θα πρέπει να υποβληθούν σε πειθαρχικό έλεγχο από αρμόδια όργανα.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποπομπή από την θέση τους ή σε άλλες πειθαρχικές κυρώσεις, ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης.

γ) Υποστήριξη για απεξάρτηση χωρίς να αναιρεί τις νομικές συνέπειες ή την ανάγκη για διαφάνεια και 

δ) Με νομοθετικές μεταρρυθμίσεις όπου η ύπαρξη ξεκάθαρων και αυστηρών νομοθετικών διατάξεων θα απαιτούν την διαφάνεια και τη λογοδοσία όσων βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας.

Η συνεργασία ανάμεσα σε κράτος, εκπαιδευτικούς, επαγγελματίες υγείας και κοινωνικές οργανώσεις είναι επιτακτική ανάγκη για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. 

Ένα Έθνος απαλλαγμένο από εξαρτήσεις μπορεί να γίνει πιο δυνατό, υγιές και ενωμένο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση (βλ. στο σήμερα ), το κράτος εξυπηρετείται με την διατήρηση των πολιτών σε ελεγχόμενη αδυναμία .

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 2 Μαρτίου 2025.

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Ανακοίνωση κατά του κρατικού πογκρομ στα εθνικιστικά ιστολόγια.

 

Ακόμα μια κίνηση φίμωσης και λογοκρισίας από το καθεστώς της "ολιγαρχικής δημοκρατίας" που καυχιέται για την ελευθερία του,  που "δεν έχει αδιέξοδα", αλλά στην πραγματικότητα είναι το πιο στυγνό καθεστώς εκφοβισμού που έχει υπάρξει. Ένα καθεστώς που όταν το αμφισβητείς, σε σβήνει, σε καταπιέζει και σε εξαλείφει -και όχι μόνο από την ψηφιακή πραγματικότητα, γιατί φοβάται την αλήθεια που λέγεται με θάρρος και συνείδηση.Όταν απειλείται, το δημοκρατικό καθεστώς της ολιγαρχίας, το πρώτο πράγμα που εγκαταλείπει είναι την ίδια την δημοκρατία που ευαγγελίζεται.

Αυτά τα ιστολόγια —ο "Μαύρος Κρίνος", η "Εθνική Αναγέννηση", η "Ελληνική Σοσιαλιστική Αντίσταση", οι "Ανένταχτοι Μακεδόνες Εθνικιστές", και ο "Λαϊκός Παρατηρητής"— εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις μέρες. Ένας ψηφιακός καθαρισμός που μας θυμίζει τη βία του καθεστώτος που κυβερνά. 

Γιατί όταν βλέπει το καθεστώς ότι η αλήθεια του Λαού γίνεται αντίσταση μαζική, τότε πρέπει να δείξειτο πιο βάρβαρο πρόσωποτου. Κάποιος πάτησε το κουμπί και τα φίμωσε όλα, επειδή η δύναμη του λόγου μας τους τρομάζει τόσο πολύ, ώστε να προχωρούν σε τέτοιες απεγνωσμένες κινήσεις.

Αλλά αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν: Δεν τους φοβόμαστε. Και δεν τους φοβηθήκαμε ποτέ! Ξέρουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας και ποιους πολεμάμε: Όλους εκείνους που θέλουν να σβήσουν την ιστορία μας, να σκιάσουν την αλήθεια μας, να εκμεταλλεύονται τον Λαό μας. Αυτοί που αν μπορούσαν, θα μας έσβηναν από προσώπου γης, όπως έκαναν με τόσους μάρτυρες της Ιδέας μας στο παρελθόν. Και όμως, αν είναι κάτι που πρέπει να μάθουν είναι ότι τα λόγια μας, οι πράξεις μας, οι σκέψεις μας δεν εξαλείφονται τόσο εύκολα.

Όσο κι αν το σύστημα προσπαθεί να μας σβήσει, όσο κι αν το καθεστώς ενοχλείται από τον γραπτό μας λόγο και την φυσική μας δράση, το μόνο που καταφέρνει είναι να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο αποφασισμένους. Γιατί ξέρουμε πώς να επιβιώνουμε μέσα στην αδικία. Ξέρουμε πώς να γινόμαστε πιο δυνατοί σε κάθε επίθεση, σε κάθε δυσκολία. Γιατί δεν είμαστε απλώς σκεπτικιστές ή διαμαρτυρόμενοι. Είμαστε οι φορείς της αλήθειας, οι σπόροι της ιδεολογικής επανάστασης, που είναι αρχέγονη και σύγχρονη συνάμα και που δεν μπορεί να θαφτεί, που δεν μπορεί να σιωπηθεί.

Συναγωνιστές, ο Ιερός Λόχος, μέσα από αυτό το βήμα (όσο ακόμα το έχει), δηλώνει την αμέριστη συμπαράσταση του. Ας είναι αυτή η αφορμή να φέρει μια ακόμα πιο οργανωμένη και συντονισμένη αντεπίθεση. Ο εχθρός δεν μας λυπάται, ούτε μας συγχωρεί. Εμείς γιατί να το κάνουμε; Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας και ας δείξουμε ότι όσο κι αν προσπαθούν να μας σβήσουν, η Φωτιά μας είναι αδύνατο να σβήσει.

Η ώρα για δράση είναι τώρα. Ο Λαός μας δεν περιμένει και  ούτε και εμείς δεν θα αφήσουμε τον αγώνα να σβήσει.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς 

ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Συναγωνιστής Μάντακας. Αθάνατος!

 

Σάββατο βραδάκι της 1 Μαρτίου 2025 και τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Η πόλη άδεια σχεδόν. Τυπικά και ο πρώτος μήνας της άνοιξης.

Συγχαρητήρια στην μάχιμη περιφρούρηση!

Δεκάδες όμως νέοι Εθνικιστές συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τον Συναγωνιστή Μίκη Μάντακα που "έφυγε" πριν 50 χρόνια λίγο πριν έρθει η άνοιξη...

(Δείτε το βίντεο και στο Χ ή στο You tube)

Ο κ.Βασίλης Γεωργαντής στην ομιλία 

για τον βίο του Μίκη Μάντακα. 

Η ιστορία του Μίκη Μάντακα:

Ο Μιχάλης Μάντακας ήταν Έλληνας εθνικιστής, φοιτητής της Ιατρικής στο Μιλάνο της Ιταλίας, «Μάρτυρας της Ευρώπης» όπως χαρακτηρίζεται από τους Ιταλούς εθνικιστές και μέλος του «Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας & Νέων Επιστημόνων Δυτικής Ευρώπης» και του «F.U.A.N.», «Fronte Universitario di Anzione Nazionale»- δηλαδή Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης», της σπουδάζουσας νεολαίας του «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος».

Γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1952 στο σημερινό Δήμο Παπάγου Αττικής και πέθανε στις 18:49 της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου 1975 στη Ρώμη, στο χειρουργικό τμήμα του νοσοκομείου «Σαν Καμίλο».
Είχε προηγηθεί δολοφονική επίθεση σε βάρος του στη διάρκεια της οποίας βλήθηκε με όπλο στο κεφάλι, από οπαδούς της Ιταλικής Αριστεράς.
Η μεταφορά της σορού του Μίκη στην Ελλάδα έγινε στις 5 Μαρτίου 1975 και την ίδια ημέρα τελέστηκε και η κηδεία του στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών όπου τάφηκε, στον τάφο της οικογένειας Μάντακα.

Σπουδές

Ο Μίκης μετά την αποφοίτηση του από το Γυμνάσιο εγκαταστάθηκε, το Σεπτέμβριο του 1969, στη Μπολόνια, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Ιατρικής Σχολής.
Το 1972, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από την πόλη, που ήταν προπύργιο της Ιταλικής Αριστεράς, λόγω των επιθέσεων που εκδηλώνονταν σε βάρος του για πολιτικούς λόγους, μια από τις οποίες αυτή μπροστά στο Ινστιτούτο Βιολογίας, όπου τον καθήλωσε στο κρεββάτι τραυματισμένο για διάστημα 40 ημερών.
Στη συνέχεια από το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, εγκαταστάθηκε στη Ρώμη όπου συνέχισε τις σπουδές του και παρακολουθούσε μαθήματα στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου «La Sapienza».
Εντάχθηκε ως μέλος στον «Εθνικό Σύνδεσμο Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας & Νέων Επιστημόνων Δυτικής Ευρώπης»
και το Δεκέμβριο του 1974, έγινε μέλος, με αύξοντα αριθμό 17.101, στο τμήμα σπουδαστών της «F.U.A.N.», «Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης»], της φοιτητικής οργανώσεως της Νεολαίας του «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος».
Ο Μιχάλης Μάντακας ξεχώριζε απο την πρώτη στιγμή για την ενεργή του εθνικιστικη δραση.

Η δολοφονία του.

Στην Ιταλία εκείνη την εποχή, το κλίμα που επικρατούσε ήταν πολεμικό.
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου του 1975, ο Μίκης Μάντακας ήταν παρών στη δικαστική αίθουσα της Ρώμης όπου διεξαγόταν η δίκη των Achille Lollo, Marino Clavo και Manlio Grillo, της αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης «Potere Operaio», οι οποίοι συνελήφθησαν στις 18 Απριλίου 1973 για την υπόθεση γνωστή ως Primavalle, όπου κάηκαν ζωντανοί ο Stefano και ο Virgilio Mattei, 23 και 8 χρονών, στις 16 Απριλίου 1973, μετά τον εμπρησμό του σπιτιού τους.
Ο πατέρας τους Mario Mattei, ήταν Γραμματέας της τοπικής του «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος», στην περιοχή.
Από το πρωί είχαν ξεσπάσει εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ Εθνικιστών και των αριστερών που είχαν συγκεντρωθεί, τα οποία εξελίχθηκαν σε οδομαχίες και συγκρούσεις, ακόμα και στην είσοδο των δικαστηρίων.
Ο Μίκης Μαντακας βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου μαζί με τον φίλο του, τον Umberto Croppi, και ο πρόεδρος είχε προειδοποιήσει το ακροατήριο ότι θα διατάξει να εκκενωθεί αν υπάρξουν αντεγκλήσεις. Αυτό έγινε σχεδόν άμεσα, όταν ο κομμουνιστής Αλβάρο Λογιάκονο, συνεπλάκη με τον εθνικιστή Luigi D’Addio.

Στις 11:30 το πρωί, ξέσπασαν επεισόδια στην πλατεία Κλόντιο, και τις γύρω περιοχές, όπως και στις συνοικίες Τριονφάλε και Ντέλε Βιτόριε, μεταξύ εθνικιστών και αριστερών, οι οποίοι ήταν οπλισμένοι με λοστούς, πέτρες, τούβλα, ακόμη και πιστόλια. Η εκκένωση της δικαστικής αίθουσας οδήγησε στην υποχρεωτική αποχώρηση των Εθνικιστών που παρακολουθούσαν τη δίκη. Η εμφάνιση τους στο δρόμο έξω από το δικαστήριο προκάλεσε την επίθεση των συγκεντρωμένων αριστερών, ενώ οι οδομαχίες, άρχισαν να εστιάζονται στην πλατεία Ριζορτσιμέντο.
Την ίδια ώρα 80 αριστεριστές
μετά από τις συγκρούσεις τους με την αστυνομία, κατευθύνθηκαν στα γραφεία του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος.

Επίθεση-Θανάσιμος τραυματισμός

Στις 13:15 την ώρα της επιθέσεως στα γραφεία του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, βρίσκονταν εκεί περίπου 20 Εθνικιστές ενώ τους επιτέθηκαν δύο ομάδες αριστερών, που η κάθε μια αποτελούνταν από περίπου 50 άτομα. Η κεντρική είσοδος των γραφείων, δέχθηκε επίθεση με βόμβες μολότοφ και πήρε φωτιά. Ταυτόχρονα, από το πίσω μέρος της αυλής, μια ομάδα δέκα νέων Εθνικιστών, αποχώρησαν προς την πλατεία Ρισορτζιμέντο όπου τους περίμενε μια ομάδα οπλισμένων αριστερών. Μόλις εμφανίστηκαν οι εθνικιστές, κάποιοι από την ομάδα των αριστερών που είχαν στήσει παγίδα θανάτου, τους πυροβόλησαν και εκτοξεύθηκαν εναντίον τους πολλές βόμβες μολότοφ.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ρίχθηκαν εκατοντάδες σφαίρες, από τουλάχιστον πέντε διαφορετικά άτομα. Δύο από τις σφαίρες βρήκαν τον Μάντακα, η μία σφηνώθηκε εσωτερικά του δεξιού κροτάφου του και ο Μίκης κατέρρευσε μέσα σε μία θάλασσα αίματος, ενώ από την πληγή έτρεχε εγκεφαλικό υγρό. Οι νεαροι Εθνικιστές Paulo Signorelli, Stefano Sabatini και Fabio Rolli, ο οποίος τραυματίστηκε από σφαίρα περιστρόφου, μετέφεραν τον Μίκη Μάντακα στο εσωτερικό των γραφείων, τα οποία κράτησαν στην κατοχή τους, παρά τη νέες επιθέσεις που δέχθηκαν. Σύμφωνα με Ιταλικές εφημερίδες της εποχής:

«...Στην πίσω μεριά της τοπικής βρίσκεται σε κώμα πια ο Μίκης Μάντακας, στην αγκαλιά του συναγωνιστή, που δεν τον είχε αφήσει ούτε ένα λεπτό. Ξαφνικά από έξω και συγκεκριμένα από την πλευρά της εισόδου με τον διάδρομο, ακούγονται κάποιες φωνές διαφορετικές. Μια ομάδα εθνικιστών έχει φτάσει και συγκρούεται με τους αριστερούς, ενώ γίνεται πραγματικό πανδαιμόνιο. Η κατάσταση έχει μπερδευτεί, αφού κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοι είναι οι αντίπαλοι. Ακούγονται και κάποιοι πυροβολισμοί μέσα στον χαμό αυτόν, ενώ οι αριστεροί αρχίζουν να εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης φοβούμενοι μην βρεθούν περικυκλωμένοι. Στον διάδρομο τραυματίζεται ακόμα ένας νέος, ο Φάμπιο Ρόλλι. Οι εγκλωβισμένοι ανοίγουν τα ρολά με δυσκολία χειροκίνητα, αφού δεν υπάρχει ρεύμα, και ενθαρρυμένοι από την άφιξη των δικών τους ορμούν έξω επιχειρώντας να φτάσουν τους αριστερούς από πίσω. Ένας μοτοσικλετιστής που περνά από εκεί δέχεται και αυτός μια αδέσποτη σφαίρα. Καταφτάνουν συνεχώς ομάδες αγριεμένων εθνικιστών από παντού και αφού έχουν μάθει τι έχει συμβεί, καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους. Έχουν σημειωθεί πολλοί τραυματισμοί ατόμων στην οδό Οτταβιάνο, αλλά και στην πλατεία Κλόντιο κατά την άφιξη των ομάδων αυτών. Η αστυνομία στην έκθεση της κάνει λόγο για μεγάλες ζημιές σε ότι έχει σχέση με κάθε αριστερό, από γραφεία όπως αυτά του κομμουνιστικού κόμματος μέχρι αυτοκίνητα. Μάλιστα, συνεχίζει η αναφορά, μαζί με τους εξαγριωμένους φασίστες ήταν και οι βουλευτές Πίνο Ράουτι και Σάντρο Σακούτσι...».

Ο Μάντακας μεταφέρθηκε σε ένα γκαράζ, δίπλα στα γραφεία. Όση ώρα διήρκεσε η επίθεση, δεν εμφανίστηκαν αστυνομικές δυνάμεις ενώ με τη λήξη των συγκρούσεων, ένα όχημα της Πυροσβεστικής παρέλαβε το Μάντακα και τον μετέφερε σε κρίσιμη κατάσταση το νοσοκομείο «Σάντο Σπιρίτο», όπου παρά τις αλλεπάλληλες μεταγγίσεις αίματος, έπεσε σε κώμα.

Στις 14:30 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σαν Καμίλο», όπου ο χειρουργός καθηγητής Καρπάνο, ο οποίος τον εξέτασε, διαπίστωσε ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν εξαιρετικά κρίσιμη λόγω της ακατάσχετης αιμορραγίας. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, «…Το βλήμα μπήκε στην αριστερή περιοχή του βρεγματικού οστού και διέσχισε το σύνολο του κρανίου, κάνοντας να εκραγεί ο εγκέφαλος…». Παρά την διαπίστωση της καταστάσεως οι γιατροί συνέχισαν τις μεταγγίσεις αίματος και ο καθηγητής Καρπάνο, προχώρησε στην εισαγωγή του στο χειρουργείο. Η διάρκεια της επεμβάσεως ξεπέρασε τις δύο ώρες και στις 18:30 της 28ης Φεβρουαρίου 1975, η καρδιά του Μίκη Μάντακα έπαψε να πάλλεται.

Η κηδεία

Η επιμνημόσυνη δέηση για το Μίκη Μάντακα, έγινε τη Δευτέρα 3 Μαρτίου στο ναό της Santa Chiara στην Piazza della Minerva στη Ρώμη, και την παρακολούθησαν χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι απ' αυτούς νέοι, ενώ οι οπαδοί του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, δέχθηκαν επιθέσεις την ώρα που πήγαιναν στην τελετή, με αποτέλεσμα βίαιες συγκρούσεις και συλλήψεις.
Στο τέλος της λειτουργίας, ο Giorgio Almirante, ο τότε γραμματέας του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, στάθηκε στα σκαλιά του ναού και εκφώνησε μια συγκλονιστική από στήθους αποχαιρετιστήρια ομιλία.
Η σορός του Μίκη Μάντακα μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ελλάδα στις 5 Μαρτίου 1975. Η κηδεία του στην Ελλάδα έγινε την ίδια μέρα, παρουσία λίγων συγγενών και οικογενειακών φίλων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι βιαιότητες της αριστεράς συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες στην Ιταλία όπου στις 13 Μαρτίου ο νεολαίος Sergio Ramelli, δέχθηκε δολοφονική επίθεση και υπέκυψε μετά από 47 ημέρες πάλης με το θάνατο.

Μνήμη Μάντακα

Στις 5 Μαρτίου 1975, την ημέρα της ταφής του στην Ελλάδα, νεαροί Έλληνες εθνικιστές, έγραψαν στους τοίχους στην Αθήνα τα πρώτα συνθήματα αφιερωμένα στη μνήμη του, με κυρίαρχα τα,

«Ο Μίκης Μάντακας ΖΕΙ», «Μίκης Μάντακας, ένας δικός μας νεκρός» και «Σκοτώσατε τον άνθρωπο, όχι την ιδέα».

Το όνομα του Μάντακα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, δόθηκε σ' ένα τμήμα του «Μετώπου της Νεολαίας», στην Λεωφόρο Murillo στο Μιλάνο, στο οποίο τα μέλη γίνονταν δεκτά με ιδιαίτερα κριτήρια, καθώς ο αρμόδιος αποφάσιζε αν διαθέτουν την κατάλληλη προσωπικότητα, κι όχι με βάση τη διεύθυνση της κατοικίας τους. Η ομάδα «Κύκλος Μίκης Μάντακας» που ιδρύθηκε από τον Antonio Parisi, από την πόλη Molfetta του Bari, εξέδιδε το περιοδικό «Lotte C.M.M.» κι ένα από τα χαρακτηριστικά μηνύματα του, ήταν το «Δεν είμαστε το δηλητήριο, είμαστε το ΑΝΤΙΔΟΤΟ». Σε ολόκληρη την Ιταλία, στη Ρώμη, στη Lucca, τη Verona, τη Latina και άλλες Ιταλικές πόλεις, υπάρχουν στη μνήμη του στένσιλ, γκραφίτι και συνθήματα. Οι τοίχοι στα γραφεία των οργανώσεων «Casa Pound», «Forza Nuova», «Fiamma», «La Destra», κοσμούνται με την αφίσα του, που τη συνοδεύει η λέξη «Presente» δηλαδή «Παρών», με υμνητικές αναφορές.

Στην Piazza del Risorgimento, την «Πλατεία Μίκη Μάντακα», εκεί που ο Μάντακας
έχυσε το αίμα του, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, οι Ιταλοί εθνικιστές με τη συμμετοχή και Ελλήνων ομοϊδεατών τους, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο, στις 28 Φεβρουαρίου και διοργανώνουν τελετή μνήμης, σε απόλυτη σιωπή.

Ο εθνικοσοσιαλιστής γιατρός, διανοούμενος και συγγραφέας Θοδωρής Καραμπέτσος σε συνέντευξη του κι απαντώντας στο ερώτημα

«Τι συμβολίζει ή τι θα έπρεπε να συμβολίζει για τους Έλληνες εθνικιστές, η δολοφονία του Μίκη Μάντακα;» είπε: «...Η Ιστορία συντίθεται από Αξίες γιατί η ζωή δεν είναι νοητή και ουσιώδης παρά μόνο ως αξιολογική κατηγορία, όμως αυτές οι Αξίες δεν είναι δυνατόν να εισαχθούν στην δυναμική της ζωής όταν τα άτομα απλά παρακολουθούν, μπορούν μόνο να νοηθούν και να ζήσουν όταν έχουν σχέση με έναν άνθρωπο ηθικό, αγωνιστή, ιδεολογικά συνεπή. Ο Μάντακας θα μείνει για πάντα μια χρυσή σελίδα στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που να αναπαριστά συμβολικά όλα τα συμβάντα του χώρου μας της εποχής εκείνη και να έχουν νόημα, αυτός είναι ο Μάντακας! Τον τοποθετώ δίπλα στον Χοσέ Αντόνιο Ριβέρα!». Ο Σπύρος Σταθόπουλος, ο ιδρυτής και ιστορικός αρχηγός του ΕΣΕΣΙ, ανέφερε σε ομιλία του για τον Μάντακα: «...Ο Μίκης ήταν ανιψιός του Εμμανουήλ Μάντακα του στρατηγού του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που είχε επιχειρήσει πραξικόπημα το 1937 στην Κρήτη κατά του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Εκείνο που με εντυπωσίασε σε αυτόν ήταν ότι μία ημέρα που του είπα ιδιαιτέρως: «Παιδί μου πρόσεχε, εδώ που ήρθες συμβαίνουν αυτά κι’ αυτά», μου απάντησε ακριβώς αυτό: «Πρέπει να ξεπλύνω την ντροπή της οικογένειάς μου, για την θέση μου, τις αρχές μου, την πατρίδα και τους προγόνους μου, που είναι αυτοί για τους οποίους είμαστε όλοι υπερήφανοι...».

(Οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν κυρίως από την ιστοσελίδα Metapedia).

Το ανωτέρω κείμενο διαβάστηκε στην εκδήλωση.

Ακόμα ένα βίντεο από το Τικ Τοκ

Στην συνέχεια μίλησε ο Πρόεδρος του Κινήματος ο κ.Ανδρέας Γενιάς που εκτός των άλλων είπε:

"Δυστυχώς,σε ελάχιστους Έλληνες είναι γνωστό αυτό το όνομα: Μίκης Μάντακας

Αυτό γιατί o Μίκης Μάντακας,δολοφονήθηκε από τους υποστηρικτές της εγκληματικής αριστερής ιδεολογίας.

Έπρεπε λοιπόν,εκτός από τον θάνατο να καταδικαστεί και σε λήθη.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1975, στην Ρώμη έπεφτε νεκρός ο Μίκης Μάντακας, δολοφονημένος από την μαρξιστική τρομοκρατία.

Το έγκλημα του ήταν ότι υπήρξε εθνικιστής και αντικομμουνιστής.

Ο Μίκης Μάντακας παρέμεινε όμως μέχρι την τελευταία του πνοή αγωνιστής, υπερήφανος, καί Έλληνας!

Κάθε χρόνο από τότε οι Ιταλοί συναγωνιστές τιμούν την μνήμη του με μία λιτή τελετή που μέσα στην απόλυτη σιγή ακούγεται σε όλη την Ρώμη:

"Συναγωνιστής Μάντακας"

"PRESENTE!"!

Η Νεολαία της Ευρώπης θα τραγουδήσει απόψε,

για κάποιον που σκοτώθηκε λίγο πριν την Ανοιξη.

Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει την Άνοιξη. Όσα άνθη και αν κόψουν ,όσα κορμιά και αν πληγώσουν κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την Άνοιξη. 

Τιμούμε λοιπόν τον θάνατο του Συναγωνιστή αγωνιζόμενοι ακούραστα για τις Ιδέες μας. 

Γιατί οι ιδέες μας προκαλούν φόβο σ’αυτήν την κοινωνία,

αλλά ακόμα περισσότερο φόβο μπορεί να προκαλέσει η ατσαλινη πίστη:

η πίστη στην Γη μας ,η πίστη στην Φυλή μας, η πίστη μας στο Αίμα μας.

Ιδέες πολύ μεγάλες για ανθρώπους μικρούς. 

Από τους λόφους της Αιώνιας Πόλης ο Μίκης αυτό το βράδυ μάς θυμίζει γιατί αγωνιζόμαστε. Μέσα από τις φλόγες που φωτίζουν το μαύρο σκοτάδι,το Φως των Προγόνων μας θα ζεστάνει τις καρδιές όλων των Νέων της Ευρώπης. 

Μικης Μάντακας ΑΘΑΝΑΤΟΣ"

Δείτε το βίντεο της ομιλίας και στο You tube 

Τον λόγο πήρε κατόπιν ο κ.Στέφανος Γκέκας από το ΑΡΜΑ.

Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο και πορεία προς τιμήν του Μίκη Μάντακα. 

Δείτε το βίντεο και στο You tube ή στο Χ.

Ακολουθούν λίγες φωτογραφίες ακόμα:

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος