ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥΣ. Όχι, ο εθνικισμός δεν είναι αίρεση, κατά την ορθοδοξία!

Από ένα ελληνορθόδοξο έθνος με αξίες και ιδανικά, ένας χειραγωγήσιμος λαός.

Δυστυχώς μία από τις αιτίες που φτάσαμε εδώ, 

ένα ελληνορθόδοξο έθνος να έχει μετατραπεί σε λαό χωρίς αξίες και ιδανικά,
συνεπώς εύκολα χειραγωγίσιμο από καναλάρχες αλλά και προβοκάτορες,
είναι η άγνοια μας.

Ο εθνικισμός και η Ορθοδοξία μόνον ως συνθήματα.

Σπάνια κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε ένα ιστορικό βιβλίο (είναι πραγματικά απίστευτα ένδοξη η ιστορία μας και τα πρόσωπα που την έγραψαν με την θυσία τους) ή ένα άρθρο ιδεολογικού περιεχομένου. 

Προτιμούμε την εύκολη λύση, να σχολιάζουμε θέματα επικαιρότητας στο facebook. 

Αντίστοιχα στον τομέα της Ορθόδοξης πίστης μας, προτιμούμε να αναπαράγουμε διηγήσεις με γέροντες αλλά αδιαφορούμε να μάθουμε για την προδοσία σε θέματα πίστεως που συντελείται εδώ και έναν περίπου αιώνα, από τον Οικουμενισμό και την μασονία και έχει αλώσει τις κεφαλές της Εκκλησίας μας.

Υψηλά ιδανικά ως συνθήματα και όχι ως ουσία

Επιπλέον δυστυχώς δεν έχουμε Ορθόδοξο βίωμα. Δεν έχουμε δηλαδή εμπειρία από το πως είναι να μιλάς στον Θεό και στους Αγίους του.

Ο εθνικισμός και η Ορθοδοξία συχνά είναι απλά συνθήματα, στη θέση αντίστοιχων οπαδικών συνθημάτων.

Δεν βιώνουμε πραγματικά τα ιδανικά που εμψύχωσαν αρκετές φορές τους προγόνους μας, με αποτέλεσμα να επαναστατήσουν (αρκετές φορές πιο πριν, όχι μόνον το 1821) και να νικήσουν τελικά το τότε παντοδύναμο οθωμανικό κράτος. 

Απουσία ηθικών αξιών. Κανένας στιγματισμός του «προδότη».

Ηθικές αξίες κρατούσαν την ελληνική κοινωνία ενωμένη και ισχυρή. Ήξεραν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Τώρα η διαστροφή δικαιολογείται ως «διαφορετικότητα». 

Φυσικά και τότε υπήρχαν προδότες. Όμως ο προδότης έπαιρνε την θέση του σε μια μαύρη σελίδα της ιστορίας μας. Σήμερα οι προδότες ξεδιάντροπα βγαίνουν στα κανάλια και μιλάνε από βουλευτικά έδρανα.

Τότε οι αγωνιστές ανταγωνιζόταν μεταξύ τους σε κατορθώματα και ηρωισμούς. 

Σήμερα κάποιοι «εθνικιστές του διαδικτύου» σκορπάνε λάσπη στους άλλους για να κρύψουν την δική τους μετριότητα.

Μαθαίνοντας μέσα από βιβλία, γιατί δεν έχουμε πρότυπα.

Και μπορεί οι υπόδουλοι Έλληνες να μην διάβαζαν βιβλία, αλλά άκουγαν για τα κατορθώματα των πατεράδων και των παππούδων τους. Είχαν ζωντανούς ήρωες. 

Η δικιά μας γενιά όμως έχει αλλοτριωθεί, όπως και η γενιά των γονιών μας. Οι γονείς μας κοιτούσαν πως θα βολευτούν. Δεν μας έδειξαν ίσως ποτέ, τον δύσκολο δρόμο της «Αρετής», την «στενή και τεθλιμένη οδό» του Ευαγγελίου. 

Γι αυτό απαιτείται να στραφούμε στην Ιστορία και να αναζητήσουμε τους προγόνους μας και τους μάρτυρες της Ορθόδοξης πίστης μας. Γι αυτό και ως Ιερός Λόχος βγάλαμε πριν λίγους μήνες -και σχεδόν εξαντλήθηκε- το βιβλίο, μια πρώτη προσπάθεια να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι τα ιδανικά και οι ιδέες μας. Γιατί αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια στο δρόμο.

Αντίστοιχα, μπορεί οι Έλληνες του 1821, του 1914. του 1940 ή ακόμη και του 1955-59, να μην είχαν θεολογικές γνώσεις αλλά νήστευαν και προσευχόταν με πίστη, μιλούσαν απευθείας στους Αγίους τους, που είναι η πιο δυνατή εμπειρία με τον Θεό.

Δώστε «Μεσσίες» στον λαό

Η σημερινή ελληνόφωνη κοινωνία βοηθάει να εμφανιστούν «ειδικοί» που θα παρασύρουν το πλήθος είτε σε πρόσωπα «βαλβίδες ασφαλείες» του συστήματος, (ειδικά σε περιόδους απαξίωσης του πολιτικού μας συστήματος, αφθονούν οι νεοεμφανιζόμενοι «Μεσσίες») είτε σε εσκεμμένες σοβαρές λανθασμένες ιδεολογικές εντυπώσεις.

Διαδίδοντας τις συκοφαντίες-την προπαγάνδα τους

Ένα τέτοιο κείμενο που αναπαράγει μία από τις γνωστές συκοφαντίες σε βάρος της Ορθόδοξης εκκλησίας μας, αναδημοσιεύθηκε πριν λίγο καιρό στο πραγματικά αξιόλογο κατά τα άλλα ιστολόγιο του αγαπητού μας Λευτέρη Πανούση.
Το κείμενο προσπαθούσε να αφήσει την εντύπωση ότι τάχα η Ορθοδοξία καταδίκασε τον «εθνοφυλετισμό». 

Δεν γνωρίζουμε αν ο συγγραφέας κινήθηκε από άγνοια ή αν επιχειρεί να διασπάσει την προσπάθεια δημιουργίας ενιαίου μετώπου στον εθνικιστικό χώρο και να παρασύρει τους νεότερους κυρίως συναγωνιστές.

Χθες, δημοσιεύθηκε ένα αντίστοιχο άρθρο (του ιδίου συγγραφέα, κάποιου Ησαΐα Κωνσταντινίδη), που προσπαθεί να εξυψώσει τον Τζίμη Πανούση στον πατριωτικό χώρο («καλλιτέχνη» που πάντα προσέβαλε χυδαία τα ελληνορθόδοξά μας σύμβολα). 

Αύριο, θα δημοσιεύσουμε την απάντησή μας στο νέο άρθρο του κ.Ησαΐα Κωνσταντινίδη.

Σήμερα αναρτούμε την απάντηση μέλους μας (δημοσιεύθηκε εδώ), στο προηγούμενο άρθρο του ιδίου.

Πραγματικά αξίζει να την προσέξουμε για να γνωρίζουμε τις απαντήσεις στην έωλη προπαγάνδα που διαχέεται μέσω πατριωτικών ιστολογίων.


Κλείνοντας για σήμερα, 

αυτό που μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, 

είναι το πως ένα πρόσωπο που όπως διαπιστώνουμε διατέλεσε Διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» (δεν ξέρουμε αν παραμένει), είχε μάλιστα αναλάβει τα δημοσιεύματα με «προφητείες γερόντων» όπως διαβάζουμε εδώ), 

γράφει παράλληλα τέτοια άρθρα που διαστρεβλώνουν τόσο πολύ την αλήθεια και πολεμούν τον συνεκτικό κρίκο Ελλάδος και Ορθοδοξίας!

Ιερός Λόχος 2012

Αγαπητέ Λευτέρη

Έχω κουραστεί να απαντάω σε αυτονόητα πράγματα,.

όμως εφόσον το διαδίκτυο δίνει την δυνατότητα στον καθένα να αντιγράφει (παραθέτει) χωρία, διαστρεβλώνοντας την ουσία κάποιων θεμάτων,

με αποτέλεσμα οι λανθασμένες αυτές τοποθετήσεις να κυκλοφορούν (ειδικά όταν εξυπηρετούν σκοπιμότητες) και να αναπαράγονται βιάζοντας την αλήθεια,

αφήνω κάθε άλλη μου υποχρέωση και μπαίνω στον κόπο να του απαντήσω.

1) Το τι είναι Ορθοδοξία και χριστιανισμός το γνωρίζω πολύ καλά. Ως λυτρωτική θρησκεία δεν είναι ξερές «επιστημονικές» γνώσεις αλλά βίωμα. Που το διαπιστώνεις εμπειρικά. 

Μια πρώτη γεύση παίρνεις πχ γνωρίζοντας πατέρες που ζούνε όπως θέλει ο Χριστός.

Χριστιανός δεν είναι αυτός που σου παπαγαλίζει χωρία αλλά αυτός που ζει ζωή Χριστού. Όταν έρχεσαι σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους το διαπιστώνεις, ακόμη και χωρίς να χρειάζεται να σου «διαφημίσουν» την πίστη τους.

2) Στην Ορθοδοξία υπάρχουν 7 Οικουμενικές Σύνοδοι.  Αυτές θεωρείται ότι δογμάτισαν την Αλήθεια. 

Έχουν γίνει φυσικά ΔΕΚΑΔΕΣ ίσως και εκατοντάδες άλλες Σύνοδοι, τοπικές συνήθως, αλλά ΔΕΝ έχουν κύρος, εγκυρότητα δηλαδή και ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να τις εφαρμόσει κάποιος εφόσον δεν έχουν γίνει κοινά αποδεκτές οι θέσεις που διατύπωσαν.  

3) Η συγκεκριμένη σύνοδος  του 1872 που καταδίκασε τον «φυλετισμό» και όχι τον «εθνοφυλετισμό», έχει το εξής ιστορικό υπόβαθρο:

Οι Βούλγαροι, επεδίωξαν να εκβουλγαρίσουν τους πληθυσμούς της Μακεδονίας και άλλων περιοχών (πχ Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία κλπ). 

Για να πετύχουν τον σκοπό τους ανακήρυξαν την Βουλγαρική Εξαρχία:

Αντιγράφω από τη Wikipedia:

Η Βουλγαρική Εξαρχία (βουλγαρικά: Българска екзархия, προφέρεται Bâlgarska ekzarkhia) συστήθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι, κατά παράβαση των χριστιανικών διατάξεων και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 28 Φεβρουαρίου (γρηγ. ημερ.) / 12 Μαρτίου 1870, έχοντας ως έδρα την Κωνσταντινούπολη.

Το φιρμάνι αυτό αναγνώριζε ουσιαστικά την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της μετέπειτα Βουλγαρίας μετά τη βαθμιαία αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού που είχε αρχίσει να εμφανίζεται περί το 1840 και την εκδίωξη αργότερα των Ελλήνων κληρικών από την περιοχή μετά την επάνδρωσή της με Βούλγαρους ιεράρχες.

Έτσι οι Βούλγαροι εκβίαζαν τους Έλληνες ορθοδόξους ιερείς να τελούν την Θεία Λειτουργία στα Βουλγαρικά, επεδίωκαν να αλλάζουν τα ονόματα στις αγιογραφίες, να βαπτίζουν τα παιδιά οι ιερείς με βουλγαρικά ονόματα κλπ κλπ.

Αντίστοιχα αμφισβήτησαν τους Έλληνες ορθοδόξους αρχιερείς (μητροπολίτες) των σκλαβωμένων Ελλήνων/περιοχών, και επεδίωξαν να μεταφέρουν όλους αυτούς τους πληθυσμούς στη Βουλγαρική εξαρχία (παράνομη εκκλησία).

Η απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου (που εκκλησιαστικά είχε την δικαιοδοσία των υπόδουλων Ελλήνων στην περιοχή της Μακεδονίας Θράκης κλπ), ήταν να κάνει αυτή την Σύνοδο για να καταδικάσει ουσιαστικά τον Βουλγαρικό επεκτατισμό. Πουθενά δεν αναφέρουν την λέξη «εθνικισμός» που ήταν κίνημα μερικών δεκαετιών αργότερα αλλά αναφέρουν το «φυλετικὰς παρασυναγωγὰς».

Ο αγώνας αυτός του (Ελληνικού Οικουμενικού) Πατριαρχίου συνεχίστηκε για δεκαετίες. Όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς τον ΜΑκεδονικό Αγώνα, ξέρει ότι Πατριαρχικός σήμαινε Έλληνας και εξαρχικός Βούλγαρος. 

Δεν θέλει μυαλό, κάθε νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνει τι προηγήθηκε και γιατί (καλώς σύμφωνα με τις Οικουμενικές Συνόδους) καθαιρέθηκαν οι Βούλγαροι αρχιερείς που έκαναν τα παραπάνω και που ονομαστικά αναφέρονται στις αποφάσεις της συνόδου αυτής.

 4) Πως γίνεται λοιπόν μια τέτοια ΜΗ οικουμενική Σύνοδος, 

που είχε ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ λόγο σύστασης 

που καταδίκασε και κατονόμαζε ξεκάθαρα τους δράστες (τους Βούλγαρους αρχιερείς που παραβίαζαν Ιερούς Κανόνες και εισχωρούσαν και εξεδίωκαν ουσιαστικά τους Έλληνες ιερείς και αρχιερείς), 

να αξιοποιείται σήμερα, 150 χρόνια μετά, για να εξυπηρετήσει μία και μόνον σκοπιμότητα : 

να κάνει τους Έλληνες να νοιώθουν τύψεις επειδή πρέπει να διαχωρίσουν με το ζόρι αυτό που έγραψαν 2000 σχεδόν χρόνια ιστορίας: το δέντρο της Ελληνορθοδοξίας. Τους κοινούς άγώνες δηλ του Ελληνικού έθνοπυς Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

5) Αν εφαρμοζόταν οι αποφάσεις αυτής της συνόδου του 1872, θα έπρεπε σήμερα όλοι οι δεσποτάδες στην Αμερική να έχουν αλληλοαφοριστεί αφού στην ίδια περιοχή (πχ πολιτεία ή πόλη) συμβαίνει να συνυπάρχουν ρώσικες, ελληνικές, σέρβικες, βουλγαρικές, ρουμανικές εκκλησίες και ορθόδοξοι μητροπολίτες.

Άρα βλέπετε ότι ΔΕΝ εφαρμόστηκαν πότε κατ ουσίαν οι αποφάσεις αυτής της συνόδου.

Είπαμε, πολύ καλώς έγινε για να ξεκαθαρίσει τι ήταν σωστό από την ορθόδοξη ματιά, σε σχέση με τις εισχωρήσεις Βουλγάρων επισκόπων στην Μακεδονία.

6) Όντας σήμερα εγώ 50 ετών, και έχοντας διαβάσει χιλιάδες ορθόδοξα βιβλία στη ζωή μου, πρώτη φορά πληροφορήθηκα την ύπαρξη συνόδου που καταδικάζει τον φυλετισμό (εσκεμμένα το αποκαλούν εθνοφυλετισμό) μόλις πριν λίγα χρόνια, ως επιχειρηματολογία 12θεϊστών. 

Σε τόσα κατηχητικά που έχω περάσει, σε τόσες εκκλησιαστικές ομάδες, κατασκηνώσεις, σε ένα σωρό συζητήσεις σε ορθόδοξα μοναστήρια, ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με το τι αποφάσισε αυτή η σύνοδος (στην οποία δεν συμφώνησε ποτέ το Πατριαρχείο της Ρωσίας, νομίζω και Ιεροσολύμων, άρα ούτως ή άλλως ΔΕΝ είναι Οικουμενική).

7) Επειδή παγκοσμιοποίηση δεν υπάρχει μόνον στην πολιτική/κοσμικές κυβερνήσεις αλλά εδώ και 100 χρόνια έχει εμφανιστεί και στην ορθόδοξη εκκλησία με την αίρεση του Οικουμενισμού, τελευταία 10 περίπου χρόνια, (από το 2012 κ μετά που εμφανίστηκε ζωηρά στην πολιτική σκηνή η Χρυσή Αυγή), άρχισαν κάποιοι γνωστοί θεολόγοι και μητροπολίτες (ας μην γράψω ονόματα για να μην φέρω σε δύσκολη θέση τον Λευτέρη) να διαφημίζουν αυτή την ανύπαρκτη θεολογικά σύνοδο που έγινε 2 μόλις χρόνια αφότου οι Βούλγαροι ίδρυσαν την Βουλγαρική Εξαρχία στην Μακεδονία και ακολούθως ανακηρυξαν την αυτοκεφαλία της.

8) Δεν ξέρω τι ορθόδοξα βιώματα έχει ο κύριος Η.Κωνσταντινίδης, δεν με απασχολεί, 

με προβληματίζει όμως πολύ που κάθε ένας, χωρίς να έχει εμπειρία και γνώσεις σπεύδει να προβάλει συγκεκριμένες απόψεις που φέρνουν περισσότερο σε στρατευμένη κονδυλογραφία.

Το γιατί το αντιλαμβανόμαστε όλοι. 

Στην τόσο κρίσιμη για το έθνος μας στιγμή, θα ήταν μοναδική ευκαιρία να «χώριζαν» τους Έλληνες και να έκαναν τους ορθοδόξους να αδιαφορούν για το έθνος τους.

9) Η ορθοδοξία όπως είπα είναι εμπειρία. 

Όταν ζούσε ο Χριστός, υπήρχε η ενιαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Κι όμως υπήρχε στρατός.

Γιατί υπήρχαν εξωτερικοί εχθροί. Ουδέποτε ο Χριστός κατηγόρησε την ύπαρξη στρατού. 

Χιλιάδς μάρτυρες και Άγιοι στις αγιογραφίες των εκκλησιών μας, ήταν γενναίοι πολεμιστές που προάσπιζαν την πατρίδα τους. Λέτε να μην ήταν τόσο καλοί χριστιανοί όσο παριστάνουν ότι είναι όλοι αυτοί οι θολοκουλτουριάρηδες διαστρεβλωτές της αλήθειας;

Αυτό (το να μην στρατεύεσαι, να μην πολεμάς, να μην θυσιάζεσαι για το έθνος σου, για την πατρίδα σου) είναι μια διαστρεβλωμένη θέση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

10) Αντιθέτως, ο στρατός, η προστασία της πατρίδας και του έθνους, είναι χρέος ΚΑΘΕ ορθοδόξου πιστού, αφού έτσι θα προστατεύσει την γυναίκα, τα παιδιά του, τους τάφους των γονέων του, τα Ιερά, την γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πάντα.

11) ΟΛΟΙ οι πραγματικοί  ορθόδοξοι ποιμένες που γνώρισα στη ζωή μου, πχ π.Αυγουστίνος Καντιώτης, π.Σεβαστιανός Κονίτσης, πονούσαν για το έθνος τους και αγωνιζόταν γι αυτό.

Θυμάμαι τον π.Αυγουστίνο να περιγράφει σε ομιλία του, πως ως στρατιωτικός ιερέας είχε πάει στις μάχες στον συμμοριτοπόλεμο. Σε μια επίσκεψή του σε μια μονάδα τον ενημέρωσε ο διοικητής ότι ήταν πολύ κουρασμένοι οι σστρατιώτες και είχαν χάσει το ηθικό τους. Ε λοιπόν με μία ομιλία του τους εξύψωσε το ηθικό και τους έκανε να θέλουν να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την πατρίδα.

12) Δυστυχώς ο συγγραφέας κάνει λογικά άλματα ξεκινώντας από την διαστρέβλωση του όρου εθνικισμός, που είναι η υπέρμετρη αγάπη για την πατρίδα σε σημείο θυσίας γι αυτήν, και τον ταυτίζει με τον σωβινισμό που είναι το μίσος για τους άλλους λαούς και η θεώρηση αυτών ως υποδεεστέρους. 

Οπότε μετά είναι εύκολο να κάνει όσους συνειρμούς τον βολεύουν σε σχέση με τον χριστιανισμό για να δικαιολογήσει τον στόχο (κατ εμέ) του μακροσκελούς άρθρου του: να κάνει τους ορθοδόξους πιστούς να αισθάνονται τύψεις όταν αγωνίζονται για το έθνος τους.

Τα παραπάνω έγραψα βιαστικά

ως μια πρόχειρη απάντηση.

Ευχαριστώ πολυ για την φιλοξενία

Μ.Σ.

(τα στοιχεία μου στη διάθεση του κ.Πανούση, με τον οποίο γνωριζόμαστε)