Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση. Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

  

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μιλάμε για θυσία, Σταύρωση και Ανάσταση. 

Ξαφνικά γεμίζουν τα τηλεοπτικά κανάλια από ιερωμένους, από ψεύτικες ευχές και από τσιμπούσια με λιχουδιές για λίγους, την ώρα που οι πολλοί αγκομαχάνε.

Όμως η φτώχεια έχει πάρει διαστάσεις που πλέον δεν καταγράφονται σε στατιστικές μελέτες. Ολόκληρες οικογένειες ζουν με την αγωνία του "αν θα φτάσουν τα λεφτά ως το τέλος του μήνα", ενώ πολλά Ελληνόπουλα πηγαίνουν σχολείο νηστικά και οι ηλικιωμένοι καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε φαγητό ή φάρμακα. 

Οι άρρωστοι περιμένουν μήνες για ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ οι ψυχικά καταβεβλημένοι μένουν μόνοι τους, να παλεύουν με το σκοτάδι, γιατί το κράτος απουσιάζει. Όχι γιατί δεν ξέρει. Αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται το κράτος για τον Ελληνικό Λαό.

Την ίδια ώρα, οι "δήθεν" και οι "φαντασμένοι" καλά κρατούν. 

Βγαίνουν στα social media με "φιλανθρωπίες" μπροστά σε κάμερες, με ταξίδια πολυτελείας, ή με μηνύματα υποκρισίας και "ενσυναίσθηση" με πολλά φίλτρα. 

Οι πολιτικοί δε, φωτογραφίζονται με λαμπάδες, δίπλα στους ίδιους ανθρώπους που καθημερινά περιφρονούν με την πολιτική τους. Και οι κομπλεξικοί ντυμένοι με κοστούμια εξουσίας και θρησκευτικής υποκρισίας.

Δυστυχώς όμως, η ψυχική κούραση είναι παντού.Στους εργαζόμενους που τσακίζονται με 10ωρα και 12ωρα για να αμείβονται με μισθούς πείνας. Στους γονείς που δεν έχουν την δυνατότητα να σταθούν στα παιδιά τους. 

Στους νέους όπου επιλέγουν να ξενιτευτούν για να ζήσουν αξιοπρεπώς. 

Κι όμως, η κυβέρνηση επιλέγει να επενδύει σε λαθραία εισερχόμενους μετανάστες, σε κάμερες και βιτρίνες. Επιλέγει να καλύπτει τον πόνο με επικοινωνιακά τρικ, ενώ η αγωνίας της επιβίωσης για τους Έλληνες γίνεται όλο και πιο επώδυνη.

Όσο για τον Ελληνικό λαό, μπορούμε πλέον να λέμε ότι "έμαθε να ζει με το τι θα πει ο κόσμος και όχι με το τι θα πει ο Χριστός".

Κρύβουμε την αλήθεια μας για να είμαστε αρεστοί στον κόσμο, κι όχι για να είμαστε αληθινοί μπροστά στον Χριστό. Κι όμως, Εκείνος κατέδειξε την υποκρισία και δίδαξε ταπεινότητα. Δεν ζήτησε προβολή και έπαρση αλλά μετάνοια.

Σήμερα, τα Πάθη του Χριστού μπορούν να λειτουργήσουν ως καθρέφτης για την κοινωνία μας, αναδεικνύοντας την αγωνία και τον πόνο των Ελλήνων που υποφέρουν από την αδικία, την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. 

Η αληθινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη καλεί σε πράξεις αλληλεγγύης, ανιδιοτελούς προσφοράς και συνείδησης για τον πόνο του Συνέλληνα.

Αυτή λοιπόν την Ανάσταση, ας βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε. 

Ας σταθούμε δίπλα στους Έλληνες , όχι μόνο με ευχές, αλλά με δράση και εθνικό κοινωνισμό. Να γίνουμε η φωνή αυτών που δεν ακούγονται. Να απαιτήσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και όχι που τον εξουσιάζει. Να στηρίξουμε τον διπλανό που μας χρειάζεται. Να υπερασπιστούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκεί που έχει καταπατηθεί. Γιατί μόνο έτσι θα έρθει και η Ανάσταση.

Η αλληλεγγύη ή αλλιώς ο κοινωνισμός, είναι η απάντηση στην ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται από ασθένειες, φτώχεια, πείνα και ψυχική εξάντληση. Είναι η πράξη που μετατρέπει τη συμπόνια σε δράση. Όταν προσφέρουμε τρόφιμα σε μια οικογένεια που πεινά, όταν ακούμε έναν άνθρωπο που λυγίζει ψυχικά, όταν στηρίζουμε τους ηλικιωμένους ή διεκδικούμε δικαιοσύνη για όσους μένουν πίσω, τότε η αλληλεγγύη αυτή, γίνεται το φως μέσα στο σκοτάδι της εγκατάλειψης.

Μόνο με συλλογική ευθύνη και κοινωνική εγρήγορση μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που δεν θα αφήνει κανέναν Έλληνα πίσω.

Αν θέλουμε μια άλλη Ελλάδα, ανθρώπινη, δίκαιη, ζωντανή, Θα πρέπει να την διεκδικήσουμε με τις επιλογές μας. Με τη στάση μας. Με το θάρρος να πούμε: Φτάνει πια.

Αν αυτή η χώρα θέλει πραγματικά Ανάσταση, πρέπει να διαλέξει. Ή με τους ίδιους που έφεραν τη σήψη — ή με εκείνους που έχουν το θάρρος να συγκρουστούν με την σήψη όπως είναι το Κίνημα του ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ!

Ώρα να τελειώνουμε με τα προσχήματα. Ώρα να διαλέξουμε πλευρά.

Εμείς είμαστε εδώ. Ξεκάθαροι, αληθινοί, αποφασισμένοι.

Αν θέλετε Ανάσταση — αγωνιστείτε μαζί μας να την χτίσουμε. Αλλιώς θα βιώνουμε εσαεί τον Γολγοθά χωρίς όμως την Ανάσταση. 

Χρόνια Πολλά. Με Φως. Με Αλήθεια. Με απόφαση και δύναμη. 

Καλή Λαμπρή σε όλους τους Έλληνες!

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής την 11.4.2025