Στην μακραίωνο ιστορία μας, εμείς οι Έλληνες έχουμε βιώσει αρκετούς εμφυλίους πολέμους, (ακόμη κι από την αρχαιότητα) πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί, αρκετοί όμως είναι λιγότερο ή παραμένουν άγνωστοι. Όμως ελάχιστοι προβληματίζονται για τον λόγο και τις αιτίες που τους πυροδότησαν, οπότε κι αν θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται έτσι. Αντίστοιχα ακόμη πιο λίγοι προβληματίζονται για τις συνέπειες που επέφεραν με την λήξη τους, όπως και για τις πληγές που άφησαν πίσω τους στην κοινωνία.
Ο πιο πρόσφατος λοιπόν «εμφύλιος», τον οποίον βίωσε η πολύπαθη πατρίδα μας, είναι ο πόλεμος του 46-49, που έληξε τουλάχιστον στο πεδίο των μαχών στον Γράμμο και το Βίτσι, με την τελική νίκη του εθνικού στρατού και την μνήμη του, που τιμούμε σήμερα. Ήταν όμως εμφύλιος ή μήπως κάτι πολύ βαθύτερο; Διότι ο ίδιος ο ΟΗΕ (τον οποίον λένε ότι σέβονται όλοι, ανεξαρτήτως δυτικής ή ανατολικής πολιτικής νοοτροπίας) τον είχε χαρακτηρίσει ως συμμοριτοπόλεμο. Διότι έτσι ξέσπασε όταν κάποιοι αριστεροί επετέθησαν στον σταθμό της χωροφυλακής στο Λιτόχωρο κι από εκεί εξαπλώθηκε σ’ όλη την επικράτεια.
Και πώς λοιπόν αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθή αλλιώς, όταν οι «αντάρτες» του ΕΛΑΣ εξοπλίζοντο από όπλα που οι ίδιοι οι υποχωρούντες Γερμανοί άφηναν στις ελεγχόμενες απ’ αυτούς περιοχές; Και αυτά τα όπλα χρησιμοποιούσαν αργότερα αυτοί οι «συμμορίτες», είτε για να ξεκληρίσουν ολόκληρα χωριά (στην προσπάθειά τους να στρατολογήσουν ακόμη περισσοτέρους στις γραμμές τους) είτε για να δηλητηριάσουν την κοινωνία μας με το περίφημο «παιδομάζωμα» με το οποίο άρπαξαν πολλές χιλιάδες παιδάκια, ακόμη και μέσα από την αγκαλιά της μανούλας τους και τα οδήγησαν σε κομμουνιστικές χώρες, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν αριστερούς γενιτσάρους. Ποτέ στην ιστορία της χώρας μας, δεν ξανάγινε κάτι τέτοιο.
Και μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια, το επίσημο (ανθ)ελληνικό κράτος επί «οικουμενικής» κυβερνήσεως Τζανετάκη αποφάσισε να σβήση τον όρο «συμμοριτοπόλεμος» και να τον εξωραϊσει, με το να τον βαφτίσει «εμφύλιο». Ναι, θα μπορούσε να χαρακτηρισθή έτσι, αν η ηγεσία του τότε ΚΚΕ δεν επιχειρούσε ουσιαστικά να αποσπάσει (μετά την αποτυχία της στο να αναλάβει την εξουσία σ’ όλη την χώρα) την Μακεδονία από τον εθνικό μας κορμό και να την χαρίσει κυριολεκτικά στο ανατολικό μπλόκ. Και το βιώσαμε με την ίδρυση των ΣΝΟΦ και ΝΟΦ, δηλαδή σλαβοφώνων «Μακεδόνων», που πολεμούσαν για την «αυτοδιάθεση» της Ελληνικής Μακεδονίας εναντίον των ιδίων των Ελλήνων. Άρα μόνον ως «εμφύλιος» δεν μπορεί να χαρακτηρισθή.
Ευτυχώς μετά από τρομακτικά αιματηρές μάχες, ο εθνικός στρατός, νίκησε και τους τελευταίους από τους συμμορίτες στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι, οι οποίοι κατέφυγαν στις χώρες του ανατολικού μπλόκ. Από εκεί, μετά από συστηματική προπαγάνδα, αρκετοί απ’ αυτούς και οι επίγονοί τους σήμερα ακόμη προσπαθούν να διαμελίσουν την πατρίδα μας, με αρωγούς όλο το σύγχρονο πολιτικό προσωπικό της.
Εμείς όμως οι Έλληνες εθνικιστές, έχουμε ακόμη ζωντανή την μνήμη των αγώνων του έθνους μας και γι αυτό συνεχίζουμε να τιμούμε τον συνεχή αγώνα των πατέρων και παππούδων μας που πολέμησαν κι έχυσαν ποταμούς αίματος για την ελευθερία αυτής της πατρίδος μας. Γι αυτόν τον λόγο δηλώνουμε πάντοτε παρόντες στην εκδήλωση τιμής αυτής της ιερής ημέρας και συνεχίζουμε να βροντοφωνάζουμε
«Ζήτω ο Εθνικός στρατός», «Ζήτω η Ελλάς»!
Γεώργιος Παπαφιλίππου, μέλος του πολιτικού συμβουλίου του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια σας να είναι κόσμια. Υβριστικά, ανθελληνικά και σχόλια με greeklish, θα διαγράφονται.