Ο δίκαιος Αγώνας των Αγροτοκτηνοτρόφων!

 

Ο δίκαιος Αγώνας των Αγροτοκτηνοτρόφων!

Ο αγώνας των αγροτοκτηνοτρόφων είναι η φωνή ανθρώπων που έχουν κουραστεί να παλεύουν μόνοι τους, σε μια χώρα που θέλει τα προϊόντα τους αλλά όχι τα βάσανά τους.

Η ακρίβεια τους έχει γονατίσει. Το πετρέλαιο, τα λιπάσματα, οι ζωοτροφές, όλα ανεβαίνουν συνεχώς. Κι ενώ τα έξοδα τρέχουν, οι τιμές που παίρνουν μένουν στάσιμες. Οι κτηνοτρόφοι σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος, ψυχολογικά, σωματικά, οικονομικά και υλικά, ενώ οι αποζημιώσεις αργούν ή δεν φτάνουν ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει έτσι, ούτε να σχεδιάσει το μέλλον του.

Δεν φταίνε όμως μόνο τα κόστη. Οι Βρυξέλλες με το εκάστοτε ελληνικό κράτος, έχουν εκπαιδεύσει τον Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφο να ζει με επιδοτήσεις. 

Μια κάνουλα που την ανοίγουν όποτε θέλουν και την κλείνουν όποτε θέλουν.

Ο αγώνας δεν είναι για να πάρουν επιδότηση αλλά για να κρατήσουν τη δουλειά τους (διότι δουλεία έχει καταντήσει), την αξιοπρέπεια τους και την ίδια την Ελλάδα ζωντανή.

Δυστυχώς ο πρωτογενής τομέας αδειάζει και οι νέοι φεύγουν. Φεύγουν γιατί δεν βλέπουν μέλλον. Και αν οι νέοι φύγουν, ποιος θα αγωνιστεί να κρατήσει την ιστορική αυτή γη; ποιος θα μείνει να καλλιεργήσει και να φροντίσει τα ζώα;

οι εισαγόμενοι λαθραιοι μετανάστες ή μήπως οι "καλοί μας " γείτονες με τις επεκτατικές διαθέσεις;

Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για προβλήματα ανά περιφέρεια, όπου η εικόνα είναι αρκετά ξεκάθαρη στο πρόβλημα.

Στη Θεσσαλία, οι πλημμύρες του τελευταίου χειμώνα κατέστρεψαν πάνω από το 20% της σποράς καλαμποκιού, ενώ οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τα ζώα τους να χάνουν αξία λόγω κόστους ζωοτροφών και αρρώστιες.

Στην Καρδίτσα, οι πλημμύρες άφησαν χωράφια και στάβλους μισοκατεστραμμένα, με παραγωγούς που παλεύουν να σώσουν την παραγωγή τους και τα ζώα τους, σε όσα δεν θανατωθηκαν από τις αρρώστιες.

Στην Πελοπόννησο, το λάδι και τα κηπευτικά σαπίζουν πριν φτάσουν στις αγορές, ενώ οι κτηνοτρόφοι αντιμετωπίζουν υψηλό κόστος ζωοτροφών και καυσίμων.

Στην Κρήτη, οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες πλήττονται από τιμές ζωοτροφών έως και 50% πάνω σε σχέση με πέρσι, ενώ η ακρίβεια πλήττει κάθε βασικό αγαθό.

Στη Μακεδονία, οι μικροκαλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τις τιμές να πέφτουν πριν θερίσουν, με αποτέλεσμα πολλά χωράφια να μένουν ακαλλιέργητα και αρκετά ζώα να μην αποφέρουν το αναμενόμενο εισόδημα.

Στη Θράκη και τον Έβρο, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ζουν με πίεση από εξωτερικές προκλήσεις στα νερά και τα σύνορα, ενώ αντιμετωπίζουν και ασταθείς τιμές.

Στην Ήπειρο, η κτηνοτροφία απαιτεί συνεχή κίνηση στα βουνά, με πανάκριβες ζωοτροφές και περιορισμένη κρατική στήριξη.

Αυτή τη στιγμή οι αγρότες είναι στους δρόμους για την ακρίβεια που τους πνίγει, για το εκρηκτικό κόστος παραγωγής που αυξάνεται κάθε μέρα, και για τις αποζημιώσεις που ακόμη δεν έχουν δει, γιατί κάποιοι άλλοι κατάπιαν τα χρήματα που τους ανήκουν και για τους μεσάζοντες. Όταν πουλάνε 0,20 λεπτά/ kg, στο ράφι πωλείται 10 φορές ακριβότερα. Αυτή η αδικία δεν απειλεί μόνο τον προγραμματισμό τους, αλλά την ίδια την επιβίωση της εργασίας τους αλλά και τη χώρας.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι δεν πρέπει να αυταπατώνται. Η Ατζέντα 2021-2030 δεν έρχεται για να δώσει λύσεις, αλλά να αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και παράγουμε, ώστε η Ελλάδα να γίνει μια μπαταρία για την Ευρώπη, κάδος με εισαγόμενα και διατροφικές συνήθειες που θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα που τρέφονται με σκουλήκια και εκτυπωμένα απο συνθετικό Κρέατα.

Ο αγώνας όμως δεν είναι μόνο οικονομικός, είναι κυρίως Εθνικός.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πρωτογενής τομέας είναι και τομέας επισιτιστικής ασφάλειας δηλαδή μέρος εθνικής ασφάλειας. Είναι στρατηγικής σημασίας ιδίως σε περιόδους κρίσεων.

Γιατί έτσι η χώρα δεν εξαρτάται από εισαγόμενα που μπορούν να διακοπούν ή να αυξήσουν τις τιμές, λόγω πολέμου, ή φυσικών καταστροφών ή ανεπαρκής παραγωγής από το εξωτερικό.

Ο πρωτογενής τομέρας φέρει σταθερότητα και σωστή οικονομία. Η έλλειψη τροφίμων φέρει αυξήσεις τιμών και φτώχεια.

Επίσης για να μπορεί μια χώρα, να είναι ανθεκτική σε κρίσει. Η αυτάρκεια δίνει την δυνατότητα να επιβιώσουμε χωρίς να υποκύψουμε σε ξένες πιέσεις.

Η ικανότητα να παράγουμε βασικά προϊόντα, η επισιτιστική αυτάρκεια γίνεται αυτόματα και ενα γεωπολιτικό πλεονέκτημα, ιδίως σε περιόδους διεθνούς έντασης.

Επίσης προστατεύοντας σε μία χώρα τους αγροτοκτηνοτρόφους της, διατηρεί την εργασία σε νέους και ενισχύει την τοπική παραγωγή μειώνοντας τις εισαγωγές που εκτοξεύουν το κόστος ζωής.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μας δεν είναι απλώς παραγωγοί. Είναι τα θεμέλια της χώρας.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι είναι άνθρωποι δεμένοι με τη γη, με την παράδοση και με την οικογένεια. Είναι κατά βάση παραδοσιακοί, θεματοφύλακες των ελληνικών ηθών και εθίμων, της πίστης, των πανηγυριών και όλων όσων συγκροτούν τον λαϊκό ελληνικό πολιτισμό. Η αγροτική και κτηνοτροφική οικογένεια είναι οικογένεια που χρειάζεται παιδιά – και κάνει παιδιά – γιατί έτσι στέκεται όρθια η παραγωγή και το Έθνος μαζί της. Κι επειδή ζουν κυρίως στην επαρχία και στα σύνορα, η ίδια η παρουσία τους εκεί τους κάνει σύγχρονους ακριτές. Ανθρώπους που δεν φυλάνε μόνο τα χωράφια και τα κοπάδια, αλλά τα ίδια τα σύνορα, την ελληνική συνέχεια και τη δημογραφική μας αντοχή. Είναι οι τελευταίοι πραγματικοί φύλακες της υπαίθρου και αν κρατηθούν αυτοί όρθιοι, τότε θα κρατηθεί όρθια και η Ελλάδα.

Τέλος, έλεγε ο Ιωάννης Μεταξάς, "ούτε ένα μέτρο γης δεν πρέπει να μένει ακαλλιέργητο", γιατί κάθε κομμάτι γης που καλλιεργείται στέλνει μήνυμα ζωής, ανάπτυξης και ασφάλειας για τον λαό.

Κάθε χωράφι που δουλεύεται, κάθε ζώο που μεγαλώνει, είναι ένα κομμάτι υγιούς μέλλοντος για την Ελλάδα.

Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, είμαστε δίπλα στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους με πράξεις, όχι λόγια.

Και πάνω σε αυτά τα θεμέλια χτίζουμε το δικό μας σχέδιο, καθαρές προτάσεις, ξεκάθαρο όραμα, πραγματική πολιτική για το μέλλον.

Αυτό στηρίζουμε. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Γιατί, μια χώρα που στηρίζεται στα δικά της θεμέλια, στη δική της γη, χτίζει υγιές μέλλον για όλους.

Μαρία Δήμου για το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 14.12.25